İlk doğumum aynı anlattığınız gibi oldu.
Üniversite hastenesinde doğum yaptım. Ebeler gelip gidiyor kendi aralarında konuşuyorlar bir şeyler yapıyorlar ama hiç açıklama yok bilgilendirme yok şunu şu sebeple yapıyoruz demek yok.
Mahremiyet sıfır zaten. Gelip açıklık kontrolü yapıyorlar sonra öylece bırakıp gidiyorlar, bezimi kendim kapatıp toparlanmaya çalışıyordum.
13 saat sancı çektim, artık baygınlık geçiriyordum, ıkınma hissi hiç gelmedi zaten.
Üç kez idrarımı boşalttılar, bana göre aşırı can yakıcı bir durumdu. Doktor uzun çubukla suyumu açtı yine aynı acıyı yaşadım.
Ebe hiçbir şey söylemeden pat diye karnıma çöktü nolduğumu anlamadım can havliyle ebeye vurdum o da bana bağırdı “ne vuruyorsun be ben çok mu meraklıyım seni burda bu kokular içinde doğurtmaya” dedi.
Lavman yapılmadığı için ıkınırken tuvaletimi yapmışım, doğum sürecinde olabilecek bir şey aslında..
baktılar ben hala doğuramıyorum bu kez bir doktor bir ebe ikisi birlikte bastırdılar karnıma.
Hep söylerim, ben doğurmadım, zorla doğurtuldum.
Doğumdan sonra da resmen canlı canlı bir saat diktiler, ben bağırdıkça da abartma ne bağırıyorsun dediler. Popoma kadar dikişim vardı, ebe Doğumdan iki saat sonra geldi, tamam artık abartma normal insanlar gibi davranabilirisn dedi
Doğumum aklıma geldikçe ağlıyordum, bir daha asla doğurmam dedim.
Ama 15 ay sonra kendi isteğimle hamile kaldım
ikinci doğumum şehir hastanesinde oldu, çok güzeldi. Her şeyi fakrında olarak yaşadım, daha bilinçliydim. Her anın keyfini çıkardım.
12 saat sürdü ama ilki gibi sarsmadı, öyle kaba muamele de görmedim.
Çok keyifli bir doğum oldu.
Korkmayın siz de unutacaksınız hepsini. Hikayenizde şaşırdığım tek nokta özel hastanenin böyle olması. Evet yapılan işlemler normal ama en azından şimdi bunu yapıyoruz şu sebeple şunu yapacağız vs demeleri iyi hissettirirdi size.