çok mutsuzum ama ne yapacağımı bilmiyorum :((

S

sureyya06

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
12 Eylül 2013
421
283
53
34
bu siteyi sürekli takip ediyorum.etrafındaki bir sürü kalabalığa rağmen derdini kimseyle paylaşamayan o kadar çok kadınızki.burda insanların birbirini anlaması gerçekten çok güzel.
ben 8 yıllık evliyim.görücü usulü evlilikle 2.5 ayda evlendim.eşimi ve ailesini hiç tanımadan birkaç eşin dostun tavsiyesiyle evlendim.(nasıl bu kadar ani kararla evlendim hala anlamış değilim bari diyorum nişan süresini biraz uzatabilseydim.ama kader deyip geçiyorum)
her kadın mutlu olmak çoluk çocuk sahibi olmak için evlenir illaki.benim evlendiğimin ilk ayı çıktı bizimde kavgalarımız.eşimin kendi dükkanı vardı o zamanlar.kayınvalidem kayınpederim sözde okumuş kültürlü ve emekli insanlar.evlendiğimizde eşime aldıkları ayrı evde oturuyorduk.düğünün ertesi gün kayınvalidem sabah 10 da size kahvaltıya pide göndereceğim diye aradı.daha çok taze gelinim tabi aklıma farklı bi düşünce gelmedi.sonra o akşam kaynımıda almış geldi.güya düğünde gelen hediyeleri eve çok dağınık bırakmışlar toplamaya gelmiş.bi kaç hediyeye baktıktan sonra 2 oğlunu beni yemek masasına topladı.altınları paraları istedi.tüm altınları poşete koydu bir sürüde nasihatta bulundu çekti gitti.çok şaşırdım o davranışa ama eşim hiç bişey demedi.haliyle çok üzerinde durmadım.evlenince ilçe gittiğim için dolayısıylada işimden ayrılmıştım.niyetim bir kaç ay evde durup hem evimin hemde evliliğimin tadını çıkarmaktı.ama kaynanam yüzükleri takar takmaz bana iş aramaya başlamıştı.evlendikten 3 gün sonra sabah aradı (eşim esnaf olduğu için işe başlamıştı.balayı falan yapamadık.kayınpederim izin vermemişti)akşama yemeğe misafirler var sizde gelin diye.tamam dedim ben gittim eşimde dükkanı kapatınca geldi.misafirlerdi yemekti o akşam öyle geçti.ertesi gün sabah 10 da tekrar aradı hadi bize gel diye.gelemem vs.dedim kapattık.arkasından eşim aradı annemlere geç bende akşam gelirim.akşam ordaydık falan dedimsede dinlemedi.büyütmeyelim diye gittim ertesi gün yine aynı daha sonraki günler aynı.biz hep orda oluyorduk.ben böyle olması için evlenmemiştim tabiki.ama kaynanamın düşüncesi onda yeyip içip eve yatmaya gidecekmişiz.ben bu durumdan rahatsız olunca eşime söyledim.gitmeyeceğim diye.oda anasına söylemiş.cadı kadın eşimi kayınpederimi doldurup yine bir akşam onlarda olduğumu gün akşam yemeği yiyoruz kayınpederim elini masaya vurarak gelin bundan sonra sabah 10 da bu evdesin dedi.başımdan kaynar sular döküldü.eşime baktım hiç bişey söylemedi.gelemem baba evde işlerim oluyo.hem ne yapacağım hergün falan dedimsede defalarca tekrarladı.kimse beni desteklemeyince sustum.daha arabaya biner binmez açtım ağzımı yumdum gözümü eşime.ben bunun için evlenmedim.ne hakla baban emrivaki yapıyo.sen neden sesini çıkarmadın dedim.annem babam karşımı gelseydim dedi.ama biz daha ilk ayımızda kavga ediyorduk.baktım çözecek biri değil.bende kurtuluşu işe girmekte buldum.maksat kaçmaktı o evden öylede yaptım.iş bana uygunmu değilmi hiç bakmadan ilk bulduğum işe atladım.bu defada iş çıkışı akşamları gidiyorduk.kendimi sürekli ikna etmeye çalıştım idare et diye.çünkü 1 yıl sonra kaynıma düğün yapacaklardı ve eltim kaynanamla beraber oturacaktı.öyle böyle kavgayla gürültüyle 1 yılı geçirdik.bu arada 8-9 ay sonra çocuk olmayınca kaynanamın dr olan bi arkadaşına beni götürmek istediğini söyledi.bende iyi gidelim dedim.çünkü varsa bir sorun bir an önce çıksın.yaşım 27 idi.ben muayene oldum.bende sorun çıkmadı dr.birde eşimin test vermesini istedi.verdi.varikosel vardı ve spermi çok azdı.olanlarda hareketsiz ve kötü durumda idi.2.şokuda böyle yaşadım.hem tanımadığım insanlarla uğraşıyorum hemde eşimin kısır olmasıyla.hemen ameliyat,ilaçlar,2 kez tüp bebek,düğün derken 1,5 yıl geçti.2 tüp bebekte olumsuzluklarla sonuçlandı.eşimin işleride iyi gitmedi.dükkanı kapatma kararı aldılar.eşim o ilçede başka birinin yanında çalışmanın zor olacağını ayrıca tedavisinin olduğunu ankaraya yerleşmek istediğini söyledi.benim için kurtuluştu bu.ayrı şehirde ayda yılda bir görecektim.orda kendi başımıza olacaktık.herşey yoluna girer diye düşünüyordum.fakat huylu huyundan vazgeçmiyo işte telefonla yine yapacaklarını yapıyolar.eşim ailesine karşı çok pasif.karşı koyamıyo.benimle kavga etmeye ve evini huzursuz etmeyi göze alıyo ama onlara karşı çıkamıyo.ankaradada 1 kez tüp bebek yaptrdık hamilelik oldu fakat düşükle sonuçlandı.bende eşimden çok soğudum.ona güvenmiyorum artık.dolayısıla sevgi ve saygıda kalmadı.1 yıldır iyice arttı kavgalarımız.ailesiyle konuştum oğlunuza karışmayın kendine çeki düzen versin yoksa biz boşanacağız diye ama sonuç vermedi.sırf kendi ailem üzülmesin diye boşanmayı gerçekleştiremiyorum ama böylede nereye kadar gider bilmiyorum.
 
cnm birincisi kısır olan sen olsaydın sana aynı iyiniyetle davranır mıydı eşin ve ailesi ikincisi erkek erkektir anne sözü dinliyosa hep yapar en yapmıyo gibi görüneni de.soğuduysan yaşın da genç bence önüne bakabilirsin.olmayınca olmuyor hayattta birseyler...simdiki kafamla yerinde olsam çoktan yol vermiştim erkekler yaptığın fedakarlıı görmüyor çogunlukla...ben fedakarlıklar ettim de ne oldu gene boşanıyorum gene boşanıyorum...bilmem yardımcı oldu mu bu sözlerim bilmiyorum....ailenden ötürü durmak ne demek kızarlarsa atsalar hayat senin kimse bizim yerimize yaşamıyor ki....
 
herşey malesef o pasif eşinde bitiyor ailesinin çenesini kapatabilip onların dolduruşuna gelmese belkide çok daha güzel bir evliliğiniz olacaktı kim bilir
ama aileniz üzülmesin diye kendiniz daha çok üzülüyorsunuz da nereye kadar canım nereye kadar....
 
bazı erkekler evlenmeyi imza atıp aynı yatakta yatmaktan ibaret zannediyor
problemler de burdan doğuyor
 
Arkadaşım sen eşini seviyor musun peki? Yanlış anlama da ben yazdıklarında eşine karşı hiç sevgi görmedim.Seni eleştirmek için yazmadım, sen de kendini sorgula diye yazdım.Yani çok mutsuz geldin bana, sevgisiz bi evlilik, hayat gibi.Kıvranıyorsun resmen.Ama şöyle düşün ki; insansın ve sadece bir hayatın var, ne zaman biteceğini bilmediğin tek bir hayat.Hayattan zevk al, ne kadar mutluluk yaşasan o sana kâr, gerisi boş şu hayatta.Sana tavsiyem ; kendin için yaşa...Ha bunun yolu ayrılmaktan mı geçer onu bir tek sen bilirsin...
 
bu ne perhiz bu ne lahana turşusu!!
bence o ailenin ne oğluna sevgileri var nede iyiliğini istiyorlar. ben anlamıyorum böyle aileleri güya oğullarını çok seviyorlar ama yuvasını bozmak karısından soğutmak için elinden gelen herşeyi yapıyorlar
kısır olan sen olsaydın ne olurdu çok merak ediyorum . Hay Allahım ya islah et !!
umarım herşey yoluna girer Allah öncelikle sana sabır eşinede akıl fikir versinde doğruyu yanlışı ayırt etsin...
 
öyle bir konuşmuşsunuz ki sanki aileniz istememiş ama siz çok sevmiş ısrarla eşinizle evlenmek istemişsiniz ailenizi karşınıza almışsınız.. şimdi de bu evliliğin yürümediğini onları üzmemek için ayrılamayacağını yazmışsın.. elbette kimse kızının yuvasının yıkılmasını istemez ama sen evliliğindeki bu saçmalıkları ailene anlatmalısın.. çok mutsuzsun ve sabırlısın da.. kimse kolay kolay sabretmez senin bu yaşadıklarına.. çok çok özür dilerim ama eşin hiç bir yönden erkek değilmiş.. bu kadar da pasif olunmaz.. sende insansın.. yazık değil mi bu genç yaşında giden yıllarına.. mutluluk senin de hakkın..
 


2.tüp bebek denemeside olumsuz olunca nedenlerini dr ilk olarak sperm kalitesizliğinden nadirde olsa yumutadan kaynaklandığını söylemişti.onlar spermden kaynaklanan sebebi gözardı edip yumurta üzerinde durmuşlardı.eşim sülalenin ilk çocuğu imiş.çok nazlı büyümüş ne istedi ise yapılmış.kimse ona hiçbir şey yaptırmamış.bu durumda onun karakterine yansımış.ailemle ilgilide 2 yıl önce idi.ablam boşanmak istedi.2 çocuğu vardı onun.çok kötü süreç yaşandı.eşinin ailesi haketmedikleri şeyler yaşattılar aileme çok üzüldüler.benim sürecimde farklı olmayacak gibi geliyo o nedenle cesaret edemiyorum.
 


maalesef eşimde bitiyo ama bu yaşananları ona söylediğim zaman tek dediği kötü bişey yok onda.niye altında farklı şeyler arayıp kapris yapıyorsun oluyor.
 


2,5 ay gibi kısa sürede görücü usulü ile evlendim demiştim.yani bişey hissetmeden tanımadan evlenmiş oldum.evliliğin ilk bir kaç yılında eşini sevmeye saymaya güvenmeye gayret ediyosun.sahipleniyosun onu.belkide kafanda oluşturduğun evlilik modelini oturtmaya çalışıyorsun.ama gerçekleri görmeye başlayınca duyguda kalmıyo insan.evet son 2 yıldır ona güvenmediğimi ve saygı göstermediğimi hissediyorum.dolayısıyla sevmediğimide
 

amin canım.teşekkür ederim.birilerinden bi darbe alsında aklı başına gelsin diye dua ediyorum.gerçi aldı ama az geldi.3 yıl önce falandı.eşime aldıkları evi satıp bize ev alacaklardı ankaradan.bu planı bize gelmişlerdi o zaman söylemişlerdi.bize siz ev araştırın falan dediler bizde av aramaya başladık.evi buluyoruz onlardan ses seda yok.1-2 ay böyle geçti.eşimde eskisi gibi aramıyo hevesli değil.banada kaçamak cevaplar veriyo.tabi bu arada onlarla görüşmeleride hep o yapar.ben arayıp sormam hiç.sonra bigün ben aradım kaynanamı.biz ev bulduk.siz daha evi satmadınızmı diye.acele etmeyin biraz daha bekleyin dedi.iyide burda öyle demiyordunuz biz ev bulduk.sizden para bekliyoruz.büyüklerin sözünü dinleyin dedi.yapacak bişey yoktu.öyle kaldı.zaman sonra rabbim işin aslını öğrenmemi nasip etti.ondan bi kaç ay öncede eltim ev almıştı.eltim ortalığı ayağa kaldırmış.o ev alırken ev satılmamıştıda neden bana ev alınırken ev satılmıyormuş.bunuda kardeşi söylemiş eşime.güya çok kırıldı.üzüldü ama yine aklı başına gelmedi. oysa ben kimseden bişey beklemeyelim kendi başımızın çaresine bakalım diye düşünüyorum.
 





benim aile yapımla eşimin aile yapısı arasında o kadar fark varki.onlarda herşeye anne baba özelliklede anne karar verir.kaynanam çok beter biridir.herşeyi o bilir ve herkesi o yönlendirmek ister.onda öyle bir çene varki bazen insan tek sussunda dediği olsun bile diyor.
benim ailemde ise herkez kendi kararını verebilir.ve herkes saygı gösterir kararlara.benim evliliğimde öyle oldu.bana sen bilirsin dediler asla müdahale etmediler.sonuçta belli kriterlerimiz vardı.eşiminde başlangıçta o kriterleri taşıdığını düşünüyordum.evlenip aynı evde yaşanmadan bilinmiyormuş meğer.o ve ailesi ilk izlenim olarak herkese gayet kibar,kültürlü,nezaket kurallarını bilen insanlar gibi geliyorlar.ama tanıyınca o evde tek kural kaynanamın kuralları olduğunu göryorsun.

ailemin üzülmesine asla dayanamam.2 yıl önce ablam ayrılmak istedi ve haketmedikleri şeyler yaşadılar eniştemin ailesi tarafından.çok üzüldüler.şimdi aynı şeyleri ben yaşatmak istemiyorum.çünkü eşim beni çok sevdiğini ve ayrılmak istemediğini söylüyo.kolay kabulleneceği bir süreç olmayacak yani.

bir kaç kez kayınpederime açtım konuyu.ya oğlunuz kendine çeki düzen versin yada ben boşanacağım diye.sizde karışmayın ona falan.tamam dedi haklısın ben onla konuşurum çözülmeyecek meseleler değil bunlar vs.tabi kayınpederimi aradığımdan eşimin haberi olmuş.oda babamı aramış.ki son zamanlarda ben ona karşı çok ağır ve sert konuşuyorum.kızınız bana karşı çok ağır konuşuyo falan diye.dolayısıyla babamında sorunlarımızdan haberi olmuş.o ara tatile gidecektik.babamda bak tatilede gidiyorsunuz orda ne sorununuz varsa konuşun halledin ve kimseyi karıştırmayın kendiniz çözün çözemiyorsanız karar verin bize açıklayın diye.tabi benim bu duurmdan haberim olmadığı için tatilde hiç bişey konuşmadık.ben tam anlamıyla dinlenmek için gitmiştim çünkü sorunlar oraya taşımak için değil.öyle davrandım haliyle.döünte ben kalan bikaç gün iznimide ailemin yanında geçirdim.orda öğrendim babamla konuştuğunu.
bende herşeyi başından beri anlattım.babam o insanları tanıdıkça tahmin ettiğini söyledi.sen bilirsin ne yaparsan biz arkandayız dedi.baba tam karar vermedim.verince size haber veririm dedim.ama o anda bile çok moralleri bozuldu. onlar bizim için çok fedakarlık yaptılar.acaba üzmeye hakkım varmıki diye düşünüyorum.beni çok güçlü sabırlı olarak biliyorlar.ve hep başaran biri.
 
Mrb arkadaşım. Sorunlarımız(ilk başlarda) benzer o yüzden konun ilgimi çekti. Bizim de bebek sorunlarımız çok oldu. Sonra kaynanam eşime çok düşkün her gün arar. O da ailesine gider gelir; ama bizim evin içinde kaynanamın dediği olmaz. Evimize karışamaz yani. Hani karışmak ister ama ne onun söylediklerini eşim dinler ne de bana söyler. Pek sık görüşmüyoruz zaten; ama aramız iyidir. Fakat evliliğimizin ilk yıllarında haftada bir ,2 haftada bir ailesine gitmek isterdi(O sıralar farklı şehirlerdeydik). Aramızda bu açıdan çok sorunlar olmuştu. Fakat ben geriye dönüp baktığımda hatalar yaptığımı görüyorum. Şöyleki bırak koyver gitsin; 1gider 2 gider üzerine düşme. Ama ben kavga çıkarırdım. Üzülürdüm niye evinde durmuyoda anasına gitmek istiyo diye. Ha yine ihtiyaçları olduğunda gider geç de gelir, ama hep iş yapar ailesinde(tamirat falan). Hala duramam sinir olurum homurdanırım ama abartmam. Tabi bizim 4 yıl öncesinde arkadaşlığımız vardı ikimizde birbirimize çok aşık olarak evlendik.

Ha bunları niye anlattım canım erkeklerde aileye düşkün olma durumu oluyo. Fakat sizdeki asıl sorun görücü usulü ile evlenmeniz.Zor tedaviler , bende yaşadığımdan insanı çok yıpratıyor çok iyi anlıyorum seni. Aranızda aşk ilişkisi olmadığından dayanmak daha zor oluyor, bu yaşananlar bıktırıyor seni. Kadın olarak bebeğim olmuyosa niye bekliyorum ben bu adamı diyorsundur belki. Benim de dediğim olmuştu çünkü. Ama işte aradaki sevgi seni teselli ediyor.

Yalnız çok net olarak yazmamışsın kaynananın bir olay karşısında yaptığını ve eşinin tutumunu . Bi olay yazarak örnek verirsen daha net yorum yapabiliriz. Bide benim sana tavsiyem şuan çok yorgun ve konunun içinde olduğundan kafan karışmış. Evliliğine biraz uzaktan bak derim bence. Artılarını eksilerini tart. Hani ben böyle yaptım. Eksilerini görsem de eşime duyduğum sevgi beni bağladı. Tabi onun da bana olan sevgisini görmek. Nihayetinde eşinden boşanıp yeniden aşık olup hayatını kuran birsürü insan var bu forumda. Sen kararını verip net olursan ailen de çok üzülmez bu duruma. Sonuçta senin böyle daha mutlu olduğunu gördüklerinde ailenin de içi rahat eder. Hakkında hayırlısı olsun canım.
 


birileriyle paylaşmak ne güzelmiş.teşekkür ederim herkese.kaynanamın olaylar konusunda tavrı şu şekildedir.beni destekler gibi görünür bana hak verir gibi görünür.toplumda benim gelinim bi tanedir.sen bizim kızımızsın ilk gözağrımızsın sen bizim gibi süslü cümleler söyler.ama eşimle hep kulis konuşmaları vardır.mesela 1-2 ay önce kayınpederimle eşim ve evliliğim konusunda konuşma yaptığımı söylemiştim.yaklaşık 1 saatlik bi telefon konusunda kayınpederim bana haklısın biz onu öyle yetiştirdik hata bizde biz onla konuşur kendine çeki düzen vermesini söyleriz dedi.konuşma üzerinden bi kaç hafta sonra buraya geldiler.daha rahat söyledim söyleyeceklerimi.benim yüzüme karşı haklısın diyolar ben odadan çıkıyorum kısık sesle oğullarına bişeyler anlatıyorlar.bundan kim olsa midesi bulanır.sonra eşimde bi rahatlık bi kendine güven davranışları.düşünün yani kadın boşanacağını söylüyor ama erkek hiç ciddiye almıyor.demekki eşime boşansın bişey olmaz güvenini veriyorlar.ev alma konusundada bize söz verdikleri halde 3 yıldır türlü bahanelerle yapmıyorlar.daha doğrusu eşime diye aldıkları evi vermiyorlar.ben çok ısrarcıydım bu konuda bir an önce vereceklerse versinler bizde ona göre plan yapalım diye.ama eşimden hiç ses yok.en son geldiklerinde eşim onları yolcu ederken evi askıya aldık sizin evliliğinize güvenmiyoruz boşanırsanız diye beklemeye aldık demiş kayınpederim.banada eltimin evin 2-3 aylık borcu kalmış o bitince eşimin evini satacaklarını parayı 2 ye bölüp yarısını bize yarısını onlara vereceklerini söylüyorlar.ben eşime dediğimdede önce şok oldu ama sonra hiç bişey yapmadı. eşim normalde üzerime düşer deli gibi sevdiğini söyler hep ona süslü sözler söylememi sürekli muhabbet içnde olmamızı ister.bana sorun yapacak bişey yok.herşey zamanla olur sabret der.ama ben daha ilk günlerden bu davranışlarını unutamıyorum.mümkün olduğu kadar görüşmemeye çalışıyorum ancak bayramda seyranda.

iyi bi şirkette iyi bir posizyonda işim var.iyide gelirim var.mesleğimle ilgilide hedeflerim var.ve maalesef eşimlede aynı işyerindeyiz.o daha alt departmanlarda dolayısıylada geliri düşük benden.aynı işyerinde boşanmamız çok zor olacak.sürekli göreceğiz birbirimizi.birimizin ayrılması lazım ki ben kaybetmem işimi.
bi kaç gün önce adet gecikmesi yaşadım ve hamilemiyim acaba hissi vardı bende.test yaptık vs.maalesef değilmişim.çok umutlanmıştım ve moralim bozuldu.pazar gün tekrar değerlendirdim evliliği devam edemeyeceğime karar verdim eşime söyledim.ailemle görüşüp ayrılacağım senden diye.karşı çıktı ayrılamazsın ben seni bırakmam seviyorum öldürürüm kendimi vs.sonra düşündüm aynı işyerindeyiz ayrılsakta sürekli göreceğiz birbirimizi diye.ondan işten ayrılmasını söyledim kabul etmedi.pazardan beri boşanmaktan başka bişey konuşmuyoruz.bana sen takmışsın kafaya boşanmayı düzeltmek için bişey yapmıyposun vs diyo.iyide düzeltecvek olan ben değilimki sensin diyorum.onları sen kuruntu yapıyosun kendş kendine diyor.offfff
 

yazını okudum ..eşinin tek suçu cvp verememe konusu...ama bu birçok erkekde vardır cnm...kimisi bir süre sonra düzeliyor kendiilerine geliyorlar...kimisi de böyle devam ediyorlarç..evliliğini sürdürmek istiyorsan biraz sabredeceksin...sizde görücü üsülü evlenmişsiniz...eşinin senin niyetini tam öğrenmesi gereikoyr..erkeklerin bir çoğu evliliği sadece çocuk sahibi olmak ve yatak odası olarak görüyorlar..ama bu bir süre sonra dğeişiyor..ve buda senin elinde ..eşine anlatmaya çalışacağını sakin ve ikna edici bir dilde söyle...zaten anladığım kadarıyla şimdi ankkaradasın..her nekadr karışsalarda yanlarında olmandan iyidir...çocuk meselsine gelince ben de 3 yıldır evliyim eşimde varikosel var..olmuoyr tadavi olmaya çaklıyoruz elimimzden geldiği kadr...sorunu eşinde görme rabbimin zoruna gitmesn.inşallah olur...
 



ilk başlarda hep sakin sakin anlatırdım,konuşarak.ailenle arana mesafe koy hergün konuşma konuşursanda benim yanımda konuş.onlara bizim planlarımızdan bahsetme evimizle ilgili şeyler söyleme senin annen yönlendirmeyi seviyo etkiliyo seni diye.sonuçta biz kazanıyoruz biz kullanmasınıda biliriz.bide ne olursa olsun kimseden bişey beklemeyelim.kendi hedeflerimizi belirleyip ona göre çabalayalım diye.5-6 yıl hep böyle konuştum.ama baktım hala değişen bişey yok.hala eşimin bi amacı yok geleceğe yönelik.anlık yaşıyor.dediğiniz gibi onun eve ve evliliğe bakışı sabah evinde düzenli kahvaltı yapmak,akşam eve gitiğimizde yemek yemek,tv de maç izlemek ve nihayetinde düzenli cinsellik.benimde artık tarzım olmadığı halde konuşmam değişti haliyle.daha ağır daha kırıcı ve daha argo konuşabiliyorum.(küfürlü değil) buda onun zoruna gidiyo haliyle sinirleniyo karşılık veriyo.kavga dahada şiddetleniyo.ama bendekide sabır artık taştı.
 

kader kısmet canım olabilir ama sonuçta ailen üzülcek die ömür boyu böyle bir aileyle mi ugraşacaksın mutlu olmucan ki belki de bu halinle aileni daha çok mutsuz ediceksin...bak canım hayata bir kere geliyorsun bir daha gelmiceksin ben karar verdikten sonra diceksin onlara durumunu anlatacaksın...yanındayız ama bak diyorum sinir oldum yaşadıklarına öfff...
 




2 gündür ayrılma konusunda fikrim daha belirginleşti.dün için ailemle konuşacağımı söylemiştim ona.dün defalarca msj çekiyo bana.ben ayrılmak istemiyorum.uzatmayalım.mutlu olalım vs.diye ama ben o kadar çok konuda ezilmişken ve üzülmüşken hiç bir gün yanımda olmadı.ailesinin yanında hep onları destekledi.evde yalnızken ve kapalı kapılar ardında bana değer verdiğini söyledi.

ama yukardaki yazılarımda aynı işyerinde çalıştığımızı söylemiştim.ve ben daha iyi pozisyondayım.boşanma sürecini aynı işyerindeylen yapmak ne kadar doğru ve kolay olur bilemiyorum ama dün ona işyerinden ayrılması gerektiğini söyledim.çünkü işini pek sevmez ve mesai arkadaşlarıylada çok anlaşamaz.zaman zaman yeni iş arayışları oluyordu.bana ben neden ayrılıyorum sen ayrıl dedi.bende sen zaten istemiyosun burda çalışmak bahaneyle ayrılmış olursun dedim.hem bu kadarcık fedakarlığıda yapıver dedim.nihayetinde benim mesleğim için bu şirket çok iyi.kendi mesleğimi düşünmek zorundayım herşeyden önce.boşansam bile ailemin yanına sığınacak değilim.ayaklarım üzerinde durmalıyım.
 
Sadece eşin değil,kendin de biraz pasif kalmışsın.Baştan boyun eğmek,dayatmaları arttırır.Tepki verecektin.İstemediğin hiçbirşeye razı göstermeyecektin.Bu konuda eşine karşı ailesine karşı bir duruş sergilemen gerekiyor.Sonuçta sen eşinle evlisin.Kayınpederinin ve kayınvalidenin istekleri doğrultusunda yaşayamazsın.
 
canım gerçekten çok üzüldüm adına ama sen sabret Allah büyük sabrın sonu selamettir. sen doğru olduktan sonra herşey ayağının dibine gelecek zamanı gelince. Eşine tatlı dille anlatmaya çalış büyük ihtimalle anlamaz ama yinede dene.. Ve dua et bolca eşinin aklı başına gelsin diye
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…