• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Çocuğunuza kızıp bağırdığınız oluyor mu?

Hıhı aşırı aşırı, 7 yaşında.
Buraya mesajı yazdım birkaç dakika içinde kaos çıktı, beni evden kovdu.
Verdi elime anahtarı, elime ayakkabı haydi çık git istemiyorum üvey annesin sen dedi böğürmeler eşliğinde.
Sebebi de bugün temizlik vardı evde, bir yere lego saklamış, yardımcı onu bulup oyuncak sepetine atmış e dağıldı.
Ben nasıl görmezmişim, ne biçim anneymişim, ne işe yararmışım, babasının evinde beleşe yaşıyormuşum, çamaşırı babası yaparmış temizliği başkası ben naparmışım, onun da legosunu sakladığı yerde bulamayacaksam boşuna durmayacakmışım😂
Allahım asabım bozuldu, kendi terkediyor sandım benim elime tutuşturdu yahu ayakkabıyı😂
Koca söylese boşarsın 1 metre çocuk söyleyince gülüyorum sinirden ve hatasını farkedene kadar konuşmayacağımı, saygı sınırını aşamayacağını söyledim.
Bakalım kaç gün ağlayacak…

Valla hüzün, agresyon, drama her şey mevcut.
Kanal 7 hint dizileri gibiyiz abartıda.
Doğduğu saat böyleydi hala böyle.
Yengeç burcu, senin burcun olabilir mi? :KK53:
Allah allah sıpaya bak sen bunları nereden gördü acaba? Bir yerlerde sıkıntı var ama nerde?
 
Merhaba herkese,
Nerdeyse 5 yaşında bir oğlum var. Kreşe bu sene tam anlamıyla alıştık.

Çok sakin bir çocuk aslında, ama çok kaprisli ve durduk yere ağlamaya başlar hemen. Bu hallerine katlanamayıp bazen patlamalar yaşıyorum. Kızıyorum, bağırıyorum. Çünkü gerçekten sebepsiz yere ağlıyor. Okuldan çok memnunuz, arkadaşlarıyla da iyi anlaşıyor bildiğim kadarıyla. Ama okuldan almaya gittiğimde bir heves gidiyorum almaya, 5 dakika sonra saçma sapan isteklerle sabrımı zorluyor ve yapmazsam ağlıyor. Mesela beraber resim yaparken ben onun istediği gibi çizmezsem ağlıyor, arabayı oraya park etme şuraya park et diye ağlıyor. Hadi parka gidelim gezelim hava alalım diyorum, gitmeyeceğim diye ağlıyor. Güzelce anlatıyorum ilk başta ama ağlamaya devam ediyor, seni sevmiyorum vs diyor. Bazen ağlamasın diye uyum sağlıyorum ama bazen çok kızıp bağırıp çağırıyorum. Bu anlarda benden korkuyor hissediyorum. Sonra da vicdan azabı duyuyorum, engel olamıyorum kendime. Muhtemelen okulda yoruluyor, stres oluyor ve benden çıkarıyor acısını.

Başka anneler de benim gibi mi acaba? Yani onunla son zamanlarda oyun oynamak da istemiyorum, hemen ben böyle oynamak istemiyorum diye sorun çıkarıyor. Bir yandan fazla yüz verip şımartıp her istediğini yapan olmak istemiyorum çünkü herkes tarafından çok şımartılan bir çocuk, bir yandan ilişkimiz ileride zedelenir mi? Of annelik hakkaten delilik 😂

Öfke kontrolü için bir terapiye gitsem mi sizce, yoksa bu yaşadıklarım oldukça normal mi?
Benim kızım da 5 yaşında ve aynı böyle
Uçan kuşa bile ağlayabilir
Son zamanlara kadar hiç sesimi yükseltmezdim ama ben de stresli bi dönemdeyim arada kızdığım oluyor artık
Şok oluyor tabi benim o tavrıma alışık değil diye
Geçen gün aldım karşıma konuştuk babası ile. biraz işe yaradı daha az mızmızlık yapıyor.
Benim gözlemlediğim benimle daha çok zaman geçirirse bu davranışları azalıyor benim işimin yoğun olduğu dönemler onunla çok ilgilenemezsem bu davranışları artıyor
 
Aslında okuldan çıkınca ağlaması çok normal. Tüm güm okulda sabrettiği şeyler, tuttuğu duygular oluyor. Güvendiği insana gelince bırakıyor. Günün stresini boşaltıyorlar aslında.
Ama bilsek de bazen sakin kalamıyoruz ne yazık ki.
 
Mesela diyelim resim çiziyoruz beraber, aa evet bu olmadı ya diyip kendimle dalga geçip gülüp geçiyorum, başka çiziyoruz. Ama baktım uzatıyor kızıveriyorum. Hemen ilk aşamada kızmıyorum. Bazen tutarlı değilim kabul ediyorum 😔
Yanlış anlamayın da bilmediğim için soruyorum.

Zaten okulda resim çizmiştir bol bol.

Eve gelince de mi devam ediliyor etkinlik yapmaya?

Kreş,anaokulu anneleri rahatlatır diye umut ediyordum.

Kreşten gelince tuvalettir,duştur,sohbetle ve dinlenmeyle geçer diye düşünmüştüm.

Sürekli etkinlik mi yapacağız ayol?
 
3 yasinda bir kizim var benim eşimin ve bakicimizin kisacasi hepimizin hakkından geldi sendrom mu dibine kadar yasıyoruz.Dün baktım duvarlari keceli kalemle çizmiş anne kizdın mı diyor bir de haliyle gülemedim sinirlendim ama bagırmadım verdim ıslak bezi hadi sil dedim sildi silmedi o baska bir seye dalinca ben sildim.Hata yaptiysa bağirmaktan ziyade telafi etmesini saglıyorum yere su dökse hemen mutfağa havlu almaya gider
 
Merhaba herkese,
Nerdeyse 5 yaşında bir oğlum var. Kreşe bu sene tam anlamıyla alıştık.

Çok sakin bir çocuk aslında, ama çok kaprisli ve durduk yere ağlamaya başlar hemen. Bu hallerine katlanamayıp bazen patlamalar yaşıyorum. Kızıyorum, bağırıyorum. Çünkü gerçekten sebepsiz yere ağlıyor. Okuldan çok memnunuz, arkadaşlarıyla da iyi anlaşıyor bildiğim kadarıyla. Ama okuldan almaya gittiğimde bir heves gidiyorum almaya, 5 dakika sonra saçma sapan isteklerle sabrımı zorluyor ve yapmazsam ağlıyor. Mesela beraber resim yaparken ben onun istediği gibi çizmezsem ağlıyor, arabayı oraya park etme şuraya park et diye ağlıyor. Hadi parka gidelim gezelim hava alalım diyorum, gitmeyeceğim diye ağlıyor. Güzelce anlatıyorum ilk başta ama ağlamaya devam ediyor, seni sevmiyorum vs diyor. Bazen ağlamasın diye uyum sağlıyorum ama bazen çok kızıp bağırıp çağırıyorum. Bu anlarda benden korkuyor hissediyorum. Sonra da vicdan azabı duyuyorum, engel olamıyorum kendime. Muhtemelen okulda yoruluyor, stres oluyor ve benden çıkarıyor acısını.

Başka anneler de benim gibi mi acaba? Yani onunla son zamanlarda oyun oynamak da istemiyorum, hemen ben böyle oynamak istemiyorum diye sorun çıkarıyor. Bir yandan fazla yüz verip şımartıp her istediğini yapan olmak istemiyorum çünkü herkes tarafından çok şımartılan bir çocuk, bir yandan ilişkimiz ileride zedelenir mi? Of annelik hakkaten delilik 😂

Öfke kontrolü için bir terapiye gitsem mi sizce, yoksa bu yaşadıklarım oldukça normal mi?
Aynı şeyleri ben de yaşadım. gerçekten çok zor. ama zamanla geçecek bir dönem oldugunu düşünüyorum.. allah yardım etsin. bir de evde sürekli öfkelenen çabuk patlayan biri varsa bundan da kaynaklı olabilir. örnek aldıkları kişiler bizleriz..malesef..
 
Yanlış anlamayın da bilmediğim için soruyorum.

Zaten okulda resim çizmiştir bol bol.

Eve gelince de mi devam ediliyor etkinlik yapmaya?

Kreş,anaokulu anneleri rahatlatır diye umut ediyordum.

Kreşten gelince tuvalettir,duştur,sohbetle ve dinlenmeyle geçer diye düşünmüştüm.

Sürekli etkinlik mi yapacağız ayol?
Ahahahahahaha
Daha arabada bibi dansı diye bir dans uydurdu. Eve girdik, bir hızla tuvalet ve üst değiştirme yapıldı, dansa başladık. Sonra yemek eşliğinde bol çene, şimdi oyun oynayacağız. Yatmadan önce de resimdir yazıdır bir şeyler. Yatarken zaten kitap okuma. İyi dilim şişmiyor bütün gün konuşmaktan :D
 
Ahahahahahaha
Daha arabada bibi dansı diye bir dans uydurdu. Eve girdik, bir hızla tuvalet ve üst değiştirme yapıldı, dansa başladık. Sonra yemek eşliğinde bol çene, şimdi oyun oynayacağız. Yatmadan önce de resimdir yazıdır bir şeyler. Yatarken zaten kitap okuma. İyi dilim şişmiyor bütün gün konuşmaktan :KK70:
Anladım.

Allahım yardımcımız olsun inşallah.
 
Bağırıyorum çünkü ancak o zaman bir şeyleri yanlış yaptığını anlıyor. Bu hafta yeni oyun icat etti. Sandalyelerin üstüne çıkıyor. Ben o an başka bir şeyle ya da diğer çocuğumla meşgulsem düşecek diye panik oluyorum.
Çocuk eğitmek çok zor. Ben en küçük 6 yaşımı filan hatırlıyorum. Annem bana hiç bağırmazdı. Bizim evde kızmak babamın tekelindeydi. Babam kızacak korkusuyla da pek çok şeyi yapmadığımı biliyorum.
 
Yanlış anlamayın da bilmediğim için soruyorum.

Zaten okulda resim çizmiştir bol bol.

Eve gelince de mi devam ediliyor etkinlik yapmaya?

Kreş,anaokulu anneleri rahatlatır diye umut ediyordum.

Kreşten gelince tuvalettir,duştur,sohbetle ve dinlenmeyle geçer diye düşünmüştüm.

Sürekli etkinlik mi yapacağız ayol?
Okuldan gelince evde tablet, televizyona çok sarmasın diye kutu oyunu, biraz resim gibi şeylerle oynamaya devam😂 Dinleniyor tabi ama 3 dk falan😂 Keşke dediğiniz gibi olsa🙈
 
Ben ihtiyaçlarını fazlasıyla karşıladığımızı düşünüyorum, her anlamda yani maddi manevi. Acaba burda mı yanlış yaptık bilmiyorum. Her istediği olan bir çocuk. Duygu yansıması nedir bilmiyorum?
Bence sorun tam olarak burada, benzer konuda destek alıyoruz. Psk çocuğun karşısında otorite görmediğini söyledi. Yanlış yaptığı konularda yumuşayıp onun dediğini yapıyoruz yine. Çocuk sınır nedir bilmiyor ve zorluyor. İlerde empati yapamamasına ve mutsuz birey olmasına sebep olacak bu maalesef . Biz en kısa sürede düzeltmeye başlayacağız kendimizi dr yardımı ile.
 
Back