Arkadaşlar fikirlerinize çok ihtiyacım var.
4 yıllık evliyim 1 yaşında bir kızım var…
Kayınvalidemle hiç anlaşamadık evliliğim ve nişanlılığım boyunca, hep kendi istediklerini olsun ister, Benim en mutlu anlarımı zehir etti diyebilirim. Neyse sadece kızım doğduktan sonraki olayları en başından anlatıcam anlamanız için umarım sıkmam sizi…
Hamile olduğumu söylediğimde inşallah bebeğin erkek olur inşallah kocana benzer o da size çektirir dedi. (Eşim de genelde sakin yapılı sadece anasına babasına değil herkese saygılıdır çok efendidir aslında, sadece benimle evlenmek konusunda annesi ile çok çatıştı) yani bi nevi beddua etti… Ama ben bu güzel anımıda burnumdan getirmesin diye sabrettim, gittim geldim 9 ay boyunca, ve bana ilk günden beri hep çarşıya çıkalım bebebeğe her şeyi ben alıcam dedi durdu ihtiyacım yoktu ama alması beni mutlu ederdi neyse bekledim, ama hala şu zaman gidelim bu zaman gidelim, diyor, taki artık 8,5 aylık hamile oldum dedim anne gitmicezmi artık çarşıya, ayy işte ben gelemicem müsait değilim sen git bir arkadaşını al, bende dedim benim param var ben sadece sen de merak ettin beraber seçeriz diye bekledim dedim, ama benim vaktim yok dedi neyse o göbekle gittik her şeyi eşimle aldık taşıdık. Ben hiçbir şey demedim sadece doğumuma az kaldı doğum yaptığımda hastaneye gelmeyeceğini bildiğimden tatsızlık çıkarmadım gelmek istememesinin sebebide Annemlerle ortada hiçbir şey yokken düğünden 2 ay sonra ilişkiyi kesti, beni istemediği için sanırım böyle bir karar almış evlendiririm ne yaparsanız yapın sonrasında demiş eşime… Neyse yine annemlerle bebek vesilesiyle bir araya gelmemek için bebeğim doğduğunda bile yanıma gelmedi. Sebepte annemide onuda aynı anda aramama rağmen beni çağırmadılar annesiyle ablasıyla gitmiş demiş halbuki doğumuma kendim otobüsle gittim doktor doğum başlamış dediğinde onları aradım ama annem haliyle daha çabuk geldi hatta kayınvalidemin evi daha yakında annemlerden neyse…
Çocuğum 3 günlükken eşim ağlaya ağlaya annesini getirdi sonra bir gece yanınızda kalırım ancak, işlerim başımdan aşkın dedi ve 2 gece kaldı bana dünyayı dar etti bebeğin ismi kendi ismi olacakmış, hep kocama fısır fısır laflar ee işte benim adımı koyarsanız bebeği ihya ederim bilezik alırım her şeyi alırım vs… tabi kide eşimle istemedik kesin tavrımı koydum… Sonra annemlerle bizim evde karşılaştıklarında annem büyük olmaısna rağmen ayağına gitti hemde o gün bayramdı bayramını kutladı ama kayın validem yüzüne bile bakmadı ailemin ne yaptığını onlarla neden konuşmadığını hala bilmiyorum annemide ağlattı...
neyse kayınvalidemin bu tavırlarından olsa gerek sütüm kesildi bebeğim aç kaldı ve biz anlamadık, hastaneye gittiğimizde durumunun kötü olduğunu yatması gerektiğini söylediler 4 günlük bebeğimle 4 gece hastanede kaldım tek başıma, Kayın validem ertesi akşam ziyarete geldi ablamda o esnada yanımızdaydı bebeğime Bizim koymak istediğimiz isimle seslendi diye bi hışımla çıktı gitti ve bir daha da aramadı. Neyse yinede 25 gün sonra bebek mevlidine davet ettim, ben aradım halbuki yanımda olamlıydı hazırlıkları annemle beraber yapmalılardı…
Birde bebek arabası alıcam deyip 3 ay bekletti. Bende bu kez dayanamadım dedim zor oluyor kucakta anne alıcakmıyız bebek arabası, yok işte ben almak istedim ama baban bizim çocuklar bebk arabasındamı büyüdü dedi izin vermiyor o alma deyince alamam ki (kayın pederimin ağzı var dili yok bütün hesaplar kayınvalidemdedir. Muhtemelen çocuğa adını verelim diye yaptığı numaraldan biriydi alıcam deyip almaması). Bende siz almak zorunda değilsiniz tabiî kide ama neden alıcam deyip almıyorsunuz bizi bekletiyorsunuz dedim cvp yok dudak büzmeler… Eşime beni bi kez daha enayi yerine koydu annen görüşmek istemiyorum dedim artık… Neyse 4-5 ay görüşmedik zaten biz gidersek görüşüyoruz yoksa onun dışında kendileri ne ararlar ne sorarlar… Ama karşılaştığımızda da avazı çıktığı kadar bağırır ben anneyim Arıcaksınız… Anne telefonumuz kapalıydı hava soğuktu arabamız yok nasıl gelelim dediysekte bas bas bağırır…. (hoş istersek giderdik tabikide)
Kızlar en son olay da da kızıma doğumu günü yapıcam gelirmisiniz dedim o da ee işte bilmem falan dedi anne dedim annemlere ayrı size ayrı yapıcam yüzünde güller açtı geliriz geliriz tabi dedi. Neyse çalıştığım halde bi sürü hazırlık yaptım 1 yaşındaki kızımla, eşimin teyselerini falanda çağırdım hepsi geldi saat 10 a kadar bekledik kayın validem gelmedi telefonunu aradık açmadı… Eşimle ben mahçup, ağlamaklı neyse eşim 11,30 da bi daha aradı tabi diğer misafirler gitmişti annesi Unutmuş meğersem yaş gününü telefonuda duymamış…10 gün önce davet ettiğim eşimin teyzeleri unutmamış kalkmış gelmiş Babaanne unutmuş inanabiliyomusunuz….
Eşim de bende çok kırıldık ben yine gitmek istemedim eşimde annesiyle 1 kez görüştü 1,5 ay içinde o da kırılmış olduğu için gitmedi Neticede benim ailem sürekli bişeyler alırken yanımızda olurken eziliyor istiyorski anneside yanımızda olsun maddi değilsede manevi ama yok durumları da çok iyi kayınvalidemlerin...Kayın valideme anlatmaya çalışsak derdimizi mümkünatı yok dinlemez bağırır o yüzden bizde tepkimizi bu şekilde gösteriyoruz gitmiyoruz….
En son cumartesi eşimin teyzesinde karşılıştık kayın validemle bayanlar vardı (gün yani)… 1,5 aydır arayıp sormadığımız için kayın validem küsmüş ne kızımın ne benim yüzüme baktı sonrasında da zaten teyzesiyle daha önceden olan bir sebep yüzünden tartıştılar kayın validem gür sesiyle bas bas bağırmasına rağmen yinede kalp hastası teyze fenalaşmazken kendisi fenalaştı ambulans çağırdık neyse. Sağlıkçılar kendisiyle tek görüştü ve sağlıkçı bayan çıkıp dediki yakını kim bende mecburen gittim neyse dedi bi o da gösterin oraya yatıralım sinirleri bozulmuş ama şuan iyi yanına kimse girmesin olayı hatırlatmasın. Sadece uyusun. Tamam dedim… Bende eşimi aradım dedim gel teyzene falan.
Eşim geldiğin de de kayınvalidem yattığı odadan çıkıp eşimin yanına geldi eşimde elini tuttu yine kayın validem hıçkırıklara boğuldu ve süzülerek diğer odaya geçti benim yanımda eşimi dolduramayacağı için…. Eşimin peşinden geleceğini biliyor diğer odaya geçti, eşim peşinden gidecekken bende sağlıkçının kimse konuşmasın dertleşmesin dediğini söyledim oda girmedi peşinden… 10 dakika sonra kayınvalidem o dadan çıktı,,, ki ne çıkmak yine bas bas bağırıyor ölsem gelmiceksiniz, odaya ağlayarak girdim peşimden bile gelmiyosun! Kendini duvarlara atıyor… İşte bu gün bana senin evlatların bile senden bıkmış ne gelinin geliyor ne oğlun sana az bile diye bağırdı insanlar insanlara bunu dedirttiniz! Diye çınlattı ortalığı… (kayınvalidemin teyzesi kayınvalideme, sen anneni ölüm döşeğinde yanlız bıraktın bak sende kapılara bakıyorsun sana az bile dedi ) Ve ağlayarak beddua ederek sizde kapıla bakın diyerek gitti, eşimde her zamanki gibi annesi için çok üzüldü ve hiç bir şey demedi her zamanki gibi. Eşimin diğer teyzesi de bana sen gitmiyorsanda kocanla kızını yolla dedi bende kızımı yollamam ama oğlu her zaman gidebilir bağlamıyorum ki dedim…. İşte onlar torun bile olarak görmüyorlar dedi bende daha 2 aylık hamileyken karnımdaki çocuğa beddua etti yine bile gittim geldim ama artık kesinlikle bitti dedim…
Kızımı yollamamak istememem vicdansızcamı? Eşimin teyzesi çok iyi niyetli oda dediki bak ablam annemi çok ağlattı hasta yataklarda çok bekletti sen kendin için yap bunu sen bu gün yaparsan yarında senin evladın sana yapar diyor
( sizce haklımı? Kayınvalidemin bedduası tutar mı?
Eşim bu akşam annesine gidecek ve döndüğünde dolu gelecek benimde ona kesin tavrımı koymam lazım…. O yüzden fikirlerinize çok ihtiyacım var….
Uzun oldu vaktinizi aldım hakkınızı helal edin...
kadın orada ilgi bekliyor evladından sen dolduruşa getirecek diye kocanı yanına göndermemek için onu caydırıyorsun... sonuç olarak annesinin yanına gidip oturabilirid annesinin elinden tutup öpüp ilgi şefkat gösterebilirdi annesi konuşacakkende susturup dinlen anne boşver diyebilirdi sonuç olarak kimse yalandan sinir krizi geçiremez fenalaşamaz bunu sağlıkçılar yalan olanı hemen anlar işleri bu kimbilir kadında neler yaşıyor nr sorunları var hiç sordunuzmu?... herşeyde her yaptığımızda kendimizi haklı görürüz karşı tarafın neler yaşadığını bilmeyiz bilmek istemeyiz hep bize iyi olsunlar bizim istediğimiz gibi davransınlar isteriz ama iş öyle değil işte... boşuna demiyorlar evlenirken sadece eşinizle değil aileleinizle evleniyorsunuz diye... bence eşinize hiçbirşey demeyin insan annesiinden babasından asla vazgeçemez vazgeçmemelide ebeveynini silen yarın sizide rahatlıkla siler siz elsiniz onlar kanı canı unutmayın..elbetteki çocuğunuzu görmeye hakları var göndermelisiniz ben olsam çok kızardım anneme neden beni mahrum bıraktın diye ama babaannem ve iki dedemde biz küçükken vefat etmişler yokluklarını çoook hissediyorum çocuğunuza yaşatmayın.. eğer eşinizi çocuğunuzu dolduracaklarını düşünüyorsanız eşinizi yalnız göndermeyin sizde gidin, muhabbet muhabbeti açar iyilikle kurulan gönül bağı perçinleşir güzelleşir..eşinizin ailesine iyi yaklaşarak görüşerek siz ileride yaptıklarınızla gurur duyun merak etmeyin elbette onların utanacağı zaman gelir siz vicdan azabı çekmeyin ileride... birde yukarıda sizde beddua etmişsiniz inanın yakıştıramadım size..allah eşinizle ve çocuğunuzla mutlu,huzurlu günler nasip etsin..
