İsmin Emirdi ve emir çok büyük yerden geldi oğlum.
1 yıl önce bu zamanlar öğrendim oğluma hamile olduğumu. 3 ay bulantılarımın ardından çok güzel bir sürece girmiştik oğlumla. Bulantılarımın bitip karnımın yavaş yavaş büyümesiyle hamileliğin ne olduğunu daha iyi anlıyordum. Sonra ilk atışların. Herşey yolundaydı Emirim. Gün geçtikçe gelmene daha az zaman kalıyor ve biz senin için daha çok hazırlıklar yapıyorduk. Gelişmiş ultrasondaki fotoğrafın buzdolabımın üstündeydi. Emir diyen sesim bütün evde çınlıyordu. Ben EmirİM dedikçe karnımda kıpırdıyordun annem. Yediğim herşey senin içindi, o çilekleri, karpuzları senin için yedim oğlum. Senin gelişimin içindi. Artık gelmene günler kalmıştı. Bebek nasıl bakılır kitabını 1 haftada bitirmedik mi ikimiz, yürüyüşlere çıkmadık mı oğlum, baban karnıma dokunduğunda bunu hissedip kıırdamadın mı annem , gece uyandığımda göbeğim yamuk bir hal aldığında ismini söylediğimde karnımda yine oynayıpdüz bir hal almıyormuydun, sıcak duşta karnımda bir o yana bir bu yana gitmiyor muydun. Mama önlüklerine ultrason fotoğraflarını yapıştırmadık mı, beşiğinin başında ismin, kıyafetlerinin arasında smokinin yok muydu. Gözlerimin içi sen geleceksin diye parlamıyor muydu? Anasınıfı öğrencilerime baktığım zaman Emirciğime de bunları öğreticem deyip sana şarkılar söyleyip hikayeler okumadım mı Emirim.
17 Temmuz gecesi geleceğini haber verdin bize, gitmedik oğlum uçtuk hastahaneye. Baban arabaya binerken herkese 3 işareti yaptı seni kastederek, 3 kişi dönecektik. Edrne Selimiyenin yüksek minarelerine baktım doğuma giderken Allahım yardımcım ol diye. Gittik hastahaneye bana bileklik takıldı senin bilekliğin minicikti annem. Bu takılacaktı bileğine bakamadım mutluluktan. Tam 7 Saat sonra çok zor bir normal doğumla meydana geldin. Önemli değildi doğmuştun ya,seni gördüm Emirim Ölçüyorlar tartıyorlardı, ama ben gözümü senden alamıyordum. sadece Emirim seni seviyorum oğlum hoşgeldin diyordum. Hiç ağlamadın sadece inleme sesleri çıkarıyordun. Nerden bilirdim birşeylerin kötü gittiğini. Her evlat anneye güzeldir ama sen başkaydın. Doğumhanede ismini söylüyordum. Emiiiiiiiirrrrrr diye seslendim. bir defa gözlerini açtın annem sonra kapadın. Seni küvöze götüreceklerini biraz yorulduğunu sonra yanıma getireceklerini söylediler. Odama çıktım.Seni soruyordum. Herkes bir tuhaf, bir durgun ne olduğunu bilmiyorlardı. Babanın elleri yine ellerimin arasındaydı. Doğumda yanımda olduğundan seni konuşuyorduk. Artık dayanamıyor seni soruyor, yanına gelmek istediğimi söylüyordum. Tahmin etmedim ki Emirim...
Doktorum geldi, hala kıyafetinde kanlarım vardı. seni Tıp Fakültesine götürdüklerini söylediler. İşte o an anlayamadım ne olduğunu, kulaklarım uğulduyordu,EMİRRRRRRRRRRR annem kötü birşeyler var. Senin karnın açtır, sen üşürsün annem sarılık olmaman için hani emzirmem gerekiyordu seni.Gözlerim günlerdir hazırladığım valizindeydi. Çıplakmıydın, üşürsün Emir.Bağırıyordum, hissediyordum kötü birşey olduğunu. Kaç tane sakinleiştirici vuruldu hatırlamıyorum. Tek hatırladığım iyi olursam 1 saat sonra beni senin yanına götürmeleriydi. Ağlayamıyor, tepki veremiyor sadece içimde fırtınalar kopuyordu. Kaldığımız özel hastahaneden tıp fakiültesine gittik. Senin yanına geliyordum. güneş kavurucu dışarda hayat devam ediyordu. Bense sadece 10 saat öncesine gitmek istiyor, bunların sadece kabus olmasını istiyordum. 9. kat yoğun bakım ünitesine geldik. Herkes bizimleydi. ailelerimiz, Akrabalarımız. Sadece anne babası girebilir dendi. uzun bir koridor sana geliyordum. Bir oda bir küvöz ve içinde çıplak göğsüne kalp masajı yapılmasından dolayı morarmış güzel mi güzel meleğim Emirrrrrrrrrrrrrrrrrrr. Emirim annem bu gözyaşlarım dinmiyor. Kalk Emir kurtarın oğlumu Allahım diye bağırdım bağırdım sana seslendim. sana dokundum duymuyordum,işitmiyordum, sadece seni görüyordum. doktorun ellerine sıkıca sarılıp kurtarın dedim bana yaşasa bile engelli olacak dedi sonra anne kötüye gidiyor dendi. yine sakinleştiriciler. Hayat durmuyor devam ediyordu. öyle birşey istedim ki beni bayıltsınlar hiç uyanmıyım.
Olsun Emirim engelli ol ben seni bakarım annem . Ömrümü sana veririm oğlum. Karşımda bana endişeli bakan gözler görüyor ama birşey algılayamıyordum. Annem seni kaybediyorum kızım diye ağlıyordu. o da yavrusuna ağlıyor ne garip. 2 saat sonra kapıda doktorum belirdi. Öldü dimi dedim . birşey demedi. Gözlerini indirdi ve dünyam karardı. Emirim nasıl kalbin durdu oğlum. Seni neye sardılar, nasıl götürdüler seni morga. Ben sana nasıl baktım karnımda, hiç kıyamadım sana. Sen hiç acı çektinmi oğlum. Hiç üşüdün mü acaba. Edirne anlamsız hayat anlamsız Emirim. Bebeğim kocaman ninnisi kulağımda çınlıyor. Şimdi bedenin kara bir toprakta. Mezarına giderken heyecanla mutlulukla gidiyorum seni görücem diye gidiyorum ismin yazıyor EMİRim. Kalbimden mezarına sicim sicim akıyor gözyaşlarım. mezarının üstündeki kurtlara dokunuyorum. B elki senin bedeninin yanından geçmiştir diye. Her yağmur yağdığı zaman toprağını ıslatıyor yağmur, üşüyor musun annem. yapmadılar oğlum karnımı yarıp seni tekrar içime koymadılar. Hastahane çıkışlarını giydiremedim Annem,sütümü emziremedim. Sen benim meleğim oldun. Evde seninle konuşuyorum duyuyor musun oğlum? Tekrar olur diyorlar ne komik olsa bile sen olmayacaksın ki. Emirrrr al beni yanına oğlum eriyorum bitiyorum 4 buçuk aylık olacaktın. Her bebekte seni arıyorum. İnternette bebek resimlerine girip senden bir parça bir benzerlik arıyorum ama yok yok yok. sen yoksun annem. Allahım ben dayanamıyorum. Allah bu acıyı kimseye yaşatmasın...
