V
bebekken ne var ver mamasını bezini değiştir ergenlik çok daha zor gencin kimlik bulma ,kabul görme gençlik gruplarına üye olma, en popüleri olma,marka giyme savaşları, duygusal inişler çıkışlarla baş etme ,lise çağında ise vefasız arkadaşlara üzülme.....vs ,. Liste uzun anlayışsızlarada diyorum ki siz hiç genç olmadınız mı?
:13: kesinlikle katılıyorum. kendi hayatıma baktığımda bile zaten çocukluğum en mutlu yaşlarım... birçok arkadaşım da aynı fikirde. hayat daha basit, o yaşta daha umutlu insan, maddiyat vb şeyler o kadar fazla yok hayatın içinde...
ayy yok onlar genç oldu,onların zamnında böleymıydı
,saygı vardı :))
heh, en sinir olduğum laflardan. çağın değiştiğini, yaşanan sorunların arttığını anlamak diye bri şey yok. ben bazen kendimi tutamayıp müdahale ediyorum "siz gençken otobüs mü vardı, vardıysa da sanki bu kadar insan vardı tıklım tıklım otobüslerde, ayrıca genç kızları rahatsız eden kendini bilmezler mi vardı sanki ist.da. kaçınız okula gitmek için sabahın kaçında kalkıp, okuldan sonra etüdüydü, kursuydu koşturup, helak oldunuz yollarda, yazıktır günahtır..." şeklinde buluyorum bazen kendimi. çünkü kaç defa, okul formalı bi kızı sıkıştıran bir yaratıktan kurtarmak için, elimle dürtüp, gel sen buraya bak ben iniyorum demişimdir, inmeyeceğim halde. ya da ha bayıldı ha bayılacak yorgunluktan belki de açlıktan beti benzi atmış sırtında koca çantayla ayakta durmaya çalışan bir öğrenciye yer vermişimdir, kendimde bir ton rahatsızlık olduğu halde. tabii ki gücü olan gücü olmayana o anda yardım edecektir, ama bu illa ki yaş olmamalıdır, okul hayatım hep yollarda geçti, ben kaç kere fenalaştım, kaç kere yanımda ya da önümde duran bir öğrenci yere düştü, baygınlık geçirdi...
belki doğru belki hata bu kadar düşünmek, ondan asla emin olamayız bence. ama tek emin olduğum nokta, bu kadar kılı kırk yaran, endişeli, hatta kaygıları hep ön planda olan insanlar çocuk doğurmadan önce düşünmeli. çünkü bu ve gelecek devirde, bu kaygılarla çocuğunu düşünürken bir kalp krizi, felç vb hastalıklar hiç uzak değil insana. tabii ki çocuk olmadan da mümkün bunlar özellikle bu tip insanlar için, ama demem o ki, ben mesela hayatımın çok uzun olacağını düşünmüyorum, sevdiğim insanın da... sağlıklı olsak da keşk olsa ama durum pek öyle görünmüyor, öksüz yetim çocuklar kalacağını bile bile ya da hadi abarttım diyelim, bu panik, kaygılarla o çocuğa hayatı zehir etmektense faydalı olacağımız konularda faydalı olmak daha doğru gibi...
eskiden cep telefonumu ,bilgisayar mı vardı, en önemlisi gençlerin çoğu işsiz değildi bu gençlik nasıl bunalımda olmasın şartlar ağır ister okul olsun ister okumak olsun her genç boğaziçinden mezun olamıyor zaten artık matematiği pek kavramadıysa yüksek okul değil meslek lisesine devam etmesi mecbur birde mesleği sevmediyse ömür boyu işsiz ,avare ne kendine nede topluma faydası dokunuyor
evet, eskiden orta okul mezunları bankacı oluyormuş. yarış atı gibi yıpranmadan etmeden, hayattan ümitlerini kesmeden... tabii ki öğrenmek, gelişmek harika şeyler ama yaptıklarının boşa gideceği endişesi şimdiki çocukları kim bilir kaç yaşında kaygılara sürüklüyor