Öfkemi kontrol edemiyorum küçük çocuklarım var peşi peşine oldular.Bakımları ihtiyaçları tek basına yetişemedim.çocuklar olana kadar iyi bir düzenimiz vardı lakin çocuklar olunca sorumlulukların artmasıyla eşimin kendisini geri plana çekmesi hem çalışıp hem çocuklara yetişmeye çalışmam,gece gündüz hayatın içinde koşturma ve stresle yaşıyor olmam eşime karşı beni iyice agrasiflestirdi.
Bu süreçlerde zaman zaman alttan aldım zaman zaman ise yapamadım ama Hep içimde kötüye gitmemesi için çabalarım vardı.
Eşim eve gelince ondan yardım istemem batıyor ,ev işlerin temizliği beraber yapalım diyorum batıyor,Çocuklara yetişemediğim de oturup ogladigim da göz yaşlarım batıyor,Her hakaretim herseyim onu rahatsız ediyor.
Zaman geçtikçe bu şekilde yasamak beni yormaya başladı.Psikolojik olarak da kötüleştiğimi farkettim ancak Eşimden desteğini bırakın bir güler yüz bile göremez oldum.Bir kavga bahane olur.bana küser ,günlerce haftalarca benimle konuşmazdı.
Aramızdaki bu küslük hali iyice canımı sıkmaya başlamıştı aradan 20 gün geciyor hala benimle konuşmuyordu kırıldıysak karşılıklı kırdık insan bir orta yol icin çabalar ama yok.Hiç birsey yapmadan ev işlerine çocukların bakımına karışmadan öylece senelerce yaşayabilir.
Tabi artık neden kavga ettiğimizi unur hale geliyordum gittikçe eşimin bana karşı bu soğukluğu iletişimsiz hali şüpheye düşürdü geceleri ne kadar yorgun bile olsam uyuyormuş gibi yapıp telefonuna bakardım her yeri herseyi kurcalardım tek bir iz tek bir şey görmek istiyordum belki de yaşadıklarıma neden arıyordum ancak hiç bir şey bulamadım.Yakın takibe aldım elbiselerinin arasını karıştım aklınıza gelebilecek herseyi yaptım hiç birsey bulamadim.
Düşünüyorum bir insan 1 ay küs şekilde asik suratla nasıl Yaşar aynı evin içinde...katlanamiyordum...hırçınlaşıyorum.bu aradaki uzun süren küsluk nedir bitsin diye sırf kendi psikolojim icin barışmayı isterdim.Bu şekilde yaşayamıyordum.Ancak zaman geçtikçe bende tükendim haline bıraktım kavgaysa kavga ,küsmek ise küsmek...istediği neyse ona verdim.
Çok şiddetli kavgalarımız oluyor artık sadece kavga ederken konuşuyoruz bir haftadir neredeyse benden ayrı yatıyor ben de dayanamadım sordum aklında birimi var görüştüğün biri mi var varsa söyle dürüstçe hayatıma bakarım bende deyip sakin şekilde konuştum kesinlikle böyle birsey olmadığını söyledi.Nedir peki bu halin dediğimde saygı diyor saygı istiyormuş .
saygılı davranıyorum üstüme geliyor laf söylüyor yaptığım hiç birseyi beğenmiyor.Eziyor asagiliyor sürekli bir eleştiri halinde..Hiç bir sorumluluğunu düzgünce yerine getirmiyor sorunca söylemiyor.Yardım isteyince kızıyor sürekli beni azarlıyor ve artık öfke patlamaları Yaşar oldum.Düşünsenize 1 ay adam sizle küs hiç bir ışık yok öylece ot gibi yaşıyor en son olan olayda ufacık bir mevzu da bir anda patladım sinirlerim bosaldi bağırdım çağırdım saldırdım kendimi kaybettim eşim ise gayet dik duruşla sen böylesin işte delisin vb. İhtamlarda bulunarak benim o halimden rahatsız olmadı.
Bende inceldiği yerden kopacak yeter artık böyle yasamak istemiyorum deyip yapabileceğim tüm saçma tepkileri gösterip kendimi kaybettim.Boşanmasını istedim bırak beni dedim evden kovdum vurdum gitmedi ama hiç birsey de yapmadı.Çocuklarım icin duruyorum dedi.seni boşayacağım istemiyorum dedim kolay degil o öyle dedi...
Herseyi yaptım iyilikle geldim olmadı kötülükle gittim olmadı ne istiyor bu adam derdi ne?
Nasıl bir hayatın içindeyim anlamıyorum.lütfen dışardan bir göz olarak yorumlarınızı yapın nasıl ben katlanayım ayrılalım diyorum ayrılmıyor iyi olalım diyorum yüzüme bile bakmıyor defalarca konuştum artık sevmiyor olabilirsin sevgin bitmiştir anlarım dedim söyle sıkıntın nedir dedim ama hep sevdiğini benim kötü olduğumu es işlerinde yardım etmek istemediğini vs bir sürü basit nedenler söyledi.ben çalışıyorum yetişemiyorum ve çoğu zaman bu durumdan oturup ağlıyorum ancak hiç umrunda degil yorgunluktan kemiklerim agriyor işe kalkıp gidemiyorum.insan böyle zaman da bu kadar acımasız olabilir mi???
Bu süreçlerde zaman zaman alttan aldım zaman zaman ise yapamadım ama Hep içimde kötüye gitmemesi için çabalarım vardı.
Eşim eve gelince ondan yardım istemem batıyor ,ev işlerin temizliği beraber yapalım diyorum batıyor,Çocuklara yetişemediğim de oturup ogladigim da göz yaşlarım batıyor,Her hakaretim herseyim onu rahatsız ediyor.
Zaman geçtikçe bu şekilde yasamak beni yormaya başladı.Psikolojik olarak da kötüleştiğimi farkettim ancak Eşimden desteğini bırakın bir güler yüz bile göremez oldum.Bir kavga bahane olur.bana küser ,günlerce haftalarca benimle konuşmazdı.
Aramızdaki bu küslük hali iyice canımı sıkmaya başlamıştı aradan 20 gün geciyor hala benimle konuşmuyordu kırıldıysak karşılıklı kırdık insan bir orta yol icin çabalar ama yok.Hiç birsey yapmadan ev işlerine çocukların bakımına karışmadan öylece senelerce yaşayabilir.
Tabi artık neden kavga ettiğimizi unur hale geliyordum gittikçe eşimin bana karşı bu soğukluğu iletişimsiz hali şüpheye düşürdü geceleri ne kadar yorgun bile olsam uyuyormuş gibi yapıp telefonuna bakardım her yeri herseyi kurcalardım tek bir iz tek bir şey görmek istiyordum belki de yaşadıklarıma neden arıyordum ancak hiç bir şey bulamadım.Yakın takibe aldım elbiselerinin arasını karıştım aklınıza gelebilecek herseyi yaptım hiç birsey bulamadim.
Düşünüyorum bir insan 1 ay küs şekilde asik suratla nasıl Yaşar aynı evin içinde...katlanamiyordum...hırçınlaşıyorum.bu aradaki uzun süren küsluk nedir bitsin diye sırf kendi psikolojim icin barışmayı isterdim.Bu şekilde yaşayamıyordum.Ancak zaman geçtikçe bende tükendim haline bıraktım kavgaysa kavga ,küsmek ise küsmek...istediği neyse ona verdim.
Çok şiddetli kavgalarımız oluyor artık sadece kavga ederken konuşuyoruz bir haftadir neredeyse benden ayrı yatıyor ben de dayanamadım sordum aklında birimi var görüştüğün biri mi var varsa söyle dürüstçe hayatıma bakarım bende deyip sakin şekilde konuştum kesinlikle böyle birsey olmadığını söyledi.Nedir peki bu halin dediğimde saygı diyor saygı istiyormuş .
saygılı davranıyorum üstüme geliyor laf söylüyor yaptığım hiç birseyi beğenmiyor.Eziyor asagiliyor sürekli bir eleştiri halinde..Hiç bir sorumluluğunu düzgünce yerine getirmiyor sorunca söylemiyor.Yardım isteyince kızıyor sürekli beni azarlıyor ve artık öfke patlamaları Yaşar oldum.Düşünsenize 1 ay adam sizle küs hiç bir ışık yok öylece ot gibi yaşıyor en son olan olayda ufacık bir mevzu da bir anda patladım sinirlerim bosaldi bağırdım çağırdım saldırdım kendimi kaybettim eşim ise gayet dik duruşla sen böylesin işte delisin vb. İhtamlarda bulunarak benim o halimden rahatsız olmadı.
Bende inceldiği yerden kopacak yeter artık böyle yasamak istemiyorum deyip yapabileceğim tüm saçma tepkileri gösterip kendimi kaybettim.Boşanmasını istedim bırak beni dedim evden kovdum vurdum gitmedi ama hiç birsey de yapmadı.Çocuklarım icin duruyorum dedi.seni boşayacağım istemiyorum dedim kolay degil o öyle dedi...
Herseyi yaptım iyilikle geldim olmadı kötülükle gittim olmadı ne istiyor bu adam derdi ne?
Nasıl bir hayatın içindeyim anlamıyorum.lütfen dışardan bir göz olarak yorumlarınızı yapın nasıl ben katlanayım ayrılalım diyorum ayrılmıyor iyi olalım diyorum yüzüme bile bakmıyor defalarca konuştum artık sevmiyor olabilirsin sevgin bitmiştir anlarım dedim söyle sıkıntın nedir dedim ama hep sevdiğini benim kötü olduğumu es işlerinde yardım etmek istemediğini vs bir sürü basit nedenler söyledi.ben çalışıyorum yetişemiyorum ve çoğu zaman bu durumdan oturup ağlıyorum ancak hiç umrunda degil yorgunluktan kemiklerim agriyor işe kalkıp gidemiyorum.insan böyle zaman da bu kadar acımasız olabilir mi???
