- 1 Mart 2010
- 44.860
- 114.210
- 798
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Not: This feature may not be available in some browsers.
Ah canım ah.. Anlamıyorlar, hiçbir zaman da anlamayacaklar.. Tabi bazı kv ler için konuşuyorum.Gidip siz neden anneniZde kalmadiniz?
Ben sunu anlamiyorum k.v tamam torunlari gormek istiyolar gorsunlerde ama insan o durumda en cok annesine ihtiyac duyuyor.
K.v biraz anlamali.
Yani kalan varsa 2.bir kisiye ihtiyac yok ki.
Gelsin gorsun gitsin.
Özür dilemenin, eşin senin annene gitmezken senin onun annesine gitmenin anlamı ne biliyor musun? Evet bence de annen suçlu, verdiğin mesaj bu, içinden geçen o olmasa da eşinin ve kv nin düşündüğü bu, olaylardan sonra yaptırım uygulanan tek insan annen farkında mısın? Sen de annesin hiç mi için ezilmiyo nasıl müsaade ediyosun buna
4 ay geçmiş aradan eşin hala zaman ver gibi yuvarlak laflar ediyo nedir yani kan mı girdi araya, ama ona bu yüzü sen vermişsin, yapacağın şey annenle çıkıp gitmekti şimdiden sonra söyleyeceğin ya da yapacağın herşey yanlış anlaşılacak seni annen doldurmuş olacak, öyle düşünecekler, o zaman sustun şimdi ne oldu diyecekler geçmiş olsun bu iş böyle gider 50 sene, 2.çocuğunda annem gelsin mi diye soramayacaksın bile
Kv lerin bu konuda neden böyle bir tutuma girdiklerini anlamıyorum. Senin annen kalıyorsa illa oda kalması gerektiğini düşünüyor. Tamam gelsin kalsın ona da hayhay ama seninkinin yaptıkları tamamen terbiyesizlik. Hem yardım etmemiş hem yemek beğenmemiş bide üstüne laf etmiş. Tabiki herkes annesinin yanında daha rahattır , ne istiyorsa çekinmeden dile getirir seni besleyip büyüten o zaten , kv anne kadar hassas olamaz ki (bence). Aslında bu konuda eşin de hatalı , anlayışla karşılaması gerekirdi ama erkeklerde şöyle bir durum var senin annene gidiliyorsa benimkine de gidilecek , senin annen kalıyorsa onunkide kalacak . Aslında bu tamamen karşı tarafı kırdığını ve haksızlık ettiğini düşünmesinden kaynaklı. Çünkü erkek annene geldiği zaman kendi annesine haksızlık ettiğini düşünüyor ve şu günde anneme gidelim diye plan yapıyor. Tamam hadi o konuda da haklıdır diyelim ama bu doğum ya ! eşin anneni yanlış anlamış yani. Annenin "ya annen ya ben" dediğini zannetmiş o şekilde anlamış sanırım. Ama evlilikte şu bi gerçek ki asla senin ailen benim ailen olayına kesinlikle girmemen gerekiyor çünkü ikiniz de eğer aileniz bir yanlış yapıyorsa oturup evet benim annem şöyle yaptı haksız kesinlikle falan demezsiniz değil mi ? Eğer aileler bir yanlış yaptıysa onu ailenizle kendi aranızda çözümlersiniz eşinize duyurmadan. Bunlar kolay unutulur şeyler değil tabiki ama unut boşver aile huzurun için bazı şeyleri göz ardı etmen gerekiyor. Eşinle de bu durumu güzelce konuşarak üstesinden gelebilirsin diye düşünüyorum yani onun da bir takım fedakarlıklar yapması gerekecek tabi . Birbirinizin ailesini sevmek zorunda değilsiniz ama en azından saygı duymak zorundasınız Eşinle de bu durumu konuşurken dediğim gibi asla "ailen, annen, baban" olayına girme derim şunu diyebilirsin mesela ben nasıl saygıda kusur etmiyorsam senden de aynı şeyi bekliyorum vs. umarım anlatabilmşimdir bayaa karmaşık yazdım :)
Yok hayatım ben yazdıklarını dikkatlice okudum hepsini de açıkça anladım. :) İlgilenip böyle uzunca bir yorum yaptığın içinde teşekkür ederim. Ben konumu bütün detaylarıyla anlatamasamda sen güzel analiz etmişsin. Ne iç karartıyor, ne de gördüklerini önyargıyla yorumluyorsun. Ya da konuda göremediğin ama sormak isteğin bir detay hakkında hakaretvai konuşmalara başvurmuyorsun. Bunu yapanlar oldu çünkü. Kibarca sorup cevap alanlarda oldu. Güzel desteklerin için teşekkür ederim. Eşim benimle bu konuyu konuştu.. Allaha şükürler olsun uzun zamandır ilk defa huzurlu hissediyorum. Önceki mesajlarımda eşimle bu son konuşmalarımızı anlattım..
Müsait bir zamanimda okumaya caliscam konuşmalarınızı canım :)
Çok teşekkür ederim ne güzel yazmışsın okurken gulumsettin beni . Önyargıyla yorum yapanlari bende okuyorum bazen ve konu sahibinin durumu ve yaşadıklarını düşünmeden yazdiklarini düşünüyorum malesef can sıkıcı olabiliyorlar. Bende yakında anne olucam ve senin yazdıklarını kendi hayatım için de düşündüm aslında :) ben böyle bir durumda olsam napardim ki diye ve düşünüyordum da aslında napicam diye sonra kendi akışına bırakmaya karar verdim düşün düşün bir yere varamadim çünkü kendi kendime kurulmaya başlamıştım :) eşinle aranizin duzelmesine çok çok sevindim zaten şu an duygularim hormonlardan dolayı tavan cidden çok sevindim :) allah hiçbir ailenin huzurunu ve mutluluğunu bozmasın en önemlisi de sağlığını ve hep hayırlı insanlarla karşılaştırsın araya kötü insanları kötü niyetli insanları sokmasn inşallah
Durumu eşinizle halletmiştiniz sanırım değil mi? Bence ya konuyu kapatın yada, konunun ilk mesajına edit yapıp son durumu anlatın, yoksa her yeni gören okuyan birşey yazacak siz de aynı şeyleri yazmaktan yorulacaksınız sevgilerÇok teşekkür ederim canım :) Sen şimdi bunları kafana takıpta hiç canını sıkma. İnşallah her şey güzel olur. Herkesin farklı bir hikayesi var.. Herkesin zihniyeti farklı. Düşünce yapısı farklı. Konu da biraz hassas olunca kolaylıkla yanlış anlaşılabiliyor. Arada çok ince bir çizgi var.. İnşallah hayırlı doğumlar olur arkadaşım
Kimse hatali degil bence. Kv prenses olmaya calismis kocaniz da saygisizlik yapmis. tlfnunu alip annenle nasil boyle konusur. Ayrica calisan bir anne yani sizin anneniz neden dunurune hizmetcilik etsinki? Madem anneniz calisiyo kv yardim etmeliydi en basindan beri hem de. yabanci biri degil o kocanizin annesi. Cok gecmis olsun..Açıkçası bu kadar özel problemlerimi annemden başkasına anlatmak isteyeceğim aklıma gelmezdi. Ama bazen insanın gerçekten desteğe ihtiyacı oluyor. Birilerinin ne yapacağını söylemesine..
Arkadaşlar siz ne düşünürsünüz bilmiyorum ama ben doğumdan sonra hastahanede veya evde kayınvalidemdense annemle daha rahat edeceğimi düşündüm ve annem çalışan birisi olmasına rağmen ondan rica ettim. Annem de tabi ki kabul etti. Bunu kırıcı olmadan kayınvalideme de doğum gerçekleşmeden önce açıkladım. Eşimle de konuştum. Kanamalarım olacağını, kendisi iş yerindeyken belki kendi başıma oturup kalkamayacağımdan bunun dışında özel ihtiyaçlarım olabileceğinden, sonuç itibariyle yanımda annemi istediğimden bahsettim. Kayınvalidem de eşimde anlamış gibilerdi, benim de içim rahattı.
4 ay önce doğum yaptım. Doğumum sezeryanla oldu. Herkesin bünyesi farklıdır, benimki çok ağır geçti. Çok zor yürüyor, çok zor oturabiliyordum. Afedersin wc benim için azap gibiydi. Hastahaneden eve geldik. Kayınvalidem de bizimleydi. Tabi ki kadının torunu oldu hevesliydi. Ama günler geçti kayınvalidem her gün bizde.. Gelip bebeği görmesini geçtim, anneme habire iş buyurup yaptığı işi de beğenmiyordu. Annem de rahatsız oluyordu bu durumdan. Kendisi hiçbir şekilde yardımda bulunmuyordu. Bu da yetmezmiş gibi her yaptığıma karışıyor, bebeği zayıflattığımı söylüyordu. Daha olmuş 1 hafta.. Annemin hazırladığı yemeği yemiyordu. Nedenini hala bilmiyoruz.. Neyse hiçbir şey annemle konuştuğumuz gibi olmadığı için bnim moralim bozuldu. Annem de rahat değildi kadın..
Sonra bir akşam hep birlikte masadayız. Ben, eşim, annem, kv. Annem dayanamayıp eşime dedi ki "Oğlum annende yemek yapmayı biliyor, bende biliyorum. Oda iş yapmayı biliyor, bende. İkimizin birden yapmaya çalışması gereksiz. Ben iş yerimden bunun için izin aldım. Ya annen kalsın ya ben kalayım. Bu şekilde olmuyor" dedi. Eşim ve kv tamamen yanlış anladılar. Kv, bizde öyle şey olmaz beni mi istemiyorsun ben bir yere gitmem gibisinden konuştu. Eşim de ayıp ediyorsunuz ikinizde kalın biri gitsin biri kalsın olmaz o benim annem dedi. Aslında annemin anlatmak istediği farklı bir şeydi ama sanırım onun tek yanlışı bunu masada kv nin yanında söylemesiydi. Tamamiyle yanlış anlaşıldı. Sonra annem ben gideyim o zaman kızım. Ben hiç rahat değilim dedi ve ertesi gün gitti. Ben bitik hissediyordum. Yanımda kalmasını istedişim kişi annemdi.. ona da kızdım aslında. Yine de beni düşünmeliydi. Ona ihtiyacım vardı.
Eşimle konuşmak için odaya çağırdım. Güzel güzel durumu anlattım annemin bu konuyu kv yanında söylemesi konusunda da özür diledim. Ama yanımda onun kalmasını istediğimi bu şekilde daha rahat edeceğimi söyledim. Eşim çileden çıktı.. Gelmezse gelmesinler, annemi istemeyeni ben hiç istememler.. Bu durumu kocana nasıl anlatabilirsin
ki.. Sonra yatakta annemi aradım, ayaga kalkamıyorum zaten sancım var. Anneciğim lütfen gel sana ihtiyacım varken böyle yapma dedim. Oda rahat edemediğini bunu bizim önceden konuştuğumuzu ve kv min kendisine davranışlarının zoruna gittiğini söyledi. Bende, senide anlıyorum peki derken, eşim telefonu bir hışımla elimden aldı..
İşte iplerin koptuğu o an.. Anneme çok ağır konuştu. Dedi ki, Bu ne teryesizlik, ahlaksızlık. Ne anlatıyorsunuz telefonda direk bana söyleyin. annemi istemiyosanız bende sizi istemiyorum gelmeyin dedi. Daha neler neler.. Ben şok oldum kalkıp da alamadım o telefonu elinden. Ağlama krizine girdim. Kv de yan odada her şeye şahit oluyor. Yapma diye bağırıyorum eşime tınlamıyor. Kayınvalidem baktı ben fena oldum, ben gidiyorm hadi tartışmayın dedi gitti. Eşimde küstü gitti bak annem diyor telefonda anneme. Telefonu kapattılar. Eşim yanıma geldi halimi görünce kıyamadı ağladı.. Sezeryanlısın ağlama böyle dedi. Ama benim her şeyimi mahvettikten sonra tesellinin anlamı ne. Nasıl bu şekilde konuşursun annemle nasıl söylersin dedim. Haketti annen duymadın mı masada ne diyor dedi. Ya bende aynı şeyi söylüyorum sana ta hamileyken bile söyledim. Bana niye lafınız yok..
Sonra kayınvalidem tlf etti. Geleyim mi yardıma dedi. Kendi başıma halledebiliyorum isterseniz gelin görün bebeği ama yardım istemiyorum dedim. Alınmış.. 4 ay oldu eşim annemlere gitmiyor. Babam geldi, konuştu yok gitmiyor.. Annemlerde gelemiyor. Ben gidip geliyorum. Onun annesi rahat rahat gidip geliyor kalıyor.. Eşimle bu konu yüzünden çok tartıştıysak da son zamanlarda durulduk.
Bu arada ben o olayın üstüne sütten kesildim. Hala bu yüzden ağlıyorum bazen. Çocuğumun rızkı.. Güzel bebeğim ememiyor annesini. Hepsini sorumlu tutuyorum.. Önce eşimi, kv, annemi.. Hiç kimse beni düşünmedi ve herkesin söylediği laf "senin hiçbir suçun yok" Ben suçsuz olmak istemiyorum! Başkalarının hatalarının bedelini ödemekten çok sıkıldım. Eşim hala babamın evine gitmiyor ve bu konuda çok rahat. Ne yapacağımı bilmiyorum.. Artık ne demeliyim ona bilmiyorum.. Onu seviyorum, özlüyorum. Ama şunu yaptığı zaman hep yarıda kalıyorum..
(Not: Annemi esime ve kv karsi her zaman korudum ve savundum. Konuyu kabaca anlatip gectim ama bu detayi atlamak istemiyorum.)
Çok teşekkür ederim canım :) Sen şimdi bunları kafana takıpta hiç canını sıkma. İnşallah her şey güzel olur. Herkesin farklı bir hikayesi var.. Herkesin zihniyeti farklı. Düşünce yapısı farklı. Konu da biraz hassas olunca kolaylıkla yanlış anlaşılabiliyor. Arada çok ince bir çizgi var.. İnşallah hayırlı doğumlar olur arkadaşım
Durumu eşinizle halletmiştiniz sanırım değil mi? Bence ya konuyu kapatın yada, konunun ilk mesajına edit yapıp son durumu anlatın, yoksa her yeni gören okuyan birşey yazacak siz de aynı şeyleri yazmaktan yorulacaksınız sevgiler
şu an hamileyim ve seni çok iyi anlıyorum gercekten yaşadığın şey içler acısı.. Ama inanki senin herkesten cok annene ihtiyacın oldugunu düşünüyorum çünkü bazen eşler anneler kadar yetmezler..helede böylesine hassas bi duruöda anne şefkati güveni gibisi yoktur.. Ayrıca onların bize yaptıklarını eşler yapamaz..(yemek,evişi vs) keske dolalı yollarla kv ye ima etseydiniz ve oda birseyleri üstlendeydi..Açıkçası bu kadar özel problemlerimi annemden başkasına anlatmak isteyeceğim aklıma gelmezdi. Ama bazen insanın gerçekten desteğe ihtiyacı oluyor. Birilerinin ne yapacağını söylemesine..
Arkadaşlar siz ne düşünürsünüz bilmiyorum ama ben doğumdan sonra hastahanede veya evde kayınvalidemdense annemle daha rahat edeceğimi düşündüm ve annem çalışan birisi olmasına rağmen ondan rica ettim. Annem de tabi ki kabul etti. Bunu kırıcı olmadan kayınvalideme de doğum gerçekleşmeden önce açıkladım. Eşimle de konuştum. Kanamalarım olacağını, kendisi iş yerindeyken belki kendi başıma oturup kalkamayacağımdan bunun dışında özel ihtiyaçlarım olabileceğinden, sonuç itibariyle yanımda annemi istediğimden bahsettim. Kayınvalidem de eşimde anlamış gibilerdi, benim de içim rahattı.
4 ay önce doğum yaptım. Doğumum sezeryanla oldu. Herkesin bünyesi farklıdır, benimki çok ağır geçti. Çok zor yürüyor, çok zor oturabiliyordum. Afedersin wc benim için azap gibiydi. Hastahaneden eve geldik. Kayınvalidem de bizimleydi. Tabi ki kadının torunu oldu hevesliydi. Ama günler geçti kayınvalidem her gün bizde.. Gelip bebeği görmesini geçtim, anneme habire iş buyurup yaptığı işi de beğenmiyordu. Annem de rahatsız oluyordu bu durumdan. Kendisi hiçbir şekilde yardımda bulunmuyordu. Bu da yetmezmiş gibi her yaptığıma karışıyor, bebeği zayıflattığımı söylüyordu. Daha olmuş 1 hafta.. Annemin hazırladığı yemeği yemiyordu. Nedenini hala bilmiyoruz.. Neyse hiçbir şey annemle konuştuğumuz gibi olmadığı için bnim moralim bozuldu. Annem de rahat değildi kadın..
Sonra bir akşam hep birlikte masadayız. Ben, eşim, annem, kv. Annem dayanamayıp eşime dedi ki "Oğlum annende yemek yapmayı biliyor, bende biliyorum. Oda iş yapmayı biliyor, bende. İkimizin birden yapmaya çalışması gereksiz. Ben iş yerimden bunun için izin aldım. Ya annen kalsın ya ben kalayım. Bu şekilde olmuyor" dedi. Eşim ve kv tamamen yanlış anladılar. Kv, bizde öyle şey olmaz beni mi istemiyorsun ben bir yere gitmem gibisinden konuştu. Eşim de ayıp ediyorsunuz ikinizde kalın biri gitsin biri kalsın olmaz o benim annem dedi. Aslında annemin anlatmak istediği farklı bir şeydi ama sanırım onun tek yanlışı bunu masada kv nin yanında söylemesiydi. Tamamiyle yanlış anlaşıldı. Sonra annem ben gideyim o zaman kızım. Ben hiç rahat değilim dedi ve ertesi gün gitti. Ben bitik hissediyordum. Yanımda kalmasını istedişim kişi annemdi.. ona da kızdım aslında. Yine de beni düşünmeliydi. Ona ihtiyacım vardı.
Eşimle konuşmak için odaya çağırdım. Güzel güzel durumu anlattım annemin bu konuyu kv yanında söylemesi konusunda da özür diledim. Ama yanımda onun kalmasını istediğimi bu şekilde daha rahat edeceğimi söyledim. Eşim çileden çıktı.. Gelmezse gelmesinler, annemi istemeyeni ben hiç istememler.. Bu durumu kocana nasıl anlatabilirsin
ki.. Sonra yatakta annemi aradım, ayaga kalkamıyorum zaten sancım var. Anneciğim lütfen gel sana ihtiyacım varken böyle yapma dedim. Oda rahat edemediğini bunu bizim önceden konuştuğumuzu ve kv min kendisine davranışlarının zoruna gittiğini söyledi. Bende, senide anlıyorum peki derken, eşim telefonu bir hışımla elimden aldı..
İşte iplerin koptuğu o an.. Anneme çok ağır konuştu. Dedi ki, Bu ne teryesizlik, ahlaksızlık. Ne anlatıyorsunuz telefonda direk bana söyleyin. annemi istemiyosanız bende sizi istemiyorum gelmeyin dedi. Daha neler neler.. Ben şok oldum kalkıp da alamadım o telefonu elinden. Ağlama krizine girdim. Kv de yan odada her şeye şahit oluyor. Yapma diye bağırıyorum eşime tınlamıyor. Kayınvalidem baktı ben fena oldum, ben gidiyorm hadi tartışmayın dedi gitti. Eşimde küstü gitti bak annem diyor telefonda anneme. Telefonu kapattılar. Eşim yanıma geldi halimi görünce kıyamadı ağladı.. Sezeryanlısın ağlama böyle dedi. Ama benim her şeyimi mahvettikten sonra tesellinin anlamı ne. Nasıl bu şekilde konuşursun annemle nasıl söylersin dedim. Haketti annen duymadın mı masada ne diyor dedi. Ya bende aynı şeyi söylüyorum sana ta hamileyken bile söyledim. Bana niye lafınız yok..
Sonra kayınvalidem tlf etti. Geleyim mi yardıma dedi. Kendi başıma halledebiliyorum isterseniz gelin görün bebeği ama yardım istemiyorum dedim. Alınmış.. 4 ay oldu eşim annemlere gitmiyor. Babam geldi, konuştu yok gitmiyor.. Annemlerde gelemiyor. Ben gidip geliyorum. Onun annesi rahat rahat gidip geliyor kalıyor.. Eşimle bu konu yüzünden çok tartıştıysak da son zamanlarda durulduk.
Bu arada ben o olayın üstüne sütten kesildim. Hala bu yüzden ağlıyorum bazen. Çocuğumun rızkı.. Güzel bebeğim ememiyor annesini. Hepsini sorumlu tutuyorum.. Önce eşimi, kv, annemi.. Hiç kimse beni düşünmedi ve herkesin söylediği laf "senin hiçbir suçun yok" Ben suçsuz olmak istemiyorum! Başkalarının hatalarının bedelini ödemekten çok sıkıldım. Eşim hala babamın evine gitmiyor ve bu konuda çok rahat. Ne yapacağımı bilmiyorum.. Artık ne demeliyim ona bilmiyorum.. Onu seviyorum, özlüyorum. Ama şunu yaptığı zaman hep yarıda kalıyorum..
(Not: Annemi esime ve kv karsi her zaman korudum ve savundum. Konuyu kabaca anlatip gectim ama bu detayi atlamak istemiyorum.)
Sevgili Mune duy biziii:) özelden de yazabilirsiniz konunun kapanması içinKonu nasil kapanir bilmiyorum yardimci olur musunuz :) sevgilerr
______Konu nasil kapanir bilmiyorum yardimci olur musunuz :) sevgilerr