Arkadaşlar merhaba, öyle çaresiz,öyle ümitsizimki daha fazla kafayı yememek için derdimi sizlerle paylaşmaya karar verdim, içim öyle doluki....Belki benim gibi eşi diyabetli hanımlar biraz olsun bana umut verebilir.Eşime çok aşık olarak ve çok severek evlendim.Daha evlenirken bana annesinde diyabet olduğunu ondada muhemelen bulunduğunu söylemişti fakat doktora gidip tanı konmamıştı.Anneme bu durumu anlattığımda "kızım iyi düşün şeker hastası erkeklerin cinsel sorunları iktidarsızlık gibi problemler olabiliyor eminmisin evlenmeye" demişti...Eşime o kadar aşıktımki anneme bunu önemsemediğimi ne olursa olsun evleneceğimi söyledim.Ben 27 o 28 yaşındayken nihayet evlendik ve ilk yılda bile cinsel hayatım istediğim gibi olmadı, bu arada ilk yıl eşime tip 2 diyabet teşhisi kondu ve ilaçlara başladı...
annem bana "kızım evliliğin ilk yılları her gün olabilir normaldir" demişti..Ama bizim evliliğimizde haftada 2-3 falan oluyordu.Başta biraz üzüldüm ama sonra alıştım duruma ve her evli çiftin ilişki sıklığının farklı old nu,normal diye birşey olmadığını düşündüm.İlk 4 yıl çocuk istemedik doğum kontrol hapıyla korundum, sonra çok yoğun tempolu bir işe geçtim,eşimde yoğun çalışıyordu ve cinselliğimiz iyice sekteye uğradı.Bu arada eşim ara ara sinir patlamaları yaşıyordu (sonradan şekerden old nu oğrendim) bizim kavgalarımız çok arttı,eşim her kavgada cinsel anlamdada bana küstüğü için 1 ay boyunca bile cinsellik yaşamadığımız anlar olabiliyordu.Fakat barışınca hft da 1 falan ilişki yaşıyorduk...Ara ara arkadaşlarım kocalarının aşırı istekli olduğunu söyleyip dertleştiklerinde kendi durumumu hiç belli etmeden için için üzülüyordum...
Kendimi beğenmek gibi olmasın ama eğitimli,y.lisanslı, iyi bir yerde çalışan, fit ,bakımlı ve gerçekten güzel biriyim.Özellikle iş yerimde o kadar çok bana çaktırmadan ilgi duyan ve belli eden erkekler varki...Kız arkadaşlarımda hep saçıma, cildime özenip dururlar, bakım sırlarımı sorarlar....Yani bu derece göze çarpan biri olarak, evde eşimin beni istememesi, ayda yılda bir beraber olurkende benim isteğimle oluyor gibi zoraki gibi birlikte olması, sadece yemeğe çok önem vermesi, aşka, cinsel tutkulara hiç önem vermemesi beni öyle derinden yaralıyorduki....Neyse 1-2 kez boşanma neticesine geldim, gittim psikolojik tedavi gördüm,yine ben uğraştım ben kurtardım bu evliliği...tek sebepten dolayı ONU HERŞEYE RAĞMEN GERÇEKTEN ÇOK SEVDİĞİM İÇİN...35 yaşıma geldim ve nihayet evlilik sorunlarımızı aşıp bebek kararına vardık,ama öyle gün hesabı falan yapmadım, ,stedimki aşk çocuğu olsun....Ama ne yazıkki onun cinsel isteksizliği yüzünden öyle az birlikte oldukki 1 sene boyunca çocuk olmadı.
İnternette araştırma yapınca yaşım geçtiği için şansımın ne kadar azaldığını görünce dehşete düştüm...Ona olayı ciddiye almamız gerektiğini söyledim en azından reglimin 10-12-14-16. günlerinde birlikte olalım dedim.İlk ay ne yazıkki bu kritik günlerin sadece 2 sinde benle birlikte oldu.2. aya geldik yine ona kritik günleri hatırlattım...İlk gün tam birlikte olacağız eşimde sertleşme sorunu oldu...Şimdiye dek az birliktelik yaşasakta performansı iyiydi, böyle bir durum ilk kez başımıza geldi...Eşim çok sinirlendi ve bana " beni öyle bunalttın, öyle strese soktunki çocuk için, cinsellikten soğuttun" dedi...O kadar üzüldümki,sonra 2. bir kritik gün kendiliğinden bana yanaştı ve sorunsuz birlikte olduk...Çok sevindim dedim "demek cidden psikolojik daha henüz şekerden dolayı bu yaşta sertleşme sorunu yaşamaz diye" henüz 37 yaşında çünkü...hastalık teşhisi konalı geçmişinide düşünürsek 10 sene falan oldu...Ama sürekli şekeri kontrol altında...Arada kaçamaklar yapıyor ama ona tatlı falan yedirmiyorum...Neyse sonra 3. kritik gün gene kendiliğinden bana yanaştı (yazık oda içinden öyle çok bebek istiyorki, arkadaşlarınınkini görüp komplekse giriyor
(( fakat birden yine sertleşme sorunu oldu, eliyle organını sertleştirmeye çalıştı ama yapamadı...sonrası karşılıklı konuştuk, bana birden başarısızlığının verdiği psikolojiyle "Senden cinsel olarak soğudum, seni istemiyorum, çok üstüme geldin, biraz kendini çek benden" falan dedi, öyle kötü laflar söylediki, onca aşık olduğum insan beni cinsel açıdan çekici bulmuyordu eğer sinirden söylemediyse(((İnanın her erkeğin ilgisini çekecek bir tipim..sonra dayanamadım ağladım karşısında istemeden ona dedimki "fizyolojik bir sorunmu var acaba?" bunu der demez iyice patladı dediki "ben tamamen normalim, hiç bir sorunum yok sana karşı bişi hissetmiyorum" dediklerine inanamadım, çünkü birbirini seven bir çifttik, oda beni hep çok sevmişti...Şeker hastalığı yüzünden diye düşünüyorum, belki erkekliğine laf ettim diye bu kadar ileri gitti...Bilmiyorum....Öyle üzgünümki, şuan işten yazıyorum, çalışamıyorum, internetten bir dünya literatür okudum, şeker hastalığının 10 senesinden sonra çoğunlukla iktidarsızlık başlar falan diyor....Kafayı yiyeceğim, yani cinsel isteksizliğini kabul etmiştim, ara arada olsa bişiler yaşıyorduk, ona karşı sevgim ilişkimizi sağlam tutuyordu, onu hala öyle seviyorumki, inanın şuan üzüntüm, eğer kalıcı birşeyse bile onun bundan dolayı kendini noksan hissedip ömür boyu mutsuz etme ihtimali...Kendini ezik hissetmesinden çok korkuyorum çünkü ben onun güçlü haline aşık olmuştum....Bebek olayı daha beter, aklıma geldikçe ağlama krizlerine giriyorum, araştırmadığım site kalmadı, tam sperm sayısı artsın ve cinsel sorunları gitsin diye ona keçiboynuzu kürüne başlayacaktımki şeker hastası sonuçta dokunur diye korktum...
Arkadaşlar yalvarıyorum size kocası uzun süredir tip 2 diyabet olup cinsellikte sorun yaşamayanlar varmı? bazı internet sitelerinde şekeri hep kontrol altında tutulabilirse cinsel sorunlar daha geç görülür falan diyor...Hep onda iktidarsızlık gelişmesi ihtimali kafamda vardı, ama içimden diyordumki 50 sinden sonra olur heralde, o zamanda ben önemsemem şimdiki gibi, bende istemem diye....BUrda forumda okudum çocuk planlayan çiftlerde eşi şeker hastası olmadığı halde sırf o an yapmaya zorunlu olduğundan strese girip kritik günlerde sertleşme sorunu yaşayan erkekler varmış...Dua ediyorum sorunu psikolojik olsun diye...Şimdiye dek az sıklıkta cinsellik yaşasakta inanın onda hiçbir problem yoktu, birden mi başlar böyle sertleşme sorunu, ne yapmam gerekir? eşi şeker hastası olan hanımlar ne olur deneyimlerinizi bana yazın, o kadar çok ihtiyacım varki......((((
annem bana "kızım evliliğin ilk yılları her gün olabilir normaldir" demişti..Ama bizim evliliğimizde haftada 2-3 falan oluyordu.Başta biraz üzüldüm ama sonra alıştım duruma ve her evli çiftin ilişki sıklığının farklı old nu,normal diye birşey olmadığını düşündüm.İlk 4 yıl çocuk istemedik doğum kontrol hapıyla korundum, sonra çok yoğun tempolu bir işe geçtim,eşimde yoğun çalışıyordu ve cinselliğimiz iyice sekteye uğradı.Bu arada eşim ara ara sinir patlamaları yaşıyordu (sonradan şekerden old nu oğrendim) bizim kavgalarımız çok arttı,eşim her kavgada cinsel anlamdada bana küstüğü için 1 ay boyunca bile cinsellik yaşamadığımız anlar olabiliyordu.Fakat barışınca hft da 1 falan ilişki yaşıyorduk...Ara ara arkadaşlarım kocalarının aşırı istekli olduğunu söyleyip dertleştiklerinde kendi durumumu hiç belli etmeden için için üzülüyordum...
Kendimi beğenmek gibi olmasın ama eğitimli,y.lisanslı, iyi bir yerde çalışan, fit ,bakımlı ve gerçekten güzel biriyim.Özellikle iş yerimde o kadar çok bana çaktırmadan ilgi duyan ve belli eden erkekler varki...Kız arkadaşlarımda hep saçıma, cildime özenip dururlar, bakım sırlarımı sorarlar....Yani bu derece göze çarpan biri olarak, evde eşimin beni istememesi, ayda yılda bir beraber olurkende benim isteğimle oluyor gibi zoraki gibi birlikte olması, sadece yemeğe çok önem vermesi, aşka, cinsel tutkulara hiç önem vermemesi beni öyle derinden yaralıyorduki....Neyse 1-2 kez boşanma neticesine geldim, gittim psikolojik tedavi gördüm,yine ben uğraştım ben kurtardım bu evliliği...tek sebepten dolayı ONU HERŞEYE RAĞMEN GERÇEKTEN ÇOK SEVDİĞİM İÇİN...35 yaşıma geldim ve nihayet evlilik sorunlarımızı aşıp bebek kararına vardık,ama öyle gün hesabı falan yapmadım, ,stedimki aşk çocuğu olsun....Ama ne yazıkki onun cinsel isteksizliği yüzünden öyle az birlikte oldukki 1 sene boyunca çocuk olmadı.
İnternette araştırma yapınca yaşım geçtiği için şansımın ne kadar azaldığını görünce dehşete düştüm...Ona olayı ciddiye almamız gerektiğini söyledim en azından reglimin 10-12-14-16. günlerinde birlikte olalım dedim.İlk ay ne yazıkki bu kritik günlerin sadece 2 sinde benle birlikte oldu.2. aya geldik yine ona kritik günleri hatırlattım...İlk gün tam birlikte olacağız eşimde sertleşme sorunu oldu...Şimdiye dek az birliktelik yaşasakta performansı iyiydi, böyle bir durum ilk kez başımıza geldi...Eşim çok sinirlendi ve bana " beni öyle bunalttın, öyle strese soktunki çocuk için, cinsellikten soğuttun" dedi...O kadar üzüldümki,sonra 2. bir kritik gün kendiliğinden bana yanaştı ve sorunsuz birlikte olduk...Çok sevindim dedim "demek cidden psikolojik daha henüz şekerden dolayı bu yaşta sertleşme sorunu yaşamaz diye" henüz 37 yaşında çünkü...hastalık teşhisi konalı geçmişinide düşünürsek 10 sene falan oldu...Ama sürekli şekeri kontrol altında...Arada kaçamaklar yapıyor ama ona tatlı falan yedirmiyorum...Neyse sonra 3. kritik gün gene kendiliğinden bana yanaştı (yazık oda içinden öyle çok bebek istiyorki, arkadaşlarınınkini görüp komplekse giriyor
(( fakat birden yine sertleşme sorunu oldu, eliyle organını sertleştirmeye çalıştı ama yapamadı...sonrası karşılıklı konuştuk, bana birden başarısızlığının verdiği psikolojiyle "Senden cinsel olarak soğudum, seni istemiyorum, çok üstüme geldin, biraz kendini çek benden" falan dedi, öyle kötü laflar söylediki, onca aşık olduğum insan beni cinsel açıdan çekici bulmuyordu eğer sinirden söylemediyse(((İnanın her erkeğin ilgisini çekecek bir tipim..sonra dayanamadım ağladım karşısında istemeden ona dedimki "fizyolojik bir sorunmu var acaba?" bunu der demez iyice patladı dediki "ben tamamen normalim, hiç bir sorunum yok sana karşı bişi hissetmiyorum" dediklerine inanamadım, çünkü birbirini seven bir çifttik, oda beni hep çok sevmişti...Şeker hastalığı yüzünden diye düşünüyorum, belki erkekliğine laf ettim diye bu kadar ileri gitti...Bilmiyorum....Öyle üzgünümki, şuan işten yazıyorum, çalışamıyorum, internetten bir dünya literatür okudum, şeker hastalığının 10 senesinden sonra çoğunlukla iktidarsızlık başlar falan diyor....Kafayı yiyeceğim, yani cinsel isteksizliğini kabul etmiştim, ara arada olsa bişiler yaşıyorduk, ona karşı sevgim ilişkimizi sağlam tutuyordu, onu hala öyle seviyorumki, inanın şuan üzüntüm, eğer kalıcı birşeyse bile onun bundan dolayı kendini noksan hissedip ömür boyu mutsuz etme ihtimali...Kendini ezik hissetmesinden çok korkuyorum çünkü ben onun güçlü haline aşık olmuştum....Bebek olayı daha beter, aklıma geldikçe ağlama krizlerine giriyorum, araştırmadığım site kalmadı, tam sperm sayısı artsın ve cinsel sorunları gitsin diye ona keçiboynuzu kürüne başlayacaktımki şeker hastası sonuçta dokunur diye korktum...Arkadaşlar yalvarıyorum size kocası uzun süredir tip 2 diyabet olup cinsellikte sorun yaşamayanlar varmı? bazı internet sitelerinde şekeri hep kontrol altında tutulabilirse cinsel sorunlar daha geç görülür falan diyor...Hep onda iktidarsızlık gelişmesi ihtimali kafamda vardı, ama içimden diyordumki 50 sinden sonra olur heralde, o zamanda ben önemsemem şimdiki gibi, bende istemem diye....BUrda forumda okudum çocuk planlayan çiftlerde eşi şeker hastası olmadığı halde sırf o an yapmaya zorunlu olduğundan strese girip kritik günlerde sertleşme sorunu yaşayan erkekler varmış...Dua ediyorum sorunu psikolojik olsun diye...Şimdiye dek az sıklıkta cinsellik yaşasakta inanın onda hiçbir problem yoktu, birden mi başlar böyle sertleşme sorunu, ne yapmam gerekir? eşi şeker hastası olan hanımlar ne olur deneyimlerinizi bana yazın, o kadar çok ihtiyacım varki......
((((
:34
