Çocuktan sonra evlilik

Benimde kızım 2.5 yaşında. Şu sıralar çok değişik huylar, hareketler görüyoruz bizde şaşırıyoruz Bizimde bi ara yanımızda yatmak istiyordu sonradan unutturduk çok şükür. Çünkü çok zor oluyor yani beraber yatmak dünyanım en güzel şeyi olabilir belki evet ama eş olunca olmuyor işte Sizde unutturmaya çalışın yani uyuyunca yatağına yatırın belki de odasında tek başına kalmaktan korkuyordur. Ben kızımın daha odasını ayırmadım bence biraz daha küçükler diye düşünüyorum. Yatağını odanıza getirip deneyin birde. Bazen kızım uyanıyor kalkıyor bana bakıyor sonra yatıp geri uyuyor. Allah yardımcınız olsun. Çocuk bakması sabır işi bazen insan çok çok zorlandığı zamanlar illa ki oluyor ama hepsi gececek inanın ki.. Eşinize de adım atin yazık adamcağıza Yani kendinize mesela engel olun o uyuduktan sonra hemen uyumayın eşinizde uyutmayin
 
Bazı yorumları hayretler içinde okudum.
Bebeklerin, çocukların ve ergenlerin, yetişkinler gibi insan statüsüne eriştiği bir toplum ne zaman oluruz acaba, dedim içimden.

Öncelikle bu konuda kilit bir şey var ki, o da konu sahibinin fiziken kabullendiği annelik rolünü duygusal olarak kabullenemeyişi. Bunun farklı sebepleri olabilir; zaten çocuk doğurmaya kaygılı bir biçimde girişmiş, çocuğu ilişkisi içinde sorun kaynağı olarak kodlamış, yahut zor bir çocukluk geçirdiği için bunu şuan çocuğuna yansıtıyor olabilir. Hepsi çok normal ve insani. Ama bu köken nedenleri göremeden sorunun kaynağını çocuk gibi görmek bir yanılgıdır.

Konu sahibi, belki vicdanından ya da sorumluluk duygusundan ötürü çocuğunun fiziksel ihtiyaçları hususunda hassasken, duygusal ihtiyaçları noktasında bir boşluk var bu tabloda. Bu iki taraflı bir durum: hem kendini çocuğa bırakamama, hem de kendisi ondan ayrı birey olamama.
Çok zor ve acil çözüm bulunası bir durum yani.

Ama çözüm ASLA uyku eğitimi, çocuğa yerini ve haddini bildirmek gibi ilkel ve insanlık dışı terbiye yöntemleri değil. Şu lanet olası uyku eğitimini kim destekliyorsa onlara da zorlandığı bir konuda günlerce ağlatılarak muamele edilmesini diliyorum.
Çocuklar bizim malımız değil, sirkte bir hayvanı eğitir gibi, bir bebeğe öğrenilmiş çaresizlik yaşatmak şeklindeki bir eğitimi (!) kınıyorum.

Peki nedir çözüm?
Anne ve baba bu konuda sorunların kökenine inmeli.
Burda sayfalarca sonuç üzerine oyalanılmış, minik bir çocuğun yaşadığı ortamdan emdiği ve öğrendiği şeyler üzerinden çocuk yargılanmış. Yahu bu çocuk bunları uzaydan getirmedi.

Sonuç olarak çocuğu tartışmayı bi kenara bırakalım.
Bizim hangi yanımızın yansıması bunlar kısmına bir odaklanalım. Elbette çevresel faktörlerinde etkisi var, kreş vs. gibi. Ama ilk aile içindeki handikaplar tespit edilmeli.

Benim burdan gözlemim, ki elbette yalnızca gözlem, birebirde tanımıyorum, konu sahibinin kaygılı bir yapısı olduğu. Bu kaygıyı çocuk sünger gibi çeker. Ve duygularını bastıran biri olduğu. Bunu da şuradan anlıyorum, eşine karşı bir savunma güdüsü var. Ama adam bariz bencil, yalnız konu sahibi bunu konduramıyor eşine. Mevcut sorununuz sadece çocukla oyun oynamakla çözülmez. Oyun dışında sorumluluk alma konusunda yetersiz bir eş. Çocuk olmadan önce ye iç uzan film seyret, onda her koca uyumludur. Asıl eş olmak böyle zamanlarda anlaşılır. Adam ayrı yatmayı konfor hâline getirmiş. Kadın nezaketinden bunu belki sorgulamıyor bile, ve stresi olduğu gibi çocuğa yansıyor. Sonra da benim çocuk sorunlu mu?
Hayır, eşiniz yetişkin olamamış, sizi hayat mücadelenizde yeterince desteklemiyor, ve sizin stresiniz çocuğa yansıyor. Bir neden bu.

Diğeri ise yetişkin olarak çocuklu yaşama zihnen hazırlanmamış gördüm sizi. Belki de öncesinde fazlasıyla spontandınız ve bundan dolayı her bebeğin ihtiyaç duyduğu günlük rutinler mevzuunda zorlandınız. İşte tam bu noktada, çözüm uyku eğitiminden ziyade bir aile rutini oluşturabilmek. Çocuk da zamanla bu sisteme uyum sağlar. Ama sorumlulukların, sınırların ve ihtiyaçların netleşmediği, çocukla kaliteli zamanla bireysel zamanın iç içe girdiği bir atmosfer, yalnızca çocuğa değil size de eziyet.

Son ve en önemli madde: çocuğunuzdan razı olun. Bu da onu kabul etmekten geçer. Kabul ettiniz diye sizi gütsün demiyorum. Ama onu ilk olarak bir sorumluluk yükleyici olarak görmek yerine bir insan olduğunu, yalnızca ebatının küçük olduğunu hatırlayın. Edilgen, sizin tarafınızdan yönlendirilecek birinden ziyade, eşlik ettiğiniz, saygı duyduğunuz biri olarak görün. Siz saygı duydukça o da sizin sınırlarınıza saygı duymayı öğrenecek. Mutlaka olacak bu, içinizi ferah tutun...

Umarım ilk fırsatta bunları eşinizle konuşup çözüm yoluna girersiniz. Bunlar çözüldüğü halde çocuğuz hala problematikse beni bulun. Buralardayım.
S Spizella
 
Son düzenleme:
tuce_tuce .!.:
Yaaaa gerçekten mi bende 3 yaşında herşey düzelir diye bekliyordum hayallerim suya düştü
Genişletmek için tıkla...
Üzmek istemem ama bence 3 yas cok iyimser bir bakis acısı
Spizella .!.:
Ay evet aynı yüzünü çevirmesi falan

Annecim annecim annecim :) bakana kadar
Görüntülü görüşme yapalım diyoruz, Kapat dede seni istemiyorum diyor görüntülü konuşmada çat kapatıyor
Genişletmek için tıkla...
Ya telefonu elime aldigim an,teyzeyi ara,anneanneyi ara diye talimat yagdiriyor,ariyorum acamadılar diyelim o an,sonra aradıklarında kapatıyor suratlarına. Gercekten şu an tam istedigim olsun,benim istedigim olsun,ben önemliyim dedikleri dönem. Sabahın köründe bas bas bagiriyor evin icinde şu an(7de kalktı ) acıktım ama annem versin yemeğimi diye
Gececek tabi ama sancisiz olmuyor maalesef, birseyler götürüyor bizden.
Ama bağımsızlaştıkça onunla vakit gecirmek daha keyifli oluyor. Mesela kızım 4-5 yaşlarındayken elimden tutar mağaza gezelim annecim hadi derdi,al yanında götür alisveriş yap,hiç sıkıldım demez,arkadaş gibiydi.
Oğlumla kuaföre bile gitmem zira 2 dakika duramiyor yerinde pıt pıt ordan oraya.
2 sene sonra inşallah oda uslanır azıcık.
 
slnkhrmn008 .!.:
Hamile kalmadan önce bi söz okumuştum. Bebek kötü evliliği daha kötü yapar iyi evliliği daha iyi yapar demek ki okuduğumuz her söze güvenmemeliymişiz.
Genişletmek için tıkla...
Bence eşinizin size karşı bir öfkesi var içinde yoksa sevmemek falan değil..büyük birseymi oldu acaba bir kavga,bir hareket gebeliginizde herhangi travmatik bir durum gibi?
 
Bizim cocuktan oncede cocuktan sonra da guzel giden bir evliligimiz oldu masallah diyeyim.
Hatta 2 hafta once 2. Kez anne oldum esime daha da baglandim sanki o da oyle.
Tabii ki degisen seyler oldu evliligimizde ama bunu pozitife cevirmeye calismak gerekiyor sanirim ve sevgi sonsuz saygi olmali ne bileyim gecen gun oglumuza balon almis bana da seni seviyorum yazan kalpli bir balon almis mesela oynadik birlikte falan..
Demedik yani bizim cocukta surekli bizimle oynamak istiyor diye ki bizim oglanda surekli bizimle oynamak ister ama bazen gormezden geliyoruz.
 
Bence o zamandan belliymiş ilgi alanınız
Yeğenim çok sever yalnız oynamayı, yanına gidince rahatsız olur.
Oğlum tam bir yapışık.
Yeğenimin yalnız oynamaya, oğlumun birlikte oynamaya ihtiyacı var demek ki diyorum.
 
Minel_ask .!.:
Bence eşinizin size karşı bir öfkesi var içinde yoksa sevmemek falan değil..büyük birseymi oldu acaba bir kavga,bir hareket gebeliginizde herhangi travmatik bir durum gibi?
Genişletmek için tıkla...
Bana karşı büyük bir öfkesi yok aslında, büyük bir kabahat işlediği için büyük bir mahcubiyeti var. En ufak sözüm bile batıyor ona bu yüzden. Bi nevi doğru tespit. Kabahati parasal anlamda.
 
Aynen benim 3 tane 3ü de farklı
Biri hep tarafına yattı 6 aylıkken de ayrı odaya gecti
Biri 4.5 yasa kadar benim yatağımda uyudu zor ayırdık
 
Peynirdelisi .!.:
Aynen benim 3 tane 3ü de farklı
Biri hep tarafına yattı 6 aylıkken de ayrı odaya gecti
Biri 4.5 yasa kadar benim yatağımda uyudu zor ayırdık
Genişletmek için tıkla...
Hah işte.
Her durumun olumlu/olumsuz etkisi, avantajı/dezavantajı vardır.
Aman çok yanlış zinhar olmaz demeye gerek yok.
4,5 yaş da sabır istemiştir ama
 
Khomyuk .!.:
Emzirme bitene kadar lohusalıl devam ediyor bence. Hormonlar, zırt pırt uyanma insanda sinir kalmıyor. Eşim gözüme batardı o zaman sürekli kavga edesim gelirdi. Emzirme bitince çok rahatladık biz
Genişletmek için tıkla...
9aylik bebegim var ayni Dediginiz gibi, biranda sinir geliyo. Birde asiri ama asiri bana duskun. Kimin kucagina giderse yaninda ben olmam sartiyla. Cok yorucu oluyo
Bidahakine boyle kendime alistirmicam diyorum kendimi teselli ediyorum
 
Öncelikle Allah kolaylık versin. Bu genel durum çoğumızda var. Kızımız 1,5 yaşında. Aynen bize de; özellikle bana. Hatta nerdeyse hep bana :) bu ne, bu ne anlamında; kitapları mı gösterir dersiniz. Oyuncakları. İlla gözüme burnuma kadar getirir. Ki zaten devamlı koşturur. Tutturur. Hatta kendini sebepsizce yerlere atar. Ben onun tek başına yerde durduğu dakikaları hâlen sayıyorum ki günde 2-3 kere 5-10 dakika. Düşünsenize. Haşatım çıkıyor. Ama buna rağmen, hamileyim. Oğlumuzu bekliyoruz Öyle zor ki ama ben yine de kardeşi olmasını çok isterim . Ve eşim 46 yaşında. Baba olma yaşı takdir edersiniz ki çok ilerledi. Biz de 1 seneden sora korunmdık.
 
sandriyon .!.:
9aylik bebegim var ayni Dediginiz gibi, biranda sinir geliyo. Birde asiri ama asiri bana duskun. Kimin kucagina giderse yaninda ben olmam sartiyla. Cok yorucu oluyo
Bidahakine boyle kendime alistirmicam diyorum kendimi teselli ediyorum
Genişletmek için tıkla...
Öyle demeyin, kucağa alışma diye bir şey yok. Sadece size ihtiyacı var. Ufak bebek o daha. Onun yerine koyun kendinizi, ufak ve güçsüzsünüz. Biri var güveniyorsunuz, sizi besleyen uyutan temiz tutan o, ondan uzakta olunca aç kalacağınızdan, yalnız kalacağınızdan korkar onunla olmak isterdiniz.
Tüm memeliler anneleriyle uyur, yanından ayrılmaz. Bu bizim için normal olan.
Sarılmaya da ihtiyacı var, kendini güvende hissediyor.
Güzel bir söz vardır, bebek büyütürken günler uzun yıllar kısadır diye. Çok doğru. Ben ilk bir sene hayatım bitti, büyümüyor. Asla büyümeyecek. Hayatım bitti derdim. Sanki hiç büyümeyecek gibi gelirdi. Yalnız uyumak isterdim, emzirmekten nefret ederdim. Ama şimdi emzirip uyuttuğum geceleri de özlüyorum. Bensiz uyuyor, yanına uzansam da of anne sıcak oldu diyor. Özlemle beklediğim gelmeyecek sandığım günler birden geldi, eski halini özlüyorum bazen. Şimdi o zamanki fotoğraflarına videolarına bakıyorum burnum sızlıyor. O kadar hızlı geçmiş ki anlamamışım. Şimdiki aklımla tekrar onu kucağıma alsam inanın daha rahat olur daha çok kucağıma alırdım. Kucağa alışması değildi aslında bana olan ihtiyacıydı. Öptüğüm kokladığım yanıma kar kar kaldı.
şu an dört buçuk yaşında oğlum çok hızlı geçti zaman
 
Emzirmekden sklmadim, bu gunler tabiki gecicek biliyorum.
Buyuk kizimi 22ay emzirdim herseyini ben ustlendim babasiz buyudu, dusunun hic bi destek almadim amano bukadar yapisik degildi.
Bunda biz biraz durumu abarttik
10 yil sonra gelen bi bebek, ne gordul delisi olduk ih dedi kucaga aldik, asiri nazli bi bebek benimkisi
Sabrediyorum baska bise gelmez elimden
9bucuk aylik suan sabirla 1yasina gelmesini bekliyorulmm :))
 
2 yaş bebe annesi olarak her şey çok zor anlıyorum sizi ama odaları ayırmakla başlayın işe kendi odasına alışsın yanınızda uyusa bile götürün yatırın, eşle muhabbete gelince de kızınız uyuduğu zaman boş zamandır yorgında olsanız isterseniz o zamanı yaratabilirsiniz bence
 
Bence sorun eşinizle ayri yatmaniz ve kızınız odakli olmaniz
Evet cocugunuz önemli ama esiniz de dislanmis hissedebilir.
Diyecegim bu kadar, evli olmadığım için cocuk gelişimi ya da aile iliskisi hakkında bir sey diyemem evli arkadaslar daha doğru yönlendirme yaparlar belki.
 
Evlendikten 8 ay sonra hamile kaldım ilk sene çok uykusuz geçti ücretsiz izin kullandım sürekli meme de idi gece yarı uyku şeklinde sarhoş gibi olurdum.saçıma tarak atmaya halim kalmadığı günler olurdu ama zaman çok hızlı geçiyor eşim de tabi uykusuz kalırdı.ikinci ye halim yok gibi eşimle uzak kaldığımız zamanlar da oldu çocuk işi fesatlık gerekiyor gerçekten yorucu ama bir o kadargüzel eşim uykusuz sa kalsa hep birlikte uyurduk .
 
İki bebek annesiyim 3 yaş ve 17 aylık kızlarım var. Eğitim fakültesinde gelişim dersinde bir hocam demiştiki " Size birisi çocuğun kolay olduğunu söylemeyecek ama siz çocuk yapacaksınız, çocuk bitki gibi büyümez. Zahmet ister kimse Size çocuk kolay büyür demez diyemez o yüzden güvenmiyorsanız yapmayın." her zorladığımda bu söz gelir aklıma zor ama bana kimse kolay demesi zaten ben bilerek istedim. Bu kadar basit. Zor olacak ama geçecek zamanlar için takılmayın gün gelecek onlar bizimle uyumak istemeyecek yanınızda uyusun istiyorsa emsin kucakta dursun büyüyünce geçecek ve uyumasını isteseniz de uyumak istemeyecek sizinle. Takılmayın eşiniz de bunun farkına varsın bence zaman geçiyor kuşlar büyüyor ve uçup gidiyor
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

M
Ailem erkek arkadaşımla evlenmeme razı değil
8 9 10
Yorumlar
182
Görüntüleme
4K
Gocmenturna
G
B
Boşanmaya çalışıyorum ve çocuklarım var
2
Yorumlar
21
Görüntüleme
586
Tugceee1212
Babasız çocuk büyütmek mi yoksa bu evliliğe katlanmak mı?
3 4 5
Yorumlar
90
Görüntüleme
5K
Morisedai
M
L
2 çocukla tükenmişlik sendromuna girecek vaktim bile yok
Yorumlar
17
Görüntüleme
1K
Zolax68
Z
N
Bebek olduktan sonra Kayinvalide….
3 4 5
Yorumlar
90
Görüntüleme
6K
Nida1234
N
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…