merhaba arkadaşlar moralim çok bozuk ağlamaktan bitap düştüm
zaten çok duygusal biriyimdir
eşimle tartıştık ne düşüneceğimi bilemez durumdayım
kendimden bahsedeyim ki daha iyi yardımcı olabilesiniz
26 yaşındayım 5yıllık evliyim
çoçuğum yok tedaviler oldu 2defa tüp de oldu ama olmadı
2ay önce ev sahibi evden çıkarınca bizde ev aldık
beklenmedik ve tam paramız yetmediği için banka dışında da çok borçlandık
benim babam da kendi kredi çekti bize para verdi daha sonra ödeyeceğiz
ev aldığımızdan beri eşim çok çalışıyor hatta gece bile çalıştı hiç uyumadan gündüzde çalışıp eve geldi
annemlere uzak oturuyorum ailemin de bizimde arabamız yok
bina yeni ve çok az oturan var yan binada inşaatçılar kalıyor bilmediğim bi mahalle burası
komşularlada henüz samimiyet olmadı
bunları anlatıyorum çünkü eşim gece olmayınca evde yalnızım
gecen gün eşim geceleri kaç gün çalıştı sonra şehir dışına gitti
bana anotomi sen ne yapacaksın evde yalnız korkuyormusun demedi
şehir dışına gittiğinde babamı çagırdım eşim gelne kadar kaldı yanımda fakat benim evimden babamın iş yeri çok ters yinede ailem kıyamaz gelirler eşimide çok severler
sonra eşim gelince karşıma aldımm çok borcumuz var haklsın fakat ben evde yalnızım tamam çok korkmuyorum ama yinede bi endişe oluyor bu arda evim giriş pencereler yere yakın henüz demirde yapılmadı
evde bi ses soluk ya yalnızlık tan bıktım çoçuğum yokki onu koynuma alıp uyuyayım
zaten bebek olmuyor diye üzülüyorumm eşimde haklısın gece mesaiye kalmam dedi
bi kaç günlüğüne annemlere gittim temizliğe yardım için bugün eve geldim eşim eve geldi ve şehir dışına gidiyorum hemen çantamı alıp çıkacağım dedi tabi çok kızdım dün gideceği söylenmiş ama bana demedi
bugünde annemlerde kalırım zannetmiş kızdığım şu tabiyki patron derse gitmek zorunda ama bu seferlik gitmiyebilirdi yada bana bitanem sana söz verdim ama durum bu mecburum gitmek zorundayım sen bugün naparsın babanı cağıralım yada sen geri gidermisin ama hiç ımrunda değil sadece kendini düşünüyor
kavga bagrışlar büyüdu benim ne için calıştığımı bilmiyor musun falan ben çok mu istiyorum gitmeyi
bende tabi ağladım bağırdım beni hiç anlamıyorsun umrunda değilim senin dedim
bu borcu sen mi ödeyeceksin ben ödeyeceğim dedi
kulağıma inanamadım demekki bu ev onun borçta onun demekki
sanki sıkıntıyıda rahatlığıda beraber çekmiyoruz ayrıca borç var diye ve daha 10 sene ödenecek
hayatı burnumuzdan mı getirelim alyansıma kadar bozdurdum ev için eşimden habersiz birşey almam fikrini sorarım para birikimi için elimden geleni yaptım
5senedir çoçuk sahibi olmak için çırpınıyorum
hem hastane hemde eve katkı için 2sene bebk baktımm
evlat hasreti ile yanarken başkalrının ççoçukllarına baktımmm
en son baktığım kızı çok seviyoırdum annesine babasına koşarken her akşam o içimdeki acı
özlem anlatılamaz ....
evlenmeden hiç çalışmamıştım
başkasının evi temizlemek toplamak hiç kolay değil
ki çoçuklarına baktığım aile şükür çok iyilerdi
sırf bunlara eşime destek olmak iç,in dayandımmm bana tecrübe olur dedim
ben bu kadar fedakırlık yapmışken eşim daha ilk sıkıntıda bana yerimi emeğimin boş olduğunu gösterdi
eşim beni hiç anlamıyor beni düşündüğünü biz olduğumuzun farkında değil gibi
çok uzun oldu kusura bakmayınn ama yazarken bile ağladımmm tavsiyelerinize çok ihtiyacım varrrr
Rabbim kimsenin kucağını boş bırakmasın evim sessiz boş gibi
zaten çok duygusal biriyimdir
eşimle tartıştık ne düşüneceğimi bilemez durumdayım
kendimden bahsedeyim ki daha iyi yardımcı olabilesiniz
26 yaşındayım 5yıllık evliyim
çoçuğum yok tedaviler oldu 2defa tüp de oldu ama olmadı
2ay önce ev sahibi evden çıkarınca bizde ev aldık
beklenmedik ve tam paramız yetmediği için banka dışında da çok borçlandık
benim babam da kendi kredi çekti bize para verdi daha sonra ödeyeceğiz
ev aldığımızdan beri eşim çok çalışıyor hatta gece bile çalıştı hiç uyumadan gündüzde çalışıp eve geldi
annemlere uzak oturuyorum ailemin de bizimde arabamız yok
bina yeni ve çok az oturan var yan binada inşaatçılar kalıyor bilmediğim bi mahalle burası
komşularlada henüz samimiyet olmadı
bunları anlatıyorum çünkü eşim gece olmayınca evde yalnızım
gecen gün eşim geceleri kaç gün çalıştı sonra şehir dışına gitti
bana anotomi sen ne yapacaksın evde yalnız korkuyormusun demedi
şehir dışına gittiğinde babamı çagırdım eşim gelne kadar kaldı yanımda fakat benim evimden babamın iş yeri çok ters yinede ailem kıyamaz gelirler eşimide çok severler
sonra eşim gelince karşıma aldımm çok borcumuz var haklsın fakat ben evde yalnızım tamam çok korkmuyorum ama yinede bi endişe oluyor bu arda evim giriş pencereler yere yakın henüz demirde yapılmadı
evde bi ses soluk ya yalnızlık tan bıktım çoçuğum yokki onu koynuma alıp uyuyayım
zaten bebek olmuyor diye üzülüyorumm eşimde haklısın gece mesaiye kalmam dedi
bi kaç günlüğüne annemlere gittim temizliğe yardım için bugün eve geldim eşim eve geldi ve şehir dışına gidiyorum hemen çantamı alıp çıkacağım dedi tabi çok kızdım dün gideceği söylenmiş ama bana demedi
bugünde annemlerde kalırım zannetmiş kızdığım şu tabiyki patron derse gitmek zorunda ama bu seferlik gitmiyebilirdi yada bana bitanem sana söz verdim ama durum bu mecburum gitmek zorundayım sen bugün naparsın babanı cağıralım yada sen geri gidermisin ama hiç ımrunda değil sadece kendini düşünüyor
kavga bagrışlar büyüdu benim ne için calıştığımı bilmiyor musun falan ben çok mu istiyorum gitmeyi
bende tabi ağladım bağırdım beni hiç anlamıyorsun umrunda değilim senin dedim
bu borcu sen mi ödeyeceksin ben ödeyeceğim dedi
kulağıma inanamadım demekki bu ev onun borçta onun demekki
sanki sıkıntıyıda rahatlığıda beraber çekmiyoruz ayrıca borç var diye ve daha 10 sene ödenecek
hayatı burnumuzdan mı getirelim alyansıma kadar bozdurdum ev için eşimden habersiz birşey almam fikrini sorarım para birikimi için elimden geleni yaptım
5senedir çoçuk sahibi olmak için çırpınıyorum
hem hastane hemde eve katkı için 2sene bebk baktımm
evlat hasreti ile yanarken başkalrının ççoçukllarına baktımmm
en son baktığım kızı çok seviyoırdum annesine babasına koşarken her akşam o içimdeki acı
özlem anlatılamaz ....
evlenmeden hiç çalışmamıştım
başkasının evi temizlemek toplamak hiç kolay değil
ki çoçuklarına baktığım aile şükür çok iyilerdi
sırf bunlara eşime destek olmak iç,in dayandımmm bana tecrübe olur dedim
ben bu kadar fedakırlık yapmışken eşim daha ilk sıkıntıda bana yerimi emeğimin boş olduğunu gösterdi
eşim beni hiç anlamıyor beni düşündüğünü biz olduğumuzun farkında değil gibi
çok uzun oldu kusura bakmayınn ama yazarken bile ağladımmm tavsiyelerinize çok ihtiyacım varrrr
Rabbim kimsenin kucağını boş bırakmasın evim sessiz boş gibi