- 14 Aralık 2015
- 3.043
- 1.965
- 133
- 32
Allah şimdiden sabır versin sana. Asıl film doğumdan sonra başlıyor çünkü. Bak bana ben bu sebeplerden uzun yıllar 2.çocuk düşünmüyom artık
Allah şimdiden sabır versin sana. Asıl film doğumdan sonra başlıyor çünkü. Bak bana ben bu sebeplerden uzun yıllar 2.çocuk düşünmüyom artıkO zaman dilime kuvvet
Ya bırak, ne anlatmaya calısıyorsun. Yanlarında cocugunu ınadına sev.Madem benim çocugum bana anne demicek bende bir daha çocuk falan dogurmucam dedim hüngür hüngür ağladım. Ondan öncede ana nerdeyse evlat ordadir,evlat nerdeyse ama ordadir,ana ile evlat birbirinden asla ayrilmazlar dedim kayınbabama, kaynanam da duydu ama laftan anlamıyor kayınbabam
Hmmm yok yok büyük konuşmıycam ben..Hayırlısı diyimCanim ben bizzat yaşadığım için biliyorum.10 kaynanadan 9 tanesi torun sevip hizmet bekliyor. Sen doğum yapınca kaynanan torun delisi olcak çocuğu senden bile kıskancak ve devamlı senden hizmet beklicek. Hasta olmasa da hizmet bekler hepsi aynı
Evet öyle yapıyorum ama kayinbabami bir tanısan çok zalim. Ben çocuğumu sevdikçe o da inadına laf sokuyor bana. Susuyom, duymuyo musun diye arkamdan sesleniyor,konuşuyom yine susmuyor asla altta kalmıyor beni bezdiriyor 1O kere aynı şeyi tekrarlıyor laf sokuyorYa bırak, ne anlatmaya calısıyorsun. Yanlarında cocugunu ınadına sev.
Kayınvalideni de evinde görmek istemediğini ilet eşine. Ne zaman anana babana saygıyı hatırlar o zaman kv ne git gelsin. Tutarlı ve kararlı ol.Açıkçası bu kadar özel problemlerimi annemden başkasına anlatmak isteyeceğim aklıma gelmezdi. Ama bazen insanın gerçekten desteğe ihtiyacı oluyor. Birilerinin ne yapacağını söylemesine..
Arkadaşlar siz ne düşünürsünüz bilmiyorum ama ben doğumdan sonra hastahanede veya evde kayınvalidemdense annemle daha rahat edeceğimi düşündüm ve annem çalışan birisi olmasına rağmen ondan rica ettim. Annem de tabi ki kabul etti. Bunu kırıcı olmadan kayınvalideme de doğum gerçekleşmeden önce açıkladım. Eşimle de konuştum. Kanamalarım olacağını, kendisi iş yerindeyken belki kendi başıma oturup kalkamayacağımdan bunun dışında özel ihtiyaçlarım olabileceğinden, sonuç itibariyle yanımda annemi istediğimden bahsettim. Kayınvalidem de eşimde anlamış gibilerdi, benim de içim rahattı.
4 ay önce doğum yaptım. Doğumum sezeryanla oldu. Herkesin bünyesi farklıdır, benimki çok ağır geçti. Çok zor yürüyor, çok zor oturabiliyordum. Afedersin wc benim için azap gibiydi. Hastahaneden eve geldik. Kayınvalidem de bizimleydi. Tabi ki kadının torunu oldu hevesliydi. Ama günler geçti kayınvalidem her gün bizde.. Gelip bebeği görmesini geçtim, anneme habire iş buyurup yaptığı işi de beğenmiyordu. Annem de rahatsız oluyordu bu durumdan. Kendisi hiçbir şekilde yardımda bulunmuyordu. Bu da yetmezmiş gibi her yaptığıma karışıyor, bebeği zayıflattığımı söylüyordu. Daha olmuş 1 hafta.. Annemin hazırladığı yemeği yemiyordu. Nedenini hala bilmiyoruz.. Neyse hiçbir şey annemle konuştuğumuz gibi olmadığı için bnim moralim bozuldu. Annem de rahat değildi kadın..
Sonra bir akşam hep birlikte masadayız. Ben, eşim, annem, kv. Annem dayanamayıp eşime dedi ki "Oğlum annende yemek yapmayı biliyor, bende biliyorum. Oda iş yapmayı biliyor, bende. İkimizin birden yapmaya çalışması gereksiz. Ben iş yerimden bunun için izin aldım. Ya annen kalsın ya ben kalayım. Bu şekilde olmuyor" dedi. Eşim ve kv tamamen yanlış anladılar. Kv, bizde öyle şey olmaz beni mi istemiyorsun ben bir yere gitmem gibisinden konuştu. Eşim de ayıp ediyorsunuz ikinizde kalın biri gitsin biri kalsın olmaz o benim annem dedi. Aslında annemin anlatmak istediği farklı bir şeydi ama sanırım onun tek yanlışı bunu masada kv nin yanında söylemesiydi. Tamamiyle yanlış anlaşıldı. Sonra annem ben gideyim o zaman kızım. Ben hiç rahat değilim dedi ve ertesi gün gitti. Ben bitik hissediyordum. Yanımda kalmasını istedişim kişi annemdi.. ona da kızdım aslında. Yine de beni düşünmeliydi. Ona ihtiyacım vardı.
Eşimle konuşmak için odaya çağırdım. Güzel güzel durumu anlattım annemin adınada özür diledim. Ama yanımda onun kalmasını istediğimi bu şekilde daha rahat edeceğimi söyledim. Eşim çileden çıktı.. Gelmezse gelmesinler, annemi istemeyeni ben hiç istememler.. Bu durumu kocana nasıl anlatabilirsin
ki.. Sonra yatakta annemi aradım, ayaga kalkamıyorum zaten sancım var. Anneciğim lütfen gel sana ihtiyacım varken böyle yapma dedim. Oda rahat edemediğini bunu bizim önceden konuştuğumuzu ve kv min kendisine davranışlarının zoruna gittiğini söyledi. Bende, senide anlıyorum peki derken, eşim telefonu bir hışımla elimden aldı..
İşte iplerin koptuğu o an.. Anneme çok ağır konuştu. Dedi ki, Bu ne teryesizlik, ahlaksızlık. Ne anlatıyorsunuz telefonda direk bana söyleyin. annemi istemiyosanız bende sizi istemiyorum gelmeyin dedi. Daha neler neler.. Ben şok oldum kalkıp da alamadım o telefonu elinden. Ağlama krizine girdim. Kv de yan odada her şeye şahit oluyor. Yapma diye bağırıyorum eşime tınlamıyor. Kayınvalidem baktı ben fena oldum, ben gidiyorm hadi tartışmayın dedi gitti. Eşimde küstü gitti bak annem diyor telefonda anneme. Telefonu kapattılar. Eşim yanıma geldi halimi görünce kıyamadı ağladı.. Sezeryanlısın ağlama böyle dedi. Ama benim her şeyimi mahvettikten sonra tesellinin anlamı ne. Nasıl bu şekilde konuşursun annemle nasıl söylersin dedim. Haketti annen duymadın mı masada ne diyor dedi. Ya bende aynı şeyi söylüyorum sana ta hamileyken bile söyledim. Bana niye lafınız yok..
Sonra kayınvalidem tlf etti. Geleyim mi yardıma dedi. Kendi başıma halledebiliyorum isterseniz gelin görün bebeği ama yardım istemiyorum dedim. Alınmış.. 4 ay oldu eşim annemlere gitmiyor. Babam geldi, konuştu yok gitmiyor.. Annemlerde gelemiyor. Ben gidip geliyorum. Onun annesi rahat rahat gidip geliyor kalıyor.. Annem eşimi davet ediyor yanlış ifade ettim diyor, eşim dinlemiyor. Eşimle bu konu yüzünden çok tartıştıysak da son zamanlarda durulduk.
Bu arada ben o olayın üstüne sütten kesildim. Hala bu yüzden ağlıyorum bazen. Çocuğumun rızkı.. Güzel bebeğim ememiyor annesini. Hepsini sorumlu tutuyorum.. Önce eşimi, kv, annemi.. Hiç kimse beni düşünmedi ve herkesin söylediği laf "senin hiçbir suçun yok" Ben suçsuz olmak istemiyorum! Başkalarının hatalarının bedelini ödemekten çok sıkıldım. Eşim hala babamın evine gitmiyor ve bu konuda çok rahat. Ne yapacağımı bilmiyorum.. Artık ne demeliyim ona bilmiyorum.. Onu seviyorum, özlüyorum. Ama şunu yaptığı zaman hep yarıda kalıyorum..
Inşallah sen benim yaşadıklarımı yaşamazsinHmmm yok yok büyük konuşmıycam ben..Hayırlısı diyim
O zaman dilime kuvvet
Inşallah sen benim yaşadıklarımı yaşamazsin
Ay bana moral oldun.İkinci doğumda hiç gelmediler mi kvler evine. Sen 4 ay boyunca annende mi kaldın. Nasıl yaptın.Bende yapmak istiyom.Bir de çocukların arası kaç yaş senin. Benim 1 oğlum var kvler yüzünden ikinci çocuk düşünmüyordum uzun yıllar, bana moral oldunİlk doğumumda yaşadıklarım geldi aklıma. Daracık evehem annemleri hem kayınvalideleri çağırdım hem de yatılı... sırf ilk torunları... doğumuna şahit olsunlar diye... annemi paspas gibi kullandılar, üstüne damadın evinde çok kalınmaz diye laf söylediler yanımda.daha neler neler, ama detaylara girmeyeyim . İkinci doğumumda annemi bir ay önceden çağırdım yanıma, çocuğun kırkı çıkana kadar bizde kaldık. Sonra 4 aylık olana kadar da annemlere gittim. Kayınvalidemler ikinci çocuğumu 6 aylıkken gördüler ilk kez... madem öyle işte böyle...
Sağol canım Allah razı olsun.Kaynanama annecim kayınbabama babacım diyen bir insandım ben, beni bu hale getirdileryorumların hepsi dikkatimi çekti de baya kötü şeyler yaşamışsınız belli, allah sabır versin demeden geçemedim
Eşinizin annenize gitmesi konusunda ısrarcı olmayın nasıl isterse öyle yapsın bu sizi üzer ama bir süre sonra alisirsiniz. Anneniz şehir dışında değilse daha sık gidin yanına zorla güzellik olmaz kafasindaki fikir değişmeyecek siz kendinizi rahat hissetmeye bakın kayinvalideniz geldiğinde de yokmuş gibi davranın. İlk baştan esinizden anneniz adına Özür dileyerek gösterdiği tutumu normal görmesini sağlamasını. Ah be arkadaşım keşke esinle idare etseydin durumu illaki birinin gelmesi mi lazımdı.2 sezaryen yaptım 2yas araları var sadece ablam geldi 5 gün kaldı kimseye de ihtiyacım olmadıAçıkçası bu kadar özel problemlerimi annemden başkasına anlatmak isteyeceğim aklıma gelmezdi. Ama bazen insanın gerçekten desteğe ihtiyacı oluyor. Birilerinin ne yapacağını söylemesine..
Arkadaşlar siz ne düşünürsünüz bilmiyorum ama ben doğumdan sonra hastahanede veya evde kayınvalidemdense annemle daha rahat edeceğimi düşündüm ve annem çalışan birisi olmasına rağmen ondan rica ettim. Annem de tabi ki kabul etti. Bunu kırıcı olmadan kayınvalideme de doğum gerçekleşmeden önce açıkladım. Eşimle de konuştum. Kanamalarım olacağını, kendisi iş yerindeyken belki kendi başıma oturup kalkamayacağımdan bunun dışında özel ihtiyaçlarım olabileceğinden, sonuç itibariyle yanımda annemi istediğimden bahsettim. Kayınvalidem de eşimde anlamış gibilerdi, benim de içim rahattı.
4 ay önce doğum yaptım. Doğumum sezeryanla oldu. Herkesin bünyesi farklıdır, benimki çok ağır geçti. Çok zor yürüyor, çok zor oturabiliyordum. Afedersin wc benim için azap gibiydi. Hastahaneden eve geldik. Kayınvalidem de bizimleydi. Tabi ki kadının torunu oldu hevesliydi. Ama günler geçti kayınvalidem her gün bizde.. Gelip bebeği görmesini geçtim, anneme habire iş buyurup yaptığı işi de beğenmiyordu. Annem de rahatsız oluyordu bu durumdan. Kendisi hiçbir şekilde yardımda bulunmuyordu. Bu da yetmezmiş gibi her yaptığıma karışıyor, bebeği zayıflattığımı söylüyordu. Daha olmuş 1 hafta.. Annemin hazırladığı yemeği yemiyordu. Nedenini hala bilmiyoruz.. Neyse hiçbir şey annemle konuştuğumuz gibi olmadığı için bnim moralim bozuldu. Annem de rahat değildi kadın..
Sonra bir akşam hep birlikte masadayız. Ben, eşim, annem, kv. Annem dayanamayıp eşime dedi ki "Oğlum annende yemek yapmayı biliyor, bende biliyorum. Oda iş yapmayı biliyor, bende. İkimizin birden yapmaya çalışması gereksiz. Ben iş yerimden bunun için izin aldım. Ya annen kalsın ya ben kalayım. Bu şekilde olmuyor" dedi. Eşim ve kv tamamen yanlış anladılar. Kv, bizde öyle şey olmaz beni mi istemiyorsun ben bir yere gitmem gibisinden konuştu. Eşim de ayıp ediyorsunuz ikinizde kalın biri gitsin biri kalsın olmaz o benim annem dedi. Aslında annemin anlatmak istediği farklı bir şeydi ama sanırım onun tek yanlışı bunu masada kv nin yanında söylemesiydi. Tamamiyle yanlış anlaşıldı. Sonra annem ben gideyim o zaman kızım. Ben hiç rahat değilim dedi ve ertesi gün gitti. Ben bitik hissediyordum. Yanımda kalmasını istedişim kişi annemdi.. ona da kızdım aslında. Yine de beni düşünmeliydi. Ona ihtiyacım vardı.
Eşimle konuşmak için odaya çağırdım. Güzel güzel durumu anlattım annemin adınada özür diledim. Ama yanımda onun kalmasını istediğimi bu şekilde daha rahat edeceğimi söyledim. Eşim çileden çıktı.. Gelmezse gelmesinler, annemi istemeyeni ben hiç istememler.. Bu durumu kocana nasıl anlatabilirsin
ki.. Sonra yatakta annemi aradım, ayaga kalkamıyorum zaten sancım var. Anneciğim lütfen gel sana ihtiyacım varken böyle yapma dedim. Oda rahat edemediğini bunu bizim önceden konuştuğumuzu ve kv min kendisine davranışlarının zoruna gittiğini söyledi. Bende, senide anlıyorum peki derken, eşim telefonu bir hışımla elimden aldı..
İşte iplerin koptuğu o an.. Anneme çok ağır konuştu. Dedi ki, Bu ne teryesizlik, ahlaksızlık. Ne anlatıyorsunuz telefonda direk bana söyleyin. annemi istemiyosanız bende sizi istemiyorum gelmeyin dedi. Daha neler neler.. Ben şok oldum kalkıp da alamadım o telefonu elinden. Ağlama krizine girdim. Kv de yan odada her şeye şahit oluyor. Yapma diye bağırıyorum eşime tınlamıyor. Kayınvalidem baktı ben fena oldum, ben gidiyorm hadi tartışmayın dedi gitti. Eşimde küstü gitti bak annem diyor telefonda anneme. Telefonu kapattılar. Eşim yanıma geldi halimi görünce kıyamadı ağladı.. Sezeryanlısın ağlama böyle dedi. Ama benim her şeyimi mahvettikten sonra tesellinin anlamı ne. Nasıl bu şekilde konuşursun annemle nasıl söylersin dedim. Haketti annen duymadın mı masada ne diyor dedi. Ya bende aynı şeyi söylüyorum sana ta hamileyken bile söyledim. Bana niye lafınız yok..
Sonra kayınvalidem tlf etti. Geleyim mi yardıma dedi. Kendi başıma halledebiliyorum isterseniz gelin görün bebeği ama yardım istemiyorum dedim. Alınmış.. 4 ay oldu eşim annemlere gitmiyor. Babam geldi, konuştu yok gitmiyor.. Annemlerde gelemiyor. Ben gidip geliyorum. Onun annesi rahat rahat gidip geliyor kalıyor.. Annem eşimi davet ediyor yanlış ifade ettim diyor, eşim dinlemiyor. Eşimle bu konu yüzünden çok tartıştıysak da son zamanlarda durulduk.
Bu arada ben o olayın üstüne sütten kesildim. Hala bu yüzden ağlıyorum bazen. Çocuğumun rızkı.. Güzel bebeğim ememiyor annesini. Hepsini sorumlu tutuyorum.. Önce eşimi, kv, annemi.. Hiç kimse beni düşünmedi ve herkesin söylediği laf "senin hiçbir suçun yok" Ben suçsuz olmak istemiyorum! Başkalarının hatalarının bedelini ödemekten çok sıkıldım. Eşim hala babamın evine gitmiyor ve bu konuda çok rahat. Ne yapacağımı bilmiyorum.. Artık ne demeliyim ona bilmiyorum.. Onu seviyorum, özlüyorum. Ama şunu yaptığı zaman hep yarıda kalıyorum..
Vallahi çok zekice bir davranış bu çok beğendimEşiniz, annenizin yanına gitmiyor ve annenizin bir büyük olarak evine davet etmesine rağmen, davete icabet etmiyor bu konuda saygısızlık yapıyorsa, sizde kayınvalideniz eve geleceği zaman annenize gidin.. Torunundan mahrum kalmış olacak ama, eşiniz bu duruma tepki gösterdiği zaman da, annemi görmeye tahammül edemeyen adamın; annesini görmeye tahammül edemem, saygı bekliyorsan saygı göstereceksin dersiniz. .
İki yaş var çocuklarımın arasında... gelmek istediler ama ben kabul etmedim ikinci doğumda... sonra annemlere gittim zaten. Biz aynı şehirde değiliz. Annemler kvler ve biz 3 ayrı şehirde yaşıyoruz. O yüzden 6 ay göremedi ikinci torununu... ilkinde doğru dursaydı başımın üstünde yeri vardı. Benim evimde benim annemi istemeyeni ben evime sokar mıyım...Ay bana moral oldun.İkinci doğumda hiç gelmediler mi kvler evine. Sen 4 ay boyunca annende mi kaldın. Nasıl yaptın.Bende yapmak istiyom.Bir de çocukların arası kaç yaş senin. Benim 1 oğlum var kvler yüzünden ikinci çocuk düşünmüyordum uzun yıllar, bana moral oldun
Vallahi çok zekice bir davranış bu çok beğendim
Ya canim alttan aldıkça esin kendini bisey sanmis neyazikkiAçıkçası bu kadar özel problemlerimi annemden başkasına anlatmak isteyeceğim aklıma gelmezdi. Ama bazen insanın gerçekten desteğe ihtiyacı oluyor. Birilerinin ne yapacağını söylemesine..
Arkadaşlar siz ne düşünürsünüz bilmiyorum ama ben doğumdan sonra hastahanede veya evde kayınvalidemdense annemle daha rahat edeceğimi düşündüm ve annem çalışan birisi olmasına rağmen ondan rica ettim. Annem de tabi ki kabul etti. Bunu kırıcı olmadan kayınvalideme de doğum gerçekleşmeden önce açıkladım. Eşimle de konuştum. Kanamalarım olacağını, kendisi iş yerindeyken belki kendi başıma oturup kalkamayacağımdan bunun dışında özel ihtiyaçlarım olabileceğinden, sonuç itibariyle yanımda annemi istediğimden bahsettim. Kayınvalidem de eşimde anlamış gibilerdi, benim de içim rahattı.
4 ay önce doğum yaptım. Doğumum sezeryanla oldu. Herkesin bünyesi farklıdır, benimki çok ağır geçti. Çok zor yürüyor, çok zor oturabiliyordum. Afedersin wc benim için azap gibiydi. Hastahaneden eve geldik. Kayınvalidem de bizimleydi. Tabi ki kadının torunu oldu hevesliydi. Ama günler geçti kayınvalidem her gün bizde.. Gelip bebeği görmesini geçtim, anneme habire iş buyurup yaptığı işi de beğenmiyordu. Annem de rahatsız oluyordu bu durumdan. Kendisi hiçbir şekilde yardımda bulunmuyordu. Bu da yetmezmiş gibi her yaptığıma karışıyor, bebeği zayıflattığımı söylüyordu. Daha olmuş 1 hafta.. Annemin hazırladığı yemeği yemiyordu. Nedenini hala bilmiyoruz.. Neyse hiçbir şey annemle konuştuğumuz gibi olmadığı için bnim moralim bozuldu. Annem de rahat değildi kadın..
Sonra bir akşam hep birlikte masadayız. Ben, eşim, annem, kv. Annem dayanamayıp eşime dedi ki "Oğlum annende yemek yapmayı biliyor, bende biliyorum. Oda iş yapmayı biliyor, bende. İkimizin birden yapmaya çalışması gereksiz. Ben iş yerimden bunun için izin aldım. Ya annen kalsın ya ben kalayım. Bu şekilde olmuyor" dedi. Eşim ve kv tamamen yanlış anladılar. Kv, bizde öyle şey olmaz beni mi istemiyorsun ben bir yere gitmem gibisinden konuştu. Eşim de ayıp ediyorsunuz ikinizde kalın biri gitsin biri kalsın olmaz o benim annem dedi. Aslında annemin anlatmak istediği farklı bir şeydi ama sanırım onun tek yanlışı bunu masada kv nin yanında söylemesiydi. Tamamiyle yanlış anlaşıldı. Sonra annem ben gideyim o zaman kızım. Ben hiç rahat değilim dedi ve ertesi gün gitti. Ben bitik hissediyordum. Yanımda kalmasını istedişim kişi annemdi.. ona da kızdım aslında. Yine de beni düşünmeliydi. Ona ihtiyacım vardı.
Eşimle konuşmak için odaya çağırdım. Güzel güzel durumu anlattım annemin adınada özür diledim. Ama yanımda onun kalmasını istediğimi bu şekilde daha rahat edeceğimi söyledim. Eşim çileden çıktı.. Gelmezse gelmesinler, annemi istemeyeni ben hiç istememler.. Bu durumu kocana nasıl anlatabilirsin
ki.. Sonra yatakta annemi aradım, ayaga kalkamıyorum zaten sancım var. Anneciğim lütfen gel sana ihtiyacım varken böyle yapma dedim. Oda rahat edemediğini bunu bizim önceden konuştuğumuzu ve kv min kendisine davranışlarının zoruna gittiğini söyledi. Bende, senide anlıyorum peki derken, eşim telefonu bir hışımla elimden aldı..
İşte iplerin koptuğu o an.. Anneme çok ağır konuştu. Dedi ki, Bu ne teryesizlik, ahlaksızlık. Ne anlatıyorsunuz telefonda direk bana söyleyin. annemi istemiyosanız bende sizi istemiyorum gelmeyin dedi. Daha neler neler.. Ben şok oldum kalkıp da alamadım o telefonu elinden. Ağlama krizine girdim. Kv de yan odada her şeye şahit oluyor. Yapma diye bağırıyorum eşime tınlamıyor. Kayınvalidem baktı ben fena oldum, ben gidiyorm hadi tartışmayın dedi gitti. Eşimde küstü gitti bak annem diyor telefonda anneme. Telefonu kapattılar. Eşim yanıma geldi halimi görünce kıyamadı ağladı.. Sezeryanlısın ağlama böyle dedi. Ama benim her şeyimi mahvettikten sonra tesellinin anlamı ne. Nasıl bu şekilde konuşursun annemle nasıl söylersin dedim. Haketti annen duymadın mı masada ne diyor dedi. Ya bende aynı şeyi söylüyorum sana ta hamileyken bile söyledim. Bana niye lafınız yok..
Sonra kayınvalidem tlf etti. Geleyim mi yardıma dedi. Kendi başıma halledebiliyorum isterseniz gelin görün bebeği ama yardım istemiyorum dedim. Alınmış.. 4 ay oldu eşim annemlere gitmiyor. Babam geldi, konuştu yok gitmiyor.. Annemlerde gelemiyor. Ben gidip geliyorum. Onun annesi rahat rahat gidip geliyor kalıyor.. Annem eşimi davet ediyor yanlış ifade ettim diyor, eşim dinlemiyor. Eşimle bu konu yüzünden çok tartıştıysak da son zamanlarda durulduk.
Bu arada ben o olayın üstüne sütten kesildim. Hala bu yüzden ağlıyorum bazen. Çocuğumun rızkı.. Güzel bebeğim ememiyor annesini. Hepsini sorumlu tutuyorum.. Önce eşimi, kv, annemi.. Hiç kimse beni düşünmedi ve herkesin söylediği laf "senin hiçbir suçun yok" Ben suçsuz olmak istemiyorum! Başkalarının hatalarının bedelini ödemekten çok sıkıldım. Eşim hala babamın evine gitmiyor ve bu konuda çok rahat. Ne yapacağımı bilmiyorum.. Artık ne demeliyim ona bilmiyorum.. Onu seviyorum, özlüyorum. Ama şunu yaptığı zaman hep yarıda kalıyorum..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?