Çocuktan sonra kaybedilenler

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Evet kesinlikle bir sorun var, sorun da çocuğun yabancı insan gördüğünde ve istekleri dışında bir şey olduğunda duygularını regüle edememesi. Üç yaşındaki bir çocuktan tabi ki bir yetişkin gibi duygularına hakim olmasını bekleyemeyiz ama çocuk olağandan da fazla tepki veriyor.

Annenin kaçırdığı nokta burda esas odaklanılması gereken çocuğun ağlaması değil ki. Neden yabancılardan korktuğu. Çocuk korktuğu zaman ağlamayıp iç dünyasında kaygı geliştirse ve bunu “anne babasını katil etmeyecek” şekillerde dışa vursa sorun çözülecek mi?
 

Kolay olanı seçiyor suçu kızına atarak. Kocasına gösterdi özenin binde birini kızına gösterdiğin düşünmüyorum ben açıkçası
 
Kolay olanı seçiyor suçu kızına atarak. Kocasına gösterdi özenin binde birini kızına gösterdiğin düşünmüyorum ben açıkçası
Çocuğa çok üzüldüm ya normalde zor bir çocuk büyüten anne olarak anneye empati yapıp üzülmem lazım ama yok bu üyede o olmuyor
 
Çocuğa çok üzüldüm ya normalde zor bir çocuk büyüten anne olarak anneye empati yapıp üzülmem lazım ama yok bu üyede o olmuyor

Benim oğlumu anlatsam çocuğu olmayan birine çocuk sahibi olmaktan vazgeçer. O kadar zor bir çocuğa sahibim ama şu yazdıklarının onda birini yazmam. El kadar sabiyi suçlu bulmak nasıl bir düşünce tarzıdır anlamıyorum. Tüylerim diken diken oluyor yazdıklarını okurken
 
Evet burada kilit nokta çocuğun suçlanması. Herkesi rahatsız eden de o.
 

Benim çocuğum çok zor bir çocuk değil. Ona rağmen bazen çaresizlikten ağladığım oluyor. Yine de diyorum ki iyi ki benim çocuğum olmuş. Dünyanın en mükemmel çocuğu olmayabilir ama hangimiz mükemmeliz ki? Bazen acaba ben anneliğe uygun değil miydim diye kendimi sorguluyorum. Ama daha iyiye gitmenin yolu da bir yerde kendinden şüpheye düşmekten geçiyor. Diyetisyen bana böyle dedi, doktor şöyle dedi diye o kadar inandırmış ki kendini kendinde asla bir sorun olmadığına.

Kaldı ki hanımefendinin genel olarak hayata bakışında bir sıkıntı var gibi. 20 senedir bir kere inadını kırıp da beni tatile götürmeyen adam benle yürüyüşe geldi diye mutlu olamazdım ben mesela. Konu tatile gitmek de değil adamın asla kendi isteklerinden taviz vermemesi. Onunla yürüyüşe, konsere, çaya kahveye kocası kendi de istediği için gidiyor farkında değil. Kocası istemese ona bir adım bile attıramaz.
 
Tanidigim en sabit fikirli, oz farkindaligi olmayan kisilerden birisiniz.
Yıllardır ne zaman tivoli konu açsa daha tıklamadan şunu düşünürüm: Sayfalarca öneride bulunsak da kabul etmeyecek. Neden konu açtı acaba?
Ben daha bir konusunda a bu iyi fikirmiş deneyeyim dediğini görmedim.
Aşırı sabit fikirli. Her şeye ama ile başlayan cevabj var.
 
Gebeliğin nasıl geçti arkadaşım?

Derler ya bebek annenin karnındayken bile annenin duygularını hisseder diye. Ne kadar doğru bilmiyorum ben tabii.

Bir tanıdık kayınvalide ile beraber yaşıyormuş,çok zor gebelik yaşadığını söyler, hiç mutlu değilmiş. Şimdi kızı benden büyük. Aşırı sinirli ve mutsuz. Annesi hep kendini suçlar, “ben iyi bir hamilelik yaşamadım ki kızım da hissetti, hep gergin bebeklik ve çocukluk yaşadı bak hala yaşamaktan bile memnun değil, hep mutsuz” der.
 
Ya işte ben de dedim ya başına gelmeyen anlamaz. 40ı çıktıktan sonra hayırlı olsuna geldi herkes o zaman bile zır zır ağlıyordu benim oğlum herkes yeni doğan bebek bu kadar ağlamaz hasta bu doktora götürün dedi aylarca doktorlarda dolaştık artık o kadar emindim ki hasta olduğuna yani bi sıkıntısı var biz anlayamıyoruz diyordum ve doktorlara bağırdığım bile oldu. Ama sonra fark ettim ki evde sadece ikimiz varken hiç sesi çıkmıyordu çokta mutluydu ama eve biri girsin çatlayana kadar ağlardı hala da öyle. Hala her şeyin normal olduğunu sorunun bizden olduğunu ne yaparsak yapalım her şeyi yanlış yaptığımızı söylüyorlar. Ben artık laf anlatmak istemiyorum bu insanlara tekrar söylüyorum yaşamayan anlamaz
 
Çocuğu suçlamiyorum mükemmel olsun istemiyorum. Sadece normal olsun.Yani bizde restoranda yemek yiyelim,biz de avm ye girelim ,bizde asansöru başkaları ile paylaşalım.Ben de parka götüreyim oynasın.Cocigu bunları yapan insanlara tuhaf geliyor. Girdiğimiz her ortamdan ağlayarak çıkıyoruz.Ama o da çocuk.Birileri kaydıraktan kayıyor o da kaymak istiyor.Merdivenelwri çıkmaya başlıyor, arkasından biri çıkarsa geri dönmeye kalkıyor. Ortada kalıyor. Başlıyor agakmaya.3 yaşında bir çocuk arkasından başka bir çocuk geliyor diye kaydıraktan kayamiyor. Tam.oyun çağında oynayamadiklarjna mi üzüleyim, herbgun kaç posta bunları yaşayıp aglamasina mi çözüm bulamadığım için bize mi kızayım.
 
Yok.Oyun terapisi için gittiğimiz uzman gerekirken yapacağım dedi ama aramadı bir daha bizi.
Psikiyatriye gitseydiniz yapardı. ay o kadar yere goturduk diye yazmışsınız bir gelişim testi yaptiramamissiniz. boş boş gitmissiniz resmen. uzman görünümlü para avcılarına giderek sorunlu olmayan cocuk belki de bu yüzden sorunlu hale geldi.
 
Zamanla her şey düzelir zannetmiştim @tivoli26 .
Bir şekilde iyi bir pedagog bulup süreci devam ettirmelisiniz . Çocuk kreşe başlayacak, okula başlayacak o aşamalar çok daha zor olacak yoksa. Biraz bu konuda yol katederseniz kendin için de adımlar atabilirsin. Hiç öf dememek, sıkıldım dememek, ben çay içeceğim sen oyna dememek de normal değil aslında.
 
Ben 3 yaşında kreşe başladığımda akşam 4ten sabah 3te sizana kadar ağlarmışım ve yine bu şekilde sürekli ağlama krizlerine giriyormuşum sebepsiz yere sürekli. Bir de ağlarken "susamıyorum" diye bağırıyormusum. Ağlarken kusma olayım da varmış. Şu an dikkat eksikligi ve hiperaktivite bozukluğu tanim var. Yüksek hassasiyet gibi bisey demedi kimse ama ondan da olabileceğimi düşünüyorum aşırı duygusal ve fiziksel olarak çok huylu biriyim çünkü. Ergoterapi nedir bilemedim ama çocuk psikiyatristi veya onun yönlendirmesiyle psikoloğa gidip uygun bir tanı almak iyi olabilir diye biliyorum ben uzman olmasam da. Bu tür rahatsızlıkları olan çocuklara hassas ve sabırlı yaklaşmak gerekiyor diye düşünüyorum. Kiziniz belli ki aşırı hassas zeki duyarlı bir çocuk. Veya belki de sadece yabancılardan korkuyordur bilemem onu konunun uzmanları yorumlasin. Siz de yardım almalısınız bence zor çünkü bu durumlar cidden.
 

Dikkat eksikligi genetik olduğu için çocuk yaparsam benimki de dehbli olabilir diye şimdiden çocuklarda duygusal regulasyon ile ilgili kitaplar okuyorum. Hiçbir çocukta duygusal regulasyon becerisi yok bizim gibi dehbli yok efendim hipersensitivite bilmemne çocuklarda hiç yok o yüzden anne babanın duygusal regulasyonda bir dünya markası olması lazım. Eğer tahminim doğru ise çocukta böyle bir durum varsa yine de bence kendiniz de terapi almalısınız ki güçlü olun çocuğa da o güçlüluk o güven geçsin... inşallah hakkınizda hayırlısı olsun.
 
Bu durum doğuştan mı, yoksa yanlış ebeveyn tutumlarından mı kaynaklanıyor ? Doğuştan diye biliyorum dehb?
 
Bu durum doğuştan mı, yoksa yanlış ebeveyn tutumlarından mı kaynaklanıyor ? Doğuştan diye biliyorum dehb?

Bana da doktor doğuştan dedi hatta genetik diyenler varmış valla bence genetik kesin . babam da tipik dikkat eksikligi hareketleri sergiler sürekli. Ben ondan aldığımı düşünüyorum. Konu sahibinin çocuğu hakkında hiçbir tahminim yok yani ama bu tip bir şey çıkarsa da korkmasın diye yazmak istedim. Yani çocuğun normal olmamasında bence uzun vadede hiçbir sorun yok bana da bir sürü kişiye de annesi küçükken bu çocuk keşke azıcık normal olsa demiş, şimdi gayet yaşıyoruz bu hayatı. Ama keşke çok vakit kaybetmeden hem kendisi için yardım alsa hem de çocuğu işin uzmanına klinik birine filan götürse. Belki götürmüştür gerçi 45 sayfa yorumda okumadım
 
Bu durum doğuştan mı, yoksa yanlış ebeveyn tutumlarından mı kaynaklanıyor ? Doğuştan diye biliyorum dehb?

Ha ama şöyle. Dikkat eksikligi ebeveyn hatasından değil. Ebeveynin dikkat eksikliği semptomlarina verdiği tepki (bu çocuk tuhaf, bu çocuk normal değil, bencil, düşüncesiz, tembel, bu çocuk deli vs vs) ömür boyu düşük ozguven suçluluk kendini sorgulama ve degersizlik hissi sebebi. Yaşandı test edildi onaylandı
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…