- 11 Kasım 2019
- 1.484
- 1.503
- 63
- Konu Sahibi Yalnizbiranne
- #1
Merhaba hanımlar ne eşimle ne bir arkadaşımla konuşamıyorum kendi içimde de çözemiyorum sorunumu. O yüzden tek çarem buraya yazmak gibi geliyor. 2 yıllık evliyim bu süre içinde de yüzlerce kez pişman olmuşumdur evlendiğime. Eşim huy olarak sakin,iyi bi adam. Annesi akli dengesi yerinde olmayan biri ama bi taraftan da öyle bir zekası var ki ben bu yaşta onun kadar aklımda tutamam bazı şeyleri. Onun kurduğu cümleleri kuramam. Çok ta kurnaz biri. Hastalık ülkeye geldiğinden beri ne gittim ne evime kabul ettim defalarca gelmek istedi hiç görüşmedim. Dün eşim gitmişti arayıp annemler yarın köye gidiyor çok ağlıyor gel dedi istemesem de gittim. Beni çok seviyormuş gibi çok özlemiş gibi eşimin yanında konuşmaya başladı isteme gününden başladı her zaman anlattığı şeyleri anlattı. Ta 2 sene önceden biriyle tatsızlık yaşadım görüşmeyi kestim her zamanki gibi onu sordu onla görüşecek misin. Sen kincisin. Arkadaşlarımın çocuklarını soruyor kız mı erkek mi hepsini biliyor bildiği halde soruyor. Evlilik yüzüğümü kaybettim aylar oldu her görüşümde ona üzüldüm diyor ben unuttum bile hala aynı şeyden bahsediyor. Eşime ne yemek hazırladığımı en ince detayına kadar sordu. Kız kardeşinin beni almaya geldikleri akşamdan itibaren bana çok çirkin bakışları vardı sonra 3 4 günlük evliyken başladı laf sokmaya hem de hiç aklımdan geçmeyen şeylerle itham ederek. Hamileliğimde loğusalığımda devam etti en sonunda görüşmeyi kestim. Kendisi de, kv de sürekli görüş diye baskı yaptılar. Dün yine söyledi o sana demedi ki sen yanlış anladın alıngansın. Görüş. İstemiyorum deyince pis pis rahatsız edici bakışlar. Bir akşam boyunca soru sormadığı bir dakika bile geçmemiştir yağmur gibi soru üstüne soru. Artık boğuldum başka odaya gidip yatmak istediğimi söyledim. Soruları başımı döndürdü beynim yandı. Onun sohbet etme şekli bu her kimi görse karşıdaki bi süre sonra sıkılır oflayıp poflar o zorla sohbet eder. Eşim diğer odaya abileriyle tv.izlemeye gitti benim beynim laçka oldu onun yanında. Bugün köye gidiyor ona bile önceden sevinirdim şimdi sevinemiyorum nedense. Her gün arar hatta bazı gün üst üste defalarca arar hiç birini açmıyorum. Eskiden sorardı artık sormuyor niye açmıyor diye. Eşimi de her gün defalarca arar o açıyor hoparlörden konuşuyor sesini duyunca tüylerim diken diken oluyor sesi bana eziyet geliyor artık. Eşimle ilişkimi aşırı etkiledi ben eşimden sırf annesi yüzünden o kadar soğudum ki. Duygularım öldü neden yanında duruyorum bilmiyorum. Doğru düzgün konuşmuyorum yüzüne gülmek içimden hiç gelmiyor çoğu zaman salonda yatıp kalıyor çağırmıyorum bile. Aklımda sürekli 'ayrılırım daha iyi' düşüncesi var. Eşim insan olarak gerçekten çok iyidir ama annesinin durumunda anormallik görmüyor. Ona sıkıntımı söylesem elinden ekmeğini mi alıyor kafana mı vuruyor ne var bunda kaynanalık yapan görmemişsin diyor. Beynim allak bullak kendime gelemiyorum bi türlü. Sizin hayatınızda böyle bi kv olsa ne düşünürdünüz ne yapardınız
