Erkek arkadaşın evlenmeyi düşünmüyor ki?Merhaba arkadaşlar, derdimi kimseye anlatamadığım için sizlerden yardım almak istedim. Daha önce bu konu da bir çok şey okudum ama yine de fikrinize ihtiyacım var. Ben 30 yaşında bir kadınım(hiç evlenmedim) ve erkek arkadaşım 38 yaşında daha önce evlenmiş ve bir çocuğu var. İlişkimiz 3 senedir devam ediyor. Ve ben artık hem yaşım itibariyle hem de ilişkimizin de belli bir seviyeye gelmesinden dolayı evlenmek istiyorum. Ama erkek arkadaşım istemiyor. Oysa ki ilk tanışmamız da tekrar evlenmek ve çocuk sahibi olmak istediğini de söylemişti çünkü ben ilerde bunları istiyorum ve sen tekrardan bunları yaşamak istemiyorsan hiç ilişkiye başlamayalım demiştim. Meğer o zamanlar beni elde etmek için yalan söylemiş, itiraf etti. Zaten aslında zamanla bunu anlamıştım ama onu sevdiğim için bu zamana kadar ilişkiyi devam ettirdim. Ben artık sonu olmayan bir ilişkiyi daha fazla sürdürmek istemiyorum. Sizce bu konu da haklı mıyım?
Sevgilimle konuştum ve ona bunu söyledim. Çok iyi düşün ve karar ver yoksa ilişkimiz bitebilir dedim. Size biraz ilişkimizi de anlatayım; her konuda çok uyumluyuz. Aynı filmleri,kitapları,yemekleri severiz. İkimiz de eğlenceliyiz, gezeriz vs. Ama ilişkimizin başından beri çocuğu yüzünden sürekli planlarımız iptal olur,bana bağırdığı anlar da olur. Eski eşi çok tembel,agresif ve sürekli her şeyi eski eşinden bekleyen biri. Haftanın 4 günü çocuğunu erkek arkadaşım okula götürüyor getiriyor ve ardından her gün akşam 8-9 a kadar ilgileniyor sonra eve bırakıyor. Buna rağmen hafta sonu iki gün yine öğlen çocuğunu alıp akşam 10 gibi annesine bırakıyor. Hal böyle olunca ben de en azından haftasonu sadece 1 gün çocuğunu alma ve bütün günü bana ayır diyorum. Bunu bazı haftalar yaptı ve yapıyor ama yaparken de kırk takla atıyorum. Onu ziyerete evine gidiyorum ve çoğu gün 3 gece erkek arkadaşımla kalacaksam 1 günün yarısı onu görmüyorum,diğer gün de akşam 10-11 de görüyorum. Çünkü ben evinde olsam da çocuğu alıyor ve gezmeye veya kendi annesine gidiyor. Erkek arkadaşımla tartışmalarımız her zaman çocuğu yüzünden görüşemeyişlerimiz vb. sebepler oldu. Yani tüm bunları düşününce evlendiğimizde de ben sanırım 1 hafta balayı tatili bile yapamayacağım. Çünkü eski eşi sürekli çocuğunu erkek arkadaşıma gönderme derdinde ve erkek arkadaşım ona bazen ''planım var o gün çocuğu alamam'' dese bile bunu çok sık yapmıyor. Çünkü kadın nedense her seferinde tartışma çıkarıyor. Bu arada ben erkek arkadaşımın çocuğu ile tanıştım, çokça oyun oynayıp ödev bile yaptırdım. (Çocuk çok şımarık, uyumsuz ama bunları çok sorun etmiyorum.) Ama bu konuda da erkek arkadaşım ile tartıştım. Sebep şuydu; içimden geliyor ve çocuğuyla saatlerce oynuyorum, ona çok sıcak davranıyorum, ona yemek yapıyorum vs. ama erkek arkadaşım asla bana bir kez bile teşekkür etmedi. Dedim yani tavrımdan,emeğimden dolayı keşke bir kere ''sağ ol aşkım ya'' deseydin diye ve hemen bana bağırdı,sanki bunları yapmak zaten görevimmiş gibi davrandı. ''sen de yapmasaydın banane'' bile dedi. Şimdi tüm bunlara rağmen nedense ona çok aşığım ve evlenmeyi düşünüyorum. Ailem bile bu evliliği onaylamaz onu da göze aldım. Sizce böyle biriyle evlenmeli miyim, evlenirsem mutsuz olur muyum, ailemi üzmeme değer mi? Ve asla tekrar çocuk istemiyormuş ama ben hiç evlenmedim ve bir çocuğum olsun isterdim. Bu isteğimden de onun için vazgeçsem sonra pişman olur muyum? İlişkimizde bana çok iyiliği dokundu,sadık kaldı, ilgi de gösterdi diye ondan vazgeçemiyorum. Bir daha böyle birini bulamam diye düşünüyorum(mutlu anlarımız geliyor aklıma hep) ve artık 30 yaşından sonra kimseyle tanışacak enerjimin de olmadığını hissediyorum. Sizce ben ne yapmalıyım? ÇOK UZUN YAZDIM ÖZÜR DİLERİM ARKADAŞLAR AMA DAHA ÖNCE HİÇ KİMSEYE BUNLARI ANLATAMADIM,HER ŞEYİ ANLATMAK İSTEDİM. HERKESE TEŞEKKÜRLER.
gerek yok uygun degilsiniz.Merhaba arkadaşlar, derdimi kimseye anlatamadığım için sizlerden yardım almak istedim. Daha önce bu konu da bir çok şey okudum ama yine de fikrinize ihtiyacım var. Ben 30 yaşında bir kadınım(hiç evlenmedim) ve erkek arkadaşım 38 yaşında daha önce evlenmiş ve bir çocuğu var. İlişkimiz 3 senedir devam ediyor. Ve ben artık hem yaşım itibariyle hem de ilişkimizin de belli bir seviyeye gelmesinden dolayı evlenmek istiyorum. Ama erkek arkadaşım istemiyor. Oysa ki ilk tanışmamız da tekrar evlenmek ve çocuk sahibi olmak istediğini de söylemişti çünkü ben ilerde bunları istiyorum ve sen tekrardan bunları yaşamak istemiyorsan hiç ilişkiye başlamayalım demiştim. Meğer o zamanlar beni elde etmek için yalan söylemiş, itiraf etti. Zaten aslında zamanla bunu anlamıştım ama onu sevdiğim için bu zamana kadar ilişkiyi devam ettirdim. Ben artık sonu olmayan bir ilişkiyi daha fazla sürdürmek istemiyorum. Sizce bu konu da haklı mıyım?
Sevgilimle konuştum ve ona bunu söyledim. Çok iyi düşün ve karar ver yoksa ilişkimiz bitebilir dedim. Size biraz ilişkimizi de anlatayım; her konuda çok uyumluyuz. Aynı filmleri,kitapları,yemekleri severiz. İkimiz de eğlenceliyiz, gezeriz vs. Ama ilişkimizin başından beri çocuğu yüzünden sürekli planlarımız iptal olur,bana bağırdığı anlar da olur. Eski eşi çok tembel,agresif ve sürekli her şeyi eski eşinden bekleyen biri. Haftanın 4 günü çocuğunu erkek arkadaşım okula götürüyor getiriyor ve ardından her gün akşam 8-9 a kadar ilgileniyor sonra eve bırakıyor. Buna rağmen hafta sonu iki gün yine öğlen çocuğunu alıp akşam 10 gibi annesine bırakıyor. Hal böyle olunca ben de en azından haftasonu sadece 1 gün çocuğunu alma ve bütün günü bana ayır diyorum. Bunu bazı haftalar yaptı ve yapıyor ama yaparken de kırk takla atıyorum. Onu ziyerete evine gidiyorum ve çoğu gün 3 gece erkek arkadaşımla kalacaksam 1 günün yarısı onu görmüyorum,diğer gün de akşam 10-11 de görüyorum. Çünkü ben evinde olsam da çocuğu alıyor ve gezmeye veya kendi annesine gidiyor. Erkek arkadaşımla tartışmalarımız her zaman çocuğu yüzünden görüşemeyişlerimiz vb. sebepler oldu. Yani tüm bunları düşününce evlendiğimizde de ben sanırım 1 hafta balayı tatili bile yapamayacağım. Çünkü eski eşi sürekli çocuğunu erkek arkadaşıma gönderme derdinde ve erkek arkadaşım ona bazen ''planım var o gün çocuğu alamam'' dese bile bunu çok sık yapmıyor. Çünkü kadın nedense her seferinde tartışma çıkarıyor. Bu arada ben erkek arkadaşımın çocuğu ile tanıştım, çokça oyun oynayıp ödev bile yaptırdım. (Çocuk çok şımarık, uyumsuz ama bunları çok sorun etmiyorum.) Ama bu konuda da erkek arkadaşım ile tartıştım. Sebep şuydu; içimden geliyor ve çocuğuyla saatlerce oynuyorum, ona çok sıcak davranıyorum, ona yemek yapıyorum vs. ama erkek arkadaşım asla bana bir kez bile teşekkür etmedi. Dedim yani tavrımdan,emeğimden dolayı keşke bir kere ''sağ ol aşkım ya'' deseydin diye ve hemen bana bağırdı,sanki bunları yapmak zaten görevimmiş gibi davrandı. ''sen de yapmasaydın banane'' bile dedi. Şimdi tüm bunlara rağmen nedense ona çok aşığım ve evlenmeyi düşünüyorum. Ailem bile bu evliliği onaylamaz onu da göze aldım. Sizce böyle biriyle evlenmeli miyim, evlenirsem mutsuz olur muyum, ailemi üzmeme değer mi? Ve asla tekrar çocuk istemiyormuş ama ben hiç evlenmedim ve bir çocuğum olsun isterdim. Bu isteğimden de onun için vazgeçsem sonra pişman olur muyum? İlişkimizde bana çok iyiliği dokundu,sadık kaldı, ilgi de gösterdi diye ondan vazgeçemiyorum. Bir daha böyle birini bulamam diye düşünüyorum(mutlu anlarımız geliyor aklıma hep) ve artık 30 yaşından sonra kimseyle tanışacak enerjimin de olmadığını hissediyorum. Sizce ben ne yapmalıyım? ÇOK UZUN YAZDIM ÖZÜR DİLERİM ARKADAŞLAR AMA DAHA ÖNCE HİÇ KİMSEYE BUNLARI ANLATAMADIM,HER ŞEYİ ANLATMAK İSTEDİM. HERKESE TEŞEKKÜRLER.
Hmm adam evlenmek istemiyor kadın istiyor
Adam çocuk istemiyor kadın istiyor
Kadın teşekkür bekleyince adam bağırıyor
Adam ilişkiye başlamak için yalan söylüyor
Sen adamın evinde otururken o çocuğuyla geziyor
Uyum bu değil konu sahibi...
Eki Görüntüle 3497762
Biraz uzun yazacağım gibiMerhaba arkadaşlar, derdimi kimseye anlatamadığım için sizlerden yardım almak istedim.
Yani siz evlenip evlenmemeyi düşünüyorsunuz da size gelmiş bir teklif yok aksine gelmeyecek bir teklif var zaten bu adam dünyayı önüne serse bakılmaz suratına da siz olmayan bir ihtimalin nesini dert ettinizMerhaba arkadaşlar, derdimi kimseye anlatamadığım için sizlerden yardım almak istedim. Daha önce bu konu da bir çok şey okudum ama yine de fikrinize ihtiyacım var. Ben 30 yaşında bir kadınım(hiç evlenmedim) ve erkek arkadaşım 38 yaşında daha önce evlenmiş ve bir çocuğu var. İlişkimiz 3 senedir devam ediyor. Ve ben artık hem yaşım itibariyle hem de ilişkimizin de belli bir seviyeye gelmesinden dolayı evlenmek istiyorum. Ama erkek arkadaşım istemiyor. Oysa ki ilk tanışmamız da tekrar evlenmek ve çocuk sahibi olmak istediğini de söylemişti çünkü ben ilerde bunları istiyorum ve sen tekrardan bunları yaşamak istemiyorsan hiç ilişkiye başlamayalım demiştim. Meğer o zamanlar beni elde etmek için yalan söylemiş, itiraf etti. Zaten aslında zamanla bunu anlamıştım ama onu sevdiğim için bu zamana kadar ilişkiyi devam ettirdim. Ben artık sonu olmayan bir ilişkiyi daha fazla sürdürmek istemiyorum. Sizce bu konu da haklı mıyım?
Sevgilimle konuştum ve ona bunu söyledim. Çok iyi düşün ve karar ver yoksa ilişkimiz bitebilir dedim. Size biraz ilişkimizi de anlatayım; her konuda çok uyumluyuz. Aynı filmleri,kitapları,yemekleri severiz. İkimiz de eğlenceliyiz, gezeriz vs. Ama ilişkimizin başından beri çocuğu yüzünden sürekli planlarımız iptal olur,bana bağırdığı anlar da olur. Eski eşi çok tembel,agresif ve sürekli her şeyi eski eşinden bekleyen biri. Haftanın 4 günü çocuğunu erkek arkadaşım okula götürüyor getiriyor ve ardından her gün akşam 8-9 a kadar ilgileniyor sonra eve bırakıyor. Buna rağmen hafta sonu iki gün yine öğlen çocuğunu alıp akşam 10 gibi annesine bırakıyor. Hal böyle olunca ben de en azından haftasonu sadece 1 gün çocuğunu alma ve bütün günü bana ayır diyorum. Bunu bazı haftalar yaptı ve yapıyor ama yaparken de kırk takla atıyorum. Onu ziyerete evine gidiyorum ve çoğu gün 3 gece erkek arkadaşımla kalacaksam 1 günün yarısı onu görmüyorum,diğer gün de akşam 10-11 de görüyorum. Çünkü ben evinde olsam da çocuğu alıyor ve gezmeye veya kendi annesine gidiyor. Erkek arkadaşımla tartışmalarımız her zaman çocuğu yüzünden görüşemeyişlerimiz vb. sebepler oldu. Yani tüm bunları düşününce evlendiğimizde de ben sanırım 1 hafta balayı tatili bile yapamayacağım. Çünkü eski eşi sürekli çocuğunu erkek arkadaşıma gönderme derdinde ve erkek arkadaşım ona bazen ''planım var o gün çocuğu alamam'' dese bile bunu çok sık yapmıyor. Çünkü kadın nedense her seferinde tartışma çıkarıyor. Bu arada ben erkek arkadaşımın çocuğu ile tanıştım, çokça oyun oynayıp ödev bile yaptırdım. (Çocuk çok şımarık, uyumsuz ama bunları çok sorun etmiyorum.) Ama bu konuda da erkek arkadaşım ile tartıştım. Sebep şuydu; içimden geliyor ve çocuğuyla saatlerce oynuyorum, ona çok sıcak davranıyorum, ona yemek yapıyorum vs. ama erkek arkadaşım asla bana bir kez bile teşekkür etmedi. Dedim yani tavrımdan,emeğimden dolayı keşke bir kere ''sağ ol aşkım ya'' deseydin diye ve hemen bana bağırdı,sanki bunları yapmak zaten görevimmiş gibi davrandı. ''sen de yapmasaydın banane'' bile dedi. Şimdi tüm bunlara rağmen nedense ona çok aşığım ve evlenmeyi düşünüyorum. Ailem bile bu evliliği onaylamaz onu da göze aldım. Sizce böyle biriyle evlenmeli miyim, evlenirsem mutsuz olur muyum, ailemi üzmeme değer mi? Ve asla tekrar çocuk istemiyormuş ama ben hiç evlenmedim ve bir çocuğum olsun isterdim. Bu isteğimden de onun için vazgeçsem sonra pişman olur muyum? İlişkimizde bana çok iyiliği dokundu,sadık kaldı, ilgi de gösterdi diye ondan vazgeçemiyorum. Bir daha böyle birini bulamam diye düşünüyorum(mutlu anlarımız geliyor aklıma hep) ve artık 30 yaşından sonra kimseyle tanışacak enerjimin de olmadığını hissediyorum. Sizce ben ne yapmalıyım? ÇOK UZUN YAZDIM ÖZÜR DİLERİM ARKADAŞLAR AMA DAHA ÖNCE HİÇ KİMSEYE BUNLARI ANLATAMADIM,HER ŞEYİ ANLATMAK İSTEDİM. HERKESE TEŞEKKÜRLER.
Seni anladım bu konuda az çok tecrübem var. Evlilik başlıbaşına kadına çok çok sorumluluk yükleyen bir şey. Bu adamın bir çocuğu var onun da sorumluluğunu alacaksın. Sonrasında çocuk sahibi olmaya çalışacaksın ki bu da ha deyince hamile kalınamıyor. Bu adamla bu şartlar altında böyle stresle evlenirsen hayal kırıklığı yaşayacaksın haberin olsun. Adamla iyi anlaşıyorsan seviyorsan evlenmeden önce hamile kal belki bu yazdığıma kızacaklar ama hayat olması gerektiği gibi akmıyor ne yazıkki. En azından hamilelik kısmı aradan çıkar bebeğinle onun çocuguna beraber bakmak zoruna gitmez durum daha farklı olabilir.Merhaba arkadaşlar, derdimi kimseye anlatamadığım için sizlerden yardım almak istedim. Daha önce bu konu da bir çok şey okudum ama yine de fikrinize ihtiyacım var. Ben 30 yaşında bir kadınım(hiç evlenmedim) ve erkek arkadaşım 38 yaşında daha önce evlenmiş ve bir çocuğu var. İlişkimiz 3 senedir devam ediyor. Ve ben artık hem yaşım itibariyle hem de ilişkimizin de belli bir seviyeye gelmesinden dolayı evlenmek istiyorum. Ama erkek arkadaşım istemiyor. Oysa ki ilk tanışmamız da tekrar evlenmek ve çocuk sahibi olmak istediğini de söylemişti çünkü ben ilerde bunları istiyorum ve sen tekrardan bunları yaşamak istemiyorsan hiç ilişkiye başlamayalım demiştim. Meğer o zamanlar beni elde etmek için yalan söylemiş, itiraf etti. Zaten aslında zamanla bunu anlamıştım ama onu sevdiğim için bu zamana kadar ilişkiyi devam ettirdim. Ben artık sonu olmayan bir ilişkiyi daha fazla sürdürmek istemiyorum. Sizce bu konu da haklı mıyım?
Sevgilimle konuştum ve ona bunu söyledim. Çok iyi düşün ve karar ver yoksa ilişkimiz bitebilir dedim. Size biraz ilişkimizi de anlatayım; her konuda çok uyumluyuz. Aynı filmleri,kitapları,yemekleri severiz. İkimiz de eğlenceliyiz, gezeriz vs. Ama ilişkimizin başından beri çocuğu yüzünden sürekli planlarımız iptal olur,bana bağırdığı anlar da olur. Eski eşi çok tembel,agresif ve sürekli her şeyi eski eşinden bekleyen biri. Haftanın 4 günü çocuğunu erkek arkadaşım okula götürüyor getiriyor ve ardından her gün akşam 8-9 a kadar ilgileniyor sonra eve bırakıyor. Buna rağmen hafta sonu iki gün yine öğlen çocuğunu alıp akşam 10 gibi annesine bırakıyor. Hal böyle olunca ben de en azından haftasonu sadece 1 gün çocuğunu alma ve bütün günü bana ayır diyorum. Bunu bazı haftalar yaptı ve yapıyor ama yaparken de kırk takla atıyorum. Onu ziyerete evine gidiyorum ve çoğu gün 3 gece erkek arkadaşımla kalacaksam 1 günün yarısı onu görmüyorum,diğer gün de akşam 10-11 de görüyorum. Çünkü ben evinde olsam da çocuğu alıyor ve gezmeye veya kendi annesine gidiyor. Erkek arkadaşımla tartışmalarımız her zaman çocuğu yüzünden görüşemeyişlerimiz vb. sebepler oldu. Yani tüm bunları düşününce evlendiğimizde de ben sanırım 1 hafta balayı tatili bile yapamayacağım. Çünkü eski eşi sürekli çocuğunu erkek arkadaşıma gönderme derdinde ve erkek arkadaşım ona bazen ''planım var o gün çocuğu alamam'' dese bile bunu çok sık yapmıyor. Çünkü kadın nedense her seferinde tartışma çıkarıyor. Bu arada ben erkek arkadaşımın çocuğu ile tanıştım, çokça oyun oynayıp ödev bile yaptırdım. (Çocuk çok şımarık, uyumsuz ama bunları çok sorun etmiyorum.) Ama bu konuda da erkek arkadaşım ile tartıştım. Sebep şuydu; içimden geliyor ve çocuğuyla saatlerce oynuyorum, ona çok sıcak davranıyorum, ona yemek yapıyorum vs. ama erkek arkadaşım asla bana bir kez bile teşekkür etmedi. Dedim yani tavrımdan,emeğimden dolayı keşke bir kere ''sağ ol aşkım ya'' deseydin diye ve hemen bana bağırdı,sanki bunları yapmak zaten görevimmiş gibi davrandı. ''sen de yapmasaydın banane'' bile dedi. Şimdi tüm bunlara rağmen nedense ona çok aşığım ve evlenmeyi düşünüyorum. Ailem bile bu evliliği onaylamaz onu da göze aldım. Sizce böyle biriyle evlenmeli miyim, evlenirsem mutsuz olur muyum, ailemi üzmeme değer mi? Ve asla tekrar çocuk istemiyormuş ama ben hiç evlenmedim ve bir çocuğum olsun isterdim. Bu isteğimden de onun için vazgeçsem sonra pişman olur muyum? İlişkimizde bana çok iyiliği dokundu,sadık kaldı, ilgi de gösterdi diye ondan vazgeçemiyorum. Bir daha böyle birini bulamam diye düşünüyorum(mutlu anlarımız geliyor aklıma hep) ve artık 30 yaşından sonra kimseyle tanışacak enerjimin de olmadığını hissediyorum. Sizce ben ne yapmalıyım? ÇOK UZUN YAZDIM ÖZÜR DİLERİM ARKADAŞLAR AMA DAHA ÖNCE HİÇ KİMSEYE BUNLARI ANLATAMADIM,HER ŞEYİ ANLATMAK İSTEDİM. HERKESE TEŞEKKÜRLER.
Oncelikle büyük konuşmamak şartıyla diyorum evlenmiş boşanmış çocuksuz birisi olarak bunu söylüyorum. Hemen hemen aynı yaştayız 30 yaş bizim çocukluğumuz da sandığımız kadar büyük bir yaş değil bence tam gençlik zamanlarımız. 38 yaşında çocuklu üstelik eski eşinden kâğıt üzerinde boşanmış ama bence sorumluluklarından ayrışamayıp bireyselleşememiş birisi. Evlat sahibi değilim ama bana kalırsa her şeyin yeri ayrı yarın bir gün çocuklar büyüdüğünde kendi hayatlarını kurduklarında yapayalnız kalacak olan bizleriz. Cinsellik yaşadınız mı bilmiyorum ama muhtemelen çok seviyorsunuz ve uzun süreli bi ilşki adama evlenmeden her istediğini verdiyseniz fikirleri değişmiştir. Adam her türlü hayatını idame ettiriyor niye bi daha resmi evlilik yapıp tekrar aynı yola girsin ki üstüne bide çocukta var. Evlilik ne de olsa toplumumuzda hala çocuk yapmak ve erkekler için seks odaklı bi kurum. Demem o ki daha bekarsınız çocuğunuz yok çocuğunun her şeye engel olduğunu düşünüyorsunuz. Sevdiğiniz adamı bu tarz şeylerle paylaşmaya gerek var mı rahat rahat özgür özgür yaşamak varken çocuğu hep hayatınızda varolacak. Zor bi durum ama yaşayan bilir tabii ne kadar zorlaştırıyoruz hayatı kendimize. Bunu biz kadınlar erkeği her şekilde kabul edip sürekli verici olarak sevileceğimizi sanarak yapıyoruz Allah nasip ederde yeni biriyle tanışırsam prenses rolüne bürüneceğim Seyir onbaşı modundan çıkacağım vallahi. Bence bi yolunu bulup ayrılın. Ben çok kötü bi evlilik yaşadım ama boşanma aşamasında hep iyi zamanlarımızı hatırladım onun gibisini bulamam korkusu çektim ( adam burnumu kırdı bu arada en son ) ona rağmen bunları bende düşünüyordum yani bu sizin hislerinizle olan bi duygu değil beynimizin ayrılığa alışkanlığa verdiği bi tepki. Şu an hiç bişey hissetmiyorum istesem de üzülemiyorum. Ayrılık fikri aklıma gelse tir tir titreyip eli ayağına dolaşan ben üzülemiyorum bile emin olun deliler gibi sevip kör kütük sarhoş aşık olduğum sevgilimde oldu ondan da ayrıldım ama ölmedim üstüne bide evlilik yapıp boşandım kimse kimsesizlikten ölmüyorMerhaba arkadaşlar, derdimi kimseye anlatamadığım için sizlerden yardım almak istedim. Daha önce bu konu da bir çok şey okudum ama yine de fikrinize ihtiyacım var. Ben 30 yaşında bir kadınım(hiç evlenmedim) ve erkek arkadaşım 38 yaşında daha önce evlenmiş ve bir çocuğu var. İlişkimiz 3 senedir devam ediyor. Ve ben artık hem yaşım itibariyle hem de ilişkimizin de belli bir seviyeye gelmesinden dolayı evlenmek istiyorum. Ama erkek arkadaşım istemiyor. Oysa ki ilk tanışmamız da tekrar evlenmek ve çocuk sahibi olmak istediğini de söylemişti çünkü ben ilerde bunları istiyorum ve sen tekrardan bunları yaşamak istemiyorsan hiç ilişkiye başlamayalım demiştim. Meğer o zamanlar beni elde etmek için yalan söylemiş, itiraf etti. Zaten aslında zamanla bunu anlamıştım ama onu sevdiğim için bu zamana kadar ilişkiyi devam ettirdim. Ben artık sonu olmayan bir ilişkiyi daha fazla sürdürmek istemiyorum. Sizce bu konu da haklı mıyım?
Sevgilimle konuştum ve ona bunu söyledim. Çok iyi düşün ve karar ver yoksa ilişkimiz bitebilir dedim. Size biraz ilişkimizi de anlatayım; her konuda çok uyumluyuz. Aynı filmleri,kitapları,yemekleri severiz. İkimiz de eğlenceliyiz, gezeriz vs. Ama ilişkimizin başından beri çocuğu yüzünden sürekli planlarımız iptal olur,bana bağırdığı anlar da olur. Eski eşi çok tembel,agresif ve sürekli her şeyi eski eşinden bekleyen biri. Haftanın 4 günü çocuğunu erkek arkadaşım okula götürüyor getiriyor ve ardından her gün akşam 8-9 a kadar ilgileniyor sonra eve bırakıyor. Buna rağmen hafta sonu iki gün yine öğlen çocuğunu alıp akşam 10 gibi annesine bırakıyor. Hal böyle olunca ben de en azından haftasonu sadece 1 gün çocuğunu alma ve bütün günü bana ayır diyorum. Bunu bazı haftalar yaptı ve yapıyor ama yaparken de kırk takla atıyorum. Onu ziyerete evine gidiyorum ve çoğu gün 3 gece erkek arkadaşımla kalacaksam 1 günün yarısı onu görmüyorum,diğer gün de akşam 10-11 de görüyorum. Çünkü ben evinde olsam da çocuğu alıyor ve gezmeye veya kendi annesine gidiyor. Erkek arkadaşımla tartışmalarımız her zaman çocuğu yüzünden görüşemeyişlerimiz vb. sebepler oldu. Yani tüm bunları düşününce evlendiğimizde de ben sanırım 1 hafta balayı tatili bile yapamayacağım. Çünkü eski eşi sürekli çocuğunu erkek arkadaşıma gönderme derdinde ve erkek arkadaşım ona bazen ''planım var o gün çocuğu alamam'' dese bile bunu çok sık yapmıyor. Çünkü kadın nedense her seferinde tartışma çıkarıyor. Bu arada ben erkek arkadaşımın çocuğu ile tanıştım, çokça oyun oynayıp ödev bile yaptırdım. (Çocuk çok şımarık, uyumsuz ama bunları çok sorun etmiyorum.) Ama bu konuda da erkek arkadaşım ile tartıştım. Sebep şuydu; içimden geliyor ve çocuğuyla saatlerce oynuyorum, ona çok sıcak davranıyorum, ona yemek yapıyorum vs. ama erkek arkadaşım asla bana bir kez bile teşekkür etmedi. Dedim yani tavrımdan,emeğimden dolayı keşke bir kere ''sağ ol aşkım ya'' deseydin diye ve hemen bana bağırdı,sanki bunları yapmak zaten görevimmiş gibi davrandı. ''sen de yapmasaydın banane'' bile dedi. Şimdi tüm bunlara rağmen nedense ona çok aşığım ve evlenmeyi düşünüyorum. Ailem bile bu evliliği onaylamaz onu da göze aldım. Sizce böyle biriyle evlenmeli miyim, evlenirsem mutsuz olur muyum, ailemi üzmeme değer mi? Ve asla tekrar çocuk istemiyormuş ama ben hiç evlenmedim ve bir çocuğum olsun isterdim. Bu isteğimden de onun için vazgeçsem sonra pişman olur muyum? İlişkimizde bana çok iyiliği dokundu,sadık kaldı, ilgi de gösterdi diye ondan vazgeçemiyorum. Bir daha böyle birini bulamam diye düşünüyorum(mutlu anlarımız geliyor aklıma hep) ve artık 30 yaşından sonra kimseyle tanışacak enerjimin de olmadığını hissediyorum. Sizce ben ne yapmalıyım? ÇOK UZUN YAZDIM ÖZÜR DİLERİM ARKADAŞLAR AMA DAHA ÖNCE HİÇ KİMSEYE BUNLARI ANLATAMADIM,HER ŞEYİ ANLATMAK İSTEDİM. HERKESE TEŞEKKÜRLER.
Hayati hatalarınız: 1.İlk başta çocuklu biri ile neden sevgili oluyorsun. İnsanın bir kriteri olmalı.Merhaba arkadaşlar, derdimi kimseye anlatamadığım için sizlerden yardım almak istedim. Daha önce bu konu da bir çok şey okudum ama yine de fikrinize ihtiyacım var. Ben 30 yaşında bir kadınım(hiç evlenmedim) ve erkek arkadaşım 38 yaşında daha önce evlenmiş ve bir çocuğu var. İlişkimiz 3 senedir devam ediyor. Ve ben artık hem yaşım itibariyle hem de ilişkimizin de belli bir seviyeye gelmesinden dolayı evlenmek istiyorum. Ama erkek arkadaşım istemiyor. Oysa ki ilk tanışmamız da tekrar evlenmek ve çocuk sahibi olmak istediğini de söylemişti çünkü ben ilerde bunları istiyorum ve sen tekrardan bunları yaşamak istemiyorsan hiç ilişkiye başlamayalım demiştim. Meğer o zamanlar beni elde etmek için yalan söylemiş, itiraf etti. Zaten aslında zamanla bunu anlamıştım ama onu sevdiğim için bu zamana kadar ilişkiyi devam ettirdim. Ben artık sonu olmayan bir ilişkiyi daha fazla sürdürmek istemiyorum. Sizce bu konu da haklı mıyım?
Sevgilimle konuştum ve ona bunu söyledim. Çok iyi düşün ve karar ver yoksa ilişkimiz bitebilir dedim. Size biraz ilişkimizi de anlatayım; her konuda çok uyumluyuz. Aynı filmleri,kitapları,yemekleri severiz. İkimiz de eğlenceliyiz, gezeriz vs. Ama ilişkimizin başından beri çocuğu yüzünden sürekli planlarımız iptal olur,bana bağırdığı anlar da olur. Eski eşi çok tembel,agresif ve sürekli her şeyi eski eşinden bekleyen biri. Haftanın 4 günü çocuğunu erkek arkadaşım okula götürüyor getiriyor ve ardından her gün akşam 8-9 a kadar ilgileniyor sonra eve bırakıyor. Buna rağmen hafta sonu iki gün yine öğlen çocuğunu alıp akşam 10 gibi annesine bırakıyor. Hal böyle olunca ben de en azından haftasonu sadece 1 gün çocuğunu alma ve bütün günü bana ayır diyorum. Bunu bazı haftalar yaptı ve yapıyor ama yaparken de kırk takla atıyorum. Onu ziyerete evine gidiyorum ve çoğu gün 3 gece erkek arkadaşımla kalacaksam 1 günün yarısı onu görmüyorum,diğer gün de akşam 10-11 de görüyorum. Çünkü ben evinde olsam da çocuğu alıyor ve gezmeye veya kendi annesine gidiyor. Erkek arkadaşımla tartışmalarımız her zaman çocuğu yüzünden görüşemeyişlerimiz vb. sebepler oldu. Yani tüm bunları düşününce evlendiğimizde de ben sanırım 1 hafta balayı tatili bile yapamayacağım. Çünkü eski eşi sürekli çocuğunu erkek arkadaşıma gönderme derdinde ve erkek arkadaşım ona bazen ''planım var o gün çocuğu alamam'' dese bile bunu çok sık yapmıyor. Çünkü kadın nedense her seferinde tartışma çıkarıyor. Bu arada ben erkek arkadaşımın çocuğu ile tanıştım, çokça oyun oynayıp ödev bile yaptırdım. (Çocuk çok şımarık, uyumsuz ama bunları çok sorun etmiyorum.) Ama bu konuda da erkek arkadaşım ile tartıştım. Sebep şuydu; içimden geliyor ve çocuğuyla saatlerce oynuyorum, ona çok sıcak davranıyorum, ona yemek yapıyorum vs. ama erkek arkadaşım asla bana bir kez bile teşekkür etmedi. Dedim yani tavrımdan,emeğimden dolayı keşke bir kere ''sağ ol aşkım ya'' deseydin diye ve hemen bana bağırdı,sanki bunları yapmak zaten görevimmiş gibi davrandı. ''sen de yapmasaydın banane'' bile dedi. Şimdi tüm bunlara rağmen nedense ona çok aşığım ve evlenmeyi düşünüyorum. Ailem bile bu evliliği onaylamaz onu da göze aldım. Sizce böyle biriyle evlenmeli miyim, evlenirsem mutsuz olur muyum, ailemi üzmeme değer mi? Ve asla tekrar çocuk istemiyormuş ama ben hiç evlenmedim ve bir çocuğum olsun isterdim. Bu isteğimden de onun için vazgeçsem sonra pişman olur muyum? İlişkimizde bana çok iyiliği dokundu,sadık kaldı, ilgi de gösterdi diye ondan vazgeçemiyorum. Bir daha böyle birini bulamam diye düşünüyorum(mutlu anlarımız geliyor aklıma hep) ve artık 30 yaşından sonra kimseyle tanışacak enerjimin de olmadığını hissediyorum. Sizce ben ne yapmalıyım? ÇOK UZUN YAZDIM ÖZÜR DİLERİM ARKADAŞLAR AMA DAHA ÖNCE HİÇ KİMSEYE BUNLARI ANLATAMADIM,HER ŞEYİ ANLATMAK İSTEDİM. HERKESE TEŞEKKÜRLER.
Babalık yapması neden sizi rahatsız ediyor. Bencilsiniz sakın evlenmeyin bu çocuğun hayatını zehir eden bir üvey anne olacaksınız belli.Merhaba arkadaşlar, derdimi kimseye anlatamadığım için sizlerden yardım almak istedim. Daha önce bu konu da bir çok şey okudum ama yine de fikrinize ihtiyacım var. Ben 30 yaşında bir kadınım(hiç evlenmedim) ve erkek arkadaşım 38 yaşında daha önce evlenmiş ve bir çocuğu var. İlişkimiz 3 senedir devam ediyor. Ve ben artık hem yaşım itibariyle hem de ilişkimizin de belli bir seviyeye gelmesinden dolayı evlenmek istiyorum. Ama erkek arkadaşım istemiyor. Oysa ki ilk tanışmamız da tekrar evlenmek ve çocuk sahibi olmak istediğini de söylemişti çünkü ben ilerde bunları istiyorum ve sen tekrardan bunları yaşamak istemiyorsan hiç ilişkiye başlamayalım demiştim. Meğer o zamanlar beni elde etmek için yalan söylemiş, itiraf etti. Zaten aslında zamanla bunu anlamıştım ama onu sevdiğim için bu zamana kadar ilişkiyi devam ettirdim. Ben artık sonu olmayan bir ilişkiyi daha fazla sürdürmek istemiyorum. Sizce bu konu da haklı mıyım?
Sevgilimle konuştum ve ona bunu söyledim. Çok iyi düşün ve karar ver yoksa ilişkimiz bitebilir dedim. Size biraz ilişkimizi de anlatayım; her konuda çok uyumluyuz. Aynı filmleri,kitapları,yemekleri severiz. İkimiz de eğlenceliyiz, gezeriz vs. Ama ilişkimizin başından beri çocuğu yüzünden sürekli planlarımız iptal olur,bana bağırdığı anlar da olur. Eski eşi çok tembel,agresif ve sürekli her şeyi eski eşinden bekleyen biri. Haftanın 4 günü çocuğunu erkek arkadaşım okula götürüyor getiriyor ve ardından her gün akşam 8-9 a kadar ilgileniyor sonra eve bırakıyor. Buna rağmen hafta sonu iki gün yine öğlen çocuğunu alıp akşam 10 gibi annesine bırakıyor. Hal böyle olunca ben de en azından haftasonu sadece 1 gün çocuğunu alma ve bütün günü bana ayır diyorum. Bunu bazı haftalar yaptı ve yapıyor ama yaparken de kırk takla atıyorum. Onu ziyerete evine gidiyorum ve çoğu gün 3 gece erkek arkadaşımla kalacaksam 1 günün yarısı onu görmüyorum,diğer gün de akşam 10-11 de görüyorum. Çünkü ben evinde olsam da çocuğu alıyor ve gezmeye veya kendi annesine gidiyor. Erkek arkadaşımla tartışmalarımız her zaman çocuğu yüzünden görüşemeyişlerimiz vb. sebepler oldu. Yani tüm bunları düşününce evlendiğimizde de ben sanırım 1 hafta balayı tatili bile yapamayacağım. Çünkü eski eşi sürekli çocuğunu erkek arkadaşıma gönderme derdinde ve erkek arkadaşım ona bazen ''planım var o gün çocuğu alamam'' dese bile bunu çok sık yapmıyor. Çünkü kadın nedense her seferinde tartışma çıkarıyor. Bu arada ben erkek arkadaşımın çocuğu ile tanıştım, çokça oyun oynayıp ödev bile yaptırdım. (Çocuk çok şımarık, uyumsuz ama bunları çok sorun etmiyorum.) Ama bu konuda da erkek arkadaşım ile tartıştım. Sebep şuydu; içimden geliyor ve çocuğuyla saatlerce oynuyorum, ona çok sıcak davranıyorum, ona yemek yapıyorum vs. ama erkek arkadaşım asla bana bir kez bile teşekkür etmedi. Dedim yani tavrımdan,emeğimden dolayı keşke bir kere ''sağ ol aşkım ya'' deseydin diye ve hemen bana bağırdı,sanki bunları yapmak zaten görevimmiş gibi davrandı. ''sen de yapmasaydın banane'' bile dedi. Şimdi tüm bunlara rağmen nedense ona çok aşığım ve evlenmeyi düşünüyorum. Ailem bile bu evliliği onaylamaz onu da göze aldım. Sizce böyle biriyle evlenmeli miyim, evlenirsem mutsuz olur muyum, ailemi üzmeme değer mi? Ve asla tekrar çocuk istemiyormuş ama ben hiç evlenmedim ve bir çocuğum olsun isterdim. Bu isteğimden de onun için vazgeçsem sonra pişman olur muyum? İlişkimizde bana çok iyiliği dokundu,sadık kaldı, ilgi de gösterdi diye ondan vazgeçemiyorum. Bir daha böyle birini bulamam diye düşünüyorum(mutlu anlarımız geliyor aklıma hep) ve artık 30 yaşından sonra kimseyle tanışacak enerjimin de olmadığını hissediyorum. Sizce ben ne yapmalıyım? ÇOK UZUN YAZDIM ÖZÜR DİLERİM ARKADAŞLAR AMA DAHA ÖNCE HİÇ KİMSEYE BUNLARI ANLATAMADIM,HER ŞEYİ ANLATMAK İSTEDİM. HERKESE TEŞEKKÜRLER.
Zaten mutsuzsunuz daha ne kadar mutsuz olabilirsiniz diyeceğim, evlenin de görün.Merhaba arkadaşlar, derdimi kimseye anlatamadığım için sizlerden yardım almak istedim. Daha önce bu konu da bir çok şey okudum ama yine de fikrinize ihtiyacım var. Ben 30 yaşında bir kadınım(hiç evlenmedim) ve erkek arkadaşım 38 yaşında daha önce evlenmiş ve bir çocuğu var. İlişkimiz 3 senedir devam ediyor. Ve ben artık hem yaşım itibariyle hem de ilişkimizin de belli bir seviyeye gelmesinden dolayı evlenmek istiyorum. Ama erkek arkadaşım istemiyor. Oysa ki ilk tanışmamız da tekrar evlenmek ve çocuk sahibi olmak istediğini de söylemişti çünkü ben ilerde bunları istiyorum ve sen tekrardan bunları yaşamak istemiyorsan hiç ilişkiye başlamayalım demiştim. Meğer o zamanlar beni elde etmek için yalan söylemiş, itiraf etti. Zaten aslında zamanla bunu anlamıştım ama onu sevdiğim için bu zamana kadar ilişkiyi devam ettirdim. Ben artık sonu olmayan bir ilişkiyi daha fazla sürdürmek istemiyorum. Sizce bu konu da haklı mıyım?
Sevgilimle konuştum ve ona bunu söyledim. Çok iyi düşün ve karar ver yoksa ilişkimiz bitebilir dedim. Size biraz ilişkimizi de anlatayım; her konuda çok uyumluyuz. Aynı filmleri,kitapları,yemekleri severiz. İkimiz de eğlenceliyiz, gezeriz vs. Ama ilişkimizin başından beri çocuğu yüzünden sürekli planlarımız iptal olur,bana bağırdığı anlar da olur. Eski eşi çok tembel,agresif ve sürekli her şeyi eski eşinden bekleyen biri. Haftanın 4 günü çocuğunu erkek arkadaşım okula götürüyor getiriyor ve ardından her gün akşam 8-9 a kadar ilgileniyor sonra eve bırakıyor. Buna rağmen hafta sonu iki gün yine öğlen çocuğunu alıp akşam 10 gibi annesine bırakıyor. Hal böyle olunca ben de en azından haftasonu sadece 1 gün çocuğunu alma ve bütün günü bana ayır diyorum. Bunu bazı haftalar yaptı ve yapıyor ama yaparken de kırk takla atıyorum. Onu ziyerete evine gidiyorum ve çoğu gün 3 gece erkek arkadaşımla kalacaksam 1 günün yarısı onu görmüyorum,diğer gün de akşam 10-11 de görüyorum. Çünkü ben evinde olsam da çocuğu alıyor ve gezmeye veya kendi annesine gidiyor. Erkek arkadaşımla tartışmalarımız her zaman çocuğu yüzünden görüşemeyişlerimiz vb. sebepler oldu. Yani tüm bunları düşününce evlendiğimizde de ben sanırım 1 hafta balayı tatili bile yapamayacağım. Çünkü eski eşi sürekli çocuğunu erkek arkadaşıma gönderme derdinde ve erkek arkadaşım ona bazen ''planım var o gün çocuğu alamam'' dese bile bunu çok sık yapmıyor. Çünkü kadın nedense her seferinde tartışma çıkarıyor. Bu arada ben erkek arkadaşımın çocuğu ile tanıştım, çokça oyun oynayıp ödev bile yaptırdım. (Çocuk çok şımarık, uyumsuz ama bunları çok sorun etmiyorum.) Ama bu konuda da erkek arkadaşım ile tartıştım. Sebep şuydu; içimden geliyor ve çocuğuyla saatlerce oynuyorum, ona çok sıcak davranıyorum, ona yemek yapıyorum vs. ama erkek arkadaşım asla bana bir kez bile teşekkür etmedi. Dedim yani tavrımdan,emeğimden dolayı keşke bir kere ''sağ ol aşkım ya'' deseydin diye ve hemen bana bağırdı,sanki bunları yapmak zaten görevimmiş gibi davrandı. ''sen de yapmasaydın banane'' bile dedi. Şimdi tüm bunlara rağmen nedense ona çok aşığım ve evlenmeyi düşünüyorum. Ailem bile bu evliliği onaylamaz onu da göze aldım. Sizce böyle biriyle evlenmeli miyim, evlenirsem mutsuz olur muyum, ailemi üzmeme değer mi? Ve asla tekrar çocuk istemiyormuş ama ben hiç evlenmedim ve bir çocuğum olsun isterdim. Bu isteğimden de onun için vazgeçsem sonra pişman olur muyum? İlişkimizde bana çok iyiliği dokundu,sadık kaldı, ilgi de gösterdi diye ondan vazgeçemiyorum. Bir daha böyle birini bulamam diye düşünüyorum(mutlu anlarımız geliyor aklıma hep) ve artık 30 yaşından sonra kimseyle tanışacak enerjimin de olmadığını hissediyorum. Sizce ben ne yapmalıyım? ÇOK UZUN YAZDIM ÖZÜR DİLERİM ARKADAŞLAR AMA DAHA ÖNCE HİÇ KİMSEYE BUNLARI ANLATAMADIM,HER ŞEYİ ANLATMAK İSTEDİM. HERKESE TEŞEKKÜRLER.
Dışarıdan başka ilişkilere yorum yapmak zordur. Ama anlattığında evlilikte de böyle süreceğini gösteriyor çünkü nişanlı iken ve sevgili iken kaybetme korkusu var ama evlilikte insanlar çok değişiyor. Daha gençsin ve evlenmemişsin böyle bir fedakârlığı yapmana gerek yok direk ayrılma ama uzaklaş seni kaybetme korkusu yaşattım gerçekten seviyorsa arkandan gelir sevgi karın doyurmuyor zaten vazgeçmeyi bilmek gerekir özellikle gururun ayaklar altına alındığında. Ve böyle bir çocuğu ve karısı olan bir erkekle ne işin var sana zaman ayıramıyor sevgılıyken bile evlilikte hiç ayırmaz.Merhaba arkadaşlar, derdimi kimseye anlatamadığım için sizlerden yardım almak istedim. Daha önce bu konu da bir çok şey okudum ama yine de fikrinize ihtiyacım var. Ben 30 yaşında bir kadınım(hiç evlenmedim) ve erkek arkadaşım 38 yaşında daha önce evlenmiş ve bir çocuğu var. İlişkimiz 3 senedir devam ediyor. Ve ben artık hem yaşım itibariyle hem de ilişkimizin de belli bir seviyeye gelmesinden dolayı evlenmek istiyorum. Ama erkek arkadaşım istemiyor. Oysa ki ilk tanışmamız da tekrar evlenmek ve çocuk sahibi olmak istediğini de söylemişti çünkü ben ilerde bunları istiyorum ve sen tekrardan bunları yaşamak istemiyorsan hiç ilişkiye başlamayalım demiştim. Meğer o zamanlar beni elde etmek için yalan söylemiş, itiraf etti. Zaten aslında zamanla bunu anlamıştım ama onu sevdiğim için bu zamana kadar ilişkiyi devam ettirdim. Ben artık sonu olmayan bir ilişkiyi daha fazla sürdürmek istemiyorum. Sizce bu konu da haklı mıyım?
Sevgilimle konuştum ve ona bunu söyledim. Çok iyi düşün ve karar ver yoksa ilişkimiz bitebilir dedim. Size biraz ilişkimizi de anlatayım; her konuda çok uyumluyuz. Aynı filmleri,kitapları,yemekleri severiz. İkimiz de eğlenceliyiz, gezeriz vs. Ama ilişkimizin başından beri çocuğu yüzünden sürekli planlarımız iptal olur,bana bağırdığı anlar da olur. Eski eşi çok tembel,agresif ve sürekli her şeyi eski eşinden bekleyen biri. Haftanın 4 günü çocuğunu erkek arkadaşım okula götürüyor getiriyor ve ardından her gün akşam 8-9 a kadar ilgileniyor sonra eve bırakıyor. Buna rağmen hafta sonu iki gün yine öğlen çocuğunu alıp akşam 10 gibi annesine bırakıyor. Hal böyle olunca ben de en azından haftasonu sadece 1 gün çocuğunu alma ve bütün günü bana ayır diyorum. Bunu bazı haftalar yaptı ve yapıyor ama yaparken de kırk takla atıyorum. Onu ziyerete evine gidiyorum ve çoğu gün 3 gece erkek arkadaşımla kalacaksam 1 günün yarısı onu görmüyorum,diğer gün de akşam 10-11 de görüyorum. Çünkü ben evinde olsam da çocuğu alıyor ve gezmeye veya kendi annesine gidiyor. Erkek arkadaşımla tartışmalarımız her zaman çocuğu yüzünden görüşemeyişlerimiz vb. sebepler oldu. Yani tüm bunları düşününce evlendiğimizde de ben sanırım 1 hafta balayı tatili bile yapamayacağım. Çünkü eski eşi sürekli çocuğunu erkek arkadaşıma gönderme derdinde ve erkek arkadaşım ona bazen ''planım var o gün çocuğu alamam'' dese bile bunu çok sık yapmıyor. Çünkü kadın nedense her seferinde tartışma çıkarıyor. Bu arada ben erkek arkadaşımın çocuğu ile tanıştım, çokça oyun oynayıp ödev bile yaptırdım. (Çocuk çok şımarık, uyumsuz ama bunları çok sorun etmiyorum.) Ama bu konuda da erkek arkadaşım ile tartıştım. Sebep şuydu; içimden geliyor ve çocuğuyla saatlerce oynuyorum, ona çok sıcak davranıyorum, ona yemek yapıyorum vs. ama erkek arkadaşım asla bana bir kez bile teşekkür etmedi. Dedim yani tavrımdan,emeğimden dolayı keşke bir kere ''sağ ol aşkım ya'' deseydin diye ve hemen bana bağırdı,sanki bunları yapmak zaten görevimmiş gibi davrandı. ''sen de yapmasaydın banane'' bile dedi. Şimdi tüm bunlara rağmen nedense ona çok aşığım ve evlenmeyi düşünüyorum. Ailem bile bu evliliği onaylamaz onu da göze aldım. Sizce böyle biriyle evlenmeli miyim, evlenirsem mutsuz olur muyum, ailemi üzmeme değer mi? Ve asla tekrar çocuk istemiyormuş ama ben hiç evlenmedim ve bir çocuğum olsun isterdim. Bu isteğimden de onun için vazgeçsem sonra pişman olur muyum? İlişkimizde bana çok iyiliği dokundu,sadık kaldı, ilgi de gösterdi diye ondan vazgeçemiyorum. Bir daha böyle birini bulamam diye düşünüyorum(mutlu anlarımız geliyor aklıma hep) ve artık 30 yaşından sonra kimseyle tanışacak enerjimin de olmadığını hissediyorum. Sizce ben ne yapmalıyım? ÇOK UZUN YAZDIM ÖZÜR DİLERİM ARKADAŞLAR AMA DAHA ÖNCE HİÇ KİMSEYE BUNLARI ANLATAMADIM,HER ŞEYİ ANLATMAK İSTEDİM. HERKESE TEŞEKKÜRLER.
Adam icin hakli olarak babaligi oncelikli ve ben asla bunu cok goremem. Siz bir cocugunuz olsa eski esiniz sorumsuz diye cocugunuzu ihmal mi edersiniz? Ebeveynlik boyle bir sey degil. Cocuklu biriylr evlenmeyi goze alirsaniz o cocugun da tam zamanla babasinin yaninda olmasini yeri geldiginde tum vaktini almasjni goze almalisiniz. Adam zaten isine gelirse ben boyleyim kafasinda, ona bunu cok gormedim. Baska cocukta istemiyor tek cocuguna odaklanmak istiyor. Sizin istediginiz mutlulugu bu iliskide bulabileceginizi hic sanmiyorum.Merhaba arkadaşlar, derdimi kimseye anlatamadığım için sizlerden yardım almak istedim. Daha önce bu konu da bir çok şey okudum ama yine de fikrinize ihtiyacım var. Ben 30 yaşında bir kadınım(hiç evlenmedim) ve erkek arkadaşım 38 yaşında daha önce evlenmiş ve bir çocuğu var. İlişkimiz 3 senedir devam ediyor. Ve ben artık hem yaşım itibariyle hem de ilişkimizin de belli bir seviyeye gelmesinden dolayı evlenmek istiyorum. Ama erkek arkadaşım istemiyor. Oysa ki ilk tanışmamız da tekrar evlenmek ve çocuk sahibi olmak istediğini de söylemişti çünkü ben ilerde bunları istiyorum ve sen tekrardan bunları yaşamak istemiyorsan hiç ilişkiye başlamayalım demiştim. Meğer o zamanlar beni elde etmek için yalan söylemiş, itiraf etti. Zaten aslında zamanla bunu anlamıştım ama onu sevdiğim için bu zamana kadar ilişkiyi devam ettirdim. Ben artık sonu olmayan bir ilişkiyi daha fazla sürdürmek istemiyorum. Sizce bu konu da haklı mıyım?
Sevgilimle konuştum ve ona bunu söyledim. Çok iyi düşün ve karar ver yoksa ilişkimiz bitebilir dedim. Size biraz ilişkimizi de anlatayım; her konuda çok uyumluyuz. Aynı filmleri,kitapları,yemekleri severiz. İkimiz de eğlenceliyiz, gezeriz vs. Ama ilişkimizin başından beri çocuğu yüzünden sürekli planlarımız iptal olur,bana bağırdığı anlar da olur. Eski eşi çok tembel,agresif ve sürekli her şeyi eski eşinden bekleyen biri. Haftanın 4 günü çocuğunu erkek arkadaşım okula götürüyor getiriyor ve ardından her gün akşam 8-9 a kadar ilgileniyor sonra eve bırakıyor. Buna rağmen hafta sonu iki gün yine öğlen çocuğunu alıp akşam 10 gibi annesine bırakıyor. Hal böyle olunca ben de en azından haftasonu sadece 1 gün çocuğunu alma ve bütün günü bana ayır diyorum. Bunu bazı haftalar yaptı ve yapıyor ama yaparken de kırk takla atıyorum. Onu ziyerete evine gidiyorum ve çoğu gün 3 gece erkek arkadaşımla kalacaksam 1 günün yarısı onu görmüyorum,diğer gün de akşam 10-11 de görüyorum. Çünkü ben evinde olsam da çocuğu alıyor ve gezmeye veya kendi annesine gidiyor. Erkek arkadaşımla tartışmalarımız her zaman çocuğu yüzünden görüşemeyişlerimiz vb. sebepler oldu. Yani tüm bunları düşününce evlendiğimizde de ben sanırım 1 hafta balayı tatili bile yapamayacağım. Çünkü eski eşi sürekli çocuğunu erkek arkadaşıma gönderme derdinde ve erkek arkadaşım ona bazen ''planım var o gün çocuğu alamam'' dese bile bunu çok sık yapmıyor. Çünkü kadın nedense her seferinde tartışma çıkarıyor. Bu arada ben erkek arkadaşımın çocuğu ile tanıştım, çokça oyun oynayıp ödev bile yaptırdım. (Çocuk çok şımarık, uyumsuz ama bunları çok sorun etmiyorum.) Ama bu konuda da erkek arkadaşım ile tartıştım. Sebep şuydu; içimden geliyor ve çocuğuyla saatlerce oynuyorum, ona çok sıcak davranıyorum, ona yemek yapıyorum vs. ama erkek arkadaşım asla bana bir kez bile teşekkür etmedi. Dedim yani tavrımdan,emeğimden dolayı keşke bir kere ''sağ ol aşkım ya'' deseydin diye ve hemen bana bağırdı,sanki bunları yapmak zaten görevimmiş gibi davrandı. ''sen de yapmasaydın banane'' bile dedi. Şimdi tüm bunlara rağmen nedense ona çok aşığım ve evlenmeyi düşünüyorum. Ailem bile bu evliliği onaylamaz onu da göze aldım. Sizce böyle biriyle evlenmeli miyim, evlenirsem mutsuz olur muyum, ailemi üzmeme değer mi? Ve asla tekrar çocuk istemiyormuş ama ben hiç evlenmedim ve bir çocuğum olsun isterdim. Bu isteğimden de onun için vazgeçsem sonra pişman olur muyum? İlişkimizde bana çok iyiliği dokundu,sadık kaldı, ilgi de gösterdi diye ondan vazgeçemiyorum. Bir daha böyle birini bulamam diye düşünüyorum(mutlu anlarımız geliyor aklıma hep) ve artık 30 yaşından sonra kimseyle tanışacak enerjimin de olmadığını hissediyorum. Sizce ben ne yapmalıyım? ÇOK UZUN YAZDIM ÖZÜR DİLERİM ARKADAŞLAR AMA DAHA ÖNCE HİÇ KİMSEYE BUNLARI ANLATAMADIM,HER ŞEYİ ANLATMAK İSTEDİM. HERKESE TEŞEKKÜRLER.