3 yıllık evliyim, basından beri hep korunduk. Çocuk düşüncesi bile hep korkuttu beni.
En buyuk korkum uyuyamamak mesela.
Cocuklara düşkünlüğüm yok, öyle pek sevmem. Dısarıda sımarık bir cocuk gorunce bile tepem atar, tahammül edemem.
Zaten kedilerim var, köpeğim var. Deli gibi aşık oldugum bir kocam var, düzenim var. Bir eksikliğini hissetmiyorum hiç.
Ama gecen haftalarda bir rüya gördüm bebeğim olmuştu,emziriyordum. Uyandıgımda öyle üzüldüm ki ruya oldugu için. Keşke gercek olsaydı diye gecirdim içimden. Annelik hissi mi girdi içime o ruyada bilmiyorum.
Sonra bu hafta cok ciddi gebelik belirtileri yasadım. Korundugumuz halde, olmayacağını bildiğim halde içimde bir seyler değişti.
Test yaptım negatif oldugunu gorunce nasıl yıkıldıgımı anlatamam.
İçten içe istiyormuşum meğer.
Sözün özü, ben aslında coğu kadının, istemese bile içinde bir yerlerde anne olmak için can atan bir yanı olduguna inanıyorum. Bende de varmış meğer.
acaba fazla mı stres yapıyorım
