• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Çocuğunuza kızıp bağırdığınız oluyor mu?

2-3 yaş daha inat bir dönem, tabi çocuktan çocuğa değişebilir ama bunu yönetebiliyorsunuz ileriki zamanları da yönetirsiniz 🙏🏻😂
Bu cümleniz çok umut verici çok teşekkür ederim 🙏
Elimden geleni yapıyorum umarım bu çizgide devam etmeyi başarırız. Psikolojik açıdan sağlıklı bir çocuk yetiştirirsem kendimi başarılı sayacağım. Çünkü tek başımayım. Görüp örnek alacağı bir baba figürü yok olsaydı da kötü örnek olurdu zaten. Artık ya nasip bakalım ne göreceğiz 😊
 
Kapıda yatmasına çok güldüm😂 anlıyorum ben de tam okul çıkışı 1-2 saat böyle oluyor dediğiniz gibi ama her gün farklı krizler ve sabrım tükendi galiba. Ne güzel artık devam etmiyorsa sizin adınıza sevindim. Yazılanlardan anladığım kadarıyla benim tahammül sınırım da düşük, bununla ilgili bir terapiye gitsem iyi olucak.
Ben o dönem öfke patlaması sebebiyle ilaç kullanıyordum zaten, ondan sakinimdir muhtemelen😅
 
Ben sanırım o zaman artık resim çizmiyoruz der başka oyuna geçmeye çalışırdım. Dünyanın en sabırsız insanı olabilirim. Ama halledicez be. Tutarlı olup deneyin bence bir süre. Büyük bebesi olanları daha çok dinleyin tabi benimki daha 2 yaş.
Bizim araba oynamalarımız vardı 2-3 yaş arası. O arabayı alma bunu al, öyle sürme böyle sür, öyle tutma böyle tut. Bazen yeter diyordum ama çoğunlukla istediği gibi devam ediyordum, yine de memnun olmuyordu🤣🤣
 
Bizim araba oynamalarımız vardı 2-3 yaş arası. O arabayı alma bunu al, öyle sürme böyle sür, öyle tutma böyle tut. Bazen yeter diyordum ama çoğunlukla istediği gibi devam ediyordum, yine de memnun olmuyordu🤣🤣
Ay bu biz 🤦🏻‍♀️
 
Ben ihtiyaçlarını fazlasıyla karşıladığımızı düşünüyorum, her anlamda yani maddi manevi. Acaba burda mı yanlış yaptık bilmiyorum. Her istediği olan bir çocuk. Duygu yansıması nedir bilmiyorum?
Her istediğini yaptık sanıyoruz ama kaçırdığımız noktalar oluyor. Bir terapi süreci geçirdik ve yine bu süreçteyiz. Sizin gibi düşünürken aslında hiç farketmediğim yerden çocuğumu görmediğimi farkettim.

Duygu yansıması şu, mesela çok kızgın o anda ona kızgınlık duygusunu geri yansıtacaksınız onun duygularını anladığınız hissettireceksiniz o da mesela şöyle " çok kızgınsın farkındayım oğlum bu olay seni çok kızdırmış üzmüş" diyerek ne hissettiğini sizden duyması.

Terapiye giderseniz size bunu çok daha iyi anlatırlar
 
Merhaba herkese,
Nerdeyse 5 yaşında bir oğlum var. Kreşe bu sene tam anlamıyla alıştık.

Çok sakin bir çocuk aslında, ama çok kaprisli ve durduk yere ağlamaya başlar hemen. Bu hallerine katlanamayıp bazen patlamalar yaşıyorum. Kızıyorum, bağırıyorum. Çünkü gerçekten sebepsiz yere ağlıyor. Okuldan çok memnunuz, arkadaşlarıyla da iyi anlaşıyor bildiğim kadarıyla. Ama okuldan almaya gittiğimde bir heves gidiyorum almaya, 5 dakika sonra saçma sapan isteklerle sabrımı zorluyor ve yapmazsam ağlıyor. Mesela beraber resim yaparken ben onun istediği gibi çizmezsem ağlıyor, arabayı oraya park etme şuraya park et diye ağlıyor. Hadi parka gidelim gezelim hava alalım diyorum, gitmeyeceğim diye ağlıyor. Güzelce anlatıyorum ilk başta ama ağlamaya devam ediyor, seni sevmiyorum vs diyor. Bazen ağlamasın diye uyum sağlıyorum ama bazen çok kızıp bağırıp çağırıyorum. Bu anlarda benden korkuyor hissediyorum. Sonra da vicdan azabı duyuyorum, engel olamıyorum kendime. Muhtemelen okulda yoruluyor, stres oluyor ve benden çıkarıyor acısını.

Başka anneler de benim gibi mi acaba? Yani onunla son zamanlarda oyun oynamak da istemiyorum, hemen ben böyle oynamak istemiyorum diye sorun çıkarıyor. Bir yandan fazla yüz verip şımartıp her istediğini yapan olmak istemiyorum çünkü herkes tarafından çok şımartılan bir çocuk, bir yandan ilişkimiz ileride zedelenir mi? Of annelik hakkaten delilik 😂

Öfke kontrolü için bir terapiye gitsem mi sizce, yoksa bu yaşadıklarım oldukça normal mi?
Bence sadece siz değil çocuk da bir terapiye gitmeli, söylediğiniz şeyler çok da olağan çocuk davranışı değil
 
Merhaba herkese,
Nerdeyse 5 yaşında bir oğlum var. Kreşe bu sene tam anlamıyla alıştık.

Çok sakin bir çocuk aslında, ama çok kaprisli ve durduk yere ağlamaya başlar hemen. Bu hallerine katlanamayıp bazen patlamalar yaşıyorum. Kızıyorum, bağırıyorum. Çünkü gerçekten sebepsiz yere ağlıyor. Okuldan çok memnunuz, arkadaşlarıyla da iyi anlaşıyor bildiğim kadarıyla. Ama okuldan almaya gittiğimde bir heves gidiyorum almaya, 5 dakika sonra saçma sapan isteklerle sabrımı zorluyor ve yapmazsam ağlıyor. Mesela beraber resim yaparken ben onun istediği gibi çizmezsem ağlıyor, arabayı oraya park etme şuraya park et diye ağlıyor. Hadi parka gidelim gezelim hava alalım diyorum, gitmeyeceğim diye ağlıyor. Güzelce anlatıyorum ilk başta ama ağlamaya devam ediyor, seni sevmiyorum vs diyor. Bazen ağlamasın diye uyum sağlıyorum ama bazen çok kızıp bağırıp çağırıyorum. Bu anlarda benden korkuyor hissediyorum. Sonra da vicdan azabı duyuyorum, engel olamıyorum kendime. Muhtemelen okulda yoruluyor, stres oluyor ve benden çıkarıyor acısını.

Başka anneler de benim gibi mi acaba? Yani onunla son zamanlarda oyun oynamak da istemiyorum, hemen ben böyle oynamak istemiyorum diye sorun çıkarıyor. Bir yandan fazla yüz verip şımartıp her istediğini yapan olmak istemiyorum çünkü herkes tarafından çok şımartılan bir çocuk, bir yandan ilişkimiz ileride zedelenir mi? Of annelik hakkaten delilik 😂

Öfke kontrolü için bir terapiye gitsem mi sizce, yoksa bu yaşadıklarım oldukça normal mi?
Ayy benm kuzenimin oğlu bu. Anne ordan dönme burdan dön, hayır anne yanlış biliyosun.. böyle ağlar o da. Çok hareketli bir erkek çocuğu o da. Kuzenimin cidden çok yorulmuştu. En son gittiği psikolog bapırma asla, kurallarını sınırlarını anlat, ama asla sesini yükseltme, seni tahrik etse de bapırma.. falan demiş. On günde değişti çocuk cidden, anlatıyordu kuzenim geçen. Biraz kuralcıdır o, bide uzun süredir kreşe gidiyor oğlu, özlüyorum sizi diyormuş 🥲
 
Bizde 4.5 yaşındayız. Sanırım bazı çocuklar ağlamayı çok seviyor başka açıklama bulamıyorum bir ara o kadar abartmıştı ki susasa niye susadım diye ağlardı bardak beğenmez ağlardı o derece 😂 istediğin kadar ağlayabilirsin bittiğinde konuşalım diyordum ve gerçekten istediklerini yapmıyordum yokmuş gibi davranıyordum. Sabretmek çok zor o anlarda ama direndim. Pedagoglar ne der ne demez bilemem bu benim çözümümdü ne yapayım kafayı yemekten iyidir 😂 epey azaldı artık hala var yok diyemem ama çok cıvıttıysa uykusu gelmiş ve yorulmuş oluyor genelde. Nazı annelere geçiyor işte. Allah annelere sabır versin
 
Bana çok olağan geldi.
Bazı çocuklar öyle, özellikle kreş ve okul dönemlerinde tüm gün sıkmaktan kendini, ilk güvenli alanında tüm duyguları hızlandırılmış kurs gibi yaşıyor ve bunun acısını da anneden çıkarıyorlar.

Hobi olarak ağlamayı seven oğlum var, günlük limiti vardır ağlama süresi.
Onu tamamlamazsa eften püften asabiyet yaratır, herkesi tersler can sıkar.
2 yaşından beri ağlamasına kızmıyorum kızamıyorum çünkü duymuyorum, normal deliyor ağlama hali😂
Ağlayarak uyur, gece uyanır ağlamaya devam eder, geri uyur o kadar ağlak kısaca.
Bazen derim canın ağlamak mı istiyor diye, evet anne der.
Konuşabiliriz seni üzen, istediğin, kırıldığın ya da bedenen bir ağrın varsa konuşarak çözebiliriz derim, yok sadece ağlamak istiyorum niye bilmiyorum diye cevap verir.
İyi o zaman ağla rahatla, sarılmak istersen sarılalım öyle ağla, yalnız ağlamak istersen odana geçebilirsin rahatsız etmeyiz, kuruyemiş falan getireyim diyorum.
Ağlaya ağlaya lego oynuyor😂
Psikiyatri kliniği gibi ev, sabır versin Allahım…
 
Ya hiç kızmayan anne baba olamaz diye düşünüyorum ama sürekli olmaması önemli.
Bu sene 5 yaş oğlum, geçen yıllarda okul çıkışları bana zorluk çıkardığı oluyordu. Zaten özellikle okul çıkışları yapıyorlar bu huysuzlukları. Okulda anneye nazlandırkları gibi olamıyor çünkü, bazen haksızlığa uğruyorlar bazen beklemek sıkıcı geliyor derken çok fazla şey yaşıyorlar. Anneyi görünce de bir şekilde ona patlıyorlar aslında. Ben o dönemler mümkün olduğunca sakin kalmaya çalışıyordum, kapıda ayakkabımı çıkar diye içeri girmeyip yere yatarak ağladığı çok olmuştu. Kendimi tokatlayasım geliyordu :KK70: Gövdesi evde ayaklar eşikte yatarak yarım saatten fazla ağladığını bilirim. Geçti bizim neredeyse tamamen, çok nadir problem yaşıyoruz.
Kesinlikle okulda yapamadıklarını anneye yapıyorlar. Kapıda dakikalarca ayakkabı yüzünden ağladığını bildiğim çocuk kreşin kapısından girdiğinde öğretmeni hadi oğlum diyor kuzu kuzu oturup giyiyordu e bana mıydı garezin diye çıldırasım gelirdi. Öğretmeni her istediği yapılmış çok nazlı ve ilgili büyümüş demişti. Gerçekten de öyle büyüdü. Kendi sorumluluğu olan şeyleri asla yapmayın diyordu mesela ayakkabısını giydirmeyin, oyuncaklarını toplamayın vs öyle böyle kreşte mecburen öğrendi çoğu şeyi. Tabi onla birlikte bizde gördük yanlışlarımızı. Anne baba olarak farkında olamıyoruz galiba aman ağlamasın üzülmesin arıza çıkarmasın derken onlarda bir güzel kullanmayı öğreniyorlar ağlayarak yaptırmayı
 
Bana çok olağan geldi.
Bazı çocuklar öyle, özellikle kreş ve okul dönemlerinde tüm gün sıkmaktan kendini, ilk güvenli alanında tüm duyguları hızlandırılmış kurs gibi yaşıyor ve bunun acısını da anneden çıkarıyorlar.

Hobi olarak ağlamayı seven oğlum var, günlük limiti vardır ağlama süresi.
Onu tamamlamazsa eften püften asabiyet yaratır, herkesi tersler can sıkar.
2 yaşından beri ağlamasına kızmıyorum kızamıyorum çünkü duymuyorum, normal deliyor ağlama hali😂
Ağlayarak uyur, gece uyanır ağlamaya devam eder, geri uyur o kadar ağlak kısaca.
Bazen derim canın ağlamak mı istiyor diye, evet anne der.
Konuşabiliriz seni üzen, istediğin, kırıldığın ya da bedenen bir ağrın varsa konuşarak çözebiliriz derim, yok sadece ağlamak istiyorum niye bilmiyorum diye cevap verir.
İyi o zaman ağla rahatla, sarılmak istersen sarılalım öyle ağla, yalnız ağlamak istersen odana geçebilirsin rahatsız etmeyiz, kuruyemiş falan getireyim diyorum.
Ağlaya ağlaya lego oynuyor😂
Psikiyatri kliniği gibi ev, sabır versin Allahım…
Kaç yaşında? Kıyamam ya çok duygusal belkide 😂
 
Bana çok olağan geldi.
Bazı çocuklar öyle, özellikle kreş ve okul dönemlerinde tüm gün sıkmaktan kendini, ilk güvenli alanında tüm duyguları hızlandırılmış kurs gibi yaşıyor ve bunun acısını da anneden çıkarıyorlar.

Hobi olarak ağlamayı seven oğlum var, günlük limiti vardır ağlama süresi.
Onu tamamlamazsa eften püften asabiyet yaratır, herkesi tersler can sıkar.
2 yaşından beri ağlamasına kızmıyorum kızamıyorum çünkü duymuyorum, normal deliyor ağlama hali😂
Ağlayarak uyur, gece uyanır ağlamaya devam eder, geri uyur o kadar ağlak kısaca.
Bazen derim canın ağlamak mı istiyor diye, evet anne der.
Konuşabiliriz seni üzen, istediğin, kırıldığın ya da bedenen bir ağrın varsa konuşarak çözebiliriz derim, yok sadece ağlamak istiyorum niye bilmiyorum diye cevap verir.
İyi o zaman ağla rahatla, sarılmak istersen sarılalım öyle ağla, yalnız ağlamak istersen odana geçebilirsin rahatsız etmeyiz, kuruyemiş falan getireyim diyorum.
Ağlaya ağlaya lego oynuyor😂
Psikiyatri kliniği gibi ev, sabır versin Allahım…
Bu benim çocukluğum. Kalbimde kronik bir hüzün vardı 😅
 
2.5 yaşında oğlum. Çalışıyorum.
Akşam eve geldiğimde içimden geçiyor.
Kendimi zor tutuyorum zaten bütün gün onu görmemenin vicdan azabı var. Hemen odayı terk ediyorum pencereden çıkıp şöyle bir havayı soluyorum. Geri geliyorum.
Sürekli ağlayarak bir şeyler elde etmeye çalışıyor. Bakıcı ablası disiplinli kuralları var onları esnetemeyeceğini biliyor ama benimle ilişkisi öyle değil. 🥲
 
Kaç yaşında? Kıyamam ya çok duygusal belkide 😂
Hıhı aşırı aşırı, 7 yaşında.
Buraya mesajı yazdım birkaç dakika içinde kaos çıktı, beni evden kovdu.
Verdi elime anahtarı, elime ayakkabı haydi çık git istemiyorum üvey annesin sen dedi böğürmeler eşliğinde.
Sebebi de bugün temizlik vardı evde, bir yere lego saklamış, yardımcı onu bulup oyuncak sepetine atmış e dağıldı.
Ben nasıl görmezmişim, ne biçim anneymişim, ne işe yararmışım, babasının evinde beleşe yaşıyormuşum, çamaşırı babası yaparmış temizliği başkası ben naparmışım, onun da legosunu sakladığı yerde bulamayacaksam boşuna durmayacakmışım😂
Allahım asabım bozuldu, kendi terkediyor sandım benim elime tutuşturdu yahu ayakkabıyı😂
Koca söylese boşarsın 1 metre çocuk söyleyince gülüyorum sinirden ve hatasını farkedene kadar konuşmayacağımı, saygı sınırını aşamayacağını söyledim.
Bakalım kaç gün ağlayacak…
Bu benim çocukluğum. Kalbimde kronik bir hüzün vardı 😅
Valla hüzün, agresyon, drama her şey mevcut.
Kanal 7 hint dizileri gibiyiz abartıda.
Doğduğu saat böyleydi hala böyle.
Yengeç burcu, senin burcun olabilir mi? :KK53:
 
Ben nasıl görmezmişim, ne biçim anneymişim, ne işe yararmışım, babasının evinde beleşe yaşıyormuşum, çamaşırı babası yaparmış temizliği başkası ben naparmışım, onun da legosunu sakladığı yerde bulamayacaksam boşuna durmayacakmışım😂
Allahım asabım bozuldu, kendi terkediyor sandım benim elime tutuşturdu yahu ayakkabıyı😂
Koca söylese boşarsın 1 metre çocuk söyleyince gülüyorum sinirden ve hatasını farkedene kadar konuşmayacağımı, saygı sınırını aşamayacağını söyledim.
Okurken beni bile sinir bastı nasıl sakin kaldınız, benim de 3 aylık bir oğlum var büyüyünce böyle şeyler mi söyleyecek bana, nasıl tepki veririm hayal bile edemiyorum 😳
 
Hıhı aşırı aşırı, 7 yaşında.
Buraya mesajı yazdım birkaç dakika içinde kaos çıktı, beni evden kovdu.
Verdi elime anahtarı, elime ayakkabı haydi çık git istemiyorum üvey annesin sen dedi böğürmeler eşliğinde.
Sebebi de bugün temizlik vardı evde, bir yere lego saklamış, yardımcı onu bulup oyuncak sepetine atmış e dağıldı.
Ben nasıl görmezmişim, ne biçim anneymişim, ne işe yararmışım, babasının evinde beleşe yaşıyormuşum, çamaşırı babası yaparmış temizliği başkası ben naparmışım, onun da legosunu sakladığı yerde bulamayacaksam boşuna durmayacakmışım😂
Allahım asabım bozuldu, kendi terkediyor sandım benim elime tutuşturdu yahu ayakkabıyı😂
Koca söylese boşarsın 1 metre çocuk söyleyince gülüyorum sinirden ve hatasını farkedene kadar konuşmayacağımı, saygı sınırını aşamayacağını söyledim.
Bakalım kaç gün ağlayacak…

Valla hüzün, agresyon, drama her şey mevcut.
Kanal 7 hint dizileri gibiyiz abartıda.
Doğduğu saat böyleydi hala böyle.
Yengeç burcu, senin burcun olabilir mi? :KK53:
Yükselenim yengeç 🥹
 
Okurken beni bile sinir bastı nasıl sakin kaldınız, benim de 3 aylık bir oğlum var büyüyünce böyle şeyler mi söyleyecek bana, nasıl tepki veririm hayal bile edemiyorum 😳
Papuç kadar dil, baş edemiyoruz.
Babasına da ‘sen mi doğurdun, onca acıyı annem çekti bana karışamazsın ne katkın var bana’ diyor.
Umarım söylemez, okuldan arkadaşlardan oyunlardan duyuyorlar eve gelip bizde deniyorlar.
Gayet kuralcı anneyimdir, şuan asabiyet yapsam ciddiye alsam vallahi ben atarım kapıya diye sinirden gülmeye verdim kendimi.
Ama yaşı büyüsün çeşitli yaptırımlar elbet olacak😂
Alfa kuşağı ergen doğuyor ergen yaşıyor Yarabbim Allahım.
 
benim kızımda böyle şuan ilk okulda, daha bir gün hiç aglamadan gecirdiği gün görmedim öyle diyeyim.
okuldan alıyorum eve gelirken bile 5 dk yolda belki 40 kez bir bahaneyle agliyor, agliyormuş gibi yapiyor vs.
gercekten çok zor insanda bir süre sonra sinir sistemi diye bir şey kalmıyo.
burnunun ustunde çıkan minicik sivilce için bile saatlerce aglayabilir ben artık tınlamiyorum.
7 senedir denemedigim sey kalmadı yeri geldi beraber sakinleselim diye saatlerce ugrastim, yeri geldi kizdim yeri geldi duymazdan geldim olmadı.
bazen öyle bir agliyorki bir anda ya kolu ya bacagi koptu heralde diyosun tokası açılmış böyle bir ağlama şekli yok.
geçenlerde okulda düşmüş kolu kırılmış eyvah dedim ayvayı yedik, evet agriyacak evet aglayacak ama biliyorum ki ekstra aglayacak diye icimden kendimi telkin ede ede okula gidiyordum, çocugun kolu kırık bir damla ağlamadı çok enteresan gerçekten aglayacagi seye aglamayip ota boka aglamasi.
 
Son düzenleme:
Back