Hatalı olduğunuzu kabul etmeniz önemli ama hatanızı düzeltmek için bir an önce adım atmanız da önemli.
Gerekirse maddi olarak oradan buradan kısmaya çalışıp eşinizle bir aile terapistine gidin, evliliğiniz yürür veya yürümez orasını biz bilemeyiz ama en azından çocuğunuz anne babasının arasındaki diyaloğun düzeldiğini görür hisseder, aynı zamanda çocuğunuz için de eşinizle birlikte hareket ederek ergen psikolojisinde uzman birinden yardım alın, anne baba olarak nasıl davranmanız gerektiğini öğrenirsiniz, çocuğunuzun yaşadığı sıkıntıları uzman yardımıyla çözmeye çalışırsınız.
Ahkam kesiyor gibi algılamayın, tecrübeli bir anne olarak yaşadıklarınızdan hissettiğimi yazıyorum, çocuklar bizim aynamız gibidir, anlamıyor fark etmiyor sanırız ama onlar her şeyi bilir görürler ve bize bizde gördüklerini yansıtırlar.
Kimi çocuk ailesinde yaşanan olaylar yüzünden içine kapanır, kimi çocuk hırçınlaşır kendine zarar verecek şeyler yapar, hepsi de bir yardım çığlığıdır aslında.
Çocuklar 2. plana atılmaya gelmiyor, hayatınızda kapladığı yerle ilgili şüpheye düştükleri andan itibaren sizle olan bağları kopmaya başlıyor, bir kere kopunca da eskisi gibi olmuyor.
Siz şu an sınıra gelmişsiniz, bir adım sonrası yanlış bir davranış o bağı kopartır, işin fenası 1-2 yıla kadar ergenliğe girdiğinde dönüşü de olmayacak.
Sizde bulamadığı ilgiyi dışarıda arar, başkalarının dikkatini çekmeye çalışır ve çocuk aklıyla olmadık şeyler yapar, yine üzülen siz olursunuz.
O yüzden hiç vakit kaybetmeden bir uzmanın yolunu tutun, başlarda zor olacaktır çünkü kızınızın sevildiğini, anne babasının biriciği olduğunu hissetmesi, sizlere güvenmesi, davranışlarını düzeltmesi zaman alacaktır, sabırlı olun ve hayatınızdaki diğer insanlarla (anne babanız,eşiniz) ne yaşarsanız yaşayın, kızınıza önce sen hissiyatını verin, tabii aynı şeyi eşinizde yapmalı, zira ikinizde ona rolmodelsiniz ve ikinizinde sevgisini ilgisini hissetmek istiyor.
