- 1 Ağustos 2024
- 38
- -8
- 34
-
- Konu Sahibi Gunesim010
- #21
Haklısınız. Bazen yaşadıkça cevaplar sunuluyor.
Haklısınız. Bazen yaşadıkça cevaplar sunuluyor.Ben açıkçası evde olmayı falan seviyorum ama çalışmadığım dönemlerde kendimi hayattan kopuk ve asosyal görüyorum. Zaten çalışmayan hiç arkadaşım yok. Konu komşum yok. Ailem farklı şehirde. Benim hiç çalışmayan kadın ortamım olmadı. Sudan çıkmış balık gibi oluyorum evde. Ev işi desen boğuyor. Evde olunca düzenli pazar alışverişi yemek vs yükü bende oluyor. Şu an eşimle bölüşüyoruz. Sevdiğim işler değil. Kendimi tanıyorum. O yüzden bırakamam işi.
Bilmiyorum doğum izninde daha iyi anlarsınız kendinizi.
ben de size katılıyorum para ile ilgili sıkıntı yoksa çalışmamayı tercih ederim öyle bir zamanda en azından çocuğum kendini ifade edebilecek yaşa ya da kreş yaşına gelene kadar... İş yeri benim mesleğimde kesinlikle kafa dinleme yeri değil açıkçası çok kaoslu bir iş olduğundan da öyle düşünüyor olabilirim ama kendi bakış açımdan çocuğuma enerjim ve sabrım kalmaz diye düşünüyorum... bu nedenle mesela cocuk düşünmüyorumBende sanırım aynısını yapacağım. Ve sana inanıyorum. Para herzaman kazanılır. Ama çocuğuna verdiğini senden başka kimse sunamaz.
Cocuklar orada burada lafınızı birkac yıl sonra hatırlarsınız umarım.Neden böyle düşünüyorsunuz? Eğitimli demek illa başkası için çalışmakmı demek?
Etrafınıza bakın. Kadınlar tükenmiş halde. Her sorumluluğu taşıyorlar, gözlerindeki ışık enerji sönmuş. Cocuklar orda burda.
Feminin/ dişil enerjiden çıkmış durumda kadınlarımız.
Cocuklar orada burada lafınızı birkac yıl sonra hatırlarsınız umarım.
Siz akıl almak mı istiyorsunuz yoksa yargı dağıtmak mı?
Biz size sormadık ki görüşünüzü.
Eş ile aranızda zaman zaman gerginlikler olacaktır. Çocuk bakmak çok zor bazen stresiniz yansıyacak her kosulda. Çatıştığınız noktalar olacak.Çok yorulacaksınız ve bazen bu yorgunluğunuzda onun oturması bile gözünüze batacak yardımcı olsa bile. Ben 3 yaşına kadar çalışmayı düşünmüyorum. Bebeğim 9 aylık. Bazen uzaklaşmak istiyorum. Ama çoğu zaman evde onunla olmayı seviyorum her şeye rağmen. Bence doğum izninizi kullanın sonra bebek bakarken karar verin işmhayatına dönüp dönmeyeceğinize.Merhaba arkadaşlar,
Bu sene ilk defa anne olacağım, Allahın izni ile. Bu zamana kadar full eğitimime odaklandım ve güzel, yüksek seviyede bir mesleğim var, çok şükür.
Bundan sonrasını düşünüyorum. Eğer çalısmaya devam edersem bu benim çocuğumu ve ev düzenimi etkiler. (Hamileyim diye bir müddet şu an izin aldım)
Eğer işimi bırakırsam emeklerim 'boşa' gidecekmiş gibi ve ben hiç bir şekilde 'kendime ait' bir meşkulatım olmayacak, ve buda tabiki evdeki dinamiği etkiler.
Benimle aynı durumda olanlar var mı? Bu konuda tecrübesi olan ve tavsiye edebilen var mı?
Bu konu çoçuk sayısını da etkiliyor. Bir yandan hayalim büyük bir aile olabilmek. Diğer yandan kendimi artık saymamak ve sadece anne rolünde olmayı taşıyabilirmiyim?
Yüksek lisans yurt dışı eğitimliyim. 30+
Önemli değil. Mesleğin kendisi hiç bir fark yatırmaz konu için.Yüksek seviye meslek nedir?
Herşey ğönlunuzce olsun. Bebişe selamEş ile aranızda zaman zaman gerginlikler olacaktır. Çocuk bakmak çok zor bazen stresiniz yansıyacak her kosulda. Çatıştığınız noktalar olacak.Çok yorulacaksınız ve bazen bu yorgunluğunuzda onun oturması bile gözünüze batacak yardımcı olsa bile. Ben 3 yaşına kadar çalışmayı düşünmüyorum. Bebeğim 9 aylık. Bazen uzaklaşmak istiyorum. Ama çoğu zaman evde onunla olmayı seviyorum her şeye rağmen. Bence doğum izninizi kullanın sonra bebek bakarken karar verin işmhayatına dönüp dönmeyeceğinize.
Önemli değil. Mesleğin kendisi hiç bir fark yatırmaz konu için.
Benim, bana ait durumumu, düşüncelerimi acığa getirmek istedim. Sadece daha iyi anlaşılmak için. Kendi konumun uzerinde, kendi kendime yorum yapıyorum.Hayat görüşünüz az çok belli, siz evde oturun çocuğunuza bakın da bir sürü kadın mesleği bile olmadığı halde çalışıyor. Nasıl vicdanınız varıyor da çıcuklar orda burda, dişil enerjileri sönmüş diye bir kalemde damgalıyorsunuz onları anlayamıyorum. Zaten çalışan annelerin anneliğine kadınlığına eşleriyle ilişkilerine dair bu kadar net fikirleriniz varsa neden forumdan tavsiye istiyorsunuz. Eşiniz yeteri kadar kazanıyorsa gönül rahatlığıyla çalışmayın. Hakikaten arkadaşın dediği gibi çalışan anneler sizden fikrinizi sormuyor ki haklarında fikir yürütüyorsunuz
Teşekkür ederim.Mesleğin kendisi fark yaratmaz ama kişinin kendini ifade şekli fark yaratır.
Konu yapabilmek değil. Ne şekilde yapmak istemek. Çocuğumun eğitimini, gelişimini 'dışarıya' emanet etmek istemiyorum
Neden böyle düşünüyorum ? Dövülen, aldatılan,boşanmanın ayıp olduğunu düşünüp arkasında ailesi durmayan, bir mesleği olmadığı için tüm bunlara katlanan, evden cesedi çıkan ama çocuklarını alıp kapıyı çıkamayan kadınlar olduğu için. Forumu biraz gezin bakalım neden katlanıyorlar berbat evliliklerine? Neden çocukların psikolojisi bozuk büyüyor?Neden böyle düşünüyorsunuz? Eğitimli demek illa başkası için çalışmakmı demek?
Etrafınıza bakın. Kadınlar tükenmiş halde. Her sorumluluğu taşıyorlar, gözlerindeki ışık enerji sönmuş. Cocuklar orda burda.
Feminin/ dişil enerjiden çıkmış durumda kadınlarımız.
Cok tesekkur ederim cok faydali bir yorum oldu. Iki defa okudum:) daha fazla tavsiye almak isterim. Özel konusma oluyormu?Çocuğunuz 3 yaşına gelince zaten kreşe gitmesi onun faydasına olacak, sonra da okula gidecek. Yani bir noktada o çocuğu dışarıya emanet edeceksiniz. O zamana kadar ara verebilirsiniz elbette ama komple iş hayatını bırakmak bence çok çok yanlış.
Ha 3-4 çocuk için aynı yolu izlemek isterseniz tabi ki bir kariyer inşa etmeniz zor olur. Ama dereyi görmeden paçayı sıvamayın derim. Çocuğum olmadan önce iki çocuk yapma konusunda çok nettim. Oğlum 5 yaşında bizde hala ikincinin en ufak bir emaresi yok. Şu an geniş aile, klasik ev düzeni istediğinizi düşünüyorsunuz. Ama işin içine girince belki de o hayatı sevmediğinizi farkedeceksiniz. 2-3 sene evde çocukla kalınca fikriniz oturur. Şimdiden kendinize keskin sınırlar koymayın bence.
Cok haklisiniz. Ve tekrar ediyorum, uzgunum yanlis ifademdem. Ben hayatin ne kadar zor oldugunu bilen ve yasamis birisiyim. Ordan simdi oyle gozukmuyor, orasi onemli degil. Benim yorumum, protestim kendime. Hayatin zorluguna ve haksizligina. Tamamen katiliyorum ve herseyin farkindayim.Neden böyle düşünüyorum ? Dövülen, aldatılan,boşanmanın ayıp olduğunu düşünüp arkasında ailesi durmayan, bir mesleği olmadığı için tüm bunlara katlanan, evden cesedi çıkan ama çocuklarını alıp kapıyı çıkamayan kadınlar olduğu için. Forumu biraz gezin bakalım neden katlanıyorlar berbat evliliklerine? Neden çocukların psikolojisi bozuk büyüyor?
İş feminenlik mi sizce? Kocanız bir gün delirip sizi dövse, yada ben aşık oldum herkes yoluna gitsin dese, aldatılsanız, psikolojik/ekonomik şiddete maruz kalsanız ne yapacaksınız? Gerçekten söyleyin, varsayalım arkanızda ailenizde yok, nereye gidiceksiniz? Kadın sığınma evine mi? 6 ay sonra ne olacak? Binlerce işsiz insan varken eğitimsiz, tecrübesiz birini kim işe alacak?
Her Kadın çalışmak zorunda değil bu “her kadınlar” pasif geliri olan, kendini geliştirmiş ve tek başınada var olabilen kadınlar. Kocası elini çektimi ortada kalacak olan kadınlar değil.
Başkası için çalışmıyoruz kendimiz için geleceğimiz için çalışıyoruz, çocuklarımıza kızlarımıza güzel bi örnek olmak için çalışıyoruz, dişil enerjimizi sömürecek, erkek gibi davranmak erkeğin sorumluluklarını almak zorunda bırakacak erkeklerle evlenmiyoruz.
Ben sağlıkçıyım, mesleğimede kocama aşık olduğum gibi aşığım. İnsan beşer şaşar demişler, günün sonunda sizi yarı yolda bırakmayacak, çocuklarınıza gelecek sağlayacak ve siz istemedikce sizi asla terk etmeyecek olan tek şey mesleğinizdir.
Umarım sizde bu bilince ulaşabilirsiniz bir gün.
Neden böyle düşünüyorsunuz? Eğitimli demek illa başkası için çalışmakmı demek?
Etrafınıza bakın. Kadınlar tükenmiş halde. Her sorumluluğu taşıyorlar, gözlerindeki ışık enerji sönmuş. Cocuklar orda burda.
Feminin/ dişil enerjiden çıkmış durumda kadınlarımız.