Depresyon

GlamRock .!.:

canım sana rahat batmış.

Genişletmek için tıkla...

mugebartol .!.:

Merhaba kızlar,
Ben evliliğinde üçüncü seneyi doldurmuş, severek evlenmiş bu yüzden memleketini ailesini bırakıp bir sineğini bile tanımadığı tüm kayınailesinin olduğu sıkıcı bir şehre gelin gelmiş, bu süreçte ne iş bulup çalışabilmiş, ne çocuk yapabilmiş, ne yeni bir ortam edinebilmiş sonunda da kafayı yeme noktasına gelmiş biriyim.

Karşıdan bakıldığında güzel bir hayatım var. Çok şükür eşimin işi iyi, maddi sıkıntım yok sayılır, eşimle de onun kendine fazla zaman ayırmasının dışında pek sıkıntımız yok. Zaten şu hayata da katlanıyorsam, onunla aramız iyi olmasından. Yoksa olacak yanı yok kafayı yedim.

Çok yalnızım. çok net. Ne bir komşum ne bir tanıdığım var. Büyük şehir malum herkes çalışıyor, kurslara gittim teyzelerden ibaret, kayınailenin akrabalarıyla görüştüm hepsi dedikoducu, bir tane arkadaş buldum hah dedim tamam ama o da çok geçmedi yemedi içmedi güvendiğim dağlara karları yağdırdı.

İş arıyorum bulamıyorum. Kötü bir mesleğim yok aslında ama denk gelmiyor bir şekilde. Çocuk deseniz iki sene boyunca doktorlara taşındım, hiç bir şeyiniz yok sebebsiz dediler. Hadi salıyorum dedim hamile kaldım. Daha sevincini yaşarken düşük yaptım.

En sonunda da cinsel isteksizlik baş gösterdi. Ki ben kendimi bildim bileli libodosu yüksek biriyimdir. O kadar sinirlerim bozuk ki.

Bütün gün internet başında dizi izliyorum. Canım ne yemek yapmak ne evle ilgilenmek istiyor. Sürekli yiyorum evlendiğimden beri 10 kilo aldım. Sürekli kilolarımdan dolayı ağlayıp her pazartesi diyete girmek istiyorum.
Gerekli gereksiz para harcıyorum. İhtiyacım olan olmayan her türlü ıvır zıvırı alıyorum. Anlık mutluluk veriyor ama geçiyor hepsi.

Eşim halimi gördüğünden sürekli ailemin yanına gitmeme izin veriyor. Fakat bir ay bile kalsam döndüğüm gün bu ev bu duvarlar üstüme gelmeye başlıyor. Bazı günler kimseyle konuşmuyorum ta ki akşam eşim eve geldiğinde kendi sesimi duyuyorum. Çok garip.

Halbuki ben asla böyle biri değildim. Çok renkli bir hayatım vardı, arkadaşlarım işim ailem.. Aşık olunca iyi bir eş bulunca masallardaki gibi happily ever after olucak sandım. Olmadı.

Ben napmalıyım? Ne olucak bana? Amaçsız gayesiz yaşamaktan ölmek üzereyim. Oradan okuyunca şımarıkça mı geldi size de yoksa. Birine anlatmaya kalksam hep o gözle gördü beni. Keşke içimdeki fırtınalı yaşadığım çelişkileri savaşları gösterebilsem birilerine. Devamlı harp halindeyim kendimle devamlı devamlı...

Bıktım. Her şeyden. Bir çıkış yolu göremiyorum hayatımda. Masalın sonuna gelmiş gibiyim.

Ben ne yapmalıyım ne :'(

Genişletmek için tıkla...

cimcime28 .!.:

Off ona yok buna yok. Benim de icimi sıktın valla. Tam bi oneride bulunucam altta biri yazmis yok demissin. Bence de sana rahat batmis. Terapiye basla bence iyi gelebilir. Spor da cok sosyal bi faaliyet. Nasil ise yaramadi anlamadim dogrusu. Mutlulugu istemek gerek kafada biter biraz da ya yanlis mi dusunuyorum allaseniz?

Genişletmek için tıkla...

asude_bahar .!.:

Hic simarikca degil hayatiniz guzel de gorunmuyor, gayet sevimsiz bir yalnizlik var hakli bir bunalimdasiniz. Issizlik, dusuk, cocuk olmamasi vs de kolay travmalar degil. Oncelikle yeme bozukluklari, hareketsizlik, tembellik, cinsel isteksizlik vs depresyon belirtileri. Su asamada ilacli tedavilik de olabilir durumunuz olmayabilir de. Bence ilk isiniz psikiyatra gitmek olsun. Beyin de bi organ hastalanir, yanlis salgilanan hormonlari kendiniz duzeltemezsiniz

Genişletmek için tıkla...

mugebartol .!.:

Biliyor musun yorumun beni çok mutlu etti. Sanırım sürekli şımarıkça davranıyorum diye kendime kızmaktansa onaylanmaya da ihtiyacım varmış.
Evet bana doktor yolları gözüktü bu akşam iyice karar verdim. En kısa zamanda bir pskyatriste gideceğim

Genişletmek için tıkla...

asude_bahar .!.:

Kesinlikle bu gece bul bi pskiyatr netten yarin kalk git, psikiyatris durumu analiz eder, ilacsa ilac degilse psikoterapi, bir sekilde depresyonu yenersin oyle ye ic yat gecmez

Genişletmek için tıkla...

mugebartol .!.:

Ben spor yapmayı sevmiyorum, sıkıntı orda. Leş gibi terlerim, spor salonlarında duş alamam, eve kadar kokarım. O arada yaşadığım his hiç kendimi iyi hissettirmiyor. Millet nasıl spor yapıp kendini iyi hissediyor bende bunu hiç anlayamıyorum mesela benim için sporun hiç bir türlüsü çekici gelmiyor.

Sanırım benim durumum biraz daha karışık. kafada istemekten filan daha fazlası,
sağol yine de samimi cevabın için :)

Genişletmek için tıkla...

mugebartol .!.:

Merhaba kızlar,
Ben evliliğinde üçüncü seneyi doldurmuş, severek evlenmiş bu yüzden memleketini ailesini bırakıp bir sineğini bile tanımadığı tüm kayınailesinin olduğu sıkıcı bir şehre gelin gelmiş, bu süreçte ne iş bulup çalışabilmiş, ne çocuk yapabilmiş, ne yeni bir ortam edinebilmiş sonunda da kafayı yeme noktasına gelmiş biriyim.

Karşıdan bakıldığında güzel bir hayatım var. Çok şükür eşimin işi iyi, maddi sıkıntım yok sayılır, eşimle de onun kendine fazla zaman ayırmasının dışında pek sıkıntımız yok. Zaten şu hayata da katlanıyorsam, onunla aramız iyi olmasından. Yoksa olacak yanı yok kafayı yedim.

Çok yalnızım. çok net. Ne bir komşum ne bir tanıdığım var. Büyük şehir malum herkes çalışıyor, kurslara gittim teyzelerden ibaret, kayınailenin akrabalarıyla görüştüm hepsi dedikoducu, bir tane arkadaş buldum hah dedim tamam ama o da çok geçmedi yemedi içmedi güvendiğim dağlara karları yağdırdı.

İş arıyorum bulamıyorum. Kötü bir mesleğim yok aslında ama denk gelmiyor bir şekilde. Çocuk deseniz iki sene boyunca doktorlara taşındım, hiç bir şeyiniz yok sebebsiz dediler. Hadi salıyorum dedim hamile kaldım. Daha sevincini yaşarken düşük yaptım.

En sonunda da cinsel isteksizlik baş gösterdi. Ki ben kendimi bildim bileli libodosu yüksek biriyimdir. O kadar sinirlerim bozuk ki.

Bütün gün internet başında dizi izliyorum. Canım ne yemek yapmak ne evle ilgilenmek istiyor. Sürekli yiyorum evlendiğimden beri 10 kilo aldım. Sürekli kilolarımdan dolayı ağlayıp her pazartesi diyete girmek istiyorum.
Gerekli gereksiz para harcıyorum. İhtiyacım olan olmayan her türlü ıvır zıvırı alıyorum. Anlık mutluluk veriyor ama geçiyor hepsi.

Eşim halimi gördüğünden sürekli ailemin yanına gitmeme izin veriyor. Fakat bir ay bile kalsam döndüğüm gün bu ev bu duvarlar üstüme gelmeye başlıyor. Bazı günler kimseyle konuşmuyorum ta ki akşam eşim eve geldiğinde kendi sesimi duyuyorum. Çok garip.

Halbuki ben asla böyle biri değildim. Çok renkli bir hayatım vardı, arkadaşlarım işim ailem.. Aşık olunca iyi bir eş bulunca masallardaki gibi happily ever after olucak sandım. Olmadı.

Ben napmalıyım? Ne olucak bana? Amaçsız gayesiz yaşamaktan ölmek üzereyim. Oradan okuyunca şımarıkça mı geldi size de yoksa. Birine anlatmaya kalksam hep o gözle gördü beni. Keşke içimdeki fırtınalı yaşadığım çelişkileri savaşları gösterebilsem birilerine. Devamlı harp halindeyim kendimle devamlı devamlı...

Bıktım. Her şeyden. Bir çıkış yolu göremiyorum hayatımda. Masalın sonuna gelmiş gibiyim.

Ben ne yapmalıyım ne :'(

Genişletmek için tıkla...

Unfortunate .!.:

Yaşadıklarıyla tıpa tıp ne kadar da bana benzeyen bir bayan :) Bir çözüme ulaşırsanız bana da söyler misiniz ?

Genişletmek için tıkla...

mugebartol .!.:

Merhaba kızlar,
Ben evliliğinde üçüncü seneyi doldurmuş, severek evlenmiş bu yüzden memleketini ailesini bırakıp bir sineğini bile tanımadığı tüm kayınailesinin olduğu sıkıcı bir şehre gelin gelmiş, bu süreçte ne iş bulup çalışabilmiş, ne çocuk yapabilmiş, ne yeni bir ortam edinebilmiş sonunda da kafayı yeme noktasına gelmiş biriyim.

Karşıdan bakıldığında güzel bir hayatım var. Çok şükür eşimin işi iyi, maddi sıkıntım yok sayılır, eşimle de onun kendine fazla zaman ayırmasının dışında pek sıkıntımız yok. Zaten şu hayata da katlanıyorsam, onunla aramız iyi olmasından. Yoksa olacak yanı yok kafayı yedim.

Çok yalnızım. çok net. Ne bir komşum ne bir tanıdığım var. Büyük şehir malum herkes çalışıyor, kurslara gittim teyzelerden ibaret, kayınailenin akrabalarıyla görüştüm hepsi dedikoducu, bir tane arkadaş buldum hah dedim tamam ama o da çok geçmedi yemedi içmedi güvendiğim dağlara karları yağdırdı.

İş arıyorum bulamıyorum. Kötü bir mesleğim yok aslında ama denk gelmiyor bir şekilde. Çocuk deseniz iki sene boyunca doktorlara taşındım, hiç bir şeyiniz yok sebebsiz dediler. Hadi salıyorum dedim hamile kaldım. Daha sevincini yaşarken düşük yaptım.

En sonunda da cinsel isteksizlik baş gösterdi. Ki ben kendimi bildim bileli libodosu yüksek biriyimdir. O kadar sinirlerim bozuk ki.

Bütün gün internet başında dizi izliyorum. Canım ne yemek yapmak ne evle ilgilenmek istiyor. Sürekli yiyorum evlendiğimden beri 10 kilo aldım. Sürekli kilolarımdan dolayı ağlayıp her pazartesi diyete girmek istiyorum.
Gerekli gereksiz para harcıyorum. İhtiyacım olan olmayan her türlü ıvır zıvırı alıyorum. Anlık mutluluk veriyor ama geçiyor hepsi.

Eşim halimi gördüğünden sürekli ailemin yanına gitmeme izin veriyor. Fakat bir ay bile kalsam döndüğüm gün bu ev bu duvarlar üstüme gelmeye başlıyor. Bazı günler kimseyle konuşmuyorum ta ki akşam eşim eve geldiğinde kendi sesimi duyuyorum. Çok garip.

Halbuki ben asla böyle biri değildim. Çok renkli bir hayatım vardı, arkadaşlarım işim ailem.. Aşık olunca iyi bir eş bulunca masallardaki gibi happily ever after olucak sandım. Olmadı.

Ben napmalıyım? Ne olucak bana? Amaçsız gayesiz yaşamaktan ölmek üzereyim. Oradan okuyunca şımarıkça mı geldi size de yoksa. Birine anlatmaya kalksam hep o gözle gördü beni. Keşke içimdeki fırtınalı yaşadığım çelişkileri savaşları gösterebilsem birilerine. Devamlı harp halindeyim kendimle devamlı devamlı...

Bıktım. Her şeyden. Bir çıkış yolu göremiyorum hayatımda. Masalın sonuna gelmiş gibiyim.

Ben ne yapmalıyım ne :'(

Genişletmek için tıkla...

huzunguz .!.:

Konuyu göremedim... ama bende depresifim su ara hiç bi sey tat vermiyo.. sporrr hayattır... ama artık o kapımda kapalı... kafesteki kus...

Genişletmek için tıkla...

tosbiii .!.:

mugehatun yaa inanmıyorum beni anlatıyosun sandım 3 yıllık evliyim,çok aşık olarak 4 yılın sonunda evlendim.evliliğimin ilk bir yılı tayin isteyemediğim için eşimden ayrı kalarak geçti.bir yıl boyunca hep ağladım ne zaman kavuşuruz diye. tam atandım geldim ayağım kırıldı.3 ay yataktan kalkamadım,evden çıkamadım,10 kilo aldım,depresyona girdim. bir tane bile tanıdığım insan yoktu. hep eşimin sülalesiyle dolup taştı günlerim.kendimi kapanda gibi hissediyordum.dört gözle kavuşmayı beklediğim kocamdan bile soğumaya başladım. kaybolurum korkusuyla tek başıma hiç bir yere de gidemiyordum. çocuk istiyoruz olmuyo.herkes çocuğum olunca burayı benimseyeceğimi söyledi ama napalım vermedi Allah. maddi açıdan çoook çok rahatız hiç bi sıkıntımız yok çok şükür. ama ben o kadar mutsuzdum ki bir çok insanın istediği bi hayat benimkisi ama ben niye mutlu olamıyordum? ağlarken utanıyordum neden mutsuzum,daha ne istiyorum diye. beni buraya getirdiği için eşime öfke doluyordum bazen. eşim: senin istediğin bir şehir varsa oraya gidelim,diyor ama istediğim bir şehir de yok.annemler türkiyenin en soğuk en küçük ve yobaz şehirlerinden birinde yaşıyor.oraya gitssem de mutlu olmayacağım.tüm bu duyguları dolu dolu 3 sene yaşadım ve daha yeni yeni toparlanmaya başladım. nasıl oldu derssen: çalışarak! buraya tayinim çıktı çalışmaya başladım ve biraz olsun rahatladım. evde kendimi dinlemekten,mutlu muyum mutsuz muyum diye tartmaktan bıkmışım. bir kaç ay içinde arkadaş edindim iş yerinden. yüzme kursuna yazıldım yüzmeyi öğrendim. araba kullanmak en büyük fobimdi onu öğrendim( bi işime yaramasa da) burda artık 1 yıldır bi arkadaş çevrem,evine gidip geldiğim insanlar oluştu çok şükür. asosyallikten kurtuldum. sana tavsiyem mutlaka bir spor salonuna başla.spor seni daha iyi hissettirecek ve kilo vereceksin.kurslar da çok yardımcı oluyor,üretkenliğini arttırıyor. internetten kanser hastası bi bayanın yazdıklarıyla silkelenmeye başladım açıkçası. bunalım çok pis bir girdap,seni çektikçe çekiyor çok iyi biliyorum. psikoloğa mutlaka git. anlattıkça rahatlayacaksın.

Genişletmek için tıkla...

mugebartol .!.:

Yaa gerçektende resmen aynı şeyleri yaşamışız Ne güzel sen hayatını yoluna koymuşsun umarım bende başarabilirim arkadaşım.
Yarın pskologa gidiyorum aldım randevumu. İş konusunda da bir dükkan açma isteğim var ne zamandır, araştırmalara başladım onun için. İş bulamazsam bari kendi işimi yapmaya çalışayım dimi.
Umarım pskologtan fayda bulurum, duanı beklerim

Genişletmek için tıkla...