Dik dik konuşamam ama söyleyeceğimi sakin ve kızmadan söylemem karşımdakini daha çok sinirlendiriyor sanırım.Dik konuşmayı hiç beceremedim bu zamana kadar,kızdığım zaman dahi sesim yükselmiyo,sadece yüzümün şekli değişiyo.Bence bu yapı meselesi , "değişebilir mi ?"denemek lazım bıkmadan.En sonunda bıkıp "off be olmuyo işte ,beceremiyorum.yeterrrrr" diyene kadar.deneyip görmeli... :)
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
dik dik konuşmamayi nasıl başardiniz?
- Konu Sahibi lalsuu
- Başlangıç Tarihi
valla evlenince öyle dik dik konuşmak pek işe yaramıyor, yaşanan tartışmalar gerçekten beni yıpratıyor, evliliğe aşka inancım sönüyor, o yüzden dik dik konuşmamaya gayret ediyorum, dik dik konuşmanın sonrasını düşünmeye gayret ediyorum ve kendimi mümkünse tutuyorum,sonra sakin bi zamanda anlatıyorum derdimi
- 3 Temmuz 2007
- 8.556
- 25
- 158
- 37
zaten öfke konrtolüm yok , az sinirlenince bombardımana tutarım karşı tarafı ,yada acayip laf sokarım
çok çok sinirlenmişsem, allahım dilim bağlanır birden....
'''o an söyleceklerim acı ve geri dönülmeyecek sözler olabilir'''' o yüzden hiç bişi yapmam
çeker giderim küserim çocuk gibi
karşı taraf ister anlasın ister anlamasın banane
sonradan vicdan azabı çekmektense ......
çok çok sinirlenmişsem, allahım dilim bağlanır birden....
'''o an söyleceklerim acı ve geri dönülmeyecek sözler olabilir'''' o yüzden hiç bişi yapmam
çeker giderim küserim çocuk gibi
karşı taraf ister anlasın ister anlamasın banane
sonradan vicdan azabı çekmektense ......
- 27 Ekim 2008
- 5.963
- 2.394
- 723
önceleri susardım,sonra baktım tepeme çıkıyolar,cadılığı ele aldım hatta çoğu zaman cadı derler bana,ama bu sefer ipin ucunu kaçırdım,sabırla ilgili bişi bu birazda,sabrım tükendikçe daha da cadı olmaya başladım,ama bu bana sevdiğim kişiyi kaybettirdi,o yüzden ilişkilerde artık susmayı ve sakin olmayı sabırlı olmayı öğrendim diyebilirim.en azından bunun için çaba göstereceğim artık.çünkü dikbaşlı olmak da çoğu zaman kaybettiriyor diye düşünüyorum.
günlük hayatımda cinlerimi tepeme çıkaranla dik dik konuşurum...
hakedene hakettiğini vermeyi severim...öyle konuşmamı haketmişti...öyle konuşmuşumdur...
vazgeçmeyi de düşünmüyorum bu özelliğimden...
evliliğe gelince...dik dik konuşmuyorum...neden...çünkü aldım boyumun ölçüsünü...eşimle bu yönde karakterlerimiz çok benziyor, dik dik söylenen hiçbişeyi yapmam...emir kipiyle söyleneni de...o da aynen...dolayısıyla da çok basit bişey bile sorun olup çıkıyordu...dedim betiş dur bakalım...bu işte bir yanlışlık var...yumuşadım...rahatladım...
hakedene hakettiğini vermeyi severim...öyle konuşmamı haketmişti...öyle konuşmuşumdur...
vazgeçmeyi de düşünmüyorum bu özelliğimden...
evliliğe gelince...dik dik konuşmuyorum...neden...çünkü aldım boyumun ölçüsünü...eşimle bu yönde karakterlerimiz çok benziyor, dik dik söylenen hiçbişeyi yapmam...emir kipiyle söyleneni de...o da aynen...dolayısıyla da çok basit bişey bile sorun olup çıkıyordu...dedim betiş dur bakalım...bu işte bir yanlışlık var...yumuşadım...rahatladım...
ben sinirlenip dik dik konusunca yelkenleri suya indiren bir esim yok, öyle biri olsaydi evlenmezdim sanirim onunla şutarafagitti kaydirigubbakcemile3
Onun icin bende dik dik konusmuyorum, anlayacagi dilden anlatmak gerek herkese herseyi..gereken yerde dik kafali olmasinida bilirim:smiley-cool:
Onun icin bende dik dik konusmuyorum, anlayacagi dilden anlatmak gerek herkese herseyi..gereken yerde dik kafali olmasinida bilirim:smiley-cool:
valla ben de kızınca susmayı başaramayanlardanım. ne yaparsam yapayım artık tahammül sınırım da çok azalmış demekki en küçük şeyde dalacak yer arıyorum. ama çok kötü bişey yaptığımı da biliyorum. sonuçta evlendiğim kişiyi ben seçti. şimdi birbirimizi nasıl tükettiğimizi görmek beni çok üzüyor.
Ben de inanılmaz asi yapıda ve konu ne olursa olsun dik dik konuşan biriydim. Bu evliliğimde de iş ortamında da aile ortamında da arkadaş ortamında da böyleydi. Biri bir söylese ben 10 söylerdim. Sonra boşandım. Boşanmaya bağlamamın sebebi daha rahat ve dingin bir hayat tarzına geçişimdir. Şimdi de çok sinirlendiğimde dikleniyorum tabi ama genelde sakinim. Erkek arkadaşımla bile bazen şiddetli kavga ediyoruz ama yanımızdakiler kavga ettiğimizi farketmiyor bile.:) Öyle sakin sakin konuşuyoruz ki:))) Şimdi eskiden diklenmem gereken bir konu olduğunda derin derin nefes alıyorum ve aslında işin çok daha sakin çözülebileceğini farkına varıp en sakin tavrımı takınıyorum. Sözlerim değişmedi ama söyleyiş tarzım çok değişti:) Deneyin, kendinizi daha mutlu hissedeceksiniz.....
bu kunu benım içinde önemlı ..kendıme özeleştiri yapaıyorum ama çoktan kavga edılmiş oluyor.çok sınırlenmeye başladım.daha da arttı çoçuktan sonra.eşim çok kızıo.çok sınırlenıyorum dık dık konuşuyorum bende.meğersem benım gıbı olanlar çoğunluktaymış yaw. uzuluyorum ama elımde değil kendımı frenlemeye çalışsamda yapamıyorum genelde.bende nepcağmı bılemedım kızlar yoksa doktora mı gıtsek?eşlerı yıpratmayalım.bazen abartıyorum dıye uzuluyorum ama yapı mizaç meselesl değilmi.sakın bır yapım yokkı.BİZ KADINLARDA DA VAR AMA BIZI BOYLE YAPAN NE BUNU BULMAK LAZIM?ÇOÇOK YEMEK YEMEZSE,EŞİN YARDIMCI OLMAZSA,HERŞEYİ SEN DÜŞÜNÜYOSAN ...EEE KAFA KALDIRMIO HERALDE.WALLA BENDE BULAMADIM...
