Merhabalar. Universite mezunuyum. 2016da mezun oldum. Kpssden gecerli puani cekmeme ragmen hicbir mulakata gitmedim cesaret edipte. Birkac ise girdim ama hep kotu deneyimler yasadim kisa surede ciktim. Ilk baslarda dert etmesem de 24 yasindayim ve bazi seylerin icime dert oldugunu farkettim. Tekrar universiteye hazirlanayim dedim. Simdiye kadar calistim ama simdi kazansam bile 4 sene okuyup tekrar sinavlar is basvurulari cok uzun bir zaman geliyor. Nisanlim calismam taraftari degil. Zorlamiyor asla karismiyor ama fikrimi sorarsan calismani istemem dedi. En cok icime batan da arkadaslarimin, yeni tanistigim insanlarin karsisinda cevap verememek. Nisanlimin arkadasi ve kiz arkadasi 4umuz disari ciktik. Kiz calisiyor kurslara yazilmis. Kadin ayaklarinin ustunde durmali sende birseyler yap vs diyor. Isin kotusu evde kaldikca hersey uzak geliyor. Bir kurs bir spor salonu. Evlenince nisanlimin ailesi kalabalik ev hanimi olursam ev gezmeleri falan baslayacak. Hic boyle seylerin insani degilim. Yani bunlar yanlis demiyorum boyle dusunene yasayana saygim sonsuz. Ama o kadar yetersiz hissediyorum ki. Avukati mi dersiniz, lojistik elemani mi dersiniz, ogretmeni mi dersiniz. Ben hic. Ne yapiyorsun dedilerinde evdeyim demeye cekiniyorjm kendimi kotu hissediyorum. Hayalimde hep calisan kariyer sahibi aksam esiyle evine dönen bir kadin vardi. Neden boyle oluyorum? Ev hanimi olursam bir omur evde asosyal mi gecirecegim? Bir donem icin yasadigim bir bunalim mi bu? Ne yapmaliyim fikirleriniz belki icimdeki sıkıntıya derman olacak esirgemeyin lutfen ❤