gec oldugu ıcın cok duskun olmanızı normal buluyorum benMerhaba arkadaşlar..
Kendimden kısaca bahsedeyim öncelikle..
Ben 12 yıllık evliyim. 2 yaşında kızım var 10 yıl sonra 4. Tüp bebek de kızım oldu çok şükür.
Gelelim konumuza. Biz anne baba olduktan sonra sadece anne ve baba olmaya başladık EŞ olmaktan daha çok anne baba olduk yani.
10 yıl boyunca iyi giden beni her gün öpen sarılan bir adam vardı.. kızım doğduktan sonra sevgimiz ilgimiz ona yoğunlaştı..
Şimdi kızım 2 yaşında yavaş yavaş birseyler oturmaya başladı ama tek tartışmalarimiz kızım yüzünden oluyor.
Kızım bize aşırı bağlı o kadar ki gece bile ortamiza yatmaya çalışıyor..
Kendi yatağına yatiriyorum yine geliyor bir kaç saat sonra..
Ve temas bağımlısı sürekli sarılma elimi tutma çabasında öyle uyumak istiyor evet güzel de eşimle aramıza girmiş oluyor..
Orta yolu nedir nasıl bulunur biz beceremedik çünkü çok odakladik kendimizi galiba anne baba olmaya.
Görmemişin çocuğu olmuş misali..
Ben çocuğun evliliği zedeledigini düşünüyorum.. sizin bu konuda tecrübelerinizi düşüncelerinizi okumak istedim. Paylaşırsanız sevinirim..
Lütfen söyleyeceklerimi yanlış anlamayın, art niyetli söylemiyorum. 10 yıl çabalamışsınız ve maddi manevi çok yıpratıcı süreçlerden geçerek 4. tüp bebek denemesinde çocuk sahibi olmuşsunuz. Allah bağışlasın öncelikle. Siz böyle söyleyince sormadan edemiyorum. Bu kadar çabalayarak elde etmişsiniz, şimdi de evliliğimi zedeliyor diyorsunuz. Acaba diyorum bazı şeylerde çok zorlamamak mı gerekli? Olmuyorsa vardır bir hayır diye mi bakmalı? Eminim onu her şeyden çok seviyorsunuzdur ama eminim eski karı koca hayatınızı da özlüyorsunuz. Ben çocuk sahibi olmaya şu an için sıcak bakmıyorum ve belki de hiç sıcak bakmayacağım. Eşim ise çok istiyor ama böyle konulara çok sık rastlar oldum; okuyunca da daha çok tedirgin oluyorum. Çabalayarak sahip olunca bile böyle düşünüyorsanız acaba ben neler yaşarım... Yazdıkları konuyla alakasız gelebilir ama böyle konuları görünce aklıma direkt bu geliyor.
Sorunuza tecrübe sahibi olmadığım için yorum yapamıyorum.
Yani diğer konularda çok fazla müdahil olmak istemesem de bu konuda artık gerçekten uyarmak zorunda hissediyorum. Benim şahane evliliğim var ben bile çocuk yapmaya çekinirim, senin ayrılman neredeyse kesinken çocuk konusu kafanda soru işareti bile olmamalı. Şu sitede net bosanacaklar listesi yapsam ilk 3e girecek bir evliliğin var, kıyaslama yapman sağlıklı olmaz.Lütfen söyleyeceklerimi yanlış anlamayın, art niyetli söylemiyorum. 10 yıl çabalamışsınız ve maddi manevi çok yıpratıcı süreçlerden geçerek 4. tüp bebek denemesinde çocuk sahibi olmuşsunuz. Allah bağışlasın öncelikle. Siz böyle söyleyince sormadan edemiyorum. Bu kadar çabalayarak elde etmişsiniz, şimdi de evliliğimi zedeliyor diyorsunuz. Acaba diyorum bazı şeylerde çok zorlamamak mı gerekli? Olmuyorsa vardır bir hayır diye mi bakmalı? Eminim onu her şeyden çok seviyorsunuzdur ama eminim eski karı koca hayatınızı da özlüyorsunuz. Ben çocuk sahibi olmaya şu an için sıcak bakmıyorum ve belki de hiç sıcak bakmayacağım. Eşim ise çok istiyor ama böyle konulara çok sık rastlar oldum; okuyunca da daha çok tedirgin oluyorum. Çabalayarak sahip olunca bile böyle düşünüyorsanız acaba ben neler yaşarım... Yazdıkları konuyla alakasız gelebilir ama böyle konuları görünce aklıma direkt bu geliyor.
Sorunuza tecrübe sahibi olmadığım için yorum yapamıyorum.
Benim çocuk sahibi olmak istemememin sebebi evliliğim değil. Ben içgüdüsel olarak hissedemiyorum. Çok iyi bir evliliğim olsa da bu fikirde olacağıma eminim, benden çok daha kötü evliliği olup; şiddet görüp, ihanet görüp peş peşe doğuran kadın yok mu? Her şey evlilikle ilgili değil, tercih meselesi.Senin ile hanımefendinin konusu çok başka…
Senin oturmayan bir evliliğin har vurup harman savuran bir eş kişisinin varlığı söz konusu.
Çocuk sahibi olmak kadar güzel bir şey yoktur hamilelik bile bu kadar güzelken, mesele doğru kişiyi evlat sahibi etmek…
Hanımefendinin buhranı çoğu kişide zaman zaman görülüyordur…
Öldürmüyor ama topuguna sıkıyorMerhaba arkadaşlar..
Kendimden kısaca bahsedeyim öncelikle..
Ben 12 yıllık evliyim. 2 yaşında kızım var 10 yıl sonra 4. Tüp bebek de kızım oldu çok şükür.
Gelelim konumuza. Biz anne baba olduktan sonra sadece anne ve baba olmaya başladık EŞ olmaktan daha çok anne baba olduk yani.
10 yıl boyunca iyi giden beni her gün öpen sarılan bir adam vardı.. kızım doğduktan sonra sevgimiz ilgimiz ona yoğunlaştı..
Şimdi kızım 2 yaşında yavaş yavaş birseyler oturmaya başladı ama tek tartışmalarimiz kızım yüzünden oluyor.
Kızım bize aşırı bağlı o kadar ki gece bile ortamiza yatmaya çalışıyor..
Kendi yatağına yatiriyorum yine geliyor bir kaç saat sonra..
Ve temas bağımlısı sürekli sarılma elimi tutma çabasında öyle uyumak istiyor evet güzel de eşimle aramıza girmiş oluyor..
Orta yolu nedir nasıl bulunur biz beceremedik çünkü çok odakladik kendimizi galiba anne baba olmaya.
Görmemişin çocuğu olmuş misali..
Ben çocuğun evliliği zedeledigini düşünüyorum.. sizin bu konuda tecrübelerinizi düşüncelerinizi okumak istedim. Paylaşırsanız sevinirim..
Benim çocuk sahibi olmak istemememin sebebi evliliğim değil. Ben içgüdüsel olarak hissedemiyorum. Çok iyi bir evliliğim olsa da bu fikirde olacağıma eminim, benden çok daha kötü evliliği olup; şiddet görüp, ihanet görüp peş peşe doğuran kadın yok mu? Her şey evlilikle ilgili değil, tercih meselesi.
Bu konudan bağımsız bir şey çocuk isteği bence. Yani ben mesela tamamen başka bir sebepten, eşimle gayet mutlu olduğum için, ağzımın tadı belki kaçar diye çocuk istemiyorum. Hatta çok aşık mutlu insanların çocuk yapması bile tuhaf geliyorEvliliği rahata ermemiş biri olmanın yansıması olabilir mi? Çünkü bende kötü süreçteyken içgüdüsel olarak hazır değildim istemiyordum da…
Yoksa hep mi böyleydiniz?
Niyeki bence çocuk evliliği daha da güzelleştiriyor.asik olduğun adamdan bir parça oluyor ve senin içinde büyüyor bu çok güzel.Bu konudan bağımsız bir şey çocuk isteği bence. Yani ben mesela tamamen başka bir sebepten, eşimle gayet mutlu olduğum için, ağzımın tadı belki kaçar diye çocuk istemiyorum. Hatta çok aşık mutlu insanların çocuk yapması bile tuhaf geliyor
Siz niye benim üstüme geldiniz şu an:) Ben bu sitede hiçbir konuda kimseye bulaşmamama rağmen, başta da art niyetim yok dememe rağmen benim evliliğim üzerinden kıyas yaptığımı düşünmen çok saçma ve her şekilde birkaç kişi bana bulaşıyor çok garip. Benim şahane bir evliliğim olsa bile şu an düşünmüyor olacağıma eminim. Ben konu sahibinin evliliğiyle alakalı bir şey söylemedim. İsteyerek anne olmuşsunuz dedim. Ayrıca konu sahibinin yaşadığı buhranı çoğu kadın yaşıyor evet ama kendisi 4 tüp bebekle sahip olmuş ve evliliğim zedelendi diyor. Ben de bu açıklamasından yola çıkarak merak ettiğim bir konuyu açtım. Benim evliliğimin problemli olduğumu her konumda ve her yorumumda belirtiyorum zaten. Kıyaslama yapan kim? Ben istiyorum ama evliliğim kötü diye cesaret edemiyorum demedim. Mükemmel, şahane, 4/4lük bir evliliğim de olsa şu yaşımda, şu fikirle istemiyorum. Beni uyarmanı gerektirecek bir durum yok.Yani diğer konularda çok fazla müdahil olmak istemesem de bu konuda artık gerçekten uyarmak zorunda hissediyorum. Benim şahane evliliğim var ben bile çocuk yapmaya çekinirim, senin ayrılman neredeyse kesinken çocuk konusu kafanda soru işareti bile olmamalı. Şu sitede net bosanacaklar listesi yapsam ilk 3e girecek bir evliliğin var, kıyaslama yapman sağlıklı olmaz.
Gerçekten farklı bir bakış açısıBu konudan bağımsız bir şey çocuk isteği bence. Yani ben mesela tamamen başka bir sebepten, eşimle gayet mutlu olduğum için, ağzımın tadı belki kaçar diye çocuk istemiyorum. Hatta çok aşık mutlu insanların çocuk yapması bile tuhaf geliyor
Hayır, evlilik öncesinde de hiçbir zaman annelik hayali kuran bir genç kız olmadım. Sorumluluğu bana hep ağır geldi. Evliliğimle alakalı değil. Ha eğer istiyor olsaydım bu durumda zaten yapmazdım asla.Evliliği rahata ermemiş biri olmanın yansıması olabilir mi? Çünkü bende kötü süreçteyken içgüdüsel olarak hazır değildim istemiyordum da…
Yoksa hep mi böyleydiniz?