Çocuk sevmeyenlerin çoçuğu olunca....

burcubahar0635 .!.:

ben de senin gibi düşünüyorum.
hatta bana kalırsa her insanın üremesi gerekmiyor.
ülke ekonomik krize doğru hızla yol alıyor.
her an 3.dünya savaşı çıkabilir.
ülkenin siyasi durumundan; sosyal ve ekonomik şartlarından bahsetmiyorum bile.
hal böyle olunca bir kere değil yüz kere düşünüyor insan ve evet ya ben bu işi hallederim sonucuna varamıyor maalesef.

Genişletmek için tıkla...

gullu19 .!.:

Felaket tellalımısın?

Genişletmek için tıkla...

burcubahar0635 .!.:

ben de senin gibi düşünüyorum.
hatta bana kalırsa her insanın üremesi gerekmiyor.
ülke ekonomik krize doğru hızla yol alıyor.
her an 3.dünya savaşı çıkabilir.
ülkenin siyasi durumundan; sosyal ve ekonomik şartlarından bahsetmiyorum bile.
hal böyle olunca bir kere değil yüz kere düşünüyor insan ve evet ya ben bu işi hallederim sonucuna varamıyor maalesef.

Genişletmek için tıkla...

gullu19 .!.:

Felaket tellalımısın?

Genişletmek için tıkla...

heramora .!.:

Benim miniğim ben istemeden oldu. Hazır değildim. O kadar çook ağladım ki. Ama minik tekmelerini hissetmeye başlayınca kendimden utandım.
Hala çok korkuyorum. Ben çocuk ruhluyum. Hala çocuk gibi hissediyorum. Bi bebeğe nası bakarım? Hemde bi yandan çalışırken? Nasıl ilgilenirim? Ya onu üzersem? Kafamda milyonlarca soru var. Biliyorum çok ağlayacağım üzüleceğim. Ama bende anne olmayı becereceğim. Becermek zorundayım. Her gün bebeğime söz veriyorum.

Genişletmek için tıkla...

Suna2222 .!.:

Benim 3 çocuğum var iyiki varlar onlar benim dünyam onlarsız nefes bile alamam vazgeç bu korkulardan sonra pişman olucaksin anneliğin ne olduğunu bir bilseydin hiç düşünmezdin

Genişletmek için tıkla...

gullu19 .!.:

Felaket tellalımısın?

Genişletmek için tıkla...

burcubahar0635 .!.:

ben de senin gibi düşünüyorum.
hatta bana kalırsa her insanın üremesi gerekmiyor.
ülke ekonomik krize doğru hızla yol alıyor.
her an 3.dünya savaşı çıkabilir.
ülkenin siyasi durumundan; sosyal ve ekonomik şartlarından bahsetmiyorum bile.
hal böyle olunca bir kere değil yüz kere düşünüyor insan ve evet ya ben bu işi hallederim sonucuna varamıyor maalesef.

Genişletmek için tıkla...

eceezgi .!.:

Herkese selam;
Bir konuda fikir almak istiyorum.
36 yaşındayım , 3 senelik evliyim.
Evde bir kedimiz var ,4 yıldır bizimle yasıyor ve ben ona resmen aşığım , çocuğum gbi seviyorum ilgileniyorum.
Eskiden çocukları çok sever iken , kedimiz gelince benim cocuklara olan ilgim , sevgim azaldı bakıs acım değişti.

3 yıldır hiç korunmadık ve çcouk da çok istemedık eşimle.
Zaten çocugumuz olmadı, ya aşılama ya da tüp bebek yöntemi ile olabilecek gibii görünüyor.
Bir yandan cocugu olanlara özenirken , bir yandan da çocugum olmadığı için nasıl bir rahatlığın içindeyim buna sevınıyorum.
Eşimle aramız çok iyi, eşim de ben de duygusal merhametli, aile bagları güçlü olan evcimen insanlarız.
Eşim de benimle yaşıt , o da bana ve evine çok bağlı.
Çocuk konusunu kendı aramızda bile çok gündeme getirmedik , onun da bende oldugu gbi korkular vardı sanırım.
Bu hafta sonu benimle konustu ve artık bizim de cocugumuz olmasını istediğini, evde pıtır pıtır bir yavrunun dolanmasını görmek istediğini belirtti.
Günde 10 saat çalışıyorum , günde 2-3 saat yakın bir zamanım yolda geçiyor işe gidip gelirken,
Eve gidince yemekten snr keyfime bakıyorum , evimiz sessiz sakin , huzur verici.
Bebek bir yandan istiyorum , anneliği tatmak istiyorum , ikimizin bir parçası olan evladımız olsun istiyorum ama bir yandan da düzenımızın bozulacagı korkusu var içimde, rahatımız kaçaçak , artık hiç boş vakt,m olmayacak , sürekli bebekle ilgilenmek zorunda kalacağım , eşimle başbasa olan zamanlarımız kısıtlanacak ,gibi gibi gibi....
Bu düşünceler beynimi yiyiyor resmen.
Arkadaslarım kendı cocugun olursa seversın , alışırsın kediye bile bakıyorsun dıyorlar.
Bundan ben de eminim ama benim sormak istediğim şu; bu korkuları benım gbı yasayan kişiler anne olunca ne gibi duygular oluştu sizde.
Bu korkularınız geçti mi?
Bir de burada okuyorum çocuktan snr bazı eşler olumsuz anlamda çok fazla değişiyorlar, evden uzaklaşıyorlar , eşlerinden uzaklaşıyorlar,evde cocukların sesine , hastalığına , zor zamanlarına falan tahammül edemeyen erkekler var.
Bunlar da beni çok korkutuyor.
Fikirlerinizi alabilir miyim bu duygulara sahip olan anne olmuş kişilerden.

Genişletmek için tıkla...

dagci .!.:

fazla sorumluluk almadan geçince hayat zorlayacak şeyler sıkıyor haliyle.

hiç bir iş insan yetiştirmekten daha kıymetli ve sonucu mutlu edemez.

belli bir yaştan sonra zor gelmesi daha muhtemel ama yaşanması gereken bir duygu.

insanı olgunlaştıran,sabrı ve fedakarlığı derindne hissettiren,empati yapmayı öğreten farklı bir deneyim.

rahatım bozulmasın düşüncesi yaygın gördüğüm kadarıyla.

hayırlısı olsun.her çocuk ihtiyacı olan sevgi,ilgi ve bakımla büyüsün.

Genişletmek için tıkla...

denizkestanesi .!.:

Düşüncelerinizi çok iyi anlıyorum , 1 yıllık evliyim 28 yaşında evlendim ve şu an 5 aylık hamileyim. Üstelik çocuk olayını en az 2 sene sonra falan düşünüyordum ama sonra yaş ilerledikçe hamile kalamayanları falan gördükçe bir korkuya kapıldım ve bununla birlikte çocuk istedim,eşimle benden bir parça ki eşim benden daha istekliydi. Evlendikten 7 ay sonra korunmayı bıraktık ve ilk ay hamile kaldım,şaşkınlık ve sevinç bir arada yaşadım.İnsan hamile olunca anlıyor ne kadar güzel bir duygu olduğunu,ultrasonda ilk kalp atışını duyduğunda...parmağını emerken ...hıçkırdığını gördüğünde..sürekli ona bişeyler almak istiyorum,bir an önce ona kavuşmak istiyorum,içimde bir özlem var.. sevmediğim yemekleri sırf içimde o var diye yiyorum... bekarken benim de kedim vardı,hayvanları aşırı severim..evlenince kedimi annemlerde bıraktım,onu da çok özlüyorum,bebekken gelmişti bize ama inanın anne olmak bambaşka birşey...eşim de çok değişti,sevgisi katlandı...zaten bana çok ilgili sevgi dolu olan eşim,şimdi bana karşı daha şevkatli,ev işlerinde bana çok yardımcı,çok anlayışlı...daha fazla beklemeyin,yaşınız da geçmeden ve sonradan pişman olmadan,iş işten geçmeden çocuk sahibi olun derim....Hem kedinizden de vazgeçmeniz gerekmiyor,bebeğinize gerçek bir dost olur. Ben kedimi yanımda götürecektim evlendiğimde,onsuz olmayı düşünemiyordum ama eşim evde hayvan sevmiyor malesef,ciddi bir tartışma yaşadık bu yüzden annemlerde bırakmak zorunda kaldım..Kedimi annem de çok seviyor..hem benim gidişim hem kedimin fazla olur diye de düşündüm..

Genişletmek için tıkla...

eceezgi .!.:

ben calıstıgım için kedımı eve goturemedım cnk evde tek basına sıkılırdı
şimdi gunduzlerı annem evde calısmıyor evde ınsan olması kedım ıcın cok onemlı
allah sağlıkla kucagınıza almayı nasip etsın cnm

Genişletmek için tıkla...

eceezgi .!.:

fazla sorunluluk almadan hayat gecınce derken
siz benım bu yasa kadar hangı sorumlulukları alıp almadıgımı nereden bilebilirsiniz ki?

Genişletmek için tıkla...

zeytinagaci .!.:

katılıyorum gerçekten doğru diyosunuz

ayrıca genetik , tedavisi olmayan ağır hastalığı olanlar ve yakın akraba olan çiftler de üremesin lütfen
mesela benim annemin hastalığının genetik olma riski var ve tedavisi olmayan süründüren bir hastalık
ben çocuk yapmaya karar verirsem önce gen tarama testi yaptırıp bu hastalığa sahip miyim bakacağım
bencilce kötü genlerimi bir bireye geçirmemem lazım

Genişletmek için tıkla...

denizkestanesi .!.:

Teşekkür ederim,Allah size de nasip etsin inşallah. Bu arada kediler gündüzleri uyur,geceleri uyanık olur avcı oldukları için. Ne de olsa kaplangiller soyundan,bu yüzden evde kedinizin tek başına olması canını sıkmaz tam tersi hoşuna gider,gündüzleri sessizlik isterler,karanlık kuytu yerlerde uyurlar. Kedim gündüzleri gardrobuma girer yatardı su içmek,yemek yemek ve tuvalet için kalkardı sadece ama akşam oldu mu sabaha kadar oyun isterdi,pencereden pür dikkat dışarıyı izlerdi...Kedinizi yanınıza almanızda bir sakınca yok kısacası,sıkılmaz emin olun.

Genişletmek için tıkla...

85_masal .!.:

Ben 11 yıllık evliyim ve şu an 6. Tüp bebek denememi yapıyorum. Büyük bir özlem ve hasret ile aşkımızın meyvesi olur diye bekledik ve uğraştık. Uğraşmaya da devam ediyoruz.
Allah kimseyi bu duruma düşürmesin, çok zor.
Yaş geçmeden arkadaşlar 1 tane bari çocuk yapın ve o annelik duygusunu rabbim nasip ederse yaşayın. Sonra düşündüğünüzde belki geç olabilir. Belki sağlık belki de rabbim ilerleyen zaman da nasip etmez. . .
Nacizane fikrim.
Korkulara gelince, nelerden korkmuyoruz ki. . .
En sevdiğini kaybetmekten
Mutluluğun bitmesinden
Hastalıktan
Ecel den, ki ne zaman geleceği belli olmaz.

Genişletmek için tıkla...