Hiç katılmıyorum
Hiç katılmıyorumNiyeki bence çocuk evliliği daha da güzelleştiriyor.asik olduğun adamdan bir parça oluyor ve senin içinde büyüyor bu çok güzel.
Ben hep istemeyen biriydim. Dediğinizde etkiliyordur ama hiç istemeyen kadınlarda vardır ben gibi.Evliliği rahata ermemiş biri olmanın yansıması olabilir mi? Çünkü bende kötü süreçteyken içgüdüsel olarak hazır değildim istemiyordum da…
Yoksa hep mi böyleydiniz?
Siz neden istemiyordunuz peki sorumluluk ağır diye miBen hep istemeyen biriydim. Dediğinizde etkiliyordur ama hiç istemeyen kadınlarda vardır ben gibi.
Bebek ve çocuk sevmiyorum. Ayriyetten ömür kendim hariç birinin sorumluluğunu istemiyorum.Siz neden istemiyordunuz peki sorumluluk ağır diye mi
Bu da takdir edilesi vallahi…Bebek ve çocuk sevmiyorum. Ayriyetten ömür kendim hariç birinin sorumluluğunu istemiyorum.
Teşekkür ederim.Bu da takdir edilesi vallahi…
Kendini bilmekten geçiyor…
Sırf çocuk yapmak için yapanlardan daha güzel bir duruş
İşte o an da hayat çocuğa da zindan olur size de bir de gerçekten herkes çocuk sahibi olmak zorunda da değil…Teşekkür ederim.Kendim mutsuz olmanın ötesinde neden doğurdum diye çocuğu da mutsuz ederim diye düşündüm hep.
Merhaba arkadaşlar..
Kendimden kısaca bahsedeyim öncelikle..
Ben 12 yıllık evliyim. 2 yaşında kızım var 10 yıl sonra 4. Tüp bebek de kızım oldu çok şükür.
Gelelim konumuza. Biz anne baba olduktan sonra sadece anne ve baba olmaya başladık EŞ olmaktan daha çok anne baba olduk yani.
10 yıl boyunca iyi giden beni her gün öpen sarılan bir adam vardı.. kızım doğduktan sonra sevgimiz ilgimiz ona yoğunlaştı..
Şimdi kızım 2 yaşında yavaş yavaş birseyler oturmaya başladı ama tek tartışmalarimiz kızım yüzünden oluyor.
Kızım bize aşırı bağlı o kadar ki gece bile ortamiza yatmaya çalışıyor..
Kendi yatağına yatiriyorum yine geliyor bir kaç saat sonra..
Ve temas bağımlısı sürekli sarılma elimi tutma çabasında öyle uyumak istiyor evet güzel de eşimle aramıza girmiş oluyor..
Orta yolu nedir nasıl bulunur biz beceremedik çünkü çok odakladik kendimizi galiba anne baba olmaya.
Görmemişin çocuğu olmuş misali..
Ben çocuğun evliliği zedeledigini düşünüyorum.. sizin bu konuda tecrübelerinizi düşüncelerinizi okumak istedim. Paylaşırsanız sevinirim..
Daha doğmadı bebeğimiz. Ama filmlerde, kitaplarda falan görürüm. İlişkiyi düzeyinde tutmak için 2 kişilik emek gerekir denir. Kendinize özel zaman yaratın falan denir. Yaparsınız ya. Uyusun yumurcakMerhaba arkadaşlar..
Kendimden kısaca bahsedeyim öncelikle..
Ben 12 yıllık evliyim. 2 yaşında kızım var 10 yıl sonra 4. Tüp bebek de kızım oldu çok şükür.
Gelelim konumuza. Biz anne baba olduktan sonra sadece anne ve baba olmaya başladık EŞ olmaktan daha çok anne baba olduk yani.
10 yıl boyunca iyi giden beni her gün öpen sarılan bir adam vardı.. kızım doğduktan sonra sevgimiz ilgimiz ona yoğunlaştı..
Şimdi kızım 2 yaşında yavaş yavaş birseyler oturmaya başladı ama tek tartışmalarimiz kızım yüzünden oluyor.
Kızım bize aşırı bağlı o kadar ki gece bile ortamiza yatmaya çalışıyor..
Kendi yatağına yatiriyorum yine geliyor bir kaç saat sonra..
Ve temas bağımlısı sürekli sarılma elimi tutma çabasında öyle uyumak istiyor evet güzel de eşimle aramıza girmiş oluyor..
Orta yolu nedir nasıl bulunur biz beceremedik çünkü çok odakladik kendimizi galiba anne baba olmaya.
Görmemişin çocuğu olmuş misali..
Ben çocuğun evliliği zedeledigini düşünüyorum.. sizin bu konuda tecrübelerinizi düşüncelerinizi okumak istedim. Paylaşırsanız sevinirim..
çok çok istemeden anne olmayın derim.. zaten de öyle yapıyorsunuz,Lütfen söyleyeceklerimi yanlış anlamayın, art niyetli söylemiyorum. 10 yıl çabalamışsınız ve maddi manevi çok yıpratıcı süreçlerden geçerek 4. tüp bebek denemesinde çocuk sahibi olmuşsunuz. Allah bağışlasın öncelikle. Siz böyle söyleyince sormadan edemiyorum. Bu kadar çabalayarak elde etmişsiniz, şimdi de evliliğimi zedeliyor diyorsunuz. Acaba diyorum bazı şeylerde çok zorlamamak mı gerekli? Olmuyorsa vardır bir hayır diye mi bakmalı? Eminim onu her şeyden çok seviyorsunuzdur ama eminim eski karı koca hayatınızı da özlüyorsunuz. Ben çocuk sahibi olmaya şu an için sıcak bakmıyorum ve belki de hiç sıcak bakmayacağım. Eşim ise çok istiyor ama böyle konulara çok sık rastlar oldum; okuyunca da daha çok tedirgin oluyorum. Çabalayarak sahip olunca bile böyle düşünüyorsanız acaba ben neler yaşarım... Yazdıkları konuyla alakasız gelebilir ama böyle konuları görünce aklıma direkt bu geliyor.
Sorunuza tecrübe sahibi olmadığım için yorum yapamıyorum.
Bebek ve çocuk sevmiyorum. Ayriyetten ömür kendim hariç birinin sorumluluğunu istemiyorum.