- 1 Ağustos 2024
- 38
- -8
- 34
-
- Konu Sahibi Gunesim010
- #1
Çocuğum çok zordu daha ufakken gerçi hala ufak ama -9aylık- ben hariç kimsede durmadığından işimi bırakmak zorunda kaldım. Şimdilerde yeniden sektöre girme peşindeyim ama tam cesaret edemiyorum. Çünkü hala bana düşkün bir bebek. Sadece anneannesinde onca saat durabilir ama o da çalışıyor ve kanser tedavisi görüyor. Bu durumun psikolojik açıdan çok yıpratıcı olduğunu söyleyebilirim. Hiçbir işe yaramıyormuş gibi hissediyorum hala. Çevrem de bazen emeklerin boşa gitti diyor ama çok umursamıyorum o kısmı. Mümkünse çalışma hayatınızı bırakmayın. Çocuk, evlilik ve evin sorumlulukları altında eziliyor insan. Anlıyor ki meğer iş yerinde kafa dinleyebilirmiş.Merhaba arkadaşlar,
Bu sene ilk defa anne olacağım, Allahın izni ile. Bu zamana kadar full eğitimime odaklandım ve güzel, yüksek seviyede bir mesleğim var, çok şükür.
Bundan sonrasını düşünüyorum. Eğer çalısmaya devam edersem bu benim çocuğumu ve ev düzenimi etkiler. (Hamileyim diye bir müddet şu an izin aldım)
Eğer işimi bırakırsam emeklerim 'boşa' gidecekmiş gibi ve ben hiç bir şekilde 'kendime ait' bir meşkulatım olmayacak, ve buda tabiki evdeki dinamiği etkiler.
Benimle aynı durumda olanlar var mı? Bu konuda tecrübesi olan ve tavsiye edebilen var mı?
Bu konu çoçuk sayısını da etkiliyor. Bir yandan hayalim büyük bir aile olabilmek. Diğer yandan kendimi artık saymamak ve sadece anne rolünde olmayı taşıyabilirmiyim?
Yüksek lisans yurt dışı eğitimliyim. 30+
Kalbim klasik ev duzeni yanında. Mantığim ve strateji yönden iş hayatımı da düşünüyorum. Çok arada kaldım.Bu sizin hayat görüşünüzle ilgili bir şey. Nasıl bir ev düzeni istiyorsunuz?
Ben çalışıyorum. Evimizde yardımcı ablamız var. Oğlum kreşe gidiyor. 2. Çocuk istiyorum bu aralar. Evde yardımcınız olursa düzeniniz çok etkilenmez. Ama evde olayım çocuklarımın hiçbir anını kaçırmayayım onları ben yetiştireyim gibi düşünceleriniz varsa evde olmak daha iyi
Çocuğum çok zordu daha ufakken gerçi hala ufak ama -9aylık- ben hariç kimsede durmadığından işimi bırakmak zorunda kaldım. Şimdilerde yeniden sektöre girme peşindeyim ama tam cesaret edemiyorum. Çünkü hala bana düşkün bir bebek. Sadece anneannesinde onca saat durabilir ama o da çalışıyor ve kanser tedavisi görüyor. Bu durumun psikolojik açıdan çok yıpratıcı olduğunu söyleyebilirim. Hiçbir işe yaramıyormuş gibi hissediyorum hala. Çevrem de bazen emeklerin boşa gitti diyor ama çok umursamıyorum o kısmı. Mümkünse çalışma hayatınızı bırakmayın. Çocuk, evlilik ve evin sorumlulukları altında eziliyor insan. Anlıyor ki meğer iş yerinde kafa dinleyebilirmiş.
Yani yanlış anlamayında yüksek eğitimli 30+ yaşta bir kadın olarak çocuk olunca toptan bırakmayı düşünmek hiçte eğitimli birinin yapacağı iş değil. Milyonlarca kadın nasıl yapıyosa sizde öyle yapacaksınız, 2-3 sene ara versem demenizi anlarımda direk işi gücü bıraksam mı demeniz çok abes gerçekten.Merhaba arkadaşlar,
Bu sene ilk defa anne olacağım, Allahın izni ile. Bu zamana kadar full eğitimime odaklandım ve güzel, yüksek seviyede bir mesleğim var, çok şükür.
Bundan sonrasını düşünüyorum. Eğer çalısmaya devam edersem bu benim çocuğumu ve ev düzenimi etkiler. (Hamileyim diye bir müddet şu an izin aldım)
Eğer işimi bırakırsam emeklerim 'boşa' gidecekmiş gibi ve ben hiç bir şekilde 'kendime ait' bir meşkulatım olmayacak, ve buda tabiki evdeki dinamiği etkiler.
Benimle aynı durumda olanlar var mı? Bu konuda tecrübesi olan ve tavsiye edebilen var mı?
Bu konu çoçuk sayısını da etkiliyor. Bir yandan hayalim büyük bir aile olabilmek. Diğer yandan kendimi artık saymamak ve sadece anne rolünde olmayı taşıyabilirmiyim?
Yüksek lisans yurt dışı eğitimliyim. 30+
Konu yapabilmek değil. Ne şekilde yapmak istemek. Çocuğumun eğitimini, gelişimini 'dışarıya' emanet etmek istemiyorumBütün dünyada kadınlar hem çocuk büyütüyor hem de mesleğini yapıyor. Demek ki yapılabiliyor
Çok deli dolu, bir anda her şeyi yapabilen bir insandım anne olmadan önce. Eşimle dinamiğimiz daha farklıydı. Sanırım anne olunca bir durağanlık geldi. Tabii herkeste aynı olacak değil ama bende durumlar böyle. Eşimle daha sık tartışır olduk bu dönemde yine ama şükür çözebiliyoruz. Elinden geldiği kadar yardımcı oluyor ama ben eski ben değilim sanırımYorumun için teşekkür ederim. Allah kolaylık versin.
Kalbim klasik ev duzeni yanında. Mantığim ve strateji yönden iş hayatımı da düşünüyorum. Çok arada kaldım.
Kendime de güveniyorum. Bir kaç sene sonra yine mücadele edip istediğim yere gelebilirim Allahın izni ile.
Şimdi de kreş, bakıcı vs imkanlar var ama sıcak bakmıyorum.
İnsan psikolojisine de yatkınım. Benim evde olmam eşim ve benim aramı nasıl etkiler diye de düşünüyorum. O 'cool' tarafım çok arka planda olacak endişem de var.
Bebeğim 6 aylık. 3 aylıkken 1 yıl ücretsiz izin almıştım yani Allah nasip ederse 15 aylıkken işe başlayacağım. Ne yalan söyleyeyim evde bebekle olmak çok güzel çok tatlı ama aşırı yorucu. Üstelik gerçekten sen sen olmaktan çıkıyorsun evde, çalışmaya alıştığın için. Şu an bile 1 2 saatliğine anneme emanet edince özlüyorum bebegimi doğru, gerçekten bırakmak çok zor ama bazen de düşünüyorum işe başlasaydım mental olarak daha mı iyi olurdum diye. Tamamen evde olup bebeğe odaklanmak çok zor üstelik öyle hayal ettiğiniz gibi devamlı bir eğitim etkinlik harika kaliteli zaman geçirme durumu da olmuyor. Tabii ki yine başa dönsem yine ücretsiz izin alırdım ama bu evde olmanın zorluğunu değiştirmiyorKonu yapabilmek değil. Ne şekilde yapmak istemek. Çocuğumun eğitimini, gelişimini 'dışarıya' emanet etmek istemiyorum
Neden böyle düşünüyorsunuz? Eğitimli demek illa başkası için çalışmakmı demek?Yani yanlış anlamayında yüksek eğitimli 30+ yaşta bir kadın olarak çocuk olunca toptan bırakmayı düşünmek hiçte eğitimli birinin yapacağı iş değil. Milyonlarca kadın nasıl yapıyosa sizde öyle yapacaksınız, 2-3 sene ara versem demenizi anlarımda direk işi gücü bıraksam mı demeniz çok abes gerçekten.
Kadınların ortak problemi malesef ki. Ama hem çocuk yapıp hem çalışan bir sürü insna var. Zaten belli süre izinli oluyorsun sonda bakıcı kreş vs büyüyor çocuk ama derseniz ki ben çocuğumun her anına eşlik etmek istiyorum bakıcı vs istemem o zaman tabi ara vermeniz gerekecektirMerhaba arkadaşlar,
Bu sene ilk defa anne olacağım, Allahın izni ile. Bu zamana kadar full eğitimime odaklandım ve güzel, yüksek seviyede bir mesleğim var, çok şükür.
Bundan sonrasını düşünüyorum. Eğer çalısmaya devam edersem bu benim çocuğumu ve ev düzenimi etkiler. (Hamileyim diye bir müddet şu an izin aldım)
Eğer işimi bırakırsam emeklerim 'boşa' gidecekmiş gibi ve ben hiç bir şekilde 'kendime ait' bir meşkulatım olmayacak, ve buda tabiki evdeki dinamiği etkiler.
Benimle aynı durumda olanlar var mı? Bu konuda tecrübesi olan ve tavsiye edebilen var mı?
Bu konu çoçuk sayısını da etkiliyor. Bir yandan hayalim büyük bir aile olabilmek. Diğer yandan kendimi artık saymamak ve sadece anne rolünde olmayı taşıyabilirmiyim?
Yüksek lisans yurt dışı eğitimliyim. 30+
Bebeğim 6 aylık. 3 aylıkken 1 yıl ücretsiz izin almıştım yani Allah nasip ederse 15 aylıkken işe başlayacağım. Ne yalan söyleyeyim evde bebekle olmak çok güzel çok tatlı ama aşırı yorucu. Üstelik gerçekten sen sen olmaktan çıkıyorsun evde, çalışmaya alıştığın için. Şu an bile 1 2 saatliğine anneme emanet edince özlüyorum bebegimi doğru, gerçekten bırakmak çok zor ama bazen de düşünüyorum işe başlasaydım mental olarak daha mı iyi olurdum diye. Tamamen evde olup bebeğe odaklanmak çok zor üstelik öyle hayal ettiğiniz gibi devamlı bir eğitim etkinlik harika kaliteli zaman geçirme durumu da olmuyor. Tabii ki yine başa dönsem yine ücretsiz izin alırdım ama bu evde olmanın zorluğunu değiştirmiyor
Çok basit bir cevap. Bazen hayatta başa gelen şeyler oluyor ve ozaman ona göre hareket etmek gerekiyor. Hamile kalmadan düşünseydim yine aynı düşüncelere sahip olacaktım.Hamile kalmadan dusunulmesi gereken şeyler bunlar
Kalbim klasik ev duzeni yanında. Mantığim ve strateji yönden iş hayatımı da düşünüyorum. Çok arada kaldım.
Kendime de güveniyorum. Bir kaç sene sonra yine mücadele edip istediğim yere gelebilirim Allahın izni ile.
Şimdi de kreş, bakıcı vs imkanlar var ama sıcak bakmıyorum.
İnsan psikolojisine de yatkınım. Benim evde olmam eşim ve benim aramı nasıl etkiler diye de düşünüyorum. O 'cool' tarafım çok arka planda olacak endişem de var.
Yorumum için teşekkür ederim. Maddi yandan sıkıntı olmaz. Olsa bile yetinirim sorun değil. Evde yapamam düşüncesi bana çok bencil geliyor. 1/2/3 sene çocuğuma odaklanmam sanki boynumun borcu ve en ust odak noktası gibi hissediyorum.Ben 33 yaşında anne oldum, zaten mesleğimde belirli bir tecrübeye sahiptim. Ücretsiz iznimi kullandım ve ise dönüş yaklaşınca bebeğimi bırakamayacağıma karar verdim, ayrildim. 1.5 yılın sonunda ise döndüm ama keşke 3 yaşına kadar çok bekleseydim diye hep pişmanlığım var.
Böyle durumlarda sizin karakteriniz, maddi imkanlariniz vs çok önemli. Eğer evde yapamam yada maddi olarak çok zorlanırız diyorsaniz ücretsiz izinden sonra bakıcı desteği ile buyutursunuz çocuğunuzu. Sağlıkla kucağıniza alın inşallah
Ben de onu söylüyorum, milyonlarca kadın çalışarak çocuk büyütüyor onların çocukları gelişimsiz eğitimsiz mi büyüyor hayır. Demek ki yapılabiliyor. Ha sizin o milyonlarca kadından farklı özel durumlarınız varsa bilememKonu yapabilmek değil. Ne şekilde yapmak istemek. Çocuğumun eğitimini, gelişimini 'dışarıya' emanet etmek istemiyorum