Sizin söylediklerinizi farklı anladığından eminim
ben de mi bir bozukluk var anlamadım.ben de oğlumla gelinimle aynı muhitte olmak istemiyorum.onlar szie yakın yerde olsun diyor ama,ben başka semtten ev alacağım.fazla yüz göz olmak bana göre değil.herkes evini bilsin.sanırım rahatıma düşkün bir kadınım.
Kendisi ısrar sevdiği için ısrara hayır diyemeyen biri
Klasik kv ayni apartmanda oturma sorunlari.Arkadaşlar her gelin gibi sorun KV :)
Belki yazım çok uzun olabilir ama birde buraya yazmak istedim dışarıdan bakıldığı zaman olayları acaba ben mi büyütüyorum bunu gözlemlemek istedim. Okuyanlara ve kendini benim yerime koyup yorum yapanlara şimdiden teşekkürler.
Evlendiğimiz dönem 6 ay kadar çalışmadım, evime alışmak istedim birde dinlenmek istedim çünkü bekarken uzun dönemler çalıştım. Evde vakit geçirmek gerçekten çok sevdiğim birşeydir. Ben bekarken bile annemin arkadaşlarıyla takılmazdım, günlere gitmezdim sevmediğim şeyler olduğu için. Bir evlendim dünyam değişti
Aslında kv iyiliğine iyidir(arada). Hani bi ara burda birisi konu açmıştı kv ona lcw hediye nasıl alır diye =) şöyle açıklayayım, kv kendisine ne alırsa bir tanede bana alır bu nişanlıykende böyleydi 8 ay oldu hala böyle hakkını yiyemem. Ama inanın o parayla ucuz yada pahalı alınan hediyelerin manevi olarak hiç bir değeri olmuyor.
Kv sürekli mah. kankitoşlarıyla kahve içmeye gider beni çağırır, onlar gelir beni çağırır, günlere gider beni çağırır. İlk başlarda ayıp olmasın diye bir kaç defa indim. İndim ama zoraki çüünkü sıkılıyorum. Kv acayip dedikodu yapan bir insan ve benim de en nefret ettiğim şeydir. Çünkü ben annemden öyle öğrendim. Annemde hiç bişekilde dedikodunun olduğu ortamda durmayı muahbbete katılmayı sevmez, banane herkezin kendi hayatı der geçer. Daha soınradan kv söyledim 'anne arkadaşların geldiğinde çağırma beni aşağıya sizin muhabbetiniz farklı oluyor sıkılıyorum ben' dememe rağmen hala daha ısrarla çağırır. 8 ay oldu hala devam eder bu huyuna :)
Birde öyle ısrarcı, dediğim dedik bir huyu var ki asıl beni çileden çıkaranda bu olay zaten. Ben bıktım artık ona karşı 'hayır, istemiyorum' kelimelerini kullanmaya çünkü ben kendimi kötü hissediyorum hayır dedikçe.
Hatta ufak bir örneklendireyim size bunu;
bi sabah uyandık yeni işe başlıcağım yere gittik eşimle. Eşimde 4-12 vardiyasına gidicek, iş kıyafetlerini ütülemedim gelince ütülerim diye. çıkarkende eşim annesine bana kahvaltı tarzı hazırlasana geç gelirsek atıştırır çıkarım hemen dedi. Neyse gittik geldik biz kv girdik. Eşim kahvaltı yaparken bende 1 bardak çay içtim dedim ben çıkayımda kıyafetlerini ütüleyeyim. kv getir buraya kıyafetleri ütüle burda dedi.(evim kv üst katı) yok dedim benim ütülencek kıyafetler var daha açarım ben yukarda ütü masasını eşim gidince devam ederim ütüye dedim. wc girdim çıktım kv su şisesine su dolduruyo anladım ütüyü hazırlıo ses çıkarmadım. Aldım anahtarı çıkıyorum anne ben dedım 'ee nereye diyo ben içerde ütüyü taktım masayı açtım' dedi. E anne dedim ya benimde ütülenceklerim var evde diye dedim suratını büzüştürdü ee tmm madem ütünün fişini çekiver dedi.
*Anlatınca belki çok ciddi gelmeyebilir arkadaşlar ama sürekli bu tarz ısrarcı olması, beni kaale almaması ve bunu görmem içimde büyüyor herdefasında. En ufak bir şey çığ oluyor resmen.
Bunun gibi daha bir çok şey. Akşam yemekleri için bana akşama beraber yiyelim diyor, yok anne yeriz biz yukarda çay içmeye inerim eşim yorgun olmazsa diyorum. Akşam eşimin telefonuna bir bakıyorum watsapptan eşime diyor ki akşam planınız yoksa bize inin yemeğe. Bu durumu da mı yanlış algılıyo olabilirim acaba? Hep kendimi sorguluyorum.
Hatta eşimin gündüz vardiyasında olduğu bir hafta hiç evde olamadık hep birilerine misafirliğe gittik eve geldik yattık. Perşembe gününe kadar böyleydi. Perşembe günü plan yoktu kımseye gitmicektik. Dedim güzel bi yemek yapayım da başbaşa kalıcaz diye. Tam içimden öyle plan yaptım evdeyiz diye kv aradı. Aksama annneannenler gelicek bize(eşimin anneannesi) mantı yapıcaz inersiniz aşağıya. Yok anne dedim bu akşam başbaşa kalırız eşimle diye konuştuk dedim. Yemek saatinde fazla yaparsanız bi tabak verirsn bize dedim kapadım telefonu.
Eşim işten geldi eve tam yemeğe oturduk mutfak camından seslendi eşime (mutfak camlarımız apt boşluğunda alt alta) 'mantı yaptık gelmiyomusunuz diye' eşimde mantıyı çok sever aaa mantımı yaptınız diyince içim bi cızladı resmen eşim aaa diyince.
En yakın örnekse geçen gün çarşaf böreği yapıyordu. Sizede yapıyorum dedi. Dedim bize özel yapma hiç anne dedim benim zaten poğça börekle pek işim yok eşim yer genelde eşime kadar yap dedim.. Aradan 1 saat geçti 2 tepsi börek yapmış bizeSanki ben ona 1 saat önce eşime kadar yap dememiş gibi
Dün gece resmen 1 tepsi böreği çöpe attım ama o kadar üzüldüm ki anlatamam. Ben hiç sevmem yemeğin çöpe atılmasını.
Uzun oldu arkadaşlar kusura bakmayın. Çok doldu gerçekten içim. Eşime katiyen anlatmam bunları. Sonuç olarak annesi. Bende eşiyim. Böyle bi durumda anlatırsam ya annesini savunacak ya eşini :) Gerek görmüyorum ikilemde kalmasını.
Ama ben kv aramdaki bu kaale alınmamayı, ısrarcı olmamasını nasıl çözeceğimi de bilmiyorum.
