Merhaba güzel hanımlar. uzun süredir konu açmıyordum biraz olsun rutine giren hayatımda çok büyük sıkıntı gördüğüm bir konum yoktu. Ya da ben erteliyormuşum. Biraz uzun olabilir konum okuyanlara şimdiden teşekkür ederim.daha önce ailemle ilgili olan konumu şuraya iliştirmek istiyorum; ilk önce bu konumu okursanız bilmeyenler olarak belki bana biraz daha olayları görerek yardımcı olursunuz diye umut ediyorum.
merhaba hanımlar uzun ve karışık yazdıysam özür dilerim. şimdiden okuyanlara teşekkür ederim. benim uzun zamandır sıkıntım var ama hep erteledim düşünmedim geri plana ittim şimdi ise yüzleşmek zorundayım vicdanım için. nerden başlayacağım hiç bilmiyorum ama anlatmaya çalışayım. ben 4 yıl önce...
Gelelim benim korkularımın başlangıcı olarak saydığım konuya. konularımı okuyanlar az çok bilir. Kv ve eşimin kardeşi ile sıkıntılar geçirdik. Çok uzatmadan k.birader ile görüşmediğimizi belirtiyim. Kv ile de hamileliğimin 5. haftasından bu yana hiç görüşmedik. eşim işe ettikleri kavga sonucu kv bana da diş bilemiş olacak ki hamile olduğum halde benimle de hiç iletişime geçmedi. babaanne olacağı için çok hevesli ve heyecanlı olduğunu anlatıyor eşimin teyzeleri ama bizim gördüğümüz bir şey yok doğal olarak. ve doğuma kadar bir adım atıp görüşmeye çalışmaz ise eşim kapıdan içeri sokmayacağını söyledi. ne yalan söyliyim üzülmedim çünkü hiç bir şekilde yanımızda yokken gökten zenbille inen(!) yavrucağa torunumu göremeden edemem laflarını kaldırabileceğimi sanmıyorum.
Bu kv konusu sadece sinirlerimi zıplatıyor beni asıl çökerten ailem.gelelim o konuya. ailem ile ilgili konumu okuduğunuzu farz ederek ailemle çok da güçlü olmayan ama beni de rahatsız etmeyen bir rutin oluşturmuştuk görüşme konusunda. ilk defa bişeylerin düzgün gittiğini, işleri yoluna koyabileceğimizi düşünmüştüm. hamile olduğumu söylediğimde annemden gelen tepki 45 sn kadar bir sessizlik ve ' eeeehhh kontes gör dünya kaç bucak' cümlesi oldu. ablama annem çok güzel tepki vermedi dediğimde; ' ak bayram bekleme kontes bizim için endişelendikleri için öyle yapıyorlar' dedi. içim yandı. nasıl sevinmezler diye. ama mutluydum bu mutluluğuma kara bulut değsin istemedim. geriye attım.
sonra cinsiyetimiz belli olunca oda takımı aldık o sevinçle aldığımızı söyledim. yine annemden inciler; 'noldu kendi p.ç. olunca kıymetli olyor dimi oldu. halbuki güle güle kullanın var mı bi eksiğin dese teşekkür ederdim yeterdi bu. Abim ben doğmadan önce şehit olmuş ben görmedim. nurlar içinde yatsın. ablam abimin ismini koydu kendi evladına. ben iki isim koyup birini abimin ismini koycaktım. niyetim öyleydi. sonra içimde kötü hissettim. koymak istemedim. Annemin tepkisi 'ablan bi kerette ve tek isim koyduu yaaa. koyacaksın o kv karşı koyacaksın. neden diye sorarsa onun sayesinde maaş alıyorum diyeceksin dedi.(şehit ailesi olduğum için iş hakkını kullandım babamın ricasıyla).buda dursun burada.
Sonra doğum günüm ve anneler günü aynı güne denk geldi. biraz daha ilgi biraz daha sevgi bekledim yalan yok. ablam face de yazdığı için aradım anneler gününü kutladım. yarım ağız oda benim hem doğum günümü hem anneler günümü kutladı. kv hiç aramadı tabi ben de onu. annemi de aramak istemedim bi gün olsun ben bekledim aranmayı. çünkü hep ben arıyordum bi kere bile aranmadım nasılsın diye. tabi ki annem de aramadı. babam da aramıyor hiç tabi. zaten evlendiğimden beri kutlanmıyordu. çünkü sen bizin için ölüsün artık demişti annem ve bunu çok güzel gösteriyordu doğum günlerimde. neyse akşamına ablam msj atmış annemi aradın mı diye. aramadım dedim. başladı saymaya tarih tekerrürden ibaret. hata yapıyosun tam düzelmişken, bak doğuma gireceksin diye. ana duası almadan olmaz diye. ben de; bir adım bekledim bugün, sadece bir adım. atmak bu kadar mı zor. bu kadar gururunuz benden önemli dedim. hiç cevap vermedi sadece hata yapıyorsun deyip durdu.
çok ağladım o gece 3 saat boyunca hıçkıra hıçkıra durduramadım kendimi. beni hamile halimle böyle bi psikoloji ile ağlattıkları için onlardan nefret ettim. ve bayramda ablam annemin yanına gelecek daha uzak bi şehirde oturuyor ben daha yakınım. ben de gidecektim ama şimdi gitmek istemiyorum. hatta ablama msj atmaya karar verdim. ben değer görmediğim bir aile ilişkisi istemiyorum . ya değer gösterin devam edelim. yoksa benden bu kadar diye.
az çok varmak istediğim nokta anlaşılmıştır belik. kv ile konuşmuyoruz aileme rest çekicem ki çok önce yapmalıydım bence. bu durumda yanımda olcak kimse kalmıyor doğuma ve sonrasına. ki ben kimseye gel diyemem yani. üstene eşim de yakın bi ilçeye (30 dk) gidip gelecek iş için yani yeni iş değiştiriyor. bu durum beni çok korkutuyor tek başıma nasıl yapıcam diye. hiç bilgim ve tecrübem yok yani yeni doğan bebeğe nasıl bakılır diye. okul öncesi öğretmeliği mezunuyum. yetiştirmek çok farklı bir konu onda güveniyorum kendime ama yeni doğan bebek bakımı , lohusalık, ev, yemek. bunları düşündükçe sürekli ağlayasım geliyor.
nolur bana yol gösterin. maddi açıdan da bi yelek örecek bi eksiğini alacak kimse yok. olmadı zaten şuana kadar yapan da. tek başımızayız anlıcanız. görüşlerinizi ve yardımlarınızı bekliyorum. teşekkür ederim şimdiden.