- 13 Haziran 2011
- 12.658
- 7.700
- 448
evet bılmesı lazım ama yetıştırme tarzı onemlı.iş annede bıtıyo.ama ben gene soyluyorum o çoçuk yegenı....canından...kanından...
Bu konuda size katılmıyorum. Para kolay kazanılmıyor, insanlar binbir emek veriyorlar ve bir çocuğun bu emeğe saygı görtermesi gerektiğini bilmesi lazım.
Yanlışlıkla olur amenna ama bilerek bir kişinin malına zarar vermeye kimsenin hakkı yok, çocuk dahi olsa...
evet ablam ve yeğenim.ama bir değil iki değil o çocuk her seferinde bir huzursuzluk çıkarıp insanları rahatsız etmeyi başarıyor.her geldiğinde ya bişeyler kırılıyo ya lekeleniyo ya da o an evde dondurma yok mesela akşamın 11 inde dondurma diye bi saat susmadan ağlayıp herkesin huzurunu ve sinirini bozuyo.yani bir değil iki değil her seferinde öyle.
evet ablam ve yeğenim.ama bir değil iki değil o çocuk her seferinde bir huzursuzluk çıkarıp insanları rahatsız etmeyi başarıyor.her geldiğinde ya bişeyler kırılıyo ya lekeleniyo ya da o an evde dondurma yok mesela akşamın 11 inde dondurma diye bi saat susmadan ağlayıp herkesin huzurunu ve sinirini bozuyo.yani bir değil iki değil her seferinde öyle.
laf dinletsin o zaman bunu nasıl yaptığı beni ilgilendirmez.çocuksa çocuk ben her gün üstümde tepinmesini dinlemek zorunda değilim ki yani.
laf dinletsin o zaman bunu nasıl yaptığı beni ilgilendirmez.çocuksa çocuk ben her gün üstümde tepinmesini dinlemek zorunda değilim ki yani.
ayy onlara hiç girmedim onlar ayrı bi dünya.
benm yeğenime de küfür öğretmişler
tamam güler eğleniriz de çocuk bize küfür ediyo
annesi de gülüyo karşısında
büyükleriyle böyle konuşmaması lazım diyorum
ne var gülüyoruz diyo
şeytan diyo çarp ağzına bitane bidaha yapabiliyo mu
Hamile olduğum ve büyük konuştuğum herşey başıma geldiği icin bu konuda temkinliyim artık. Sadece şunu söylemek istiyorum, yaramaz değil ama arsız cocuklardan nefret ediyorum
Çekin kücüklüğü mü olur diyorsun
elinde kola diyince çek geldi aklıma onun küçüklüğü olabilir mi ?
evet yaramaz değil arsız çocuktan bende hiç hoşlanmam. bencede büyük konuşmamak lazım benimde ne dediysem başıma geldi. bir kızım var umarım böyle arsız bir çocuk olmaz..
vakti zamanında bir tanıdığım vardı.senin gibi çocuklara allerjisi vardı.yeğenlerini bile baba evine gelsin istemezdi.annesi de tam tersi çok çocuk seven biriydi.çocuklu biri evlerine gittiğinde kızın afrasından tafrasından geçilmezdi.çocukların her yaptığı kabahat olurdu.böyle çouk mu yetiştirilir,ağzına 2 vurup oturtacaksın,terbiye vermemişsiniz v.s. diye söylenir dururdu.annesi de kızın bu durumuna çok üzülür,yapma deme kızım çocuk bu kimbilir seninkiler nasıl olacak derdi.benim çocuklarım sessiz,terbiyeli olacak öyle yetiştireeğim göreceksiniz derdi.Selamlar..
Yapım gereği çok fazla konuşmayı ve çok konuşan insanları hiçbi zaman sevemedim.Sese gürültüye falan gelemem hiç.Kendimi bildim bileli çocukları hiçbi zaman sevemedim hatta gıcık oldum diyebilirim.Hele ki yeni nesil çocuklar beni benden alıyo yani.Ailelerininin özgüvenli yetiştirmek adı altında hiçbişeye hayır diyemedikleri, kızamadıkları çocukları çocuk olmaktan çıkmış ve şımarıklığın dibine vurmuş durumda.Hepsinde bi büyümüş de küçülmüş havası çocuk gibi değiller yani hiç.
Geçen ablamlar bize geldi 5-6 yaşlarında bi yeğenim var.Gelir gelmez yapışıyo zaten bana şu oyunu aç susadım tatlı yok mu çikolota yok mu evdeki herşeyi açtırıp bikere ısırıp bi kenara koyar.Sadece bişey isticeği zaman iyi davranır.Mesela önce gelir teyzecim seni çok seviyorum der, aradan beş dakka sonra telefonu ister oyun oynamak için.Neyse salon masasında oturuyoruz masada da cips var peynirli doritos sen onları ye benim yeni beyaz kumaş sandalyelerime bütün ellerini sür kolaları dök anası da bakıyo izliyo yani aç bi ağzını bişey söyle yapma de elini falan sil ne biliyim bakıp suratına benim oğlum canım oğlum diye seviyo daha ben söyledim en son bak egecim ellerini sil dökülüyo dökme dedim kafasını salladı tmm diye silmedi zaten kimseyi takmadı.Ağzımı açıp bişey desem hemen bozuluyo ablam zaten annemle bu yüzden çok kavga ettiler.Ona göre oğluna bişey söylenmesi oğlunun sevilmediğinin göstergesi.Onlar gittikten sonra saatlerce sandalyeleri sildim çok sinirim bozuldu.
Ertesi gün bahçeli bi cafeye gidelim dedik.Neyse oturuyoruz çocuklu bi grup aile geldi 3-5 çocuk var.Başladılar çığlık çığlığa oynamaya ama böyle bişey yok yani.Yolun ortasında yakan top oynamalar top kaç kere insanlara geldi falan ya sen ana babasın bi uyar dimi çocuğunu.Tamam hepimiz çocuk olduk da kimseyi böyle rahatsız etmedik yani ben hatırlıyorum bi misafirliğe giderdik annem bi bakardı bana olduğum yerde donar kalırdım yani.Bi kafa dinleyelim dedik çığlık seslerinden duramadık.En son dayanamadım ben bağırdım çocuklara baktım uyaran yok.Biraz sessiz olun lütfen çocuklar başımız şişti dedim.Ordan birinin annesi çıkıp demesin mi "e onlar da çocuk ablası napsınlar oynamaya geldiler". e iyi de ben de dinlenmeye geldim bütün gün dinlemek zorunda değilim dedim.Ya siz de haklısınız falan dedi ama ne çocuğu uyardılar ne başka bişey biz de daha fazla sinirimiz bozulmasın diye gittik.
Bıktım ya valla her yerde bağıran yerlere yatıp ağlayan çocuklar görmekten.Bebeklerle bi sorunum yok.Ama ne zaman ki çocuk oluyolar bağırıp çağırıp düz duvara tırmanmaya başlıyolar hiççç çekemiyorum.Yarın bigün çocuğum olsa nası bakıcam diye düşünüyorum çünkü gerçekten katlanamıyorum yani yapabilceğim bişey yok.Yani çocuğunuzla evde naparsanız yapın da kimse sokakta çocuklarınızın çığlıklarını ağlamasını dinlemek zorunda değil.Çocuğun kalbini kırmicam diye anne baba olduğunu unutuyo insanlar.Valla ben çok rahatsız oluyorum yani hele üst katımızda tepinen velede ve annesinin de "çocuk işte, laf geçiremiyorum" demesine hiç değinmicem.
Bıktım yaaa bıktım offffffff çok dolmuşum
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?