B Birikiucdort Sizinle hemen hemen ayni dusunceleri paylasiyorum.
Esimde bende anne-baba olmayi dusunmuyoruz ama dunyanin kurulu sisteminde yetistirilen cocuklar uzerine cok konusuyoruz.
Eger anne olmak isteseydim asla cocugumu okula gondermezdim. Okuma, yazma ogrensin.
Alisveris yapinca parasinin uzerini dogru alacak kadar 4 islem bilsin benim icin yeterlidir.
Dans etsin, basket oynasin, yuzsun, enstruman calsin, yeni diller ogrensin. Bunun sonucunda bir basari elde etmek zorunda degil, sinav stresini yasamasini istemiyorum.
Ilgisi varsa program yazsin, periyodik cetveli elementleri incelesin vs. bunlari hobi olarak yapsin.
Okulda bir seyler ogretiliyor ancak yeterli gorulmuyor hafta sonlari kurslar, ozel hocalar, dersaneler, hafta icinde etut merkezlerinde odev yaptirmalar, yazin kamplar falan acikcasi vicdanli, duyarli nesiller yetismiyor mekanik bireyler saracak etrafi.
Kreste birlikte oyun oynadigin en yakin arkadasin universite sinavinda senin rakibin, is hayatinda belki ustun olacak ve arkadas olarak degil ezeli dusman goreceksin. Istedigin seyleri elde etmen icin onlari geride birakip gecmen gerekecek.
Daha iyi bir gelecek, daha iyi bir maas, en hizlisindan bir araba, en luksunden bir ev vs. bu yatirimi cocuk egitimi uzerinden yapiyorlar. Sadece Turkiye' de degil dunyada boyle.
Kisi derseki ben cocugumu okula gondermem baska tarz egitim verecegim, cocugu sen dogursan da cocuk devletin cocugu, yaptirimlari var devlet elinden alir cocugunu (Cahil kalmis insanlarin ozellikle kiz cocuklarini egitimden yoksun birakmis olmasinin tabii ki takibi yapilmali).
Yani is ebeveynlerde bitmiyor. Sistemin tumden degismesi gerek bu da kimsenin isine gelmez.