gerektiği zaman tabı kı kızarsınız ama korkutarak otorıte sağlayamaz babası.Allah korusun en buyuk korkum bu.ozguvenli cesur biri olsun istiyorum.
Galiba cozumu ben de boyle buldumevde birinin otorite olması gerektiğine inanırım ve bence bu sadece anne olmalı.. anne kızsa, bağırsa dahi "anne" olduğu için ne korku salar, ne de restleşme olur.. ama baba öyle değil, bir çocuk babadan asla korkmamalı, tam aksine fikirlerine değer verip, değer gördüğünü hissetmeli.. evde otorite olan siz olun, babası daha çok tampon olsun, çocuğa da onu hissettirsin..
Merhabalar.Bes bucuk yillik evliyim 2.5 yasinda kizim var esimle ikimizde calisiyoruz.Kizim konuskan hareketli yerinde durmayan biri.Ben sabirli sakin herseyi yumusak uslupla halletmeye calisan bir anneyim.Dahasi kizim huzurlu sevgi dolu sicak bir yuvada buyusun istiyorum her anne gibi.Esimin ailesinde cocuklugunda bu hassasiyetler olmadigi icin esim benim aksime cabuk kizan sinirli sabirsiz biri.Ancak kizim babasina baba da kizina cok duskun birlikte oynarlar cok eglenirler aksam gulmekten evi inletiyorlardi.Kizim babasi isten gelince yanindan ayrilmaz yatarken masallar anlattirir birlikte konusurlar babasi gelmeden yemek yememize izin vermez babami bekliyelim der.Tam konuyu hatirlamiyorum aksam kizimla bir konuda anlasamadik mizmizlandi sesini yukseltti galiba bir istegini yapmadim.esim koridorda epey bir sesini yukseltti ve kizim sandalyenin altina kacti.saldalyeyi uzerinden aldim anne niye aldin ben buraya saklandim dedi.Buna uzuldum ben babami sevmiyorum anne dedi.sonra hadi gel babanin yanina gidelim dedim o benden once gitti babasindan ozurdilemis.baktim yine bunlar kakara kikere.Ben okurum arastiririm esime makaleler yazilar notlar gonderirim soyle yapalim boyle diye o da ilgilenir uygulamaya calisir.Ben kriz aninda kizimi karsima alip kizim su sebepten dolayi istedigini yapamayabilirim beni anla derim sariliriz sorunu cozeriz.ama esimin ani cikislari hosuma gitmiyor.esimin birimizden korksun gibi bir dusuncesi de var ben buna katilmiyorum kesinlikle.onunla bu konuyu gece yatarken konustum korku olmasin sana guvensin.saygi duydugu icin babasinin sozunu dinlesin korkudan degil dedim.birde ofke aninda cocuklarin negatif duygularinin bosalmasina musade etmemiz gerekiyor diye pedagogun yazisini okudum siz ne dusunuyorsunuz.sizin esleriniz ve sizler nasil davraniyorsunuz.hangi yontemleri kullaniyorsunuz neler yapabiliriz.ben bunlari okuyup faydalanmak esime de anlatmak isterim.hepinize tesekkur ederim okudugunuz icin.
Aynen oyle.ama yeri geldi mi beni de korur kizim.epey oldu esimle hafif tartistik uzerinden az bir zaman gecti kizim babasina donmus baba anneme bir daha kizma sana kiziyorum bak dedi.Bende kızımın hatta artık kızlarım oldu 2. De katıldı aramıza onların sevgi, saygı ve sakinlik çerçevesinde büyümesi için elimden gelwni yapıyorum. Ama yeri geliyor artık sabrım kalmıyor ve sesimi yükselttiğim oluyor. Benimde büyük kızım 2.5 yaşında ve zor bi dönemden geçiyoruz hem iki yaş sendromu hem yeni kardeş sendromu çok zor. Ama yinede kuzum umduğumdan anlayışlı oluyor kimi zaman. Ama korkutmadım hiç şimdiye kadar sesimi yükseltirim ama onu sindiricek kadar değil. Ama eşim tam senin anlattığın gibi. Yani onlar bizim kadar sabırlı olamıyorlar. Aynı şekilde kızar sesini yükseltir ama kızım sürekli babamda babam babamda babam diye gezer. Bitanesidir babası. Bu böyle oluyor heralde. Her zaman naz anneye geçer babaya aşklarını sunarlar.
EvetBirde su önemli noktayi unutuyoruz..hepimizin karakterleri farkli..insanlar birazda kendi karakter ve yetistirilis sekli ile cocuk buyuturler.
Oyle su kitabi okudum surda bu kisi soyle yap veya yapma dedi olayi biryere kadar geçerli..beslenme ve oyun konusunda yaparsiniz bunu da bazı davranislari tolere edip etmemek yine sizin karakter ve kisiliginizle baglantili oluyor.Eger sabirsiz ve cabuk sinirlenen bir yapınız varsa bir yere kadar bunu saklarsiniz.
Her anne baba birazda kendi dogrulari ile cocuk yetiştirir.
Benim ve esimin buyudugu aileler farkli esim kavga gurultu ortaminda buyumus annesinden dayakta cok yemis halbuki yaramaz bir cocuk bile degilmis.kizimin huysuzluklarina sanirim bundan sabri yok.benim babam bana el kaldirmamistir hatta sesini bile yukseltmemistir babama saygim da var sevgimde.korkutmak asla cozum degil.Bende kızımın hatta artık kızlarım oldu 2. De katıldı aramıza onların sevgi, saygı ve sakinlik çerçevesinde büyümesi için elimden gelwni yapıyorum. Ama yeri geliyor artık sabrım kalmıyor ve sesimi yükselttiğim oluyor. Benimde büyük kızım 2.5 yaşında ve zor bi dönemden geçiyoruz hem iki yaş sendromu hem yeni kardeş sendromu çok zor. Ama yinede kuzum umduğumdan anlayışlı oluyor kimi zaman. Ama korkutmadım hiç şimdiye kadar sesimi yükseltirim ama onu sindiricek kadar değil. Ama eşim tam senin anlattığın gibi. Yani onlar bizim kadar sabırlı olamıyorlar. Aynı şekilde kızar sesini yükseltir ama kızım sürekli babamda babam babamda babam diye gezer. Bitanesidir babası. Bu böyle oluyor heralde. Her zaman naz anneye geçer babaya aşklarını sunarlar.
Bende tam tersini düşünüyorum acaba yanlış mı yapıyorum office yani şöyle ki iki yavrum var ellerinden öper biri kiz 5 yaşında diğeri erkek 18 aylik kızımla iletişimimiz çok sağlam şükürler olsun oğlum daha küçük ama sürekli ben8nle muhatap olduğu için kizim beb birşey dedigimde dinlemiyor bazen babasıyla iliskileride çok güçlü çok düşkündür esimde çok şükür sağduyulu sakin bir adam fark ettim ki babadan biraz çekiniyor yani evde rahat sıkıntı yok ama yine de bir kriz durumu olduğunda eşim oturup konuşunca daha çabuk ikna oluyor yanlış mı yapıyorum bilemedim simdievde birinin otorite olması gerektiğine inanırım ve bence bu sadece anne olmalı.. anne kızsa, bağırsa dahi "anne" olduğu için ne korku salar, ne de restleşme olur.. ama baba öyle değil, bir çocuk babadan asla korkmamalı, tam aksine fikirlerine değer verip, değer gördüğünü hissetmeli.. evde otorite olan siz olun, babası daha çok tampon olsun, çocuğa da onu hissettirsin..
Biz de kriz durumunu ben cozmek zorunda kaliyorum esim kizarak yapiyor bunu ona firsat vermeden ben usteleniyorum bu beni de yipratiyor esiniz bunu sakin bir sekilde net ve kararli yapiyorsa sorun yok bana goreBende tam tersini düşünüyorum acaba yanlış mı yapıyorum office yani şöyle ki iki yavrum var ellerinden öper biri kiz 5 yaşında diğeri erkek 18 aylik kızımla iletişimimiz çok sağlam şükürler olsun oğlum daha küçük ama sürekli ben8nle muhatap olduğu için kizim beb birşey dedigimde dinlemiyor bazen babasıyla iliskileride çok güçlü çok düşkündür esimde çok şükür sağduyulu sakin bir adam fark ettim ki babadan biraz çekiniyor yani evde rahat sıkıntı yok ama yine de bir kriz durumu olduğunda eşim oturup konuşunca daha çabuk ikna oluyor yanlış mı yapıyorum bilemedim simdi
Katiliyorum kizim bile dediginin olmasi icin bagirma yontemini de kullanmaya basladi halbuki sakin soz dinleyen bir cocuktu.esime donup bunlari senden ogreniyor iste dedim.Cocuklarin babalari ile iliskilerinin cok onemli olduguna inanarim. Nerede sorunlu bir birey gorsem, kesinlikle babasi ile ciddi iletisim kopuklugu yasayan bireylerdi. O yuzden cocuga bagiracak biri varsa bile bu baba olmasin, hatta hic bagirmayin ama kurallari koyun. Sizin evinizde sizin kurallariniz gectigini ogrensin, Kurallari izlemeyi ogrensin ki , toplumsal yasamda uyum problemi yasamasin. Ama bagirmayin cunku sesi cok cikanin, cirtlak olanin hakli oldugunu asilarsiniz cocugunuza!
Yine bir kriz aninda demistim ben kizimin psikoljisi ruh sagligi benim icin herseyden onemli zarar gordugunu dusundugum an evliligimiz baska bir boyuta girer diye resti cekmistim.bazen abartiyor cikislari.Her ev ayni galiba.. anladimki bi kez daha babalar daha sabirsiz.. arada olabiliyo.. her tepkiyi goruyolar hayat toz pembe degilki.. abarti olmadigi surece azicik ses yukseltmede birsey yok. Olmasa iyi ama oluyor
Merhabalar.Bes bucuk yillik evliyim 2.5 yasinda kizim var esimle ikimizde calisiyoruz.Kizim konuskan hareketli yerinde durmayan biri.Ben sabirli sakin herseyi yumusak uslupla halletmeye calisan bir anneyim.Dahasi kizim huzurlu sevgi dolu sicak bir yuvada buyusun istiyorum her anne gibi.Esimin ailesinde cocuklugunda bu hassasiyetler olmadigi icin esim benim aksime cabuk kizan sinirli sabirsiz biri.Ancak kizim babasina baba da kizina cok duskun birlikte oynarlar cok eglenirler aksam gulmekten evi inletiyorlardi.Kizim babasi isten gelince yanindan ayrilmaz yatarken masallar anlattirir birlikte konusurlar babasi gelmeden yemek yememize izin vermez babami bekliyelim der.Tam konuyu hatirlamiyorum aksam kizimla bir konuda anlasamadik mizmizlandi sesini yukseltti galiba bir istegini yapmadim.esim koridorda epey bir sesini yukseltti ve kizim sandalyenin altina kacti.saldalyeyi uzerinden aldim anne niye aldin ben buraya saklandim dedi.Buna uzuldum ben babami sevmiyorum anne dedi.sonra hadi gel babanin yanina gidelim dedim o benden once gitti babasindan ozurdilemis.baktim yine bunlar kakara kikere.Ben okurum arastiririm esime makaleler yazilar notlar gonderirim soyle yapalim boyle diye o da ilgilenir uygulamaya calisir.Ben kriz aninda kizimi karsima alip kizim su sebepten dolayi istedigini yapamayabilirim beni anla derim sariliriz sorunu cozeriz.ama esimin ani cikislari hosuma gitmiyor.esimin birimizden korksun gibi bir dusuncesi de var ben buna katilmiyorum kesinlikle.onunla bu konuyu gece yatarken konustum korku olmasin sana guvensin.saygi duydugu icin babasinin sozunu dinlesin korkudan degil dedim.birde ofke aninda cocuklarin negatif duygularinin bosalmasina musade etmemiz gerekiyor diye pedagogun yazisini okudum siz ne dusunuyorsunuz.sizin esleriniz ve sizler nasil davraniyorsunuz.hangi yontemleri kullaniyorsunuz neler yapabiliriz.ben bunlari okuyup faydalanmak esime de anlatmak isterim.hepinize tesekkur ederim okudugunuz icin.