Bazı hataların affı yoktur Niloya. Geçen zaman geri gelmiyor, yaşananlar bir bireyin hayatını şekillendirdiyse, hadiiii öpüşelim barışalım laaa laaa laaa yaparak olmamış gibi olmuyor hiçbir şey. Hayat böyle bir yer değil.
İnsan evladı için canını verir siz hala kavga ettim orada kalamam diyorsunuz. Siz de kızınızı benimsememişsiniz belli ki. Kız burda kal diyormuş hala daha bahane üretiyorsunuz yok işim var yok kavgalıyım. Bir süre aynı evde hep beraber yaşamadığınız sürece o çocuk size asla alışmaz. Bebekliğinde anne sıcaklığını hissedememiş yavrunuz bari çocukluğuna travma yaşatmayın.
beni dinlemediler ne demek ya gerekirse cocugum icin hepsini parcalarim yinede kimseye birakmam.
Anneyle neden bir araya getirmek için çırpınsın. Kadın senelerdir bakıyor çocuğa, görevi olmayan şeyi yapıyor. Bir zahmet yüce evini bırakıp kendi çocuğa kendini sevdirecek.
Benim kaynanam eşimi tinerciler bıçakladığında da evinde ağlamış, ka iş*miş lafta, ama bizim hanfendinin beğenmediği yengesi bakmış 3 ay eşime o arada, ne bi haber ne bi telefon, hiçbir ulaşım emaresi yok, ama evde ağlamış ya ikna olduk şahsen.
Kesinlikle zaten uzman görüsü dedigi icin bende uzman görüsünü söyledim hatta çok çok özet hali bu, mesela ben iş ile ilgili görüs aldim fakat bana iş disinda zorunluluklar, anne babanin bas basa vakit gecirme istegi bunlar hep olagan saglikli iliskide beklenen şeyler bu durumda açıklayacak yalan söylemeyecek ve dediginiz zamanda geleceksiniz önemli olan gitmek değil gelmektir dönmektir demisti. 7 yaşinda bir kiz cocugu oyunla sevdigi aktiviteleri yaparak artik kazanilamaz bana göre, iyi bir arkadas dost gibi gorebilir belki ama anne gibi her zaman babanesini görecek, altin çagini buyumesini her seyi kaçırmıs ve bile isteye ileride cocuguna aciklayacak durumu bile yok, annemde zorluk cekti mecburdu diye tutunacak bir dusunce bile yok ki kadin evine aşık evimde evim diyor cocuk umrunda degil. Boylesi elden ayaktan dusunce evlat pesine düser ancak
Bunu nasıl düşünemedik değil mi? Bir şey mi oldu ağla dur, en büyük çözüm bu değil de nedir?
Ev önemli katip, evinde kutsal mabedinde ağlamış senin kayinvalide de. Bak konu sahibi de çocuğu için evinde ağlıyor ama yanına gitmiyor. Ev mühim.
Şimdi dünyaları yağdırıyor kendince ama ne verse zamanında vermediklerinin yerini tutmayacak.
Asla. Çocuklar unutmuyor, ben annemi affetmiş ve geçmişle barışmış bir kadınım. Zamanla annemi de anladım ama hiç unutmam, kendi egoları için babaanneme her haftasonu gitmemi istemediğinden 2 haftada bir gidebilirsin diye bir kural koymuştu, resmen kağıda yazıp gün sayardım, gitmeme izin verildiği günün sabahı dedem vefat etti. Onu da babam gibi seviyordum.
Çocuğu yatılı okula verir gibi babaannesine vermişsiniz. Tabii ki size öfkeli olacak ve babaannesine anne diyecek. Siz ona annelik yapmamışsınız çünkü.Herkese merhabalar. Sırf bu konuyu açabilmek için aranıza yeni katıldım. Direkt konuya gireyim . 2012 yılından beri evliyim , 7 yaşında bir kız çocuğum var. Geçen sene eşimle 6 ay kadar ayrı kaldık boşanma davası açtım . Fakat daha sonra eşimin düzelme vaatleri sebebiyle barıştık. Ben çalıştığım için çocuğuma 7 aylıktan beri babaanne baktı. İlk zamanlar sadece işe giderken bırakıyorduk, fakat daha sonra babaanne erken kalkmak istemediği için çocuğum orada kalmaya başladı . Biz iş çıkışları eşimle gidip orada vakit geçiriyorduk uyuyasıya kadar . Daha sonra yıllar geçtikçe eşimle aramız iyice kötü olmaya başladı ve eşimle geçen seneki ayrılık sürecimizde evi terk edip annesine taşındı . Bu süreçte tahmin edeceğiniz üzere çocuğumu bana düşman ettiler. Kızım asla beni görmek istemiyordu . Ben görüşmeye gittiğimde ‘seninle görüşmek istemiyorum, keşke ölsen vs’ diyordueşimle barışalı 5-6 ay kadar oldu . Fakat kızım çocukluğundan beri babaanne evinde kaldığı için asla kendi evimize gelmek istemedi.. eşim de kızımla birlikte kalmak istediği için hala annesigilde kalıyor. Kısacası ben evde tekim .. çocuğumun bana karlı davranışları hiç normal değil. Sürekli bana vuruyor, hakaret ediyor işin kötüsü de eşim asla bunlara sesini çıkarmıyor. Mesela geçende kızımın ödevini yaparken bir anda kızım bana tokat attı. Ben de bir daha böyle bir şey yapmayacaksın diye bağırdım. Bi baktım eşim de bana bağırıyor bu çocuğa sesini yükseltme , ben yalnızken konuşurum diyor. Hiç sanmıyorum konuştuğunu da . Çok çıkmazdayım tekrar boşanma davası açsam çocuğumu yine çok az göreceğim çünkü yıllardır babaanne evinde kaldığı için pedagog velayetin babada kalması yönünde görüş bildirmişti lütfen suçlamadan yardımcı olmaya çalışır mısınız ben ne yapacağım
kızım resmen babaannesine anne diyor. İçim yanıyor. Eşim de bu duruma sesini çıkarmıyor.
7 yaşındaki çocuk dediğimiz kişi saksı bitkisi değil ki, duyguları olan bir insan. Çocuk orayı evi biliyor, babaanneden almak anneden koparmakla aynı şey.
Annelik iç güdüsü daha önemli bence. Çocuğumdna ayrı kalmak yerine kv ile altlı üstlü bile otururdum. Siz neden bu kadar başkalarını dinliyorsunuz. Sizin de çocukla aranızda bağ kurulmamış gibi.
Annenin yerini büyükanne tutamaz. Çocuk da öncelikle annenindir. Siz de bu şekilde etki etmiş olabilir. Her çocukta aynı etki olmaz. Belki de çocuk annesizligin verdiği öfke ile saldırgan. Anne ile olmak ona iyi gelecek.
