- Konu Sahibi BalePabucu
- #1
Arkadaşlar merhaba,
Eğitimimle ilgili çıkmazdayım. Farklı bakış açılarına tavsiyelerinize ihtiyacım var.
İşletme 2. sınıf öğrencisiyim. Çok daha iyi bir okula gidebilecekken sırf tembelliğim yüzünden hiç çalışmadan girdiğim sınavda soruları kafama göre yanıtlayıp yaşadığım şehre çok yakın bir şehirdeki bu bölüme geldim. O an ilerisini hiç düşünmedim. Tek düşündüğüm bir an önce o stresli hallerden kurtulmaktı. Kurtuldum kurtulmasına; ama içine girince anladım, hiç bana göre değilmiş. Derslerimiz sayısal ağırlıklı haliyle. Ben toplama işlemini bile parmak hesabı yapan biriyim.
Nasıl anlatsam, nasıl ifade etsem... inanın işkence gibi geliyor dayanamıyorum.
Alttan bir dünya dersim kaldı.
Hiç ümidim yok ki bari 1 tanesini verebileyim... Hiç çabam yok ki, hiç isteğim...
Yaz okuluna kaldım. Ama biliyorum gitmeyeceğim. Bütün bir yıl okula da gitmedim doğru düzgün zaten.
Çok garip gelecek ama, kendime söz geçiremiyorum. Bu başlı başına bir sorun zaten bunu bir kenara bırakayım asıl danışmak istediğim başka.
Neyse... final zamanı bir sürü dersten kalınca en sonunda isyan ettim.
Ne pahasına olursa olsun okulu dersleri bırakıp tekrar üniversite sınavına girmeye karar verdim.
Daha kötü ne olabilirdi ki.
Kafama koydum yapacaktım, taa ki bir başkasıyla paylaşana kadar.
Çok çabuk etkilenen bir yapım var.
Arkadaşlarım "yapamazsın, edemezsin" şeklinde tepki gösterince hevesim anında kırılıverdi.
Onlara da hak veriyorum, çünkü hırsın zerresi yok bende.
Dediğim gibi azimli bir insan değilim. Çalışkan bir insan değilim. Bir an heveslenirim... sonra o hevesim kaybolur gider.
Aileme ise hayatta açamam zaten bu konuyu... çünkü onlar da biliyorlar beni. :44:
Kalan hevesimi de onlar kıracaktır eminim.
Ama bu şekilde de sonum ne olur tahmin edemiyorum. Bir çıkış yolu bulamıyorum. Matematiğe yeteneğimin olmadığı bariz ortada, zaten hayatım boyunca hep sözel alanda başarılı oldum. Hayallerimi de hep bir sözel bölüm süslemişti. Tabii ki her şey planlandığı gibi gitmiyor. Hele ki uğraş vermeyince hiiiiç gitmiyor. Böyle daha ne kadar devam ederim bilmiyorum. En önemli yıllarımı heba ediyorum gibi geliyor ki gerçekten öyle. Boşu boşuna gidip geliyorum. Geleceğim hakkında tek bir söz söyleyemiyorum. Çünkü hedefim yok, amacım yok.
Atıyorum başardım istediğim bölüme girdim diyelim. Yaşıtlarım 4. sınıftayken ben 1. sınıfta olacağım.
Sizce yeniden başlamak için çok mu geç?
Ne yapmalıyım, insanlara kulaklarımı tıkamalı artık kendim için bir şeyler mi yapmalı,
Yoksa.. dişimi sıkıp devam mı etmeliyim?
Siz olsanız ne yapardınız?
Eğitimimle ilgili çıkmazdayım. Farklı bakış açılarına tavsiyelerinize ihtiyacım var.
İşletme 2. sınıf öğrencisiyim. Çok daha iyi bir okula gidebilecekken sırf tembelliğim yüzünden hiç çalışmadan girdiğim sınavda soruları kafama göre yanıtlayıp yaşadığım şehre çok yakın bir şehirdeki bu bölüme geldim. O an ilerisini hiç düşünmedim. Tek düşündüğüm bir an önce o stresli hallerden kurtulmaktı. Kurtuldum kurtulmasına; ama içine girince anladım, hiç bana göre değilmiş. Derslerimiz sayısal ağırlıklı haliyle. Ben toplama işlemini bile parmak hesabı yapan biriyim.
Nasıl anlatsam, nasıl ifade etsem... inanın işkence gibi geliyor dayanamıyorum.Alttan bir dünya dersim kaldı.
Hiç ümidim yok ki bari 1 tanesini verebileyim... Hiç çabam yok ki, hiç isteğim...
Yaz okuluna kaldım. Ama biliyorum gitmeyeceğim. Bütün bir yıl okula da gitmedim doğru düzgün zaten.
Çok garip gelecek ama, kendime söz geçiremiyorum. Bu başlı başına bir sorun zaten bunu bir kenara bırakayım asıl danışmak istediğim başka.
Neyse... final zamanı bir sürü dersten kalınca en sonunda isyan ettim.
Ne pahasına olursa olsun okulu dersleri bırakıp tekrar üniversite sınavına girmeye karar verdim.
Daha kötü ne olabilirdi ki.
Kafama koydum yapacaktım, taa ki bir başkasıyla paylaşana kadar.
Çok çabuk etkilenen bir yapım var.
Arkadaşlarım "yapamazsın, edemezsin" şeklinde tepki gösterince hevesim anında kırılıverdi.
Onlara da hak veriyorum, çünkü hırsın zerresi yok bende.
Dediğim gibi azimli bir insan değilim. Çalışkan bir insan değilim. Bir an heveslenirim... sonra o hevesim kaybolur gider.
Aileme ise hayatta açamam zaten bu konuyu... çünkü onlar da biliyorlar beni. :44:
Kalan hevesimi de onlar kıracaktır eminim.
Ama bu şekilde de sonum ne olur tahmin edemiyorum. Bir çıkış yolu bulamıyorum. Matematiğe yeteneğimin olmadığı bariz ortada, zaten hayatım boyunca hep sözel alanda başarılı oldum. Hayallerimi de hep bir sözel bölüm süslemişti. Tabii ki her şey planlandığı gibi gitmiyor. Hele ki uğraş vermeyince hiiiiç gitmiyor. Böyle daha ne kadar devam ederim bilmiyorum. En önemli yıllarımı heba ediyorum gibi geliyor ki gerçekten öyle. Boşu boşuna gidip geliyorum. Geleceğim hakkında tek bir söz söyleyemiyorum. Çünkü hedefim yok, amacım yok.
Atıyorum başardım istediğim bölüme girdim diyelim. Yaşıtlarım 4. sınıftayken ben 1. sınıfta olacağım.
Sizce yeniden başlamak için çok mu geç?
Ne yapmalıyım, insanlara kulaklarımı tıkamalı artık kendim için bir şeyler mi yapmalı,
Yoksa.. dişimi sıkıp devam mı etmeliyim?
Siz olsanız ne yapardınız?
Son düzenleme:
E 2 yıl sonra mezun olacağım. Tabii okulu bitirmeyi başarabilirsem. O zaman ne yapacağımı ben dahil kimse bilmiyor. 
sana işkence gibi geliyo anlıyorum..en azından istediğin sevdiğin bir bölüm oku ve bitir 
Bayıldım yazınıza. :)
