Sizi o kadar iyi anlıyorum ki. Küçük bir ilçede ailelerimizden uzakta yalnızız biz de. Kısa bir zamana kadar eşim pazar günleri de çalışıyor, gece 10-11 gibi işten geliyordu. O kadar zor zamanlar yaşadım ki. Benim de cesaretim bu yüzden yok aslında. Yardım isteyebileceğim kimse yok. Sosyal hayatım zaten hiç yok. Kızım küçükken çok hastalandım. Kayınvalidemi getirdi eşim. Yardıma mı geldi yaptığı her işi kafama kakmaya mı geldi anlayamadim. Ne evimin pisliği ne dağınıklığı kaldı. Her şeye karıştı, her şeye söyleyecek bir söz buldu. O gün işe dönmeyip, kızımı kendim neden büyütmek istediğimi ve verdiğim kararın ne kadar doğru olduğunu anladım. Ben de öğretmenim aslında ama şu an çalışmıyor olmak beni üzmüyor.Kreşten döndüğünde çok farklı davranıyor bize karşı. Nedenini çözmeye çalışıyorum. Huysuz oluyor. Açsa da yemek istemiyor. Evde olduğumuz dönemde kahvaltıları güzel yapıyor ama sonraki öğünleri cok savsaklıyor. Ozellikle de akşam yemeklerini.
İkinci çocuk için aslında cesaretim yok ama daha fazla da arayi acmak istemiyorumyaşadığım şeyleri tekrar yasama korkum var.
Eğer rahat bir ortamim olmuş olsaydi arayi daha kısa tutardim sanırım. Tek başıma bakmak zorunda kaldim. Gerçi çocuk öyle anneye, kayinvalideye güvenerek yapilacak bir şey değil ama hastalık vb durumlarda da hep yalnız kaldım. En zoru da o oldu zaten. Kayınvalidemler 1 yıla yakın kaldılar bizde. O sürede de ben okuldayken ilgilendiler sadece. Eve geldiğimde çocukla ilgilenmek de dahil bütün iş bendeydi. Ara tatillerde ağır hastalandim, ağrı kesiciyle duruyordum ayakta. Ona rağmen cocuga bir yemek bile yedirmediler. Evlendikten sonraki süreci düşünüyorum da nasıl sabretmişim diyorum kendimeaynı şeyleri su an yasasam tahammul edemezdim sanırım
HarikaaaaEk olarak 20 dakika tüm vücut egzersiz de yaptim. Kan ter icindeyim. Normalde haftanin dört günü (pazartesi-carsamba-cumartesi-pazar) yaparim diyordum ama bugün de yaptım. Sonrasında da bu istikrarla devam ederim inşallah
Bence hiç üzülmeyin. Ben zaman zaman istifa etmeyi düşündüm. Bazen hâlâ neden çalışıyorum diye sorgularken buluyorum kendimi. Çünkü okulda öğrencilere verdiğim emeğin karşılığını alamadığım gibi zorunluluktan farklı branslara da ben giriyorum. 2 senedir aralıksız çalışıyorum ama geriye dönüp baktığımda cok mutsuz olduğumu görüyorum. Ben 2019 puaniyla atandim. 2020de alımlar daha olmamıştı, mart ayinda da evlendim. Eger o sene atanamasaydim oturtup ders de calismazdim muhtemelen yada calisamazdim. Kendimi ihmal sebeplerimden biri de calismak. 1 evlat yetiştirmek 40 öğrenci yetistirmekten önemli bence. Çocuğumu ihmal ediyorum düşüncesi de beni yiyip bitiriyorSizi o kadar iyi anlıyorum ki. Küçük bir ilçede ailelerimizden uzakta yalnızız biz de. Kısa bir zamana kadar eşim pazar günleri de çalışıyor, gece 10-11 gibi işten geliyordu. O kadar zor zamanlar yaşadım ki. Benim de cesaretim bu yüzden yok aslında. Yardım isteyebileceğim kimse yok. Sosyal hayatım zaten hiç yok. Kızım küçükken çok hastalandım. Kayınvalidemi getirdi eşim. Yardıma mı geldi yaptığı her işi kafama kakmaya mı geldi anlayamadim. Ne evimin pisliği ne dağınıklığı kaldı. Her şeye karıştı, her şeye söyleyecek bir söz buldu. O gün işe dönmeyip, kızımı kendim neden büyütmek istediğimi ve verdiğim kararın ne kadar doğru olduğunu anladım. Ben de öğretmenim aslında ama şu an çalışmıyor olmak beni üzmüyor.
Regl dönemi metabolizmanin en hızlı olduğu donemlerden biriymiş. Avantaja cevirebilirsin bence. Benimki de bitmek üzere, inşallah eksileri görürüm pazar günü. Hafiflemiş gibi hissediyorum kendimi. Birazdan kızımı uyutup spora geçeceğim.Merhaba, dün yazamadım regl dönemimde olduğum için biraz gergindimtek öğün yapacaktım ama biraz kaçırdım.
15.00 gibi bi avuç kuruyemiş ve elma
16.30 civarı kıymalı bezelye ve bulgur pilavı yedim
17.30 gibi canım çok tatlı istedi biraz ekmekle Nutella yemiş bulundumregl dönemlerimde yeme ataklarım çok fazla olur yine iyi atlattım bence. Kaldığım yerden devam pes etmiyorum
Çok güzel bilgiler. Bu bilgileri paylaştığın için teşekkür ederim kendi adıma. Dun yavas yemeyi denedim. Cok açtım zira. Kendimi yavaş ye, acelen yok diye telkin etmeseydim muhtemelen karın ağrısıyla kalkacaktim sofradan. Hafif bir akşam geçirdim yavaş yeme sayesindeArkadaşlar bir süredir beslenme ile ilgili araştırma yapıyorum. Bir çok doktoru dinledim, okudum. Bu tür araştırmalarım sonucu ortaya çıkan notlarımı sizinle paylaşmak istedim. İnşaallah faydalı olur .
- Yavaş ye
- Bir lokmayı çok çiğne
- Bir ye bir dur
- Sağlıklı yemediysen/abarttıysan ertesi gün sebze ağırlıklı ye- akşam açlığı yap/ sağlıklı uyu/ ekrana bakma/ yüz-pilates yap-hareket et sağlık hesabına yatırım yap
- Her gün minicik yapılan şey toplamda büyük bir menfaate dönüşür
- Kan tahlili yaptır ve eksiğin varsa takviye al. Özellikle d vitamini omega 3 magnezyum çok önemli.
- Genetik yatkınlık vardır ancak siz sisteme olumsuz aksiyonlar göndermezseniz ortaya çıkmayabilir. Aile diyabet ama sen sağlıklı beslenir şekerden uzak durur kilona dikkat eder ve egzersizini yaparsan o hastalık sende olmaz.
- Akşam 17.00/18.00 den sonra bieşey yeme.
- Uyanınca ekrana bakma
- Şimdi yaptığın her şey geleceğe yatırımdır. İkiz kardeşler deneyini hatırla. İkisi de 90 larında vefat etti ancak biri sağlıklı bi şekilde hayatını tamamladı biri son 15-20 yılını hastalıklarla mücadele ederek geçirdi.
- Beyaz çay/ yeşil çay mutlaka tüket ( emzirme gebelik vs başka hastalık yoksa)
- Sirke candır
- Z yağ candır
- Kahveni filtre ya da sade kahve tercih et
- Bişey yedikten sonra ilk bir saat içinde hareket et.
- Gün içinde ayağa kalk adım at ya da esneme egzersizi yap
Hocam ben 9 yıl olacak öğretmenim. Başlarda evet alışmak zor olabiliyor ama zamanla her şeyiniz daha da oturacak. İstifa etmeyi aklınızdan bile geçirmeyin , hele de şu zamanda bu kadar atanamayan gençler varken. Mesleğiniz ile işlerinizi aynı anda yürütmeyi zamanla daha pratik hale getireceksinizdir eminim. Zaten ev+okul+kendim üçgeninde ikisini yapmaya çalışsan bir tanesi dışarda kalıyor :) ama kendimizi unutmamalıyız bu üçgende. Biz ne kadar ruhen , aklen , bedenen sağlıklı olursak çevremize de o kadar güzel ışık saçacağız:) bende iki çocuk var, ev , eş , kendim , iş hepsi evet zor oluyor ama imkansız da olmuyor. Pratiğe bağlıyorsun bir müddet. Ben ev temizliği konusunda çok titizim aslında. Ev dağınık -kirli olduğunda ruhum daralır , yorgun bile olsam kalkıp o işimi yaparım önce. Ama şimdi farkettim de o kadar da gerek yok. Nasılsa arkamı dönünce eski halinde görüyorum. O yüzden o vakti kendime ayırmak daha mantıklı ve iyi geldi banaBence hiç üzülmeyin. Ben zaman zaman istifa etmeyi düşündüm. Bazen hâlâ neden çalışıyorum diye sorgularken buluyorum kendimi. Çünkü okulda öğrencilere verdiğim emeğin karşılığını alamadığım gibi zorunluluktan farklı branslara da ben giriyorum. 2 senedir aralıksız çalışıyorum ama geriye dönüp baktığımda cok mutsuz olduğumu görüyorum. Ben 2019 puaniyla atandim. 2020de alımlar daha olmamıştı, mart ayinda da evlendim. Eger o sene atanamasaydim oturtup ders de calismazdim muhtemelen yada calisamazdim. Kendimi ihmal sebeplerimden biri de calismak. 1 evlat yetiştirmek 40 öğrenci yetistirmekten önemli bence. Çocuğumu ihmal ediyorum düşüncesi de beni yiyip bitiriyor
Merhabalar , hoşbulduk :) umarım işlerinizi en pratik şekilde yapacak kadar gücünüz ve sabrınız olur. Siz sağlıklı olun ki çevrenizdekiler daha da sağlıklı olsunSizi o kadar iyi anlıyorum ki. Küçük bir ilçede ailelerimizden uzakta yalnızız biz de. Kısa bir zamana kadar eşim pazar günleri de çalışıyor, gece 10-11 gibi işten geliyordu. O kadar zor zamanlar yaşadım ki. Benim de cesaretim bu yüzden yok aslında. Yardım isteyebileceğim kimse yok. Sosyal hayatım zaten hiç yok. Kızım küçükken çok hastalandım. Kayınvalidemi getirdi eşim. Yardıma mı geldi yaptığı her işi kafama kakmaya mı geldi anlayamadim. Ne evimin pisliği ne dağınıklığı kaldı. Her şeye karıştı, her şeye söyleyecek bir söz buldu. O gün işe dönmeyip, kızımı kendim neden büyütmek istediğimi ve verdiğim kararın ne kadar doğru olduğunu anladım. Ben de öğretmenim aslında ama şu an çalışmıyor olmak beni üzmüyor.
Hocam 4 sene oldu atanali ama pandemiye denk geldi benim ilk yilim, sonra doğum izni, ucretsiz izin derken oyle gitti iki yılım. 2022'de tekrar başladım. İlk kez göreve başlamış sayıyorum kendimi. Branşım görsel sanatlar. Ama bana teknoloji tasarımı, müziği İngilizceyi de verdiler. Çocuk hasta olunca rapor aldim birçok kez. Sorun çıkaranlar oldu. Rapor hakkım halbuki. Daha kötüsüyle karşılaştırmasın Allah. Ama ağustosta gideceğim yere cok umut bağlıyorum. Orda da ayni mualemeyi görürsem ne yaparim bilemiyorum.Hocam ben 9 yıl olacak öğretmenim. Başlarda evet alışmak zor olabiliyor ama zamanla her şeyiniz daha da oturacak. İstifa etmeyi aklınızdan bile geçirmeyin , hele de şu zamanda bu kadar atanamayan gençler varken. Mesleğiniz ile işlerinizi aynı anda yürütmeyi zamanla daha pratik hale getireceksinizdir eminim. Zaten ev+okul+kendim üçgeninde ikisini yapmaya çalışsan bir tanesi dışarda kalıyor :) ama kendimizi unutmamalıyız bu üçgende. Biz ne kadar ruhen , aklen , bedenen sağlıklı olursak çevremize de o kadar güzel ışık saçacağız:) bende iki çocuk var, ev , eş , kendim , iş hepsi evet zor oluyor ama imkansız da olmuyor. Pratiğe bağlıyorsun bir müddet. Ben ev temizliği konusunda çok titizim aslında. Ev dağınık -kirli olduğunda ruhum daralır , yorgun bile olsam kalkıp o işimi yaparım önce. Ama şimdi farkettim de o kadar da gerek yok. Nasılsa arkamı dönünce eski halinde görüyorum. O yüzden o vakti kendime ayırmak daha mantıklı ve iyi geldi bana
Yaşadıkların kolay değilmiş hocam, bolca sabır diliyorum sizlere.. dediğin gibi tam düzenin olmadığı için de zorlanıyorsun muhtemelen. Geçici gözüyle bakarsak daha ferahlıyor insan. Ben de psikolojik danışmanım. Terzi kendi söküğünü dikemez hesabı, başedemeyeceğim çok şey yaşadım. Depresyonda olduğumu farkettim sonra. Umutsuzluk, hayal kırıklıkları, sürekli kapana kısılmış gibi hissetmek. Son birkaç yılımda hayat benim için tam bir eziyet ve sırtımda taşıdığım bir yüktü sadece. Bitse de gitsem modundaydım. İntiharı bile aklımdan çok geçirdiğim oldu ama denemedim tabi ki. Sonra bir psikiyatrist hafif bir ilaç verdi , bir yıldan fazla oldu kullanıyorum çok iyi geliyor. Beni üzen şeyler yine üzüyor tabi ama sonrasında gülebiliyorum hayata. Mutluluk kavramını hiç yaşamamışım , ilaç sağolsun yaşatıyor bana :)) kendimle , çevremle daha barışığım. Hayatı daha çok seviyorum. Kendim için bir şeyler yapmak beni mutlu ediyor . Keşke bunları yaşamam için seratoninim kendiliğinden yükselmiş olsaydıHocam 4 sene oldu atanali ama pandemiye denk geldi benim ilk yilim, sonra doğum izni, ucretsiz izin derken oyle gitti iki yılım. 2022'de tekrar başladım. İlk kez göreve başlamış sayıyorum kendimi. Branşım görsel sanatlar. Ama bana teknoloji tasarımı, müziği İngilizceyi de verdiler. Çocuk hasta olunca rapor aldim birçok kez. Sorun çıkaranlar oldu. Rapor hakkım halbuki. Daha kötüsüyle karşılaştırmasın Allah. Ama ağustosta gideceğim yere cok umut bağlıyorum. Orda da ayni mualemeyi görürsem ne yaparim bilemiyorum.
Ev isi konusunda da evimde fazla esya yok aslında. Hatta her seyim tastamam değildi. Gardrobu 1,5 sene sonra aldık mesela. Emaneten burdayiz dedik kendi kendimize. O da zor oldu. 4 yillik evliyim, esimin ailesiyle gecti nerdeyse yarısı. Ben onlara gitmek zorunda kaldim, onlar buraya geldiler vs. Evi benimseyemedigimi düşünüyordum ben. Ama 3-4 ay önce acaba bende dikkat eksikliği mi var diye düşünmeye başladım. Cunku önemli iş sıralaması yaparken bile işleri sıraya koyamıyorum. Net bir sey de diyemiyorum bu konuyla ilgili. Eşim gittiğimiz yerde evi sen seç, senin istediğin olsun artık diyor. O güne umut bağladım. Eksiği olmayan yeni bir evde bakalım aynı şeyleri yasayacak miyim? Eğer öyleyse teşhisi koyacağım galiba
Becerikli bir insan da değilim. Anne baba ayrı olunca babamla kaldık. Yeni evlilikler yaptılar. Yabancı birinin evinde misafir gibiydim yani. Temizlik yapsak eline sağlık diyen olmadi, yapmayınca sorun oldu. Bu halime şükrediyorum. Kendi düzenim var çok şükür.
İnşallah kızınız büyüdükçe, sorumluluklarınız omzunuza yük olmaktan çıkınca her şey daha ferah, rahat olur sizin için. Sıkıntılı zamanlardasınız ama bu durum süreklilik arzetmez. Kendi içinize, evladınıza döneceğiniz zamanlar çok yakındır eminim. Allah gönlünüze göre versin.Bence hiç üzülmeyin. Ben zaman zaman istifa etmeyi düşündüm. Bazen hâlâ neden çalışıyorum diye sorgularken buluyorum kendimi. Çünkü okulda öğrencilere verdiğim emeğin karşılığını alamadığım gibi zorunluluktan farklı branslara da ben giriyorum. 2 senedir aralıksız çalışıyorum ama geriye dönüp baktığımda cok mutsuz olduğumu görüyorum. Ben 2019 puaniyla atandim. 2020de alımlar daha olmamıştı, mart ayinda da evlendim. Eger o sene atanamasaydim oturtup ders de calismazdim muhtemelen yada calisamazdim. Kendimi ihmal sebeplerimden biri de calismak. 1 evlat yetiştirmek 40 öğrenci yetistirmekten önemli bence. Çocuğumu ihmal ediyorum düşüncesi de beni yiyip bitiriyor
Mesajınız beni çok iyi hissettirdi. İyi dilekleriniz için çok teşekkür ederim.Merhabalar , hoşbulduk :) umarım işlerinizi en pratik şekilde yapacak kadar gücünüz ve sabrınız olur. Siz sağlıklı olun ki çevrenizdekiler daha da sağlıklı olsunkayınvalide vs herkesin kendine göre karakteri huyu var. İyi yönlerini aklınıza getirin muhatap olduğunuz zamanlarda. Muhataplığınızın bir süreç olduğunu ve ufak bir sabırla geçeceğini unutmayın. Her şey geçici ancak çocuğunuzla geçireceğiniz vakitler çocuğunuzun karakterine etki edecek. Siz ona verin enerjinizi güzel anne
Bunlar gerçekten çok önemli, teşekkürler.Arkadaşlar bir süredir beslenme ile ilgili araştırma yapıyorum. Bir çok doktoru dinledim, okudum. Bu tür araştırmalarım sonucu ortaya çıkan notlarımı sizinle paylaşmak istedim. İnşaallah faydalı olur .
- Yavaş ye
- Bir lokmayı çok çiğne
- Bir ye bir dur
- Sağlıklı yemediysen/abarttıysan ertesi gün sebze ağırlıklı ye- akşam açlığı yap/ sağlıklı uyu/ ekrana bakma/ yüz-pilates yap-hareket et sağlık hesabına yatırım yap
- Her gün minicik yapılan şey toplamda büyük bir menfaate dönüşür
- Kan tahlili yaptır ve eksiğin varsa takviye al. Özellikle d vitamini omega 3 magnezyum çok önemli.
- Genetik yatkınlık vardır ancak siz sisteme olumsuz aksiyonlar göndermezseniz ortaya çıkmayabilir. Aile diyabet ama sen sağlıklı beslenir şekerden uzak durur kilona dikkat eder ve egzersizini yaparsan o hastalık sende olmaz.
- Akşam 17.00/18.00 den sonra bieşey yeme.
- Uyanınca ekrana bakma
- Şimdi yaptığın her şey geleceğe yatırımdır. İkiz kardeşler deneyini hatırla. İkisi de 90 larında vefat etti ancak biri sağlıklı bi şekilde hayatını tamamladı biri son 15-20 yılını hastalıklarla mücadele ederek geçirdi.
- Beyaz çay/ yeşil çay mutlaka tüket ( emzirme gebelik vs başka hastalık yoksa)
- Sirke candır
- Z yağ candır
- Kahveni filtre ya da sade kahve tercih et
- Bişey yedikten sonra ilk bir saat içinde hareket et.
- Gün içinde ayağa kalk adım at ya da esneme egzersizi yap
Özel okullarin çalışma şartları da zor oluyor. Allah bir yerden kapı açar inşallah size. Başka çocuklara dokunmak anne babalarının desteği olmadan pek mümkün olmuyor. O yüzden ana- babalık hepsinden önemli geliyor bana. Daha önceki yorumlarda 30lu yaşlardaki kendini yeniden kesfetmekten bahsetmişler. Ben de yeni yeni aydinlaniyorum artık. Bazen kızımla ilgilenme konusunda pes ediyordum. Şimdi gelişimini daha net görebiliyorum. Kaba motor kaslarını daha etkin kullanmaya başladı. Bugün onun için bir etkinlik buldum mesela. Aksam oyun saatinde oynayacağız inşallah. Bunların devamının gelmesini diliyorumİnşallah kızınız büyüdükçe, sorumluluklarınız omzunuza yük olmaktan çıkınca her şey daha ferah, rahat olur sizin için. Sıkıntılı zamanlardasınız ama bu durum süreklilik arzetmez. Kendi içinize, evladınıza döneceğiniz zamanlar çok yakındır eminim. Allah gönlünüze göre versin.
Kamuda çalışamadım ben, atanamadım. Evlendikten sonra da dediğiniz gibi akademik olarak hiçbir başarı elde edemedim aslında. Öğretim görevlisi olmak için çok çabaladım bir yandan öğretmenlik için. İkisi de olmadı. Pes ettiğim anda kızımı öğrendim. Şu an sadece onunla ilgileniyorum ama acaba başka çocukların hayatına dokunmak nasıl olurdu diye de düşünüyorum. Bilmiyorum kızım biraz daha büyüdükten sonra başvuracak bir iş bulabilir miyim. Özel okullar çoğunlukla yeni mezun veya tecrübeli öğretmenleri tercih ediyor. İkisi de bende mevcut olan bir özellik değil. :)
Kesinlikle katılıyorum bu düşüncenize. Özellikle evin duzenini dert ettiğim zamanlarda "zor şartlar altında yaşayan onca insan varken bunları nasıl dert ediyorum" diye kendime kızıyorum bazen. Bu evi de bulamayabilirdik sonuçta.Bazen sanırım basit şeylerin kıymetini anlayabilmek için onun yoksunluğunu çekmemiz gerekiyor .
Evet haklısınız, öncelik yine de insanın kendi çocuğu oluyor bu gibi durumlarda. Evde, dışarıda yapılan etkinlikleri kızımla birlikte keyifle yapıyoruz biz de. Dediğiniz gibi bu etkinlikler ve kaliteli zaman geçirmek çocuğa çok şey katıyor. Aslında ebeveyne de katıyor. Birlikte kek yapmak bile bir etkinlik aslında. Size bol oyunlu, keyifli zamanlar dilerim kızınızla. :))Özel okullarin çalışma şartları da zor oluyor. Allah bir yerden kapı açar inşallah size. Başka çocuklara dokunmak anne babalarının desteği olmadan pek mümkün olmuyor. O yüzden ana- babalık hepsinden önemli geliyor bana. Daha önceki yorumlarda 30lu yaşlardaki kendini yeniden kesfetmekten bahsetmişler. Ben de yeni yeni aydinlaniyorum artık. Bazen kızımla ilgilenme konusunda pes ediyordum. Şimdi gelişimini daha net görebiliyorum. Kaba motor kaslarını daha etkin kullanmaya başladı. Bugün onun için bir etkinlik buldum mesela. Aksam oyun saatinde oynayacağız inşallah. Bunların devamının gelmesini diliyorum
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?