Çocuk istememek

Ben çevreden değil iki yıl önce biri kurtaj olmak üzere 2kucuk bir büyük olmak üzere 4ane pes pese ameliyat oldum bide çocuğun olmayabilir hazırlıklı ol demişlerdi korkum bundan aslinda
Çocuk konusu tam bir mucize 40-50 yaş arasında çocuğu olmayacağını öğrenen, erken menopoza giren, yumurtalıkta sorun yaşayan,hormon değerlerinde sıkıntı olan o kadar çok kadın var ki, yine de Allah nasip edince hamile kalıyorlar. Stresten uzak durmak da çok önemli. Hayat sürprizlerle dolu. Ümidinizi yitirmeyin.
 
Merhaba,

30+ üstündeyim, evliyim ve çocuk istemiyorum, eşime bunu tanıştığımız zamanlarda söylemiştim ama o değişeceğimi düşünerek bunu önemsememişti. Şimdiyse çocuk istemekte, bense hala aynı fikirdeyim çocuğun büyük bir sorumluluk olduğunu düşünüyorum çocuğa iyi bakamazsam ya da kendimi ihmal edersem diye ne çocuğun hakkına ne de kendi hakkıma girmek istemiyorum. Ve ömür boyu bir emanete sahip olmak istemiyorum.

Benim gibi düşünen var mı?
Çok isteyerek hamile kalmış olmama rağmen sizi anlıyorum hak da veriyorum. Çocuğuma iyi bakamazsam düşüncesi, onun için sürekli kaygılanmak, ömür boyu sorumluluk sahibi olmak… gibi tüm zorluklar onu çok seveceğimiz/sevdiğimiz için katlanır oluyor. Ben daha bebeğimi sadece ultrasonda görebilmiş olmama rağmen çok seviyorum, tüm ağrılarım, bulantılarım, onun için şimdiden yaşadığım kaygılarım, ona olan sevgimden dolayı katlanır oluyor. Ayrıca hiç kimsenin mükemmel anne olmadığını, olamayacağını, her zaman verebileceğinin bir üstü olduğunu kabul ediyorum.
Çok uzun yazmışım kusura bakmayın, bir de hamile bir kadının gözüyle bakın konuya istedim 😊
 
Çocuk konusu tam bir mucize 40-50 yaş arasında çocuğu olmayacağını öğrenen, erken menopoza giren, yumurtalıkta sorun yaşayan,hormon değerlerinde sıkıntı olan o kadar çok kadın var ki, yine de Allah nasip edince hamile kalıyorlar. Stresten uzak durmak da çok önemli. Hayat sürprizlerle dolu. Ümidinizi yitirmeyin.
Korkuyorum gene bu konuda destek almayı düşünüyorum
 
Biz eşimle 23 yaşında sevgili oldugumuz zaman ben çocuk istemiyorum demiştim o da bi 5 sene sonra isterim demişti. Birbirimizi sevdik, çok da uyumlu olunca bu konuyu rafa kaldırıp evlendik. 33üme kadar çocuk konusu benim için bildiğin iğrenç bir seçenekti. 1 senedir bir miktar acaba demeye başladım. Eşimse ilk yıllar yaparız yaparız çocuk isterim diyorken şimdi yapmasak da bir şey olmaz diyor. O çocuksuz hayatın konforuna alıştı, ben de biraz yaşamak istediğim şeylere doydum. Yani insan zamanla fikir ve his değiştirebilir. Bir taraf illa tam şu an çocuk istiyorum diye diretmiyorsa rahat 2 3 4 sene akışına bırakılabilir. O sürede ben ne yaptım, mesela burada bebek konuları var onları okuyorum. İnsanların o süreçlerini takip ediyorum, heyecanlarina bakıyorum. Kendimi tartıyorum. Arkadaşların daha büyük çocuklarına daha dikkatli bakıp inceliyorum, tahammül edebilir miyim, cok mu şart falan diye degerlendiriyorum. Eşimle henüz hiç konuşmadım ama ben istesem o da yapalım der, ben lafını acmazsam acmaz diye düşünüyorum. Ben hayatta hiçbir şeye balıklama atlayamam, çok çok garantici biriyim o yüzden benim bu aşamalardan geçmem lazım. Başkası hissel olarak o noktaya geliyordur belki.
Bir şey itiraf edeyim arada yotumlarijiza denk geliyorum şu yazinizi okumasam sizi 50 yaş zannediyordum neden ben de hatırlamıyorum ama çok şaşırdım şu an 😃
 
Bir şey itiraf edeyim arada yotumlarijiza denk geliyorum şu yazinizi okumasam sizi 50 yaş zannediyordum neden ben de hatırlamıyorum ama çok şaşırdım şu an 😃
50 yaşında birinin yazabileceği herhangi bir şey yazdığımı sanmıyorum 🫠 kafa yapım o taraflara çok çok uzak
 
28 yaşındayım 6 yıldır evliyim. Çok zor bi çocukluk geçirdik eşimde bende. Hem maddi hem manen. Anne baba sorumsuzluğu, yoksulluk, ilgisizlik derken ziyan edilmiş ve geçmişe dönüp baktıkça hep buruk ve eksik. O yüzden kalan hayatımızı kendimizi mutlu etmekle geçirmek istiyoruz. Karı koca olmak dışında kendimize anne baba sıfatı eklemek istemiyoruz. Yaşıtlarımız çocuklarının gelecekleri için yatırım yaparken biz o parayla tatile, spora, hobilerimize vakit ayırıyoruz. Ve şöyle bi sorunumuz da var maalesef, şu devirde ne yaparsak yapalım doğurduğumuz çocuğa yetemiycez. Her gün daha lüks birşey çıkıyor. Ve ben o çocuğa her istediği lüksü, gözünün kaldığı her hangi bir şeyi alamazsam diye şimdiden kendimi kahrediyorum bunu düşündükçe. Belkide fazla anksiyete sahibiyim bu kadar düşünmekte iyi değildir belki. Herneyse çocuk istememekte gayet haklısınız bizde istemiyoruz. Çevre baskısı bile umrumuzda değil. Sizde eşinizi ikna etmeye bakın bence. Çünkü o baba olmazsa birşey kaybetmez tatmadığı bi duygu olduğu için. Ama siz istemeyerek anne olursanız maalesef bu şekilde çok ağır depresyon geçiren arkadaşlarım oldu hala terapi görenler var hiç tavsiye etmem.
Madem konusu açıldı ben de düşüncelerimi yazayım.ben 32 ye gireceğim 6 ay sonra.durup düşünüyorum çok bugünlerde.yaptığim, zevk aldığım hatta zevkten kendimden geçtiğim şeyleri yaparken bile o kadar kısıtlı ve sıradan bir zevk alıyorum ki artık.daha 2 sene önce seks yaparken kendimden geçerdim, aşırı sulanırdım, şimdi ilişkiyi zor kurtarıyorum. Keza alkol de öyle.bütün duygularım tutkularım coşardı.şimdi ufacık etkisi ya oluyor ya olmuyor.eskiden sosyalleşince de daha fazla zevk alıyordum.neyse uzatmayalım.belli bir süre inkar etmeye çalıştım bu durumu ama belli ki artık kabullenmek zorunda kalacağım.hayatın tadı o kadar çabuk kaçıyor ki inanamadım.şimdi durup düşünüyorum.zaten 25 yaşına gelene kadar aklın başında olmuyor.aklın başında olsa özgürlüğün olmuyor.ikisi de olsa paran olmuyor.yani kısaca bizim ülkemizde 25 yaşından önce hayat yaşamak imkansız ki o da çok çok iyi ihtimalle.eee 25 te yaşamaya başlasan 30 da zaten anlattığım gibi zevk mevk kalmıyor.çocukluğu zaten hatırlamıyoruz.eeee ? Bu kadar geceni gündüzüne katıp yetiştireceğin birey 4,5 sene adam gibi zevk alarak yaşayacak diye iki kişinin çektiği bu çileye değecek mi?.belli bir yaşa kadar gelmiş kişi hiçbirşeyden doğru dürüst zevk alamadığına göre anne baba olmaktan da zevk almaz ki bence.
Haa bir de 25 e kadar iş bulamayanlar var, doğru dürüst sevgili, eş bulamayıp en güzel çağlarını seks yapamadan geçirenler var.zaten buralarda da okuyoruz maalesef.benim içimden neler geçiyor da kimsenin morali bozulmasın diye yazmıyorum tabi.iki kişinin hayatı bitiyor neredeyse ele geçen ne yani? Hiç mantıklı gelmiyor bana.bu yaştan sonra da öyle çok ulvi çok yüce, şahane şiddetli sevgiler hissedilebileceğine de inanmıyorum.
 
Ben evli değilim, o yüzden yorum yapmam doğru mu bilmiyorum. Ama şu anki aklımla ben de çocuk yapmak istemiyorum. Hayattan zaten keyif almıyorum pek, başka bir canlıyı da bu işkenceye esir etmek istemiyorum. Belki doğurduğum çocuk tam tersim olursa diye düşünüyorum bazen. Benim aksime çok pozitif ve hayattan zevk alan biri olursa onun yerine karar vermiş olduğum için acaba haksızlık olur mu ama sonuçta sorumluluk altında ezilecek olan da benim. Takıntılarımla özellikle hayal edemiyorum nasıl olacağımı.

Ne şanssızlık ki şu an harika bir ilişkim var ve sevgilim benim tam zıttım bu konuda. O baba olmak istiyor. Ne zaman konusunu açsak da bir şekilde üstü kapanıyor, ama bence bu konu ayrılık getirebilecek kadar önemli bir konu.
 
Eşinize en baştan açık açık söylemişsiniz artık bu onun derdi. “Her kadın doğurmak ister anne olmak ister” romantizmine kanıp nasılsa fikri değişir diye düşünmüş olabilir.
Yaşınızı 30+ demişsiniz ama 30-35 ile 35-40 aralığı çok farklı hangi aralıktasınız? Bunuda şu sebepten soruyorum, çocuk istemeyen kadınlar 35+da fikir değiştirebiliyor bu seferde üreme sorunları meydana geliyor. Bence çocuk düşünen düşünmeyen her kadın biyolojik saat gerçeğini göze alarak daha sonrada pişman olmamak adına yumurta dondurmalı. En azından 40 yaşı geçseniz bile fikriniz değişse sağlıklı genç yumurtanız olacak, istemesenizde bir süre sonra imha zaten.
Bu şekilde yapan çok kadın var artık, en azından bak yaşın geçiyo baskısı yada kafa karışıklığını eler.
 
Ben çevreden değil iki yıl önce biri kurtaj olmak üzere 2kucuk bir büyük olmak üzere 4ane pes pese ameliyat oldum bide çocuğun olmayabilir hazırlıklı ol demişlerdi korkum bundan aslinda
Hiçbir alakası yok.o işler tamamen kısmet.hatta en çok da sizin gibi durumdakiler şöyle böyle olmuştu o yüzden korunmaya çok dikkat etmedik ama ilk aydan hamile kaldım falan diyorlar.çok farklı bir durum tıbbı aşan bir konu.
 
Madem konusu açıldı ben de düşüncelerimi yazayım.ben 32 ye gireceğim 6 ay sonra.durup düşünüyorum çok bugünlerde.yaptığim, zevk aldığım hatta zevkten kendimden geçtiğim şeyleri yaparken bile o kadar kısıtlı ve sıradan bir zevk alıyorum ki artık.daha 2 sene önce seks yaparken kendimden geçerdim, aşırı sulanırdım, şimdi ilişkiyi zor kurtarıyorum. Keza alkol de öyle.bütün duygularım tutkularım coşardı.şimdi ufacık etkisi ya oluyor ya olmuyor.eskiden sosyalleşince de daha fazla zevk alıyordum.neyse uzatmayalım.belli bir süre inkar etmeye çalıştım bu durumu ama belli ki artık kabullenmek zorunda kalacağım.hayatın tadı o kadar çabuk kaçıyor ki inanamadım.şimdi durup düşünüyorum.zaten 25 yaşına gelene kadar aklın başında olmuyor.aklın başında olsa özgürlüğün olmuyor.ikisi de olsa paran olmuyor.yani kısaca bizim ülkemizde 25 yaşından önce hayat yaşamak imkansız ki o da çok çok iyi ihtimalle.eee 25 te yaşamaya başlasan 30 da zaten anlattığım gibi zevk mevk kalmıyor.çocukluğu zaten hatırlamıyoruz.eeee ? Bu kadar geceni gündüzüne katıp yetiştireceğin birey 4,5 sene adam gibi zevk alarak yaşayacak diye iki kişinin çektiği bu çileye değecek mi?.belli bir yaşa kadar gelmiş kişi hiçbirşeyden doğru dürüst zevk alamadığına göre anne baba olmaktan da zevk almaz ki bence.
Haa bir de 25 e kadar iş bulamayanlar var, doğru dürüst sevgili, eş bulamayıp en güzel çağlarını seks yapamadan geçirenler var.zaten buralarda da okuyoruz maalesef.benim içimden neler geçiyor da kimsenin morali bozulmasın diye yazmıyorum tabi.iki kişinin hayatı bitiyor neredeyse ele geçen ne yani? Hiç mantıklı gelmiyor bana.bu yaştan sonra da öyle çok ulvi çok yüce, şahane şiddetli sevgiler hissedilebileceğine de inanmıyorum

Hiçbir alakası yok.o işler tamamen kısmet.hatta en çok da sizin gibi durumdakiler şöyle böyle olmuştu o yüzden korunmaya çok dikkat etmedik ama ilk aydan hamile kaldım falan diyorlar.çok farklı bir durum tıbbı aşan bir konu.
Benim durumum senden farklı ben her gece ağır 3tane ilaç içiyorum ondan olmuyor doktorumda hamileliği yasakladi oyuzden üstünde durmuyorum isallah seneye izin çıkarsa aşılama yöntemleri aptiracagim
 
Merhaba,

30+ üstündeyim, evliyim ve çocuk istemiyorum, eşime bunu tanıştığımız zamanlarda söylemiştim ama o değişeceğimi düşünerek bunu önemsememişti. Şimdiyse çocuk istemekte, bense hala aynı fikirdeyim çocuğun büyük bir sorumluluk olduğunu düşünüyorum çocuğa iyi bakamazsam ya da kendimi ihmal edersem diye ne çocuğun hakkına ne de kendi hakkıma girmek istemiyorum. Ve ömür boyu bir emanete sahip olmak istemiyorum.

Benim gibi düşünen var mı?
Sizin çok iyi anlıyorum. 6 aylık bebeğim var annem iki sokak ötede, karşı dairemde ise yengem oturuyo. İki kızkardeşim destek oluyo. Buna rağmen aşırı şekilde zorlanıyorum.
İstemeyerek anne olmayın. Ben istediğim halde bazen cinnet geçiricek kıvama gelebiliyorum. Sonrasında vicdan azabından ölüyorum. Büyük bir sorumluk bütün hayatınız değişiyo ister istemez.
 
Benim durumum senden farklı ben her gece ağır 3tane ilaç içiyorum ondan olmuyor doktorumda hamileliği yasakladi oyuzden üstünde durmuyorum isallah seneye izin çıkarsa aşılama yöntemleri aptiracagim
Ne geldi başınıza?
 
Sizin çok iyi anlıyorum. 6 aylık bebeğim var annem iki sokak ötede, karşı dairemde ise yengem oturuyo. İki kızkardeşim destek oluyo. Buna rağmen aşırı şekilde zorlanıyorum.
İstemeyerek anne olmayın. Ben istediğim halde bazen cinnet geçiricek kıvama gelebiliyorum. Sonrasında vicdan azabından ölüyorum. Büyük bir sorumluk bütün hayatınız değişiyo ister istemez.
Eskiden nasıl 9,10,12 çocuk yapılıyormuş bilmem.şimdi biz hem bakamıyoruz hem o kadar çok hamile kalamıyoruz hem o kadar çok seks yapamıyoruz.ne kadar ütopik geliyor günümüzde.eski toprak diye boşuna demiyorlarmiş valla.
 
Yıllardır öğretmenlik yapıyorum birçok nesil geçti elimden ,bu güzel bir haz.Fakat bu hayatta beni en çok mutlu eden,en işe yarar hissettirip tatmin ettiren duygu kesinlikle annelik.
Bugün küçük kızımın 23 nisan gösterisi vardı.Onu sahnede izlemek muazzamdı.
Ama en güzeli sahneden inip koşarak yanıma gelip anneee diyip sarılması oldu.
Zorlukları beyninizden silinip gidiyor işte.
Bana en uykusuz geceleri yaşatan,en ağır sandromlarla büyüyen kızımla bugün akşam kızılcık şerbeti izleyip kritik yaptık.
Resim yarışmasındaki ilçe birinciliğini kutladık ve az evvel uyumadan kocaman sarıldı seni çok seviyorum annecim iyiki benim annemsin diyerek yatmaya gitti.
Geçmişte dünya kadar pişmanlığım olabilir ama annelik konusunda asla.
İyiki varlar.
iyiki.
Herşeye zamanla alışabilirim,en sevdiğim hobimden bile vazgeçebilirim onlar için hiç önemli değil.
Dünyalara bedel sevgileri.
Ama yinede saygı duyarım yapmayanlara evet büyük sorumluluk ve herkes kaldıramayabilir.
 
Ben hamile kalıp boş gebelik geçirdim bunun üstüne bipolar tanısı konuldu ağır geçiriyordum tedavi oldum şimdi iyiyim doktorum bipolarin anne olmaya engel olmadığı ama hastalığı sabitlemem gerektigini seneye çocuk konusu birdaha konuşalım dedi oldumu öğrendin muradına erdinmi
Ne geldi başınıza
 
Ben hamile kalıp boş gebelik geçirdim bunun üstüne bipolar tanısı konuldu ağır geçiriyordum tedavi oldum şimdi iyiyim doktorum bipolarin anne olmaya engel olmadığı ama hastalığı sabitlemem gerektigini seneye çocuk konusu birdaha konuşalım dedi oldumu öğrendin muradına erdinmi
Ne var ki bunda tersleyecek? Neyse geçmiş olsun.
 
Back
X