Çok şey yapmak isteyip yapamamak

user3836282 .!.:

Kendimi çok yetersiz hissediyorum kişisel olarak kendimi geliştirmem gerektiğini biliyorum ama sanki tutan bir şeyler var. Ortaokuldan beri tiyatro oyunculuğu hayalim vardı lisede güzel sanatlarda okumak istedim. Baba tarafı "oyuncu mu olacaksın o oyuncular senaristlerin yatağından geçiyor" gibisinden hep konuştu. Babamın istediği okula gidip babamın istediği bölümü okudum ama babam takip ettiriyordu okula gelip giderken ve öğlen arası iki kız arkadaşımla bir yere yemek yemeğe gitsem bile akşamına arayıp hesap soruyordu. Okulu ve bölümü sevmiyordum ama voleybol oynuyordum ve ortaokuldan iki arkadaşımla da aynı sınıfta olduğum için bir şekilde okula alışmıştım. Ama daha sonra da yine baba isteğiyle açık liseye geçtim ve tamamen eve kapandım. Asosyal birisi oldum çıktım sanal alemden kurtulamadım hep sanaldan arkadaşlıklar kurdum sanal bana iyi şeyler de kattı kötü şeyler de ama elimden gelen buydu çünkü bütün gün evdesiniz ne yapabilirsiniz ki ? Babamla aynı yerde yaşamıyoruz ama yanına gittiğimde telefonunu ver diyor whatsapp konuşmalarına giriyor telefonu didik deşik ediyor bu durum eskiden daha sık olurdu ama artık program kurdu ve istediği zaman kendi telefonundan kilitliyor. Her şeye laf ettiler yaşıtlarım gibi dışarıda rahat oturamadım "ya babamın haberi olursa" diye hep kafamda yanlış bir şey yapmamalıyım düşüncesi oldu. Her şeyin sonunda babam "ben sana ne yaptım ki" deyip sıyırdı. Kendi insanların gözünde çok iyi bir insan çoğu insan onu seviyor ama ben sevemiyorum. Gençliğimi sömürmüş gibi hissediyorum sanala bağlı olmamın sebebi de kendisi ama bunu asla anlamıyor. 2-3 yıldır böyle sürekli kendimi geliştirmeye yönelik hobiler edinmeye kendime bir şeyler katmaya çalıştıkça, bir yanım eksik kalıyor. Olmuyor olduramıyorum ve bunu oturup "neden yapmak istiyorum da yapamıyorum?" diye sorguladığımda cevap babama çıkıyor. Her şeye bir lafı oluyor ve beni çok baskılıyor. Tamamen ondan bağımsız bir hayat kurmak istiyorum ama bir kız olarak başka bir şehirde ayaklarımın üzerinde genç yaşta durabilir miyim bilemiyorum ama bunu çok yapmak istiyorum. Bir yandan korkum da var çünkü babam bir telefonla nerede olduğumu buldurur. Ve beni bulduktan sonra ne olur diye çok düşünüyorum. Kendimi çıkmazda hissediyorum ve yerimde sayıyorum.

Genişletmek için tıkla...

user3836282 .!.:

Kendimi çok yetersiz hissediyorum kişisel olarak kendimi geliştirmem gerektiğini biliyorum ama sanki tutan bir şeyler var. Ortaokuldan beri tiyatro oyunculuğu hayalim vardı lisede güzel sanatlarda okumak istedim. Baba tarafı "oyuncu mu olacaksın o oyuncular senaristlerin yatağından geçiyor" gibisinden hep konuştu. Babamın istediği okula gidip babamın istediği bölümü okudum ama babam takip ettiriyordu okula gelip giderken ve öğlen arası iki kız arkadaşımla bir yere yemek yemeğe gitsem bile akşamına arayıp hesap soruyordu. Okulu ve bölümü sevmiyordum ama voleybol oynuyordum ve ortaokuldan iki arkadaşımla da aynı sınıfta olduğum için bir şekilde okula alışmıştım. Ama daha sonra da yine baba isteğiyle açık liseye geçtim ve tamamen eve kapandım. Asosyal birisi oldum çıktım sanal alemden kurtulamadım hep sanaldan arkadaşlıklar kurdum sanal bana iyi şeyler de kattı kötü şeyler de ama elimden gelen buydu çünkü bütün gün evdesiniz ne yapabilirsiniz ki ? Babamla aynı yerde yaşamıyoruz ama yanına gittiğimde telefonunu ver diyor whatsapp konuşmalarına giriyor telefonu didik deşik ediyor bu durum eskiden daha sık olurdu ama artık program kurdu ve istediği zaman kendi telefonundan kilitliyor. Her şeye laf ettiler yaşıtlarım gibi dışarıda rahat oturamadım "ya babamın haberi olursa" diye hep kafamda yanlış bir şey yapmamalıyım düşüncesi oldu. Her şeyin sonunda babam "ben sana ne yaptım ki" deyip sıyırdı. Kendi insanların gözünde çok iyi bir insan çoğu insan onu seviyor ama ben sevemiyorum. Gençliğimi sömürmüş gibi hissediyorum sanala bağlı olmamın sebebi de kendisi ama bunu asla anlamıyor. 2-3 yıldır böyle sürekli kendimi geliştirmeye yönelik hobiler edinmeye kendime bir şeyler katmaya çalıştıkça, bir yanım eksik kalıyor. Olmuyor olduramıyorum ve bunu oturup "neden yapmak istiyorum da yapamıyorum?" diye sorguladığımda cevap babama çıkıyor. Her şeye bir lafı oluyor ve beni çok baskılıyor. Tamamen ondan bağımsız bir hayat kurmak istiyorum ama bir kız olarak başka bir şehirde ayaklarımın üzerinde genç yaşta durabilir miyim bilemiyorum ama bunu çok yapmak istiyorum. Bir yandan korkum da var çünkü babam bir telefonla nerede olduğumu buldurur. Ve beni bulduktan sonra ne olur diye çok düşünüyorum. Kendimi çıkmazda hissediyorum ve yerimde sayıyorum.

Genişletmek için tıkla...

Salon Kadini .!.:

Babaniz mafya mi?

Genişletmek için tıkla...

IstanbulluhatunCeyo .!.:

Oyuncu mu olacaksın onlar senaristlerin yatağından geçiyor lafına takıldım

Genişletmek için tıkla...

user3836282 .!.:

Yasa dışı işler yaptı içeriye girdi çıktı şu anda da durumları karışık diyebilirim. çoğu şehirde tanıdığı var sıkıntı da bu biraz. Başka bir şehirde bir hayat kurmak istiyorum kendime, nefes almak istiyorum ama içten içe de korku oluşuyor.

Genişletmek için tıkla...

user3836282 .!.:

Kendimi çok yetersiz hissediyorum kişisel olarak kendimi geliştirmem gerektiğini biliyorum ama sanki tutan bir şeyler var. Ortaokuldan beri tiyatro oyunculuğu hayalim vardı lisede güzel sanatlarda okumak istedim. Baba tarafı "oyuncu mu olacaksın o oyuncular senaristlerin yatağından geçiyor" gibisinden hep konuştu. Babamın istediği okula gidip babamın istediği bölümü okudum ama babam takip ettiriyordu okula gelip giderken ve öğlen arası iki kız arkadaşımla bir yere yemek yemeğe gitsem bile akşamına arayıp hesap soruyordu. Okulu ve bölümü sevmiyordum ama voleybol oynuyordum ve ortaokuldan iki arkadaşımla da aynı sınıfta olduğum için bir şekilde okula alışmıştım. Ama daha sonra da yine baba isteğiyle açık liseye geçtim ve tamamen eve kapandım. Asosyal birisi oldum çıktım sanal alemden kurtulamadım hep sanaldan arkadaşlıklar kurdum sanal bana iyi şeyler de kattı kötü şeyler de ama elimden gelen buydu çünkü bütün gün evdesiniz ne yapabilirsiniz ki ? Babamla aynı yerde yaşamıyoruz ama yanına gittiğimde telefonunu ver diyor whatsapp konuşmalarına giriyor telefonu didik deşik ediyor bu durum eskiden daha sık olurdu ama artık program kurdu ve istediği zaman kendi telefonundan kilitliyor. Her şeye laf ettiler yaşıtlarım gibi dışarıda rahat oturamadım "ya babamın haberi olursa" diye hep kafamda yanlış bir şey yapmamalıyım düşüncesi oldu. Her şeyin sonunda babam "ben sana ne yaptım ki" deyip sıyırdı. Kendi insanların gözünde çok iyi bir insan çoğu insan onu seviyor ama ben sevemiyorum. Gençliğimi sömürmüş gibi hissediyorum sanala bağlı olmamın sebebi de kendisi ama bunu asla anlamıyor. 2-3 yıldır böyle sürekli kendimi geliştirmeye yönelik hobiler edinmeye kendime bir şeyler katmaya çalıştıkça, bir yanım eksik kalıyor. Olmuyor olduramıyorum ve bunu oturup "neden yapmak istiyorum da yapamıyorum?" diye sorguladığımda cevap babama çıkıyor. Her şeye bir lafı oluyor ve beni çok baskılıyor. Tamamen ondan bağımsız bir hayat kurmak istiyorum ama bir kız olarak başka bir şehirde ayaklarımın üzerinde genç yaşta durabilir miyim bilemiyorum ama bunu çok yapmak istiyorum. Bir yandan korkum da var çünkü babam bir telefonla nerede olduğumu buldurur. Ve beni bulduktan sonra ne olur diye çok düşünüyorum. Kendimi çıkmazda hissediyorum ve yerimde sayıyorum.

Genişletmek için tıkla...

user3836282 .!.:

Kendimi çok yetersiz hissediyorum kişisel olarak kendimi geliştirmem gerektiğini biliyorum ama sanki tutan bir şeyler var. Ortaokuldan beri tiyatro oyunculuğu hayalim vardı lisede güzel sanatlarda okumak istedim. Baba tarafı "oyuncu mu olacaksın o oyuncular senaristlerin yatağından geçiyor" gibisinden hep konuştu. Babamın istediği okula gidip babamın istediği bölümü okudum ama babam takip ettiriyordu okula gelip giderken ve öğlen arası iki kız arkadaşımla bir yere yemek yemeğe gitsem bile akşamına arayıp hesap soruyordu. Okulu ve bölümü sevmiyordum ama voleybol oynuyordum ve ortaokuldan iki arkadaşımla da aynı sınıfta olduğum için bir şekilde okula alışmıştım. Ama daha sonra da yine baba isteğiyle açık liseye geçtim ve tamamen eve kapandım. Asosyal birisi oldum çıktım sanal alemden kurtulamadım hep sanaldan arkadaşlıklar kurdum sanal bana iyi şeyler de kattı kötü şeyler de ama elimden gelen buydu çünkü bütün gün evdesiniz ne yapabilirsiniz ki ? Babamla aynı yerde yaşamıyoruz ama yanına gittiğimde telefonunu ver diyor whatsapp konuşmalarına giriyor telefonu didik deşik ediyor bu durum eskiden daha sık olurdu ama artık program kurdu ve istediği zaman kendi telefonundan kilitliyor. Her şeye laf ettiler yaşıtlarım gibi dışarıda rahat oturamadım "ya babamın haberi olursa" diye hep kafamda yanlış bir şey yapmamalıyım düşüncesi oldu. Her şeyin sonunda babam "ben sana ne yaptım ki" deyip sıyırdı. Kendi insanların gözünde çok iyi bir insan çoğu insan onu seviyor ama ben sevemiyorum. Gençliğimi sömürmüş gibi hissediyorum sanala bağlı olmamın sebebi de kendisi ama bunu asla anlamıyor. 2-3 yıldır böyle sürekli kendimi geliştirmeye yönelik hobiler edinmeye kendime bir şeyler katmaya çalıştıkça, bir yanım eksik kalıyor. Olmuyor olduramıyorum ve bunu oturup "neden yapmak istiyorum da yapamıyorum?" diye sorguladığımda cevap babama çıkıyor. Her şeye bir lafı oluyor ve beni çok baskılıyor. Tamamen ondan bağımsız bir hayat kurmak istiyorum ama bir kız olarak başka bir şehirde ayaklarımın üzerinde genç yaşta durabilir miyim bilemiyorum ama bunu çok yapmak istiyorum. Bir yandan korkum da var çünkü babam bir telefonla nerede olduğumu buldurur. Ve beni bulduktan sonra ne olur diye çok düşünüyorum. Kendimi çıkmazda hissediyorum ve yerimde sayıyorum.

Genişletmek için tıkla...

Salon Kadini .!.:

Telefonunuzu takip ettirip bilgisayarda nasil istediginizi yapabiliyorsunuz?

Genişletmek için tıkla...

Vaveylay .!.:

Annen yok mu kiminle yaşıyorsun baban ayrı şehirde madem nasıl bu kadar dahil olabiliyor anlamadım açıkçası. Tabii ki de babanın yaptığı şeyler çok yanlış kendince seni düşünüyor sanırım farkında değil belki yaptığının kaç yaşındasın bilmiyorum ama bir yerde babandan kopman lazım yada ona gerçekten yanlış bir şey yapmayacağını ispatlaman lazım baban ya psikopat yada geçmişte çok yanlışlar yaptığın için aynı hataya düşme diye çabalıyor bilmiyorum. Ama şunu söyleyeyim benim ailem de seninkinin tersine çok serbest istediğim gibi üni okudum istediğim yere gittim gezdim tozdum istediğim insanla da evlendim ama o hiçbir şey yapamama hissi bende de var bende kendimi geliştirmek bir şeyler yapmak istiyorum ama bir türlü yapamıyorum, tembellik biraz da bizden kaynaklı yani herseyin sorumlusu baban olmayabilir. Kararlı olmak gerekir

Genişletmek için tıkla...

IstanbulluhatunCeyo .!.:

Kaç yaşındasın canım?, baban aşırı baskıcı, hasta birine benziyor. Neden bu kadar güvensiz davranıyor, başka kardeşin var mı ailen onlara da bu şekilde mi davranıyor? Daha önce aranızda bir sorun olmuş muydu merak ettim

Genişletmek için tıkla...

user3836282 .!.:

Annem babam ayrı ikisi de başkalarıyla evli ve babam anneme göndermedi sosyal hizmetler aracılığıyla anneme gittim ama babam bir şekilde kendi yanına geri aldı. Yeni 18 oldum diyebilirim hayatta tecrübem yok ailevi travmalar dışında. Yani ona bir yanlış yapmadım

Genişletmek için tıkla...

Vaveylay .!.:

Zor bir hayatın olmuş ama üstesinden gelebilirsin dik durman lazım üniversiteye gitmedin sanırım sürekli evdeyim de diyorsun madem güzelce ders çalış ve iyi bir bölümü kazan kimse hiçbir şey diyemez üniversiteni okur mesleğini eline alırsın mis gibi bir hayatın olur. Ders çalıştığından babanın haberi olmasına gerek yok kazandıktan sonra ben kazandım gidiyorum dersin asla da karışamaz

Genişletmek için tıkla...

user3836282 .!.:

Kendimi çok yetersiz hissediyorum kişisel olarak kendimi geliştirmem gerektiğini biliyorum ama sanki tutan bir şeyler var. Ortaokuldan beri tiyatro oyunculuğu hayalim vardı lisede güzel sanatlarda okumak istedim. Baba tarafı "oyuncu mu olacaksın o oyuncular senaristlerin yatağından geçiyor" gibisinden hep konuştu. Babamın istediği okula gidip babamın istediği bölümü okudum ama babam takip ettiriyordu okula gelip giderken ve öğlen arası iki kız arkadaşımla bir yere yemek yemeğe gitsem bile akşamına arayıp hesap soruyordu. Okulu ve bölümü sevmiyordum ama voleybol oynuyordum ve ortaokuldan iki arkadaşımla da aynı sınıfta olduğum için bir şekilde okula alışmıştım. Ama daha sonra da yine baba isteğiyle açık liseye geçtim ve tamamen eve kapandım. Asosyal birisi oldum çıktım sanal alemden kurtulamadım hep sanaldan arkadaşlıklar kurdum sanal bana iyi şeyler de kattı kötü şeyler de ama elimden gelen buydu çünkü bütün gün evdesiniz ne yapabilirsiniz ki ? Babamla aynı yerde yaşamıyoruz ama yanına gittiğimde telefonunu ver diyor whatsapp konuşmalarına giriyor telefonu didik deşik ediyor bu durum eskiden daha sık olurdu ama artık program kurdu ve istediği zaman kendi telefonundan kilitliyor. Her şeye laf ettiler yaşıtlarım gibi dışarıda rahat oturamadım "ya babamın haberi olursa" diye hep kafamda yanlış bir şey yapmamalıyım düşüncesi oldu. Her şeyin sonunda babam "ben sana ne yaptım ki" deyip sıyırdı. Kendi insanların gözünde çok iyi bir insan çoğu insan onu seviyor ama ben sevemiyorum. Gençliğimi sömürmüş gibi hissediyorum sanala bağlı olmamın sebebi de kendisi ama bunu asla anlamıyor. 2-3 yıldır böyle sürekli kendimi geliştirmeye yönelik hobiler edinmeye kendime bir şeyler katmaya çalıştıkça, bir yanım eksik kalıyor. Olmuyor olduramıyorum ve bunu oturup "neden yapmak istiyorum da yapamıyorum?" diye sorguladığımda cevap babama çıkıyor. Her şeye bir lafı oluyor ve beni çok baskılıyor. Tamamen ondan bağımsız bir hayat kurmak istiyorum ama bir kız olarak başka bir şehirde ayaklarımın üzerinde genç yaşta durabilir miyim bilemiyorum ama bunu çok yapmak istiyorum. Bir yandan korkum da var çünkü babam bir telefonla nerede olduğumu buldurur. Ve beni bulduktan sonra ne olur diye çok düşünüyorum. Kendimi çıkmazda hissediyorum ve yerimde sayıyorum.

Genişletmek için tıkla...

user3836282 .!.:

evet üniveristeyi bile açıktan okuyacaksın dedi yani onda bile benim fikrimi sormuyor ona göre yaşıyorum hayatı, kendimi kukla gibi hissediyorum. ayrıca kardeşime de ben bakıyorum babamla üvey annem aynı yerdeler halam babaannem ben ve kardeşim aynı yerde yaşıyoruz okula ben getirip götürüyorum bütün sorumluluğu bende ve bu durum da yıllardır böyle 2-3 yıl oldu yani ve ben reşit değilken de ben bakıyordum çünkü halam da çalışıyor babaannem de yaşlı. kardeşimin öğretmeni bile "çocuğa çocuk mu emanet edilir demişti" üniversite konusunu da çok sonra düşündüm yani bir yere kaçmam gerek daha sonra bir şekilde okurum diye düşündüm çünkü bu ortamlarda derdim bitmiyor ders çalışacak mental sağlıkta değilim ayrıca ben kazandım gidiyorum deme gibi bir lükse de sahip değilim.

Genişletmek için tıkla...

user3836282 .!.:

Kendimi çok yetersiz hissediyorum kişisel olarak kendimi geliştirmem gerektiğini biliyorum ama sanki tutan bir şeyler var. Ortaokuldan beri tiyatro oyunculuğu hayalim vardı lisede güzel sanatlarda okumak istedim. Baba tarafı "oyuncu mu olacaksın o oyuncular senaristlerin yatağından geçiyor" gibisinden hep konuştu. Babamın istediği okula gidip babamın istediği bölümü okudum ama babam takip ettiriyordu okula gelip giderken ve öğlen arası iki kız arkadaşımla bir yere yemek yemeğe gitsem bile akşamına arayıp hesap soruyordu. Okulu ve bölümü sevmiyordum ama voleybol oynuyordum ve ortaokuldan iki arkadaşımla da aynı sınıfta olduğum için bir şekilde okula alışmıştım. Ama daha sonra da yine baba isteğiyle açık liseye geçtim ve tamamen eve kapandım. Asosyal birisi oldum çıktım sanal alemden kurtulamadım hep sanaldan arkadaşlıklar kurdum sanal bana iyi şeyler de kattı kötü şeyler de ama elimden gelen buydu çünkü bütün gün evdesiniz ne yapabilirsiniz ki ? Babamla aynı yerde yaşamıyoruz ama yanına gittiğimde telefonunu ver diyor whatsapp konuşmalarına giriyor telefonu didik deşik ediyor bu durum eskiden daha sık olurdu ama artık program kurdu ve istediği zaman kendi telefonundan kilitliyor. Her şeye laf ettiler yaşıtlarım gibi dışarıda rahat oturamadım "ya babamın haberi olursa" diye hep kafamda yanlış bir şey yapmamalıyım düşüncesi oldu. Her şeyin sonunda babam "ben sana ne yaptım ki" deyip sıyırdı. Kendi insanların gözünde çok iyi bir insan çoğu insan onu seviyor ama ben sevemiyorum. Gençliğimi sömürmüş gibi hissediyorum sanala bağlı olmamın sebebi de kendisi ama bunu asla anlamıyor. 2-3 yıldır böyle sürekli kendimi geliştirmeye yönelik hobiler edinmeye kendime bir şeyler katmaya çalıştıkça, bir yanım eksik kalıyor. Olmuyor olduramıyorum ve bunu oturup "neden yapmak istiyorum da yapamıyorum?" diye sorguladığımda cevap babama çıkıyor. Her şeye bir lafı oluyor ve beni çok baskılıyor. Tamamen ondan bağımsız bir hayat kurmak istiyorum ama bir kız olarak başka bir şehirde ayaklarımın üzerinde genç yaşta durabilir miyim bilemiyorum ama bunu çok yapmak istiyorum. Bir yandan korkum da var çünkü babam bir telefonla nerede olduğumu buldurur. Ve beni bulduktan sonra ne olur diye çok düşünüyorum. Kendimi çıkmazda hissediyorum ve yerimde sayıyorum.

Genişletmek için tıkla...

Stemina .!.:

Çocuğunu eve kapatıp gezmesine arkadaş edinmesine izin vermeyip bir de telefonla oynama diyen aileler var. Hangi devirdeyiz, millet artık telefonla tuvalete gidiyor. Ben kpss ile memur olarak farklı bir şehre atanmaya çalış derim. Lise mezunuysan düz memurların alımı çok oluyor. O geç kalmışlık, bir şeyleri yapamamış olma hisleri bende de var. Hayatımızı kazanmak için çabalamalıyız.

Genişletmek için tıkla...