Su an için öyle bir şey düşünmüyorum açıkçası çünkü imkanım yok. Sadece düşündüğüm mesleğimi hayırlısıyla bitirmek. Ondan sonrasi bakalım zaman ne gösterecek.Bu şekilde hayat geçmez yataklar bile ayrıysa sıkıntı demektir. Siz ne yapmayı düşünüyosunuz peki. Boşanmak gibi bi düşünceniz var mı?
Kusuruma bakmayın lütfen. Anlatacak kimsem yok yakın arkasım var ama bu kadar açık açık söyleyemezdim ona. buraya yazipta içimi dökmek istedimSu an midem oyle bir kalkti'ki.. keske okumasaydim konuyu..
Herkese Merhaba,
Ben nerden başlayacağımı bilmiyorum açıkçası. Yanlışlarım olursa kusura bakmayın. Öncelikle ben 24 yaşında 7 yıldır evli ve yurt dışında yaşayan biriyim. Yani Türkiye den buraya gelin geldim. Konu şu EŞIM. Ben eşimle görücü usulü tanışıp Bir yıl içinde evlendim. Kendisiyle pek vakit geçirmedim çünkü ben Türkiyede o yurtdisindaydi. Neyse biz evlendik 10 gün beraber kaldık ve o yurt dışına geri döndü bende 1 sene boyunca vize mi bekledim bu arada eşim hiç gelmedi Türkiye ye çünkü okulu vardı. 1 sene sonra bende geldim eşimin yanına. İlk baştaki sorunumuz horlamasiydi ve ben gerçekten çok rahatsız oluyorum uyuyamıyorum yada gece uyanıyorum sonra tekrar uykuya dalamiyorum. Baktım bu böyle olmuyor eşime dedim çok horluyorsun bir doktora git yada çaresine bak diye. Doktora gitti ve doktor kilo vermen lazım demiş. (kendisi maalesef çok kilolu 1.70 boy 95 kilo) Ama eşimde hiç öyle bir çaba yok bende anladım artık bir şey yapmayacağını ayrı uyumaya başladım. Tabi onun umrunda değil 7 yıldır evliyim ve 7 yıldır ayrı yatıyoruz. Ben temiz titiz düzenli biriyim, eşimde benim tam tersim o kadar pis dağınık. Tabi aileden gelen bir şey. Çok afedersiniz ben evlendim evleneli eşim benim yanımda hep gaz çıkarıyor bunu defalarca söyledim rahatsız oluyorum yapma etme diye ama beni takan kim ki sonra burnuyla oynuyor. Peceteye çıkartıyor öylece sehpanın üzerine bırakıyor ve hep ben topluyorum . Ayaklarında hep yaralar var aynı şekilde o yaranın kabuklarını koparıp Peceteye bırakıyor yine sehpanın üstüne. Artık bu bir değil iki değil sürekli olunca midem bulanmaya başladı tiksinmeye başladım eşimden. İnanın defalarca söyledim kavga ettim ama adamın hiç umrunda değil ya. Zaten aynı yatakta bile uyumuyorum onunla. Ya bide eşim ne kadar banyo yaparsa yapsın çok iğrenç bir kokusu var yanında bile oturamıyorumeşimden o kadar soğudum o kadar tiksindim ki bunu kimseye anlatamıyorum buraya yazıp içimi dökmek istedim. Bu arada eşim 34 yaşında.ama çocuktan beter. Eşime dedim ki sevgisiz evlilik yürür ama saygısız evlilik yürümez diye. Ben sana saygı göstermek zorunda değilim ben sana sevgi göstereceğim sen bana saygı göstereceksin diye. Bu lafına o kadar sinir oluyorum ki. Ne demek bu ya neymiş ben ondan küçükmüşum. O yüzdenmis. Kafa yapımız hiç ama hiç uyuşmuyor benim a dediğime doğru olsa bile b der o kadar ki inat biri. Şimdi diyeceksiniz evlenmeden önce anlamadın mı diye. Biz nisanliyken gezmedik vakit geçirmedik ailem izin vermiyordu. Zaten öyle sık sık gelip gitmedi bir telefonda gorusebiliyorduk. 17 yaşında zaten neyi nekadar anlayabilirdim ki. Ailem sagolsun okutmadilar hemen evlendirip kurtulmak istedi şu an çok sinirliyim doğru düzgün yazamadım bile kusura bakmayın. Yorumlarınızı bekliyorum. Benim gibi eşiyle böyle şeyler yaşayan var mı? Varsa nasıl aştınız bu sorunları?
Seni onaltı yaşında on yaş büyük adamla evlendirenlere söylenecek çok şey var da neyse. İşin varmış dilin de vardır boşan bu dağ ayısından.Aynen öyle bu yaştan sonra hiç bir şey olmaz artık. Olsaydı degisseydi 7 yılda değişirdi. Ona çok söyledim ben seninle bir ömür böyle yaşayamam diye imkanım olsa bugünden giderim diye. Blöf yaptığımı düşünüyor. Ailemle görüşmüyorum zaten o ayrı bir konu çok uzun. Yabancı bir ülkedeyim, tabi biliyor gidemeyeceğimi kaybetme korkusu yok. Ama çok şükür ki burda meslek yapıyorum kendimi geliştirmek ayaklarımın üzerinde durmak istiyorum.
Hakkınızda hayırlısı olsun umarım düzelir yaa karşınıza alıp konuşsanız belkiiiiSu an için öyle bir şey düşünmüyorum açıkçası çünkü imkanım yok. Sadece düşündüğüm mesleğimi hayırlısıyla bitirmek. Ondan sonrasi bakalım zaman ne gösterecek.
Bu evliliği sürdürmenin hiçbir anlamı kalmamış.Şükür ki çocuğumuz yok. Zaten ilişkiyi sormayın. Karı koca gibi değililiz. Ev arkası gibi ise gidiyor geliyor uyuyor sonra yine işe gidiyor. Zaten ilgi alaka öyle şeyler yok.
Asılacak bişey yok benceHerkese Merhaba,
Ben nerden başlayacağımı bilmiyorum açıkçası. Yanlışlarım olursa kusura bakmayın. Öncelikle ben 24 yaşında 7 yıldır evli ve yurt dışında yaşayan biriyim. Yani Türkiye den buraya gelin geldim. Konu şu EŞIM. Ben eşimle görücü usulü tanışıp Bir yıl içinde evlendim. Kendisiyle pek vakit geçirmedim çünkü ben Türkiyede o yurtdisindaydi. Neyse biz evlendik 10 gün beraber kaldık ve o yurt dışına geri döndü bende 1 sene boyunca vize mi bekledim bu arada eşim hiç gelmedi Türkiye ye çünkü okulu vardı. 1 sene sonra bende geldim eşimin yanına. İlk baştaki sorunumuz horlamasiydi ve ben gerçekten çok rahatsız oluyorum uyuyamıyorum yada gece uyanıyorum sonra tekrar uykuya dalamiyorum. Baktım bu böyle olmuyor eşime dedim çok horluyorsun bir doktora git yada çaresine bak diye. Doktora gitti ve doktor kilo vermen lazım demiş. (kendisi maalesef çok kilolu 1.70 boy 95 kilo) Ama eşimde hiç öyle bir çaba yok bende anladım artık bir şey yapmayacağını ayrı uyumaya başladım. Tabi onun umrunda değil 7 yıldır evliyim ve 7 yıldır ayrı yatıyoruz. Ben temiz titiz düzenli biriyim, eşimde benim tam tersim o kadar pis dağınık. Tabi aileden gelen bir şey. Çok afedersiniz ben evlendim evleneli eşim benim yanımda hep gaz çıkarıyor bunu defalarca söyledim rahatsız oluyorum yapma etme diye ama beni takan kim ki sonra burnuyla oynuyor. Peceteye çıkartıyor öylece sehpanın üzerine bırakıyor ve hep ben topluyorum . Ayaklarında hep yaralar var aynı şekilde o yaranın kabuklarını koparıp Peceteye bırakıyor yine sehpanın üstüne. Artık bu bir değil iki değil sürekli olunca midem bulanmaya başladı tiksinmeye başladım eşimden. İnanın defalarca söyledim kavga ettim ama adamın hiç umrunda değil ya. Zaten aynı yatakta bile uyumuyorum onunla. Ya bide eşim ne kadar banyo yaparsa yapsın çok iğrenç bir kokusu var yanında bile oturamıyorumeşimden o kadar soğudum o kadar tiksindim ki bunu kimseye anlatamıyorum buraya yazıp içimi dökmek istedim. Bu arada eşim 34 yaşında.ama çocuktan beter. Eşime dedim ki sevgisiz evlilik yürür ama saygısız evlilik yürümez diye. Ben sana saygı göstermek zorunda değilim ben sana sevgi göstereceğim sen bana saygı göstereceksin diye. Bu lafına o kadar sinir oluyorum ki. Ne demek bu ya neymiş ben ondan küçükmüşum. O yüzdenmis. Kafa yapımız hiç ama hiç uyuşmuyor benim a dediğime doğru olsa bile b der o kadar ki inat biri. Şimdi diyeceksiniz evlenmeden önce anlamadın mı diye. Biz nisanliyken gezmedik vakit geçirmedik ailem izin vermiyordu. Zaten öyle sık sık gelip gitmedi bir telefonda gorusebiliyorduk. 17 yaşında zaten neyi nekadar anlayabilirdim ki. Ailem sagolsun okutmadilar hemen evlendirip kurtulmak istedi şu an çok sinirliyim doğru düzgün yazamadım bile kusura bakmayın. Yorumlarınızı bekliyorum. Benim gibi eşiyle böyle şeyler yaşayan var mı? Varsa nasıl aştınız bu sorunları?
O zaman gizli gizli para biriktir mutfak masrafı şu bu için para iste.Su an için öyle bir şey düşünmüyorum açıkçası çünkü imkanım yok. Sadece düşündüğüm mesleğimi hayırlısıyla bitirmek. Ondan sonrasi bakalım zaman ne gösterecek.
Kusura bakma tam bir orman ayısıyla evlisin. Sadece hygen konularını dille getirmişsin ama eminim sayacak olsan bir çok şey daha çıkar. Orda tek başına olman ve büyük bir ihtimal eşinden bağımlı durumda olmanın etkisitlede değişmemekte ısrarlı. Önemli olan senin nezamana kadar dayanabileceğin. Yurt dışında olman daha iyi bence aile karışamaz bir boşanma durumunda. Zaten çok ufak yaşta vermişler, geri dönüşü olmasın sanki diye..sahiplenmezlerdi zaten. Devletin mutlaka destekleri vardır. Dil sorunun varsa türkce danışmanları vardır. Haklarını imkanlarını iyi araştır. Bu şekilde yaşamaya devam etmek istemiyorsan ne mümkün ne mümkün değil iyi bilmelisin.Aynen öyle bu yaştan sonra hiç bir şey olmaz artık. Olsaydı degisseydi 7 yılda değişirdi. Ona çok söyledim ben seninle bir ömür böyle yaşayamam diye imkanım olsa bugünden giderim diye. Blöf yaptığımı düşünüyor. Ailemle görüşmüyorum zaten o ayrı bir konu çok uzun. Yabancı bir ülkedeyim, tabi biliyor gidemeyeceğimi kaybetme korkusu yok. Ama çok şükür ki burda meslek yapıyorum kendimi geliştirmek ayaklarımın üzerinde durmak istiyorum.
Boşanmamaya devam....
Okudukça aklıma dağdan inen
Sakın çocuk yapma olur mu daha genceciksin insanlar senin yaşında daha gencim diye evleniyorlar bile. Yani hiçbir şey için geç değil kendine yeni bir hayat kurmak için adımlarını at
Süresiz oturumum var demişsin ama evliliğe dayalı ise bosandığında iptal oluyor mu onu bir araştır bence
Okulunu bitirip işini bulunca bir dk bile bekleme hayat güzel bir defa geliyorsun
Ailene gelince 17 yaşında çocuğu evlendiren insanlar çok şey soyliycem de zaten irtibatın yokmuş
Yaşadığın tüm olumsuzluklara rağmen yaşına göre seni bilinçli gördüm ve buna sevindim
Umarım herşey senin için daha güzel olur