- Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Kadınlar Kulübü'ne ücretsiz üye olmak için tıklayın...
Dertlerim var ama çekiniyorum !!!
- Konu Sahibi serapya
- Başlangıç Tarihi
bu ülkede senin durumunda ve senden daha kötü durumda olan binlerce insan var. bazen elimizdeki şeylerin değeri kaybedilince anlaşılır. ama artık olan olmuş yapacak bişey yok sonuçta ömür boyu böyle yaşıyacak değilsin elbet bir kaç yıl içide geçecek , hayatın değişecek, takma kafana, mutlu olmaya bak...
- 25 Mart 2011
- 990
- 114
Canım yaşadıkların gerçekten kolay değil heleki babanın yaptığı o iğrençlik.Eşini o zamanlar sığınacak liman olarak görmüşsün o da ısrarlarına dayanamayıp senle evlenmiş.Adam ne güzel 3 yıldır seni ve çocuklarını hiç ihmal etmemiş,elinden ne geldiyse yapmış.3 yıl ayrılık ve geri önüş için hiç az bir süre değil.Eşin beyninde artık tamamen bitirmiş bu evliliği bunun için sende artık yeni bir hayat kurmalısın kendine.Eşinin sana yaptığı iyiliklere karşılık olarak onu mahkemede süründürerek teşekkür etmemelisin.Protokolü gayet güzel, elinden geleni yapmış.Zaman herşeyin ilacı canım bunlarda geçecek inan.
Birde unutma;
Hiç bir gemi,sığınacağı limanda kalıcı değildir...
Birde unutma;
Hiç bir gemi,sığınacağı limanda kalıcı değildir...
- 25 Mart 2011
- 995
- 636
çok kötü şeyler yaşamışsın, özellikle baban ( aslında baban demeyecektim ama başka onu anlatan bir kelime bulamadım) konusunda çok üzüldüm..
eşine bu kadar bağlanmanıda onu, yaşadığın kötü hayattan seni kurtaran bir kahraman, olarak gördüğüne bağlıyorum, aslında haksızda sayılmazsın, baksana ayrı yaşamanıza rağmen maddi olarak elinden ne geliyorsa yapmış.. bence yaşadığınız yılların ve sahip olduğunuz iki güzel çocuğunuzun hatrına daha fazla uzatmadan anlaşmalı boşanmayı kabul edip, Allahın izniyle yeni bir hayata başlayın
şu anda ikinizde iki arada bir derede kalmışsınız, hayatınızı askıya almış bekliyorsunuz ama bu durum insanı çok yorar, kabul edin bence çünkü eşiniz bence geri dönmeyecek, öyle olsaydı bu 3 sene içinde dönerdi zaten
Allah yardımcınız olsun, inşallah çocuklarınız vesizin için en doğru kararı verir, mutlu bir hayata başlarsınız
eşine bu kadar bağlanmanıda onu, yaşadığın kötü hayattan seni kurtaran bir kahraman, olarak gördüğüne bağlıyorum, aslında haksızda sayılmazsın, baksana ayrı yaşamanıza rağmen maddi olarak elinden ne geliyorsa yapmış.. bence yaşadığınız yılların ve sahip olduğunuz iki güzel çocuğunuzun hatrına daha fazla uzatmadan anlaşmalı boşanmayı kabul edip, Allahın izniyle yeni bir hayata başlayın
şu anda ikinizde iki arada bir derede kalmışsınız, hayatınızı askıya almış bekliyorsunuz ama bu durum insanı çok yorar, kabul edin bence çünkü eşiniz bence geri dönmeyecek, öyle olsaydı bu 3 sene içinde dönerdi zaten
Allah yardımcınız olsun, inşallah çocuklarınız vesizin için en doğru kararı verir, mutlu bir hayata başlarsınız
Doğuda yaşadığımı belirtmiştim buralarda dul kadına bakış açıları banbaşka öl ama dul kalma böyle bir zihniyet.
Asıl sorun 3 yıldır ayrı olduğumuz taktirde hala unutamadığım, ve onu çok kıskandığım,çocuklarla ilgili sorunlarda telefonda görüştüğümüzde bile yanında ortamdan gelen bayan sesleri yada birlikte çalıştıkları bayanları bile düşündüğümde kendimi yiyip bitiriyorum acı çekiyorum bir türlü kabullenemiyorum
( Bu hastalıktan nasıl kurtulacağımı bilemiyorum psikolojik ve psikiyatrik destek aldım ama duygularımda değişen bir şey olmadı,hatta bazen daha kötü şeyler bile düşünüyorum, evlendiğini falan görür yada duyarsam sanırım ya kendime yada onlara zarar vereceğimden korkuyorum ( çok hasta olduğumu , hiç iyi olmadığımı çok iyi biliyorum. (
- 10 Ocak 2013
- 1.146
- 1.211
eşini al yanına içten samimi dolanbaçsız dolaysız olduğu gbi içinden ne geliyorsa anlat. onu sevdiğini onsuz 3 yılın ölüm gbi geçtiğini çocuklarınz için böyle birşey yapmamanz gerektiğini o tazminatı para için değil yeterki benden boşanmayasn diye istediğini anlat. ama çok samimi ol. sana kızsa da gurur yapma alttan al. sen iyi bir insansn ama kıymetini bilemedm de. olumsuz hiç birşey söyleme hep alttan al ve yuvanı kurtar. yazdıklarına bakılırsa eşin iyi bir insan brbrinizi boşyere saçma şeylere yıpratmışsınz. biz kadınz hep kadın kadın diyoruz ama erkekleri pek anlamak istemiyoruz. o yaşta sana kol kanat germiş gece gündüz çalışmış 3 yıl ayrı olsanz da seni muhtaç etmemiş bunları düşün kıskançlık kısmını değil. başka kadınla nasıl olur düşünemiyorum deme bu adam böyle böyleydi de ve onu tekrar kazanmak için uğraş. bi amacın olduğunda psikolojin de düzelecek.
zorluklarla karşılaşırsan pes etme elbet hemen tmm demeyecek düşünmesne izin ver ölçüp biçmesine. mutlu zamanlarınzı hatrlat ona bizamanlar brbrnizi nekdr çok sevdiğinizi düşün.
gurur yapma yuvanı yenıden kur bunun için çabala grçekten o insan bnu hakediyor sen de.
zorluklarla karşılaşırsan pes etme elbet hemen tmm demeyecek düşünmesne izin ver ölçüp biçmesine. mutlu zamanlarınzı hatrlat ona bizamanlar brbrnizi nekdr çok sevdiğinizi düşün.
gurur yapma yuvanı yenıden kur bunun için çabala grçekten o insan bnu hakediyor sen de.
Teselli ve dualarınız için teşekkür ederim,boşanmayı kabullenemiyorum çünkü onun başkasıyla olma düşüncesi bile zivanadan çıkmama yeterli bir sebep oluyor. Umudumu kaybetmek istemiyorum,öte yandan olmayacağınıda ve boşa hayal kurduğumdan farkındayım
- 10 Ocak 2013
- 1.146
- 1.211
Teselli ve dualarınız için teşekkür ederim,boşanmayı kabullenemiyorum çünkü onun başkasıyla olma düşüncesi bile zivanadan çıkmama yeterli bir sebep oluyor. Umudumu kaybetmek istemiyorum,öte yandan olmayacağınıda ve boşa hayal kurduğumdan farkındayım
boşa hayal kurmuyorsun. belki de çabalamaktan korkuyorsun yoruldun o yüzden zor geliyor. öyle düşünme. senden boşanıp ne yapacak. (okurken zor gelse de yazıyorum ksura bkma) diyelim gtti başka briyle evlendi o da kadın onunla da sorun yaşayack ne değişeck hayatında. sihirli değnek değmeyecek ya. hem çocukları var. ya birde şöyle düşün aklında evlilik olsa böyle nafaka veriim tazminat veriim çocuklarmı arrim filan bunları bkdr ince düşünr mü. hayatnda bir kadın olsa o kadın size o paraları verdrtr mi 3 sene elektrk su ödetr mi. naapar eder sizden soğutrdu. ama öyle bir durum yok. eşinin sadece ikna olmaya iyiyi düşnmeye huzur bulmaya ihtiyacı var.
akıllı davran bak gençsn daha önünde nice senelr var dul yaşamak kolay değil. kıskançlığı koy bir kenara yuvanı kurtar öyle ol ki eşin yüzüne baktığında huzur bulsun. kendine özen göster evine çocuklarına özen göster karamsarlığa bırakma kendni. o adam seni sevmese düşünmese 3 yıl ayrıyken böyle davranmazdı. yuvanı kurtar.
- 30 Temmuz 2012
- 731
- 2
Bir kadin olarak yasadiklarina cok uzuldum...
Su bir gercek ki; erkekler asla huzursuz ortamlara tahammul edemiyorlar.
Onlar bizim kadar sabirli ve fedakar degil.
Dayak dahi yese bir kadin belki bosanmiyor, katlaniyor ama erkekler huzursuz olduklari evliliklerini mutlaka sonlandiriyorlar.Toplumunda kadin ve erkege bakis acisi bu durumu belirliyor olabilir.
Benden sana kisa ve net bir tavsiye eger esin icin savasacaksan kiskanclik krizlerinle onu bogma,yaninda tutmak istiyorsan kavga, dovus degil huzur ver ona...
Aklindan cikarma 3 yil uzun bir sure donmediyse sana bir daha donmeyecek olabilir.
Sonuc olumsuz olursa ugraslarinda hayatin sonu degil.
Sana kol kanat geren,bosanirken dahi rahatini dusunun esine en azindan iliskinizi bitirirken ve daha sonrasinda nefes alacak alan birak.
''kendime ya da onlara zarar verebilirim, psisikolojik destegin yardimi olmuyor vs'' cumlelerini biraz gereksiz buluyorum.
Destek olan bu kadar insana bir fayda saglarken senin saglayamamis olmanin nedeni konuya bakis acin ya da yardim alamaya tam anlami ile gonullu\hazir olmamandir.
Insan beyni cok garip kendini bir kere kapattimi tum dunya ona dusuncelerinden farkli bir sey soylesede kabul etmez almaz icine...
Hem cinsim olarak senden basta cocuklarin sonra kendin ve sana bu kadar zaman destek olan esin icin iradeli ve tedavi icin istekli olmani tavsiye ederim.Zira tersi durumda esinle barissanda bu sorunlari bas gostericek bu huzursuzluk tekrar iliskinin sonunu getirecektir.
Bir an once kendini toparlarsin insallah
Su bir gercek ki; erkekler asla huzursuz ortamlara tahammul edemiyorlar.
Onlar bizim kadar sabirli ve fedakar degil.
Dayak dahi yese bir kadin belki bosanmiyor, katlaniyor ama erkekler huzursuz olduklari evliliklerini mutlaka sonlandiriyorlar.Toplumunda kadin ve erkege bakis acisi bu durumu belirliyor olabilir.
Benden sana kisa ve net bir tavsiye eger esin icin savasacaksan kiskanclik krizlerinle onu bogma,yaninda tutmak istiyorsan kavga, dovus degil huzur ver ona...
Aklindan cikarma 3 yil uzun bir sure donmediyse sana bir daha donmeyecek olabilir.
Sonuc olumsuz olursa ugraslarinda hayatin sonu degil.
Sana kol kanat geren,bosanirken dahi rahatini dusunun esine en azindan iliskinizi bitirirken ve daha sonrasinda nefes alacak alan birak.
''kendime ya da onlara zarar verebilirim, psisikolojik destegin yardimi olmuyor vs'' cumlelerini biraz gereksiz buluyorum.
Destek olan bu kadar insana bir fayda saglarken senin saglayamamis olmanin nedeni konuya bakis acin ya da yardim alamaya tam anlami ile gonullu\hazir olmamandir.
Insan beyni cok garip kendini bir kere kapattimi tum dunya ona dusuncelerinden farkli bir sey soylesede kabul etmez almaz icine...
Hem cinsim olarak senden basta cocuklarin sonra kendin ve sana bu kadar zaman destek olan esin icin iradeli ve tedavi icin istekli olmani tavsiye ederim.Zira tersi durumda esinle barissanda bu sorunlari bas gostericek bu huzursuzluk tekrar iliskinin sonunu getirecektir.
Bir an once kendini toparlarsin insallah
Yorumlarınız için tşk..ederim ederim canım,ayrılma arafesinde bir çok defa denedim konuşmayı,ilk mesajımdada yazdığım gibi evlilik kararı benim baskı ve kışkırtmalarım sonucunda ani ve hazırlıksız oldu,yani ben onu seviyordum ama onun beninmle evlenecek kadar beni sevip aşık olduğunu sanmıyorum, nitekim evlenip sonra da ayrılana kadar hiç ilgi ve sevgisini görmedim, ben ilgili olmasını istediğimde yapmaya çalışıyordu ama anlık ve isteksiz bu her halinden belli oluyordu beni sevmediği ve aşık olmadığı, evlilik kararında benim özel durumum yüzünden merhamet duyguları ağır bastı, ve daha yirmi yaşında hayatın en başında ve evlilik için doğru karar verebilecek bir yaşta değildi!
bu konuda onu değil kendimi suçluyorum, karar aşamasında ve bu yola ben zorladım onu ama,bende çıkmazdaydım
( ayrıldıktan sonra değişken bir ruh haline büründüm,bazen kendimi suçluyorum,bazende onu suçluyorum neden sevmeden evlendi benimle, madem evlendi neden sevmeye çalışmadı,yada olsun sevmesin beni ama bir ömürde bırakmasın yanımda olsun diyorum, bencilce.. yanımda olsa bile bir ömür ilgisiz ve sevemeyeceğininda farkındayım çünkü ayrıldığımızda çok ağır aşağılayacı hakaretlerde bulunmuştum,tabi ben yapınca oda karşılık verdi ve sadece aramızda saygı vardı ondanda eser kalmadı. Bu gel git düşünceler bitirdi beni,kendimede özellikle ona çok haksızlık yaptığımı biliyorum... şimdi bir hayat kurmasanıda izin vermiyorum, vermek istemiyorum kabullenemiyorum.
( benimde mutlu olacağım düşündüğüm bir hayatımda maalesef yok.
- 30 Ocak 2011
- 1.717
- 62
Eşinizi gerçek anlamda seviyor musunuz bilmiyorum ama onun kişiliğini ve yaptıklarını kesinlikle takdir ediyor ,hakkını teslim ediyorsunuz.Bence de onunla yukarıda bize anlattığınız gibi konuşun ya da mektup yazın.Hatalarınızın farkında olduğunuzu bunu aşmak için elinizden geleni yapacağınızı,tekrar denemek istediğinizi olayı aşırı duygusallığa boğmadan anlatın.Hemen yanıt vermemesini özellikle isteyin.Ve bu konuşmayı asla telefonda yapmayın.Eğer yanıtı olumsuz olursa da teklifini onu üzmemek adına kabul edeceğinizi de ekleyin.10 gün sonra görüştünüz ve tekrar denemek istemediğini söyledi farzedelim;Lütfen bu düzgün karekterli adamı daha fazla üzmeyin,hırpalamayın.Biyolojik babanızla ilgili travmayı da iyi bir psikoterapistle birlikte tedavi ederseniz ,ruhunuz ,zihniniz öyle bir hafifleyecek ki.
Son düzenleme:
Eşimi seviyorum ama yaşadıklarımızdan sonrada biraz soğudum,çünkü birbirimize ağza alınmayacak laflar ettik iğrençleştik,bazen çocuklarımızın hastalığında bir ortamda bulunmak zorunda kaldığımızda hiç yüzüme bile bakmıyor, haa eğer döneceğini ve beni seveceğini bilsem o zaman gerçekten onun için yapamayacağım hiç bir şey olamaz.
Ama zaten beni sevmiyor ve aşık değildi ,hele ki yaşadıklarımızdan sonrada asla bir araya gelebileceğimize ve beni seveceğine inanmıyorum bu bir gerçek! bir mucize olup dönse bile ömür boyu sevemeyeceğini ve sevgisiz,ilgisiz olacağını bildiğim için bu seferde beni içimdeki kuruntular bitirecek,
beni sevmiyor acaba hayatında başka biri varmı,uzun süreli iş seyahatlerinde, acaba başka bir kaıdnla mı yaşıyor yanınamı gitti vs.. bu düşüncelerden asla kurtulamam ve aşırı kıskançlığımdan onuda rahat bırakmam,çünkü kendisi özgüveni yüksek, bakımlı ,çevresi geniş sevilen, sayılan saygın çağdaş, kültürlü entellektüel bir insan, evlendiğimiz yıllarda çok olmasada kültür düzeyi farkı vardı aramızda ama geçen zaman içerisinde onca sorunların içinde yinede gece gündüz harıl harıl deli gibi çalışıp okuyordu, hem kariyer hemde kişisel gelişim konusunda,ve 7-8 yıl sonra aramızda büyük farklar oluştu,benide her fırsatta kariyer , ve kişisel gelişim konusunda teşvik edip destekliyordu ama ben pasiftim maalesef.
Şimdi hayata bakış açısı banbaşka bir insan olmuş ,o nu tanıyamıyorum,sohbetimden hiç zevk alamıyor hayata küçük bir peneceden baktığımı ve her konuda basit yersiz ve gereksiz düşündüğümü söylüyor.onu hiç bir konuda tam olarak anlayamadığımı söylüyor,benimle bu şekilde bir hayat sürebileceğini asla düşünemediğini söylüyor
- 17 Mayıs 2012
- 2.027
- 120
Yaşadığım travmayı evliliğimizin 6. cı ayında zorda olsa söylemiştim,ve olumsuz hiç bir tepki vermedi aksine o psikolojiden kurtarmak için destek oldu,ve hiç bir tartışmamızda asla ne ailemi ne yaşadığım olumsuz durumu hiç gündeme getirmedi,tabi o dk. dan sonra baba olacak karaktersize karşı düşünceleride tamamen değişti.
- 5 Eylül 2012
- 906
- 4
arkadaşların yorumlarına katılıyorum..kendinizi salmayın siz isterseniz azmederseniz psikolojiniz düzelir.. inşallah sorunlarınz halolur ve hakkınızda hayırlısı olur..
yasadıkların kolay değil arkadasım. Allah yardımcın olsun.
sırf baba sıfatını haketmeyen o adamın yaptıkları ıcın bıle bende hemen evlenmek ıcın aynı baskıyı yapardım sanırım sevgılıme.
ama okudugum kadarıyla eşin kötü biri değil. senı 3 yıl içinde bıle kımseye muhtac etmemiş. cocuklarını ıhmal etmemiş.
burda neler neler okuyoruz....
adama yaptıgın baskılar yuzunden sanırım bu noktaya gelmıssınız. kendını eşinin yerıne koy düşün. bu adam senı sürekli izlese takip etse, evden cıkmana izin vermese, kimseyle gorusturmese, kafese kapatmıs gıbı davransa ne hissederdin?
adamda bunalmıs zaten hem maddi zorluk, hem pataküte alelacele bi evlilik bide üstüne ona destek olması gerekn yerde inadına sıkan bı eş nolur alınma ayna tutyorum sadece sana. maksadım kırmak değil.
keşke bu kadar sıkmasaydın... ayrıca adam sana düzgün düzgün sartlarla ayrılalım demıs, herseyı sağlamış. bıde hala ınadına yapar gıbı adamı bunaltma yoluna gidiyorsun. yuklu bı tazmınat istemişsin. carsıdakı pirinc için evdekı bulgurdan da olucaksın.
eşinle bu bıze anlattıklarını acıkca paylaş. insanlar bırbırıne derdını anlatmazsa nasıl çözücekler?
sorunların üstü örtülmüş oluyor böylelikle, acık acık konusmayıp çözülmedikce ilerde daha kötü seylere sebep oluyor. keza sende söylemişsin daha kötü şeyler yapabılecegını.
konuş eşinle, dinlesin seni. sonradasında sende onu dinle. olay cıkarmadan, tartısmadan, kavgasız anlasmaya calışın.
buyuk ıhtımal tekrar bırlıkte olmak istemeyecektir. gönlü olsa zaten gelırdı 3 senede. ama en azından özür dile eşinden. davayla ilgili son adımını geri al. o yuklu tazmınattan vazgec bence. dediğin gibi olsun kabul edıyorum de. sen zaten benı bu kadar zaman kımseye muhtac etmedın, bundan sonra da ne benı ne cocuklarımı kımselere muhtac etmezsın de. (güzel sözler söyle, öv onu, gonlunu boyle kazanabılırsın bahsettıgın o cırkın tartısmadan sonra)
ve kesınlıkle terapilerine devam et. olmuyorsa doktor degıstır. antıdepresan hangı durumlarda kullanılmalı bılmıyorum ama senın uyusmaya ıhtıyacın yok. senın ayakta dimdik durup cocuklarını koruyup kollaman gerek. uyusuk halde bunu yapamazsın. sen bır annesın ve grip olmak bıle senın ıcın bir lüks sayılmalı.
eşin senin için cok fedakarlık yapmıs, ona fazlaca baglılıgının sebebı bu sevmenın yanı sıra.
o da baskasıyla bırlıkte olabılır sende olabılırsın. vakıt gecsın, tedavını ol, sağlıgına tmaamen kavus. karsına bırgun bırı cıkar. yasın daha cok genc. evlnemesen bile cocukların var yanlız degılsın. onları düşün, üniversitelerden mezun olduklarını hayal et, okuldakı basarılarını hayal et.iyi şeyler düşün iyi şeyler olsun. kötüyü cagırma.
sırf baba sıfatını haketmeyen o adamın yaptıkları ıcın bıle bende hemen evlenmek ıcın aynı baskıyı yapardım sanırım sevgılıme.
ama okudugum kadarıyla eşin kötü biri değil. senı 3 yıl içinde bıle kımseye muhtac etmemiş. cocuklarını ıhmal etmemiş.
burda neler neler okuyoruz....
adama yaptıgın baskılar yuzunden sanırım bu noktaya gelmıssınız. kendını eşinin yerıne koy düşün. bu adam senı sürekli izlese takip etse, evden cıkmana izin vermese, kimseyle gorusturmese, kafese kapatmıs gıbı davransa ne hissederdin?
adamda bunalmıs zaten hem maddi zorluk, hem pataküte alelacele bi evlilik bide üstüne ona destek olması gerekn yerde inadına sıkan bı eş
nolur alınma ayna tutyorum sadece sana. maksadım kırmak değil. keşke bu kadar sıkmasaydın... ayrıca adam sana düzgün düzgün sartlarla ayrılalım demıs, herseyı sağlamış. bıde hala ınadına yapar gıbı adamı bunaltma yoluna gidiyorsun. yuklu bı tazmınat istemişsin. carsıdakı pirinc için evdekı bulgurdan da olucaksın.
eşinle bu bıze anlattıklarını acıkca paylaş. insanlar bırbırıne derdını anlatmazsa nasıl çözücekler?
sorunların üstü örtülmüş oluyor böylelikle, acık acık konusmayıp çözülmedikce ilerde daha kötü seylere sebep oluyor. keza sende söylemişsin daha kötü şeyler yapabılecegını.
konuş eşinle, dinlesin seni. sonradasında sende onu dinle. olay cıkarmadan, tartısmadan, kavgasız anlasmaya calışın.
buyuk ıhtımal tekrar bırlıkte olmak istemeyecektir. gönlü olsa zaten gelırdı 3 senede. ama en azından özür dile eşinden. davayla ilgili son adımını geri al. o yuklu tazmınattan vazgec bence. dediğin gibi olsun kabul edıyorum de. sen zaten benı bu kadar zaman kımseye muhtac etmedın, bundan sonra da ne benı ne cocuklarımı kımselere muhtac etmezsın de. (güzel sözler söyle, öv onu, gonlunu boyle kazanabılırsın bahsettıgın o cırkın tartısmadan sonra)
ve kesınlıkle terapilerine devam et. olmuyorsa doktor degıstır. antıdepresan hangı durumlarda kullanılmalı bılmıyorum ama senın uyusmaya ıhtıyacın yok. senın ayakta dimdik durup cocuklarını koruyup kollaman gerek. uyusuk halde bunu yapamazsın. sen bır annesın ve grip olmak bıle senın ıcın bir lüks sayılmalı.
eşin senin için cok fedakarlık yapmıs, ona fazlaca baglılıgının sebebı bu sevmenın yanı sıra.
o da baskasıyla bırlıkte olabılır sende olabılırsın. vakıt gecsın, tedavını ol, sağlıgına tmaamen kavus. karsına bırgun bırı cıkar. yasın daha cok genc. evlnemesen bile cocukların var yanlız degılsın. onları düşün, üniversitelerden mezun olduklarını hayal et, okuldakı basarılarını hayal et.iyi şeyler düşün iyi şeyler olsun. kötüyü cagırma.
Son düzenleme:
- 9 Temmuz 2012
- 569
- 3
gercekten cok cok zor bi hayat gecirmissin ardinda.
Allahim sabir versin sana.
ama bu geride kaldi, ileriye bakmaya calis.
bi karara varmalisin cunku senin icin bu kadr cabalamis olan bi erkege eziyet yapmamalisin asla.
bence aynen boyle yap.deki su gun surda bulusalim, tamemen bi karara varalim.
bi kez daha duzgunce konus esinle, kafandaki butun fikirleri, dusunceleri soyle.
ama sunuda aklinda bulundur, o konusmadan sonra bi olumlu karar cikmazsa, o bosanma davasina imza aticaksin, tmmi??
Allahim sabir versin sana.
ama bu geride kaldi, ileriye bakmaya calis.
bi karara varmalisin cunku senin icin bu kadr cabalamis olan bi erkege eziyet yapmamalisin asla.
bence aynen boyle yap.deki su gun surda bulusalim, tamemen bi karara varalim.
bi kez daha duzgunce konus esinle, kafandaki butun fikirleri, dusunceleri soyle.
ama sunuda aklinda bulundur, o konusmadan sonra bi olumlu karar cikmazsa, o bosanma davasina imza aticaksin, tmmi??
- 16 Kasım 2012
- 6.356
- 981
- 37
Evet kızlar bir sürü derdim var ve anlatıp fikir almayada çok ihityacım var, çevremde güvenebileceğim ve beni anlayacak kimsede yok tüm bunların üstüne birde psikolojim bozuk doğru yol konusunda hiç bir şekilde sağlıklı karar veremiyorum,kendim ve çocuklarım için.
kk nü uzun zamandır takip etmeme rağmen, konuyu tam anlamadan eleştirmeleri ve farklı yönlere çekiştirmeleri, alaycı ifadeleri, saldırganlık ve hemen taaruza geçme gibi özelliklerinden dolayı sorunlarımı anlatmaya hep çekinir oldum ve halada anlatmaktan çekiniyorum! Kırılgan bir yapım var empati kurup derdimi tam anlamadan yapılcak ağır sert ve alaycı yorumlara gerçekten dayanamam çok kötü olurum.Anlatmakta kararsızım!
Hikayem biraz uzun olabilir şimdiden kusura bakmayın hanımlar,elbette bir çok hatalarım olmuştur ama lütfen hikeyemi tam okumadan ve anlamdan, ve hikayemin belli kısımlarını cımbızla alıp saçma sorular eleştiriler ve saldırılarda bulunmayın, çünkü kafam pek yerinde değil hikayede tarih,mekan,zaman gibi kavramların hesaplamalarına girip konunun fake olma düşüncesi ve açığımı yakalama girişimleri gibi yersiz düşüncelere hiç tahammülüm yok, bu konudaki hassasiyetimi belirttim, çünkü çok zor durumdayım ve ikinci bir travma daha yaşamak istemiyorum
Neler yaşadıysam onları anlatacağım ve anlatıklarımda açık ve adil olacam.
Doğuda yaşıyorum lise mezunu ve 30 yaşındayım, bir mesleğim yok, eşimle aynı yaştayız 10 yıllık evliliğimin 7 yılını mutsuz ve zor şartlarda birlikte, son 3 yıldır da ayrı yaşıyoruz.
Eşimle 17 yaşında tanıştım 3 yıl flörtümüz oldu evlilik için sağlıklı kararlar veremeyecek bir yaşta, 20 yaşında evlilik kararı aldık,açıkçası bu karar en çok ta benim diretmelerim ve kışkırtmalarımla oldu,sevgilimin maddi ve diğer bir takım sorunlarından dolayı henüz erken ve hazır olmadığını ve çok zor da kalacağınıda tahmin ediyordum.
Ama aşırı baskıcı bir aile ortamında yaşadığım için,sevmediğim bir insanla akraba evliliğine zorlandığım için ve, tek kurtuluşumun evlenip o evden bir an önce çıkmam olduğunu düşündüğüm için en önemliside baba tarafından "taciz" edildiğim için
Bir çok kez intiharı denedim ama sonuç alamadım.O zamanlar tek çarem sevgilimle evlenip o evden çıkmaktı, çünkü beni anlayan ve tek dayanağım olan insan oydu.
sevgilim laboratuvar teknisyeni ,kendi işini yapıyordu ve orta düzeyde bir geliri vardı askerliğinide henüz yapmamış düzenini kurmaya çalışıyordu ki benim diretmelerim artınca bir gün dayanamayıp tamam dedi, henüz hiç bir şey için hazır ve emin değilim ama senin hayatını böyle sürekli baskı altında da yaşamana gönlüm razı olmuyor dedi ve ailemi gönderip isteyeceğim dedi.
Taciz dışında diğer bütün sıkıntılarımı biliyordu.
İsteme olayından sonra ,nişan,düğün,ev kurma hepsini en hızlı şekilde (20 günde) yaptı ve biz evlenip evimize geçtik.Ben sanki yeniden doğmuş ve yeni bir hayata başlamıştım ama eşim için sıkıntılı bir sürecin başladığını biliyordum, çünkü verdiği ani bir karardı ve böyle bir sorumluk için hazır değildi, en önemlisi beni evlenecek kadar sevip aşık olduğundan bende oda emin değildik ama ben seviyordum, ve zor durumdaydım,
neyse düğün masraflarını herşeyi borçlanarak yaptı evlendikten sonra işleride kötüye gidince iyice bunaldı
Evliliğimizin ilk yılı eşimin gece gündüz farklı işlerdede çalışıp borçları ödeme telaşı onu iyice hayattan soğutmuştu hiç mutlu değildi,ben baskıcı ailenden kurtulduğum için rahatlamıştım ama eşim için aynı şeyi diyemem, o mutlu değildi ve zor dönemler yaşıyorduk. doğal olarak bende son derece mutsuzdum.
maddi manevi tüm sıkıntılara rağmen bir yılın sonunda bir bebişim oldu ama doğumdan sonra bir kaç dk anca yaşayabildi, kaybettim çocuğumu ve deprasyona girdim. Hassas yapımdan dolayı uzun yıllar yaşadığım travmanın etkisinden çıkamadım.
Evliliğimizin 2 . yılında eşim askere gitti (uzun dönem) Ben hem maddi imkansızlıklar hemde kv, kp ve görümcelerle anlaşamadığım için ailemin kaldığı apt.da alt katta babama ait bir daireye yerleşmek zorunda kaldım eşimin askerliği boyunca.
Ailemde, orta geliri olan bir aile ve eşimin askerliği boyunca annem baktı bana.
Evlendikten sonra eşimin bana karşı ilgisizliğini hep maddi sıkıntılar ve bulunduğu zor duruma bağlıyordum elbette maddi sorunların büyük etkisi vardı,ama askerden geldikten sonra ve evliliğimiz devam ettiği süredede hiç ilgisini görmedim,hiç güzel sözler söylemedi,bazen özel günler yapardık ama hiç içinden gelerek davranmıyordu,ama yanı sıra diğer tüm huyları dört dörtlük bir insandı, kahvehane,gece hayatı, alkol,kadın kız düşkünlüğü vs..
Hiç bir yanlışını hatasını asla görmedim,çünkü güvensizlikten değil ama aşırı kıskanç yapımdan dolayı çoğu kez dedektiflik yaptım ama tek yanlışını görmedim.tek kötü tarafı günün en az 18-20 saatini çalışması kariyer ve kişisel olarak kendini geliştirmesi, başka mesleğe yönelmesi ve bana karşı ilgisizliğiydi,bu durum da, beni saçma düşüncelere itiyor,bir gün beni bırakıp gitme düşünceleri aklımdan çıkmıyordu,ailem dahil olmak üzere herkes tarafında çok sevilen ,sayılan saygın inançlı,merhametli ,düşünceli ve otoriter bir insandı ama aşırı kıskançlığım yüzünden ona her gününü zehir ediyordum.
7-8 yıl böyle sürdü bu süredede 2 tane kızım oldu ancak huzursuzluğumuz hergün dahada arttıyordu tüm bu zorluklara rağmen bir gün olsun ailevi sorunlarımızı ailelerimize ve yakınlarımıza yansıtmadık,dışarıdan herşey güllük gülistanlık görünüyordu, ki bir gün çok büyük bir kavga ettik, birbirimize daha önce hiç olmadığımız kadar iğrençleştik sadece saygımız ve çozuklarımıza olan sorumluluk bilinci sayesinde zorunlu devam ettirdiğimiz birlikteliğimizi karşılıklı son kozlarımızıda kullanarak geri dönüşü imkansız bir yola sürükledik ve bitirdik ,adam çekip gitti şimdi 3 yıla yakındır ayrı yaşıyoruz.
Şimdi sağlık sorunlarım var çok yanlız, mutsuz, umutsuz ve büyük boşluktayım.hayattan soğudum bir daha evlenmeyi hiç düşünmüyorum, bir işim mesleğim yok ailemden hiç bir beklentim yok, baba evine dönmek istemiyorum,babamdan nefret ediyorum tacizlerinde dolayı
Resmi olarak boşanmadık henüz, 3 yıldır ayrıyız maddi olarak zor günler yaşadık ve yaşıyoruz ama,eşim elinden geldiğince hiç kimseye muhtaç ettirmedi bizi,kiramızı elektrik ,su,mutfak masrafllarımız,çozukların okul masrafları,özel ihtiyaçları, çocuklara ilgisini sevgisini,sinema ,tiyatro,gibi sosyal yaşantılarını hiç esirgemedi,çocuklar babalarına çok düşkün ve seviyorlar.
Ama bizim sonumuz ne olacak böyle ? eşim artık bir arada olmamız mümkün değil dedi hem bizim hemde çocuklarımız açısında daha fazla yıpranmadan anlaşmalı olarak boşanalım dedi.
Ve bir protokol hazırladı,protokolde çocukların velayatini bana verdi, evdeki tüm eşyları bana bıraktı ,kazandığı gelire göre çocuklara iştirak nafakalarını ve bana süresiz nafaka belirledi ayrıca borçları olduğu halde 5 bin lirada yoksulluk tazminatıda vereceğini söyledi.
Protokolu imzalamam için verdi ama ben imzalamadım,çünkü korkuyorum,tüm yaşadıklarımıza rağmen hala seviyormuyum bilmiyorum ama onu hala çok kıskandığımı çok iyi biliyorum,başka bir hayat kurmasını ve başka bir kadınla olmasını asla düşünemiyorum, kendimi yiyip bitiriyorum. çünkü ruh hastası oldum herhalde,boşanmayı kabul edemediğim ve kendime yediremediğim için asla ödeyemeyeceğini bildiğim büyük maddi tazminat istedim,
bu da onu çılgına çevirdi,şimdi ne kadar kötü olduğunu tahmin bile edemiyorum, bundan sonrasında ne yapacak bilmiyorum ,çekişmeli bir dava mı açacak süreç lehime mi alehimemi snuçlanacak hiç bir fikrim yok.
Yada boşanmadan evlenip yeni bir hayat kuralabilirmi yada düşünüyormu,hayatında biri varmı onuda bilmiyorum, kendimde ne yaptığımı bilmiyorum kafayı yediğimi düşünebilirsiniz, anti deprasan ilaçlar beynimi uyuşturdu,sağlıklı tek bir karar veremiyorum,yaşadığımı hissetmiyorum
mehaba öncelikle çok geçmiş olsun..
yorumların hepsini okudum desem yalan olur. ben kendimce bi kaç yorum da bulunacağım.
özgüveninizin baba evin kaybolduğunu söylediniz. bunu farketmiş olmanız çok güzel bişi. size evliliğinizi kurtarın demeyeceğim. EVLİLİĞİNDEN ÖNCE KENDİNİ KURTAR demem gerekir. bi uzmana git terapi al. ben de gittim 2 yıl boyunca.
kendini meşgul etmeye bak, kendini geliştir. 30 yaş ne ki? halk eğitime git güzel kurslar var. emin ol kendi psikolojin düzeldikçe evinde ki huzurun da evliliğin de(inşaallah) yoluna girecektir.
kıskanç olduğunu söyledin, kıskançlık sanırım şundan kaynaklanıyor: baba evindeki acziyetten sonra eşini ne kadar kıymetli görmüşsen onu kaybetmek istemiyorsun. sanırım ben olsam ben de en değerlimi kaybetmek istemezdim. ama abartmış olduğundan dolayı adama hayatı çekilmez kılmışsın. o da haklı değil mi sence? sen olsan seni devamlı kıskanan ve bu yüzden tartışan birine karşı saygın azalmaz mı?
eşinden zaman iste derim. hatta bi uzmandan yardım al ve eşine tekrar deneyi teklif et. baktın bir daha olmuyor o zaman içinde acaba seviyor muyum hala? diye bi kuşku kalmaz. yüksek mebla isteyerek kötü yapmışsın eşini daha da kızdırmışsın. gerçi kızması çok bişi değil. ama eger düzelecek %1 ihtimal varsa bunu değerlendir. şiddet yok aldatılma yok, borç yok yani neden yıkılsın bu yuva? eşinden zaman iste derim ve bi uzmana git. emin ol ilerde pişman olmayacaksın
not: acılar paylaşıldıkça azalır. kim ne yazarsa yazsın her türlü bakış açısını dikkate al derim.
