Çocuk sahibi olmayı istememek

rica ederim arkadaşım,
çocuk bir evliliğin olmazsa olmazı ya da mecbiriyeti asla değildir,her kadın da bir zaman geldiğinde çocuk doğurmak için ölüp bitecek diye bir kural yoktur.allah herkesi farklı farklı yaratmıştır değil mi?
ben de biyolojik saati hiç çalmamış bir kadın olarak bu başlıkda yazışan arkadaşlarımın duygu ve düşüncelerini o kadar iyi anlıyorum ki.ve çevredeki o kendini bilmez,şu dünyada tek tip hayatlar olduğunu düşünen gevezelere kulak tıkanması gerekliliğini de tekrar tekrar vurguluyorum.hayata bir kez geliniyor ve bu hayatı nasıl istersek öyle yaşamak da en büyük hakkımız.bunun için de kimseye hesap vermek durumunda değiliz:KK71:
benimde düşüncelerim hep yukarıda yazdığın gibi ama nedense gerçek hayatta bunlara rastlamadın sanalı bundan dolayı seviyorum herşey hakkında fikrini yazabiliyorsun ve aynı fikirde olanlarla beraber olabiliyorsun
 
.ama bir evlilikde çocuk olmaması bence çok büyük bir eksiklik değil.hele ki karı koca birbirinize yetiyorsanız ve kendinizde anne baba olma potansiyelini görmüyorsanız çevre vs.tıkayın kulaklarınızı.onlar hep konuşur boşverin.anne olmak zor,yorucu,yıpratıcı,çok ama çok özveri istiyor.bunun içinde çok hazır olmanız,kendinizi hazır hissetmeniz,anneliğe motive olmanız şart.yoksa depresyona girmek kaçınılmaz.tüm kadınlar anaç olacak diye bir kural yok.ben hala önce kendi rahatımı ve kendimi düşünüyorum.ve bu da ayıp değil,çocuğumu sevmediğim anlamına da gelmez.sadece çok anaç bir kadın değilim,bundan kaynaklı bence.ama bana göre benim gibi biyolojik saati hiç çalmayan kadınlar,anaçlık tarafı daha az olan kadınlar,rahatını seven kadınlar eğer eşleri de aynı kanaatte iseler çocuksuz da çok güzel bir hayat geçirebilirler.benim amcamla yengem çocuk sahibi olmadan ve birbirlerinin gözünün içine bakarak son derece mutlu kırk seneyi aşkın bir evlilik sürdürüp herkese de örnek oldular.:nazar:

belay, özellikle emacık ve senin gibi anne olan hemcinslerimizden böyle yorumlar okumak inan çok çok sevindiriyor beni. o kadar güzel ifade etmişsin ki, sağ ol, var ol:KK16:


Avatarınla çelişiyorsun belay



ha bir de bana sorarsan bebekleri az çok herkes sever ama onları hayatına hayatına katmak isteyip istemek ayrı bir şeydir bence

Belayin avatari hicde celismiyor canim.
Neticede hepimizde burda cocuklari severiz.:KK16:

bence de hiç de çelişmiyor. benim çocukları nasıl sevdiğimi ve ne kadar iyi anlaştığımı, dillerinden anladığımı bütün çevrem bilir ve biraz da bu yüzden anlamakta zorlanırlar. ama böyle düşünen çok kişi var, çocuk istemiyorum diyince, çocuk sevilmez mi diyorlar :KK53: bakıyorum ...


rica ederim arkadaşım,
çocuk bir evliliğin olmazsa olmazı ya da mecbiriyeti asla değildir,her kadın da bir zaman geldiğinde çocuk doğurmak için ölüp bitecek diye bir kural yoktur.allah herkesi farklı farklı yaratmıştır değil mi?ben de biyolojik saati hiç çalmamış bir kadın olarak bu başlıkda yazışan arkadaşlarımın duygu ve düşüncelerini o kadar iyi anlıyorum ki.ve çevredeki o kendini bilmez,şu dünyada tek tip hayatlar olduğunu düşünen gevezelere kulak tıkanması gerekliliğini de tekrar tekrar vurguluyorum.hayata bir kez geliniyor ve bu hayatı nasıl istersek öyle yaşamak da en büyük hakkımız.bunun için de kimseye hesap vermek durumunda değiliz:KK71:
altına imza:

yorgun savaşçı :KK42:
 
slm boşver gitsin ben emu için üzüldüm burda olman gerek fikrin zikrin bu yönde bizler iyiyiz

evet ben de emu'ya üzülmüştüm ama aramızda olmak isteseydi başka bir nick alıp gelebilir miydi acaba bunu da düşünüyorum.Ne güzel senin gibi anneler de gelmiş anlatmak istediklerimize ortak olmuşlar..Çok seviniyorum böyle olunca.
 
bende eşimle bir ömür boyu mutlu yaşayabileceğimi düşündüm bunca zaman. evet bugüne kadar hep mutluyduk ama oğlum doğunca onun sevgisi ile daha da mutlu olduk.
tabiki başkasının söylemesiyle çocuk yapmak olmaz.
kendini hazır hissetmek gerekir. bu yüzden evlendiğin günden itibaren çocuk ne zaman? diye soranlar gıcık oluyorum
.

:KK42::13::KK16:

uuuyyyyy öyle tatlilarki cocuklar, ben onlari severken dislerimi SIKarim hep.
Simdi ben cocuk istemiyorum diye nasil sevmemki onlari. Bunlar ikiside farkli seyler.
Ama kendim hic dogurmayi düsünmedim, hep baskalarininkini sevdim, ne güzel iste hazir yapmislar bizede sevmek, cimcimlemek, gidiklamak, mucuk mucuk öpmek düser. Fenami?[/
QUOTE]
:13::KK42::KK16:

Arkadaşlar merhaba,nasılsınız,neler yapmaktasınız...Bu topiğe bir daha yazmayacaktım ama sizin muhabbetinizi görünce dayanamadım..Hayatınız yolundadır inşallah?

ben de ema gibi düşünüyorum, burası senin yerin. keşke emu da gitmeseydi :KK5::KK58:

benimde düşüncelerim hep yukarıda yazdığın gibi ama nedense gerçek hayatta bunlara rastlamadın sanalı bundan dolayı seviyorum herşey hakkında fikrini yazabiliyorsun ve aynı fikirde olanlarla beraber olabiliyorsun

evet gerçek hayatta rastlamamız ya da bu konulardaki düşüncelerini bilmemiz çok zor bu kadarcık kişinin. benim gerçek hayatımda hani annemin arkadaşları hariç yaşıtlarımdan hemfikir olduğum tek kişi sözlüm :44: ha tabii en önemlisi de bu di mi, gerisi boş :KK34:
 
belay bır kelımenı tek geçiyorum,iyiki doğmuş diyorum yamışın ne güzel,iyiki doğurmuşum dıye değilde bu şekilde tlafuz etmen farkını koyuyor arkadaş,

bu arada herkese merhaba...
 
çocuk istiyorum ama sırası gelince. yaşamam gereken çok şey var daha. evlenene kadar her şeyi erteledik şimdi de çocuk yapıp onun için hayatımı ertelemek istemiyorum.:KK59:
 
çocuk istiyorum ama sırası gelince. yaşamam gereken çok şey var daha. evlenene kadar her şeyi erteledik şimdi de çocuk yapıp onun için hayatımı ertelemek istemiyorum.:KK59:
doğru karar hemen çocuk yap diyenlere hep uyuz olmuşumdur önce evliliği sindirmek gerek birde çocuk olunca yok kakası,yok ateşi ta ilkokula kadar sağlık sorunu bitmez gezmelerin burnundan gelir
 
Lilium gelmene sevindim canim, ne güzel yavas yavas toplaniyoruz.
Aaahhh keske emu`da gelse, bize sürpriz yapsa, o zaman tam olurduk.
Simdi buranin yani bu bölümün tadi baska, tabiki sizlerde harikasiniz, sizsiz olmuyor yahu :KK58:
 
kızlar ben de bir anne hem de evliliğinin beşinci yılında anne olmuş bir kadın olarak fikirlerimi beyan etmek istiyorum.ben hiçbir zaman aman allahım çocuğum olsun çocuk yapmalıyım diyen bir kadın olmadım.asla anaç bir kadın da değilim.o meşhur biyolojik saatim de hiç çalmadı :82:
eşimin çok yoğun istemeleri sonucu anne olmuş bir kadınım.bana kalsa değil beş sene yüz yirmibeş sene çocuk sahibi olmazdım.mizaç olarak bu bana göre değil-miş- ha yanlış anlaşılmasın.çocuğumu tabiki çok seviyorum,iyiki doğmuş diyorum.ama bir evlilikde çocuk olmaması bence çok büyük bir eksiklik değil.hele ki karı koca birbirinize yetiyorsanız ve kendinizde anne baba olma potansiyelini görmüyorsanız çevre vs.tıkayın kulaklarınızı.onlar hep konuşur boşverin.anne olmak zor,yorucu,yıpratıcı,çok ama çok özveri istiyor.bunun içinde çok hazır olmanız,kendinizi hazır hissetmeniz,anneliğe motive olmanız şart.yoksa depresyona girmek kaçınılmaz.tüm kadınlar anaç olacak diye bir kural yok.ben hala önce kendi rahatımı ve kendimi düşünüyorum.ve bu da ayıp değil,çocuğumu sevmediğim anlamına da gelmez.sadece çok anaç bir kadın değilim,bundan kaynaklı bence.ama bana göre benim gibi biyolojik saati hiç çalmayan kadınlar,anaçlık tarafı daha az olan kadınlar,rahatını seven kadınlar eğer eşleri de aynı kanaatte iseler çocuksuz da çok güzel bir hayat geçirebilirler.benim amcamla yengem çocuk sahibi olmadan ve birbirlerinin gözünün içine bakarak son derece mutlu kırk seneyi aşkın bir evlilik sürdürüp herkese de örnek oldular.:nazar:

Yazmadan geçemedim.Çok açık, farklı ve inanılmaz içten geldi yazınız.Türkiye'de sizin gibi anne olan ama çocuğunun k.kasında boncuk bulacağım diye kendini heba etmeden, yaşamında öncelikle hala kendisini düşünebilenler varmıdır merak ettim.Aslında anne zaten kendini bir numaraya koymalıdır ki çocuğunun her daim yanında olabilsin.Yani "yemedim yedirdim" yerine , yeri gelmeli anne yemeli ki çocuğunun yanında sağlıklı ve ayakta durabilsin.
Çocuk düşünmüyorum, kucağıma almadan, uzaktan böyle "agimiş, hanimiş "gibi hangi dile ait olduğu bilinmeyen saçma kelimeler kullanmadan seviyorum sevsem de.Ağlamaları, tutturmaları, gereksiz çığlıkları benim kabusum.
İleride bir şekilde çocuk sahibi olursam da sanırım sizin gibi düşünen bir anne olacağım.
 
Ben cocuk istemenin üreme ic güdüsünden, annenin cocugu olunca yasadigi mutlulugun ve cocuguna bagliliginin annelik ic güdüsünden kaynaklandigini biliyorum. Bu iki özellik bizim hayvanlarla ortak özelligimiz. Bizi hayvanlardan ayiran özellikse aklimiz. Ilk bir kac sene cocugumuzu ic güdüsel olarak seviyoruz, sonrasinda devreye aklimiz ve insanligimiz giriyor artik analik ic güdüsü kayboluyor ve o cocugu bir hayat arkadasimiz, yoldasimiz olarak sevmeye basliyoruz. Zaten analik ic güdüsü ölünceye dek sürse bir daha üremeye gerek duymazdik. Ayrica beni hayvanlardan ayiran özelligim olan aklima ve mantigima göre düsünürsem bu dünyaya bir insan getirmenin dogru oldugunu düsünmüyorum. Zaten yeterince fazlayiz ve kendimizle savasimiz aldi basini götürüyor. Dünya gittikce berbat bir hal aliyor. Bi yüz yil sonrasini düsünemiyorum bile. Biliyorum ilerde ic güdülerim agir basacak ben de cocuk isteyecegim, o zaman ne olur bilemem. Ama su an icin cocuk hevesi pek yok bende. Yasim genc olabilir cocuk düsünmek icin ama yasitlarima bakiyorum simdiden hayalini kurmaya baslamislar bile. Bir cogunda cocuk sevgisi fazlasiyla var. Ama bende yok iste, sevemiyorum. Hele ki agzi burnu akmis bir cocuk gördügümde cok afedersiniz ama icim kalkiyor. Ama is hayvanlara özellikle yillarca besledigim kedilere gelince degisiyor. Az mi temizledim o yavru kedilerin mikroptan kör olmus capakli gözlerini. Az mi yeni dogmus bebek kedilerin popislerini ovarak cis yaptirdim. Cok afedersiniz ama bagirsaklari cikmis kedinin bagirsaklarini bin bir müdahaleyle kurtarmaya calistigimi hatirlarim. Ama bir gram igrendigimi hatirlamam. Bilmiyorum bende mi sorun var. Cocuk sahibi olunca bütün fikirlerim degisir mi hic bilemem.

Ayrica su düsünceyi de anlayabilmis degilim.: "Senin annen senin gibi düsünüp cocuk istemeseydi sen olmazdin." veya da "Iyiki seni dogurmusum." Biraz farkli düsünürsek bambaska bir sey cikiyor ortaya. E o dogmasaydi zaten onu keske dogursaydim diyemeyecektin. Su an iyiki dogurmusum diyebilecegimiz o kadar cok bebek varki hepsi cöpe gidiyor, bizim bir anlik cinsel dürtümüze bagli hayatlari. Su an gidip (evlilik disi veya degil) iliskiye girsem belki bir hayat meydana getiririm ve iyiki getirmisim diyebilirim, ama o benim elimde. Ne yani baslamadan bir hayati bitirmis mi oluyorum? Ya aslinda o kadar derin ki bu konu. Ic güdülerimizi birakip objektif düsünsek ne kadar ilginc oldugunu anliyoruz. Sadece anlik ic güdülerimle ben bir hayat meydana getiriyorum. Ve asil tuhafima giden de toplumda ayip sayilan, tabu olan cinsellikle ben bir insan dünyaya getiriyorum. Biri kesinlikle kutsal sayilan hatta kadini yücelten, olmadigi zaman asagilatan annelik, digeri asla acikca konusulmayan, ciftler arasinda bile utanc verici görülen, yüz kizartan cinsellik. Zitligin yakinligina bir bakin. Biri olmazsa öteki olmaz.
Bu tip konulari destikce bir cok sey cikiyor icinden. Ama olsun sorgulamak güzeldir, ben seviyorum en azindan. Böylece yasami anlamaya calisiyorum. Niye yasiyorum ben demiyorum, tat aliyorum yasamdan.
 
Slania aramiza hosgeldin. Yazina bayildim...
Cok dogru 100 senesini bile düsünemiyorum bende bu dünyanin.
Simdi bile, öyle zorki hayat.....öyle celiskiliki....öyle acimasiz....
 
Ben cocuk istemenin üreme ic güdüsünden, annenin cocugu olunca yasadigi mutlulugun ve cocuguna bagliliginin annelik ic güdüsünden kaynaklandigini biliyorum. Bu iki özellik bizim hayvanlarla ortak özelligimiz. Bizi hayvanlardan ayiran özellikse aklimiz. Ilk bir kac sene cocugumuzu ic güdüsel olarak seviyoruz, sonrasinda devreye aklimiz ve insanligimiz giriyor artik analik ic güdüsü kayboluyor ve o cocugu bir hayat arkadasimiz, yoldasimiz olarak sevmeye basliyoruz. Zaten analik ic güdüsü ölünceye dek sürse bir daha üremeye gerek duymazdik. Ayrica beni hayvanlardan ayiran özelligim olan aklima ve mantigima göre düsünürsem bu dünyaya bir insan getirmenin dogru oldugunu düsünmüyorum. Zaten yeterince fazlayiz ve kendimizle savasimiz aldi basini götürüyor. Dünya gittikce berbat bir hal aliyor. Bi yüz yil sonrasini düsünemiyorum bile. Biliyorum ilerde ic güdülerim agir basacak ben de cocuk isteyecegim, o zaman ne olur bilemem. Ama su an icin cocuk hevesi pek yok bende. Yasim genc olabilir cocuk düsünmek icin ama yasitlarima bakiyorum simdiden hayalini kurmaya baslamislar bile. Bir cogunda cocuk sevgisi fazlasiyla var. Ama bende yok iste, sevemiyorum. Hele ki agzi burnu akmis bir cocuk gördügümde cok afedersiniz ama icim kalkiyor. Ama is hayvanlara özellikle yillarca besledigim kedilere gelince degisiyor. Az mi temizledim o yavru kedilerin mikroptan kör olmus capakli gözlerini. Az mi yeni dogmus bebek kedilerin popislerini ovarak cis yaptirdim. Cok afedersiniz ama bagirsaklari cikmis kedinin bagirsaklarini bin bir müdahaleyle kurtarmaya calistigimi hatirlarim. Ama bir gram igrendigimi hatirlamam. Bilmiyorum bende mi sorun var. Cocuk sahibi olunca bütün fikirlerim degisir mi hic bilemem.

Ayrica su düsünceyi de anlayabilmis degilim.: "Senin annen senin gibi düsünüp cocuk istemeseydi sen olmazdin." veya da "Iyiki seni dogurmusum." Biraz farkli düsünürsek bambaska bir sey cikiyor ortaya. E o dogmasaydi zaten onu keske dogursaydim diyemeyecektin. Su an iyiki dogurmusum diyebilecegimiz o kadar cok bebek varki hepsi cöpe gidiyor, bizim bir anlik cinsel dürtümüze bagli hayatlari. Su an gidip (evlilik disi veya degil) iliskiye girsem belki bir hayat meydana getiririm ve iyiki getirmisim diyebilirim, ama o benim elimde. Ne yani baslamadan bir hayati bitirmis mi oluyorum? Ya aslinda o kadar derin ki bu konu. Ic güdülerimizi birakip objektif düsünsek ne kadar ilginc oldugunu anliyoruz. Sadece anlik ic güdülerimle ben bir hayat meydana getiriyorum. Ve asil tuhafima giden de toplumda ayip sayilan, tabu olan cinsellikle ben bir insan dünyaya getiriyorum. Biri kesinlikle kutsal sayilan hatta kadini yücelten, olmadigi zaman asagilatan annelik, digeri asla acikca konusulmayan, ciftler arasinda bile utanc verici görülen, yüz kizartan cinsellik. Zitligin yakinligina bir bakin. Biri olmazsa öteki olmaz.
Bu tip konulari destikce bir cok sey cikiyor icinden. Ama olsun sorgulamak güzeldir, ben seviyorum en azindan. Böylece yasami anlamaya calisiyorum. Niye yasiyorum ben demiyorum, tat aliyorum yasamdan.

Slania gerçekten çok güzel yazmışsın,içimdekileri özetlemişsin resmen..Kediler konusunda ben de aynıyım..Biz de mi var bir gariplik bilmiyorum artık.Ben de kaç defa kedilerimin hastalıklarıyla uğraştım tiksinmeden.Çünkü bana göre asıl karşılıksız sevgiyi onlar veriyor..Ufacık kedimin ben ağlarken koynuma girip mırıldandığını bilirim..Ama çocuk..Neyse geçmişi okursan bu konuda neler düşündüğümü görürsün,tekrar yazıp alevlendirmeyeyim..
Ayrıca toplum,insanlar..Dünya üzerinde türklerin sayısı artıyormuş..Artar tabi,üremekten başka bir şey yaptığımız mı var?Düşünmeden etmeden en az 3 çocuk!!!
Valla sebeplerim o kadar fazla ki ileride birini elesem diğeri tutar kolumdan.İçgüdü desen 27 yaşında bir kadında daha çıkmadıysa kaçında çıkar merak ediyorum.Umarım hiç çıkmaz.
Başka bir topikte 50 sine gelmiş çocuksuz bir çiftin hala el ele göz göze gayet mutlu yaşadığını okudum..İşte ben de böyle bir ömrün hayalini kuruyorum zaten.Umarım nasip olur.
 
Son düzenleme:
çocuk istiyorum ama sırası gelince. yaşamam gereken çok şey var daha. evlenene kadar her şeyi erteledik şimdi de çocuk yapıp onun için hayatımı ertelemek istemiyorum.:KK59:

işte böyle olmalı bence... çocuk istiyorsan da zamanını planlamalı ve sonra saçma yakınmalarda bulunmamalı insanlar. etrafımda o kadar çok ki; gece uyanmaktan, devamlı mama hazırlamaktan, vb. şeylerden yakınan arkadaşlarım. e pardon da fotosentezle mi büyyüecekti bu çocuk diyorum. kalıyorlar tabii cevapsız. birçoğunda ise içlerinde kalan yapmak istedikleri, ama çocuktan sonra yapamadıkları için çocuğu sorumlu tutma var. e o çocuk istemedi ki dünyaya o zamanda gelmeyi, değil mi güzel kardeşlerim?!

eminim, anne olursan bir gün kendini mutlu etmiş bir anne olacağın için çocuğunu da mutlu edeceksin :KK16:

Ayrica beni hayvanlardan ayiran özelligim olan aklima ve mantigima göre düsünürsem bu dünyaya bir insan getirmenin dogru oldugunu düsünmüyorum. Zaten yeterince fazlayiz ve kendimizle savasimiz aldi basini götürüyor. Dünya gittikce berbat bir hal aliyor. Bi yüz yil sonrasini düsünemiyorum bile. Biliyorum ilerde ic güdülerim agir basacak ben de cocuk isteyecegim, o zaman ne olur bilemem. Ama su an icin cocuk hevesi pek yok bende. Yasim genc olabilir cocuk düsünmek icin ama yasitlarima bakiyorum simdiden hayalini kurmaya baslamislar bile. Bir cogunda cocuk sevgisi fazlasiyla var. Ama bende yok iste, sevemiyorum.

Ayrica su düsünceyi de anlayabilmis degilim.: "Senin annen senin gibi düsünüp cocuk istemeseydi sen olmazdin." veya da "Iyiki seni dogurmusum." Biraz farkli düsünürsek bambaska bir sey cikiyor ortaya. E o dogmasaydi zaten onu keske dogursaydim diyemeyecektin. Su an iyiki dogurmusum diyebilecegimiz o kadar cok bebek varki hepsi cöpe gidiyor, bizim bir anlik cinsel dürtümüze bagli hayatlari. Su an gidip (evlilik disi veya degil) iliskiye girsem belki bir hayat meydana getiririm ve iyiki getirmisim diyebilirim, ama o benim elimde. Ne yani baslamadan bir hayati bitirmis mi oluyorum? Ya aslinda o kadar derin ki bu konu. Ic güdülerimizi birakip objektif düsünsek ne kadar ilginc oldugunu anliyoruz. Sadece anlik ic güdülerimle ben bir hayat meydana getiriyorum. Ve asil tuhafima giden de toplumda ayip sayilan, tabu olan cinsellikle ben bir insan dünyaya getiriyorum. Biri kesinlikle kutsal sayilan hatta kadini yücelten, olmadigi zaman asagilatan annelik, digeri asla acikca konusulmayan, ciftler arasinda bile utanc verici görülen, yüz kizartan cinsellik. Zitligin yakinligina bir bakin. Biri olmazsa öteki olmaz.
Bu tip konulari destikce bir cok sey cikiyor icinden. Ama olsun sorgulamak güzeldir, ben seviyorum en azindan. Böylece yasami anlamaya calisiyorum. Niye yasiyorum ben demiyorum, tat aliyorum yasamdan.

aramıza hoş geldin slania :KK71: düşüncelerini o kadar güzel kaleme almışsın ki, ben de bayıldım :KK61: hani hep derler ya, insanlar her dönem "devir kötüye gidiyor dedi" diye... bu çok boş bence, ne alakası var, olur mu teknoloji gelişti, savaşlar bitti bolluk oldu, çok da iyiye giden dönemler oldu bence... ama şimdi ülkenin durumu ortada, herhalde ufak çocuğum olsa kafayı yerdim ben şu anda geleceğini düşünmekten, bu halde bile yiyorum azıcık ucundan :KK53:

he o sözü de çok derler , "sen olmazdın" e tamam ben olmadığıma göre eksikliğim de olmazdı, adı üstünde hiç olmazdım zaten! bu kadar basit! ve annesiz, babasız yurtlarda aile bekleyen o kadar çocuk, o kadar can varken, illa da çocuk yapmak lazım ya, tüp bebek denemesi bilmem kaç defa yapan insanları anlayamıyorum ben, belki de bu doğanın bir dengesidir, belki de o ailesiz çocuklara aile olmanız için olmuyordur, neden zorluyorsunuz diyorum. bazıları hak veriyor, bazıları illa kendi çocuğunu istediğini söylüyor, tercih meselesi diyip kapıyorum konuyu...






Valla sebeplerim o kadar fazla ki ileride birini elesem diğeri tutar kolumdan.İçgüdü desen 27 yaşında bir kadında daha çıkmadıysa kaçında çıkar merak ediyorum.Umarım hiç çıkmaz.
Başka bir topikte 50 sine gelmiş çocuksuz bir çiftin hala el ele göz göze gayet mutlu yaşadığını okudum..İşte ben de böyle bir ömrün hayalini kuruyorum zaten.Umarım nasip olur.

aynen benim de listem o kadar uzun ki, birkaçı değişse diğerleri baki kalır, en önemlisi de sevdiğim adam da benle aynı düşüncede zaten, daha kalıcı sebep mi var :KK8: bir de benim üstüme geliyor ya millet, e ..... da istemiyor diyince :KK53: kalıp ay siz bulmuşsunuz birbirinizi diyenler oldu :KK60: yeni taktiğim bu :KK60:

Oliviacım hoşbulduk,belki emu da döner aramıza belli olmaz :KK5:

umarım... dönmezse de umarım hayatı istediği yönde gidiyordur...mutludur...
 
Son düzenleme:
aynen benim de listem o kadar uzun ki, birkaçı değişse diğerleri baki kalır, en önemlisi de sevdiğim adam da benle aynı düşüncede zaten, daha kalıcı sebep mi var :KK8: bir de benim üstüme geliyor ya millet, e ..... da istemiyor diyince :KK53: kalıp ay siz bulmuşsunuz birbirinizi diyenler oldu :KK60: yeni taktiğim bu :KK60:



umarım... dönmezse de umarım hayatı istediği yönde gidiyordur...mutludur...

Zaten bundan güzel cevap olabilir mi?O çocuğu büyütecek,anne baba olacak olan sizlersiniz.Ne diye karışırlar hiç anlamam :KK47:
 
işte böyle olmalı bence... çocuk istiyorsan da zamanını planlamalı ve sonra saçma yakınmalarda bulunmamalı insanlar. etrafımda o kadar çok ki; gece uyanmaktan, devamlı mama hazırlamaktan, vb. şeylerden yakınan arkadaşlarım. e pardon da fotosentezle mi büyyüecekti bu çocuk diyorum. kalıyorlar tabii cevapsız. birçoğunda ise içlerinde kalan yapmak istedikleri, ama çocuktan sonra yapamadıkları için çocuğu sorumlu tutma var. e o çocuk istemedi ki dünyaya o zamanda gelmeyi, değil mi güzel kardeşlerim?!

eminim, anne olursan bir gün kendini mutlu etmiş bir anne olacağın için çocuğunu da mutlu edeceksin :KK16:

umarım zamansız olmaz, artık bu bebekten korunma çeşitleriyle kafayı yemekteyim. 7 ay oldu evleneli, eşim çok istiyor.ama şu anda ne o baba olacak kıvamda ne de ben anne olup bi insanın bütün sorumluklarını alabilecek sorumluluktayım. yurtdışına gitmek istiyoruz mesela, bebek olursa ve bunu yapamazsak hep içimizde kalacak. kayağa gitmek istiyorum, karnımda çocukla nasıl gidebilirm?
her şeyin bi sırası var:KK69:

doğru karar hemen çocuk yap diyenlere hep uyuz olmuşumdur önce evliliği sindirmek gerek birde çocuk olunca yok kakası,yok ateşi ta ilkokula kadar sağlık sorunu bitmez gezmelerin burnundan gelir

kesinlikle. annemve babam hala liseye başlayacak olan kardeşimle ilgilenmekten çıkıp istediği gibi gezemiyorlar. tam gezecek yaştalar oysa, emekli oldular. ama hala erteliyorlar her şeyi.
 
Zaten bundan güzel cevap olabilir mi?O çocuğu büyütecek,anne baba olacak olan sizlersiniz.Ne diye karışırlar hiç anlamam :KK47:

illa burun sokacaklar ya, ay burunları kalacak bir gün bir yerde ondan korkuyorum :KK9:

umarım zamansız olmaz, artık bu bebekten korunma çeşitleriyle kafayı yemekteyim. 7 ay oldu evleneli, eşim çok istiyor.ama şu anda ne o baba olacak kıvamda ne de ben anne olup bi insanın bütün sorumluklarını alabilecek sorumluluktayım. yurtdışına gitmek istiyoruz mesela, bebek olursa ve bunu yapamazsak hep içimizde kalacak. kayağa gitmek istiyorum, karnımda çocukla nasıl gidebilirm?
her şeyin bi sırası var:KK69:



kesinlikle. annemve babam hala liseye başlayacak olan kardeşimle ilgilenmekten çıkıp istediği gibi gezemiyorlar. tam gezecek yaştalar oysa, emekli oldular. ama hala erteliyorlar her şeyi.

hayat ertelenecek kadar uzun bir şey değil ki, her insan önceliklerini belirlemeli ve o doğrultuda yaşamalı bence senin de dediğin gibi :KK61:
 
Arastirmalar yapiliyor, cocugu olan kadinlarmi daha mutlu yoksa cocuksuzmu, netice ayni.
Yani ne cocugu olan daha mutlu, nede cocugu olmayan.
Ama her iki tarafda kendisini daha mutlu hissediyor. Cünkü her insan bildigi seyden zevk alir bilmedigi seyin eksikliginide hissetmiyor.
Yani sonuc yine ayni klassik cümle, herkes istedigini yapsin bu hayatta, yasayacak olan o insanin kendisidir.
 
Son düzenleme:
çocuğumun olması beni çok mutlu ederken tabi bambaşka bir duygu ama diğer taraftanda böyle bir dünyaya çocuk getirmenin pişmanlığını hep yaşadım hep yaşayacağım ... açıkcası bir daha çocuk düşünmüyorum bugunku aklım olsaydı asla ve asla bir çocuk dunyaya getirmezdim ... ben daha bu dunyadayken dunyanın hali belli yarın bir gun ben çekip gidicem benim çocugum başbaşa kalacak bu dunyanın tum pislikleri ile .... bu konuda ciddi derecede duşunceliyim ve psikolojimi derinden etkiliyor ... :KK59: :KK59:
 
Arastirmalar yapiliyor, cocugu olan kadinlarmi daha mutlu yoksa cocuksuzmu, netice ayni.
Yani ne cocugu olan daha mutlu, nede cocugu olmayan.
Ama her iki tarafda kendisini daha mutlu hissediyor. Cünkü her insan bildigi seyden zevk alir bilmedigi seyin eksikliginide hissetmiyor.
Yani sonuc yine ayni klassik cümle, herkes istedigini yapsin bu hayatta, yasayacak olan o insanin kendisidir.
çocuklu anne olarak hem sevindim hem üzüldüm ama genel olarak kaygılarım var ama kızımdan yana değil damattan yana burada memlekette adam gibi adam zor bulursun kızımın bir teline zarar vermesi beni çıldırtır hiç bir erkeği ona layık görmüyorum
 
X