Jer istedigi oldugu icin agliyo bence. Yeterince sınır cizilmemis. Her istedigi olan cocuk ana babayi yonetmeye bunun icin aglamaya bagirmaya basliyo genelde.Ben ihtiyaçlarını fazlasıyla karşıladığımızı düşünüyorum, her anlamda yani maddi manevi. Acaba burda mı yanlış yaptık bilmiyorum. Her istediği olan bir çocuk. Duygu yansıması nedir bilmiyorum?
onun sebebi belli, beşik kertiğide öyle çünkü onlar ağlamalıBana çok olağan geldi.
Bazı çocuklar öyle, özellikle kreş ve okul dönemlerinde tüm gün sıkmaktan kendini, ilk güvenli alanında tüm duyguları hızlandırılmış kurs gibi yaşıyor ve bunun acısını da anneden çıkarıyorlar.
Hobi olarak ağlamayı seven oğlum var, günlük limiti vardır ağlama süresi.
Onu tamamlamazsa eften püften asabiyet yaratır, herkesi tersler can sıkar.
2 yaşından beri ağlamasına kızmıyorum kızamıyorum çünkü duymuyorum, normal deliyor ağlama hali
Ağlayarak uyur, gece uyanır ağlamaya devam eder, geri uyur o kadar ağlak kısaca.
Bazen derim canın ağlamak mı istiyor diye, evet anne der.
Konuşabiliriz seni üzen, istediğin, kırıldığın ya da bedenen bir ağrın varsa konuşarak çözebiliriz derim, yok sadece ağlamak istiyorum niye bilmiyorum diye cevap verir.
İyi o zaman ağla rahatla, sarılmak istersen sarılalım öyle ağla, yalnız ağlamak istersen odana geçebilirsin rahatsız etmeyiz, kuruyemiş falan getireyim diyorum.
Ağlaya ağlaya lego oynuyor
Psikiyatri kliniği gibi ev, sabır versin Allahım…
Kızım üc yaş yaklastı o anlattıgınız gibi. Ama beş yaşda aşar diye umut ediyordum. Üzdü konu .Merhaba herkese,
Nerdeyse 5 yaşında bir oğlum var. Kreşe bu sene tam anlamıyla alıştık.
Çok sakin bir çocuk aslında, ama çok kaprisli ve durduk yere ağlamaya başlar hemen. Bu hallerine katlanamayıp bazen patlamalar yaşıyorum. Kızıyorum, bağırıyorum. Çünkü gerçekten sebepsiz yere ağlıyor. Okuldan çok memnunuz, arkadaşlarıyla da iyi anlaşıyor bildiğim kadarıyla. Ama okuldan almaya gittiğimde bir heves gidiyorum almaya, 5 dakika sonra saçma sapan isteklerle sabrımı zorluyor ve yapmazsam ağlıyor. Mesela beraber resim yaparken ben onun istediği gibi çizmezsem ağlıyor, arabayı oraya park etme şuraya park et diye ağlıyor. Hadi parka gidelim gezelim hava alalım diyorum, gitmeyeceğim diye ağlıyor. Güzelce anlatıyorum ilk başta ama ağlamaya devam ediyor, seni sevmiyorum vs diyor. Bazen ağlamasın diye uyum sağlıyorum ama bazen çok kızıp bağırıp çağırıyorum. Bu anlarda benden korkuyor hissediyorum. Sonra da vicdan azabı duyuyorum, engel olamıyorum kendime. Muhtemelen okulda yoruluyor, stres oluyor ve benden çıkarıyor acısını.
Başka anneler de benim gibi mi acaba? Yani onunla son zamanlarda oyun oynamak da istemiyorum, hemen ben böyle oynamak istemiyorum diye sorun çıkarıyor. Bir yandan fazla yüz verip şımartıp her istediğini yapan olmak istemiyorum çünkü herkes tarafından çok şımartılan bir çocuk, bir yandan ilişkimiz ileride zedelenir mi? Of annelik hakkaten delilik
Öfke kontrolü için bir terapiye gitsem mi sizce, yoksa bu yaşadıklarım oldukça normal mi?
O daha küçük yaşlar için geçerli diye biliyorumHiç bir çocuk durduk yere ağlamaz kapriz yapmaz. İhtiyaçları tam karşılaşmamış çocuk ağlar tutturur. Mutlaka bir yerde farkında olmadığınız bir sorun vardır.
duygu yansıması yapıyor musunuz
Bu konuyu okumadan az önce çocuklara bağırarak odalarına göndermiş olmamMerhaba herkese,
Nerdeyse 5 yaşında bir oğlum var. Kreşe bu sene tam anlamıyla alıştık.
Çok sakin bir çocuk aslında, ama çok kaprisli ve durduk yere ağlamaya başlar hemen. Bu hallerine katlanamayıp bazen patlamalar yaşıyorum. Kızıyorum, bağırıyorum. Çünkü gerçekten sebepsiz yere ağlıyor. Okuldan çok memnunuz, arkadaşlarıyla da iyi anlaşıyor bildiğim kadarıyla. Ama okuldan almaya gittiğimde bir heves gidiyorum almaya, 5 dakika sonra saçma sapan isteklerle sabrımı zorluyor ve yapmazsam ağlıyor. Mesela beraber resim yaparken ben onun istediği gibi çizmezsem ağlıyor, arabayı oraya park etme şuraya park et diye ağlıyor. Hadi parka gidelim gezelim hava alalım diyorum, gitmeyeceğim diye ağlıyor. Güzelce anlatıyorum ilk başta ama ağlamaya devam ediyor, seni sevmiyorum vs diyor. Bazen ağlamasın diye uyum sağlıyorum ama bazen çok kızıp bağırıp çağırıyorum. Bu anlarda benden korkuyor hissediyorum. Sonra da vicdan azabı duyuyorum, engel olamıyorum kendime. Muhtemelen okulda yoruluyor, stres oluyor ve benden çıkarıyor acısını.
Başka anneler de benim gibi mi acaba? Yani onunla son zamanlarda oyun oynamak da istemiyorum, hemen ben böyle oynamak istemiyorum diye sorun çıkarıyor. Bir yandan fazla yüz verip şımartıp her istediğini yapan olmak istemiyorum çünkü herkes tarafından çok şımartılan bir çocuk, bir yandan ilişkimiz ileride zedelenir mi? Of annelik hakkaten delilik
Öfke kontrolü için bir terapiye gitsem mi sizce, yoksa bu yaşadıklarım oldukça normal mi?
Yoo geçerli değil. Kişisel deneyimlerinden ya da tahminlerimi yazmıyorum. Psikolog söylemi buO daha küçük yaşlar için geçerli diye biliyorum
Kız bu büyüğü ahajsjonun sebebi belli, beşik kertiğide öyle çünkü onlar ağlamalıbu ikisini everelim ağlaşsın dursunlar baş başa
düşündüm de şuan aman yarabbihangimiz aglarken daha cok ses cikaracak ciglik atacak yarisi falan
Allah'ım sen koruBana çok olağan geldi.
Bazı çocuklar öyle, özellikle kreş ve okul dönemlerinde tüm gün sıkmaktan kendini, ilk güvenli alanında tüm duyguları hızlandırılmış kurs gibi yaşıyor ve bunun acısını da anneden çıkarıyorlar.
Hobi olarak ağlamayı seven oğlum var, günlük limiti vardır ağlama süresi.
Onu tamamlamazsa eften püften asabiyet yaratır, herkesi tersler can sıkar.
2 yaşından beri ağlamasına kızmıyorum kızamıyorum çünkü duymuyorum, normal deliyor ağlama hali
Ağlayarak uyur, gece uyanır ağlamaya devam eder, geri uyur o kadar ağlak kısaca.
Bazen derim canın ağlamak mı istiyor diye, evet anne der.
Konuşabiliriz seni üzen, istediğin, kırıldığın ya da bedenen bir ağrın varsa konuşarak çözebiliriz derim, yok sadece ağlamak istiyorum niye bilmiyorum diye cevap verir.
İyi o zaman ağla rahatla, sarılmak istersen sarılalım öyle ağla, yalnız ağlamak istersen odana geçebilirsin rahatsız etmeyiz, kuruyemiş falan getireyim diyorum.
Ağlaya ağlaya lego oynuyor
Psikiyatri kliniği gibi ev, sabır versin Allahım…
Bir çocuk yeter ya kolik olursa diye korkuyodum ama kolik ne ki 3 4 aya geçer ama bu ihtimalKaç kaç
Ahaha merve benim küçük kolikti.Bir çocuk yeter ya kolik olursa diye korkuyodum ama kolik ne ki 3 4 aya geçer ama bu ihtimal
Ay o bambaşka Allah herkesi o türden korusun. Ama ağlamak zor ya. Gerçekten derdi olmadam ağlamaz benimki. Mızırdanma sadece sağolsun.Ahaha merve benim küçük kolikti.
Bebekken ağlama korosu yaparları bir o odadan bir bu odadan.
Ama insan alışıyor yahu, beyninde matkapla yaşıyorsun işte.
Ben de şımarıklığa tahammül edemiyorum mesela, çocuklar annelerine küfür ediyor tükürüyor, anne susuyor.
Evlerden ırak dediğim tür o.
Aynı benim oğlan gibi bir insan 5 saniye susmaz mı yaBenimkinin ağlama krizleri çok aşırı olmadı ama çenesiyle bezdirdi beni. Hiç knouşmasa gala gula şarkı uyduruyor evde fonda sürekli bir ses
Muhabbet kuşu gibi çocuklar doğurmuşuzAynı benim oğlan gibi bir insan 5 saniye susmaz mı ya
Şuan bir birey olduğunun farkına varıyor ve kendi isteklerini özgürce talep ediyor. Bu çok normal ve doğal bir süreç .. bizim nesil yaşayamadığımız için farkında değiliz sadece.. tüm psikologlar bu yaşlarda çocukların bazı şeyleri inatla yapmak istemeyerek ya da ısrarcı olarak, birey olarak saygı duyulmak istediğini belirttiğini söylüyorlar. Ona seçenek sunun parka mı gidelim , oyun mu oynayalım ?? Bu oyuncağı alırsam başka alamam.. vb gibi.. parktan eve dönüşecekse son kez kay ve sonra eve gidiyoruz denilince eve dönüşecek ama.. hem ona saygı duyup hem kendinizin koyduğu kurallarda siz saygı bekleyeceksiniz. Evet zor bir süreç ama emin olun az çok her aile yaşıyor. Siz sadece süreci kontrol etmekte zorlanıyorsunuz.. Bir iki doğan cücenoğlu kitabı tavsiye edebilirim.Bu yaşlarda normal mi hala bilemiyorum ki? Yani evde ergen bir çocuk varmış gibi. Onun kişiliğine de zarar vermek istemiyorum. Anlatıyorum güzelce ama anlamayıp ısrar edince patlıyorum işte o anlarda sakin kalmayı beceremiyorum. Teşekkür ederim yorumunuza.
Bence burada yanlış yapıyoruz benim çocuğumda 5 yaşında saçma sapan sebeplerden ağlar. Her zaman olmasa da istediğini ağlayarak ister hiç bir sebep yokken. Bazen ciddi şekilde çekilmez oluyor. Psikoloğa da gittik, çok özgüvenli herşeyin farkında olan sıkıntısız çocukmuş çok şükür.Ben ihtiyaçlarını fazlasıyla karşıladığımızı düşünüyorum, her anlamda yani maddi manevi. Acaba burda mı yanlış yaptık bilmiyorum. Her istediği olan bir çocuk. Duygu yansıması nedir bilmiyorum?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?