Çocukken kardesime yaptığım en büyük hata ....

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Yani kizlar yaptıklarını unutmalarinaa deli oluyorum biz bir şey deyincede herşey normalmiş gibi davraniyorlar bu kezde acaba diyoruz biz mi haksizdik
 
Annem en son bana bu bedduayi etti (eğer öbür dunyada haksizsam cennetlik olasin yok ben hakli sen haksizsan inşallah cennet yüzü görmeyesin... bunu diyince bu kezde bu korku sardı beni
Hic korkmayin , annenizin cennetlik bi tarafi yok
Tovbe est tabi bunu ben bilemem ama eger cennet varsa ben boyle kotu bir insanla ayni yerde olmak istemezdim
Beter olsun gercekten cok sinirlendim konuyu okurken , elim ayagim bosaldi
Hic aramayin bile , ne guzel uzaktasiniz unutun ikisini de
 
Küçücük bir çocukmuşsunuz o yüzden aklınıza hiç takilmasin. Hiç birinin suçlusu siz değilsiniz, madem çocuklarına bunlari yasatacak 7 tane çocuk yapmak nedir..
 
Ölmüşlerdir umarım!
Yoksa kendi tükürüklerine bile muhtaç şekilde yaşamalarını dilerim.
Kardeşinize karşı suçluluk duymayın, hepiniz çocuktunuz ve psikopatların eline düşmüşsünüz.
Korku filmi senaryolarında daha beterleri yok!
Hikayenizi bir gazeteciyle isminiz gizli anlatmanızı ve böyle bireylerle her gün yüz yüze baktığımız gerçeğini haykırın isterim.
Susmayın!
Sizin gibi niceleri olabilir, konu komşusundan şüphe eden olabilir.
Sizler gibi çok üzülerek belirtiyorum ki kurbanlar ses çıkardıkça, sosyal devlet gerekeni yapacak, denetimlerini hat safhalara çıkaracaktır.
Ve lütfen, tüm kardeşleriniz ve siz uzmandan yardım alın.
Belli ki onlar resmen stokholm sendromundalar, aklıma türlü türlü şeyler geliyor.
Hepinizin kardeş olduğunuza emin misiniz mesela?
Ya da o kadının sizleri doğurduğuna!
Hay Allahım kanım dondu...
 
bu olayda en suçsuz siz ve kardesiniz.

Nasıl psikopatlarmış. Tamam eski anneler babalar ilgili degilmis ama bu kadar da degilmis kimse.

Unuttun olanları. suclamayin kendinizi. sıkı sıkı sarılın evlatlarınıza. öpün koklayın onları.

Allah o insanları da kahretsin.
 
Kardeşiniz çocukluğundan çok memnun sanırım baksanıza sizin anneliginizi kendisine eziyet eden annenizle karşılaştırıyor.Bosverin gitsin söylemeyin bence.
 
Boyle babanin tee.... bibbbbbbbbbb...


Hala yuzune bakiyo musunuz onun. ?? Annene dicek bisey bulamiyorum. Ezik bi insan.
 
Annem en son bana bu bedduayi etti (eğer öbür dunyada haksizsam cennetlik olasin yok ben hakli sen haksizsan inşallah cennet yüzü görmeyesin... bunu diyince bu kezde bu korku sardı beni

Ooo manipülasyon da var şiddet yetmiyormuş gibi. Bu tür ebeveynlerin çocukları sağlıklı düşünmekte zorlanırlar. Bu kadar ağır olmasa da benim çocukluğum da kötü geçti. Ve her seferinde annemin ve babamın manipülasyon yöntemleri ile kendimi suçladım. Ancak artık bunu yapmıyorum ve bunu başarmış olmamın tek sebebi oğlumdur. Tecrübe ettim ki gayet başka türlü anne olabiliyormuş insan. Gayet de ne yaşarsa yaşasın evladını düşünebiliyormuş. Önceliği evladı olabiliyormuş. Sizin de evlatlarınız var. Bir düşünün, anne babanızın yaptıklarını yapar mısınız evlatlarınıza? Cevabınız hayır ise asla annenizin söylediklerinden etkilenmeyin.

Benim annem ve babam için mühim olan çevreleri ve akrabalarıydı. Öncelik evlatlar değildi. Şimdi ben de anneyim ve oğlum zarar görecek ise herkesi karşıma alabiliyorum. Kendi ailemi ve hatta eşimi bile. E hani mecbur kalma? Hani çevresel şartlar? Hani yahu biz pamuklar içinde mi yaşıyoruz, bize zorluklar yok mu da bunları bahane edip evlatlarımıza sevgi vermekten kaçınıyoruz.

Bir süredir terapi alıyorum ve hep aynı noktaya çıkıyor konular. Aile. Anne baba tutumu vs. Benim hayatımın orta yerine sıçacaklar, benim bütün hayatımı etkileyecekler, karakterimi benliğimi, evliliğimi ve hatta anneliğimi bile etkileyen davranışları olacak ama bunlar için bahaneler sunup bir de manipülasyon yapacaklar öyle mi? Yok öyle dünya. Ben vicdanlarını rahatlatmayacağım onların. Siz de yapmayın.

Vereceğiniz cevap şu, "anne öteki dünyada seninle aynı yerde olmamız imkansız zaten. Bedduaya gerek yok bunun için"
Lütfen hayatınızın bundan sonrasında sizi etkilemelerine izin vermeyin. Yaptıklarının affı yok, telafisi yok. Özrü yok. Yok sayın onları. Kendinize yapacağınız en büyük iyilik bu olur.
 
Slm kizlar

Direk konuya girmek istiyorum şuan gözlerim yaşlı yazıyorum ....

Biz 7 kardeşiz ben 5 'ciyim bir kardesim var 11 ay küçük benden erkek oda birlikte büyüdük biz ayni okula ayni sınıfa gittik birlikte sokakta oynadık yani kısaca bir elmanın yarısi gibiydik büyüdük şimdi ben 25 yaşındayım kardeşim 24 yaşında...

Az önce onunla konuştum iki kızım var benim bugün küçük kızım hiç durmadı büyüğüde oyle onlara zarar vermemek için kendimi üzdüm ve haliyle sesim çıkmayacak duruma geldim kardesimde tlf sorunca beni durumu anlattım bana söylediği bu kelime beni eskilere götürdü siddetle geçen ilgisizlikle geçen sefillikle geçen çocukluguma

"Sen iki çocuğa bakamıyorsun anne 7 çocuğa baktı "

Deyince çok sinirlendim çünkü ben hiç bir zaman annemden babamdan ilgi görmedim. Zaten 7 kardeş hiçbirimiz görmedik küçük bedenimizle çalışmadığımiz bağ bostan kalmamıştı yemedigimiz dayak tekniği kalmamıştı bunu birde dönüp nasıl söyler bakımsızlıkta en üst safada (annem titizdi çok titiz demek istediğim giyim konusunda temizde olsa hep eskiydi okul konusunda kalem defter falan beddua edile edile alinirdi falan) neyse geçmişten kısa bir özet gectim anlatsam film olur yani hemde en üst düzeyde dramatik bir film ...

Kardeşimin sözünden sonra geçmişi bir turladim ilk 5 yaşında aklımın aldığı yasadiklarimdan düşünceler geldi aklıma birden 7 yaşında yaşadığım iki play geldi aklıma birtanesi şuydu"kardeşim kavga etmiştik babamın beni dövüp dovmedigini hatirlamiyorum ama kardesimi çok kötü bayılmıştı kardesimin kafasını bacaklarının arasından geçirmeye çalışıyordu babam bi yandanda çok zorluyordu bi yandanda kardesimi dövüyordu sonra yapamayinca onu havaya kaldirdi yere atti orda kardeşim bayıldı ha o ana kadar annemden tepki yok kardeşim bayılınca oğlumu öldürdün dedi yani ondan önce kurtarma falan yok zaten hangimizi babam bizi döverken elinden almaya kalktiki kendiside başka odada otururdu bayılma veya iş çok ciddi olsa müdahale ederdi oda rezil olmamak için....

Ikinci olayda şuydu "bizim bahçede birde ayrı bi tuvalet vardi ben o tuveleti kullandım afedersiniz söyleyecegim şey iğrenç ama yaptığım büyük tuvaletimi orda bıraktım yıkamadım benden sonra babam gitti tuvalete o pisliği orda görünce çok kızdı kim yaptı diye o sırda kardeşim tuvaletin çevrenindeydi babam onu görünce "senmi yaptin "dedi kardesim ne kadar ben yapmadim desede inanmadi aldi eline bir cubuk pislige batırmışti sonra onu kardeşimin ağzına sürdü bu olayi yıllar gecmesine rağmen beni "Affet ben hatalıyım diyemedim söylemek istiyorum acı çekiyorum her hatiladigimda ne olur ne yapmaliyim nasıl anlatmalıyım af dilemeliyim dilesem affet beni diye affederdi yoksa benden nefret eder mi?
Allahım bütün kalplere vicdan versin.
 
Slm kizlar

Direk konuya girmek istiyorum şuan gözlerim yaşlı yazıyorum ....

Biz 7 kardeşiz ben 5 'ciyim bir kardesim var 11 ay küçük benden erkek oda birlikte büyüdük biz ayni okula ayni sınıfa gittik birlikte sokakta oynadık yani kısaca bir elmanın yarısi gibiydik büyüdük şimdi ben 25 yaşındayım kardeşim 24 yaşında...

Az önce onunla konuştum iki kızım var benim bugün küçük kızım hiç durmadı büyüğüde oyle onlara zarar vermemek için kendimi üzdüm ve haliyle sesim çıkmayacak duruma geldim kardesimde tlf sorunca beni durumu anlattım bana söylediği bu kelime beni eskilere götürdü siddetle geçen ilgisizlikle geçen sefillikle geçen çocukluguma

"Sen iki çocuğa bakamıyorsun anne 7 çocuğa baktı "

Deyince çok sinirlendim çünkü ben hiç bir zaman annemden babamdan ilgi görmedim. Zaten 7 kardeş hiçbirimiz görmedik küçük bedenimizle çalışmadığımiz bağ bostan kalmamıştı yemedigimiz dayak tekniği kalmamıştı bunu birde dönüp nasıl söyler bakımsızlıkta en üst safada (annem titizdi çok titiz demek istediğim giyim konusunda temizde olsa hep eskiydi okul konusunda kalem defter falan beddua edile edile alinirdi falan) neyse geçmişten kısa bir özet gectim anlatsam film olur yani hemde en üst düzeyde dramatik bir film ...

Kardeşimin sözünden sonra geçmişi bir turladim ilk 5 yaşında aklımın aldığı yasadiklarimdan düşünceler geldi aklıma birden 7 yaşında yaşadığım iki play geldi aklıma birtanesi şuydu"kardeşim kavga etmiştik babamın beni dövüp dovmedigini hatirlamiyorum ama kardesimi çok kötü bayılmıştı kardesimin kafasını bacaklarının arasından geçirmeye çalışıyordu babam bi yandanda çok zorluyordu bi yandanda kardesimi dövüyordu sonra yapamayinca onu havaya kaldirdi yere atti orda kardeşim bayıldı ha o ana kadar annemden tepki yok kardeşim bayılınca oğlumu öldürdün dedi yani ondan önce kurtarma falan yok zaten hangimizi babam bizi döverken elinden almaya kalktiki kendiside başka odada otururdu bayılma veya iş çok ciddi olsa müdahale ederdi oda rezil olmamak için....

Ikinci olayda şuydu "bizim bahçede birde ayrı bi tuvalet vardi ben o tuveleti kullandım afedersiniz söyleyecegim şey iğrenç ama yaptığım büyük tuvaletimi orda bıraktım yıkamadım benden sonra babam gitti tuvalete o pisliği orda görünce çok kızdı kim yaptı diye o sırda kardeşim tuvaletin çevrenindeydi babam onu görünce "senmi yaptin "dedi kardesim ne kadar ben yapmadim desede inanmadi aldi eline bir cubuk pislige batırmışti sonra onu kardeşimin ağzına sürdü bu olayi yıllar gecmesine rağmen beni "Affet ben hatalıyım diyemedim söylemek istiyorum acı çekiyorum her hatiladigimda ne olur ne yapmaliyim nasıl anlatmalıyım af dilemeliyim dilesem affet beni diye affederdi yoksa benden nefret eder mi?
Bunlar gerçek değil demi ?? Ne aileler var yaa madem düzgün bakmayacaksınız ne diye 7 çocuk yapıyorsunuz ? Bazen oğluma sesimi bile yukselttigim zaman o gün vicdan azabından kahroluyorum gidip gelip ellerini öpüyorum sarılıyorum. Vicdan yoksunu bir aile gerçekten. Konuya gelince de çocukmussunuz daha yani o korkuyla ne yapabilirsiniz ki takmayın bu kadar tabiki aklınıza gelir üzülürsünüz ama çocuk aklı ıste bu kadr kötü hissetmeyin kendinizi
 
Sakın söylemeyin. :(

Belki unutmuştur her şeyi. Tekrar hatırlatıp acı cektirmeyin.

Ya off ne okudum ben böyle :(

Şimdi mutlu mu bari kardeşiniz ?
 
Bence eski defterleri açıp bir daha eski yaralarını deşmeyin kardeşinizin. Aynı sekilde siz de dusunmeyin. Çocuk yaştaymışsınız, bir de şiddete, hakarete maruz kalınca böyle bir olayda korkmanız cok normal.

Cocuklarda suc yok. Dilim er vermiyor anne baba demeye su insan disi varlıklara ama hepsi onların sucu, eseri. Umarım kalan hayatınızda mutlu olursunuz, bunlardan ders cıkarıp iyi bir anne baba olursunuz.
 
Bu konuda hic bir kabahatiniz yok. Çünkü cocuktunuz. Kardesinize bu büyük vicdansizligi yapan babaniz olacak o kişi. Kardesinizin ayaklarina kapanip af dilemesi gereken o. Kendinizi uzmeyin. Cocuktunuz. Boyle hastalikli anne babaya sahip oldugunuz halde bu kadar vicdan sahibi birisiniz. Kendinizi suclamak yerine, Kendinizle gurur duyun. Cunku gercekten iyi kalplisiniz.
 
İşkenceci anne baba olunca yapılan şey işkence olmuyor mu? Tek becerisi seks yapıp üremek olan bir lokma yemek yedirip on bin kat kötülük eden insanlar mı anne baba? Yahu saçmalamayın.Olmaz olsun öyle anne baba.7 çocuk yapmasalarmış.İğrenç insanlar.
 
Eskiler diyor su kadar cocugu buyuttum diye buyuttun de ne oldu ruh sagliklari bozuk.onemli olan sayi degil mutlu buyutmek.
Şu yazdiklariniz o kadar dogru ki.benim de annem sorsan 6 cocuk büyutmüs ama hepimizin psikolojisi bozuk dayakla sefillille büyudük.smdi baksan hepimizde bi psikolojil rahatsizlik var.dediginiz gibi ne kadar cocuk buyuttugun degil cocuklari nasil buyuttugun onemli
 
Allah o babani kahretsin insaAlah. Böylelerine evlat nasip etmese keske rabbim. O kardesinin yerinde olsam baba diye yuzune bakmazdim asla
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Back
X