Selam kızlar,
İnsanlar çok mu duygusuz, ben mi çok duygusalım anlamıyorum bazen.. Bugün doğum günüm, işyerinden asla bir beklentim yok, bir arkadaşım sağolsun çiçek göndermiş, doğum günüm olduğunu farkettiler iş arkadaşları, sözlü kutladılar teşekkür ettim, Sonra patron geldi tutturdu, kendine yemeksepetine gir pasta söyle diye. Bende düşünmeniz yeter ama gerek yok çok sağolun dedim. Bozuk attı , sana soran yok ben ne dersem olur, sana pasta söyle dedim falan diye konuştu, gitti. Söylemedim tabi, hayır yani ısrarla bir pasta sipariş vereceksem ya kart verirsin ordan söylerim ya da para bırakırsın ödemeyi bunla yap diye. Ben de söylemedim, param yok sipariş gelse neyle ödeyim, birde kendi söylediğim pastaya para mı isteyim sonra gidip patrondan?
Aradan 2 saat falan geçti yine geldi, pasta söyledin mi dedi. Bende söylemedim, zoraki gibi oluyor böyle, hiç gerek yok dedim. Senin işin bu, kendi pastanı kendin söylemelisin, görevin bu alınacak bişey yok diyor. Ya hu adam, ben senden pasta istemedim, gönlünden geçiyorsa da bu böyle mi olur yani?
Tekrar istemediğimi söyledim tabi, sinirlendi odasına gitti, pasta söylemiş, ödemesini kendi yapmış, neyse pasta geldi. Pastayı elime tutuşturdu paketiyle, doğum günün kutlu olsun diye. bende gerek yoktu ama teşekkür ederim keseyim o zaman dedim dilimledim direk tabaklara, verdim herkese. Kendi doğum günüm, pastamı ben söylemeliyim, pastayı paketle elime tutturuyorlar, sonra da ben kendi kendime kesiyorum. Ama patron geldi kızıyor, neden mum yakmadın, üflerdin diye. sinirimden gözümden yaş aktı o an. Sağolun bu yeterli benim için dedim. Bir de suçlu oldum resmen üstüne.
Kızlar ben çok mu duygusalım? Herkesin doğum gününü not ederim, günü gelince patrona söylerim kart verir oradan alırım, haftasonuna gelirse şirketin toplu grubundan kutlarım. Bunu mu hakediyorum gerçekten ben? Hiç kutlamasalar bu kadar zoruma gitmezdi..
