Çocuğum bana düşmanı gibi davranıyor

Ne yapılabilir konusuna gelince çocuğunuzu yanınıza alıp pedagog eşliğinde süreci yürütüp anne kız bağını yeniden kurmak gerekir hemde çok acil eşinize ayrıca sinir oldum ne vurdumduymaz rahat adam çoktan boşanıp kızınızıda alıp ayrı yaşamaniz gerekirdi böylece babannede bakmamış olurdu geç olmuş ama güç olmadan müdahale edin.
 
O kadar üzüldümki kızınıza 😕
Bir çocuğun yeri anne babasının yanıdır kesinlikle. Haftasonu almak nedir sadece çocuğu. Ben de işe giderken kv ile annem baktı bebeğime. Burnumda tüterdi gündüzleri. Akşam olsa da beraber vakit geçirsem koklayıp uyutsam diye. Ayrıca her evin düzeni ve kuralları olur, sizin ailenizde sizin kurallarınızla büyümeliydi çocukcağız.
Anlam veremedim bebeğin orada kalmasına nasıl sözünüz geçmez🤷🏻‍♀️
Psikolojik destek hem size hem çocuğunuza şart, sık sık görüşmeye çalışın çocuğunuzla.
Bu zamana kadar kendini istenilmeyen çocuk olarak görmüş olabilir ama zararın neresinden dönülürse kardır diye düşünüyorum.
 
Şaşırmalara doyamıyorum, hangi sevgi? 7aylıkken bırakmış çocuğu. 7 koca sene. O reklamını yaptığınız beyefendiden de dinlemek isterim, 7 sene boyunca annesinin bakmadığı, evine bile almadığı çocukla nasıl bağlanılacak. Başka kıta değil, başka ülke, hatta başka şehir bile değil. Aynı şehirde 7 aylık bebeğinin başka evde uyumasına razı gelen kadının neresinde sevgi anaçlık tespiti yaptınız? Hastalık yok, çocuğa uygun olmayan ortamda mecburi görev yok, yazın serin kışın sıcak banka şubesinde çalışmış.

Kocayla evliyken çocuk umurunda olmamış, kocayla boşanmaya karar verince çocuğum, yavrum annem...
Ben nafaka hesabı bile yaptığını söyleyebilirim ama ispatlayamam. Velayet babada, bakımı babaannede, konu sahibinin normalde çocuğun masrafları için nafaka vermesi lazım
Buradan eleştirmek kolay ama konu sahibi nasıl bir çocukluk geçirdi bilmiyoruz. Muhtemelen kendi de annesi ile güvenli bağlanamadı ve görmediği sevgiyi çocuğuna veremiyor. Yaşamadığı hisleri o da evladına göstermekte zorluk yaşıyor olabilir. Eğer isterse bu döngüyü kırabilir, yeter ki farkında olsun. Ben bakıcı da büyüdüm, kolay bir çocukluk dönemi geçirmedim. Bunu farkedip yıllarca kendimi geliştirmeye çalıştım, eğitimler aldım. Elimden geldiğince yaşadıklarımı evlatlarıma yaşatıyorum. İnşallah konu sahibi de farkında olup elinden geleni yapar. Çocuğu ile bağlarını kuvvetlendirir💞
 
Başka bir konuda da yazdım. Kadın olarak keyfime düşkünüm benim kadar çocuğuma babası da koşar. Herkese göre ben rahat anneyim. Ben bile sizinle empati kuramadım. Siz de ebeveyn olmanın zerresi yok. Büyüğü ameliyat oldu kucağımda bir kaç günlük bebeğimle dikişlerimle hastaneye gittim. Başında durdum, sarıldım. Bir gün olsun ben ya da babası dışında kimseyle uyumadı. Hastayken hep sabahladım. Hamileydim grip oldu sarılarak uyuttum. Bana geçti o halimle yine ayağa kalkıp baktım.
Ya depremde insanlar yan odadaki evlatlarına yetişemedi. Siz nasıl rahat uyudunuz?
 
sizin bu durumda yapabileceğinz bir şey yok çocuğun acilen pedagoga görünmesi lazım bu yaşta anne veya herhangi biri böyle davranışlar hiç normal değil belki de çocuk evde öğreniyo bunları bilemezsiniz orada olmadığınız içn
 
Dünden beri bu konuyu okuyorum.okudukca gözlerim doluyor.Yazik o yavrucuga.Anne var ama anne yok.Kucucuk kalbi daha.Ne kadar ikilemde kalıyor neler hissediyor kimbilir.Gidip beraber yaşasaniza.Madem babaanne baştan beri gelebilecek mesafede ve gelemiyor,siz oraya tasinsaydiniz ya ...Yazık bebeğinize yazık.Umarim sizinde kalbiniz yumuşar.o çocuğu ordan almak yerine siz gidersiniz.aksi halde çocuğa ağır bir travma
 
Çocuğunuz sizi sevmek zorunda değil ki zaten.ama siz onu sevmek zorundasınız.çünkü onu bu dünyaya siz getirdiniz.onun seçim şansı yoktu.ama sizin vardı.ve doğurmayı seçtiniz.o zaman şikayet etmeye hakkınız yok.
 
Kaynanam öyle istedi, kocam öyle istedi diye çocuğu orada bıraktınız öyle mi? Çocuk anne görmemiş ki, e biraz da dolduruşa geldiyse nefret etmesi normal. Birakmayacaktiniz ne olursa olsun.siz onun annesisiniz nasil kendi cocugunuz uzerinde soz hakkiniz olmadı hayret dogrusu.
acil pedagog desteği aldırın çocuğa ki ilerideki yaşantısı çöp olmasın.
 
İnsan çocuk sahibi olmaya karar vermeden önce plan yapar. Bakım ihtiyacına gereksinimi varsa bakacak kişi ile istişare yapar. Ondan sonra denemelere başlar.

Velev ki plansız oldu; ya aldırır ya da şartları bebeğe göre uyarlar. Ebeveyn olmak bunu gerektirir.

7 aylık iken bıraktığınız bebeğiniz, 7 yaşına geldiğinde size "anne" demiyorsa bu onun değil sizin suçunuzdur. Bırakın çocukcağız nerde mutlu ise orda yaşasın.
 
Bu tarz insanlari biliyorum ben ya. Cocugu dogur, niye sen bakacaksin, ver babaanneye anneanneye buyutsun sonra alirsin. Bir akademisyen tanidigim yapti bunu. Doktora yaparken cocuk yapti, cocugu gonderdi annesine, baska sehre. Yillarca anneanne bakti. Bir de avukat kari koca taniyorum. Hakimlik icin mi ne calisiyorlarmis. Sen git baska sehre. Iki cocugu babaannede birak. Bu kafadaki insanlari anlamam mumkun degil. Kesin konu sahibnii de sagdan soldan gazladilar, sen niye bakacaksin, ver iste baksin kv. Sanki saksida cicek birakiyorlar. Keske herkes uremese. Aman yas gecmesin, cocugu yapalim bir sekilde buyur kafasindalar.
 
Kusura bakmayın ama çocuğun babaannede yatılı kalması ufakken fazlasıyla işinize gelmiş şimdide oturmuş kılıf arıyorsunuz.. kendinizi kandırmayı bırakın..

çocuk büyümüs ama iş işten geçmiş ceremesini çekiyorsunuz doğal olarak ..

Ne demek uykusu bölünüyor ediyor ozaman ona baktırmamalıydınız bakıcı tutacaktınız yada babaanne sizde kalacaktı

Çocuğu hiç suçlamayın o büyüdüğü eli arıyor üzerinde hepsi bu annesi o olmuş siz değil yakarım ortalığı kocam kimmiş evladımdan ayıracak beni işiniz çok zor fazlasıyla zor allah yardımcınız olsun
 
Wala konuyu çok çarparmışsın baştan oku istersen bi kaç defa zorla alakoydı mu yazıyor ypru larfa babane burda kalsın dedi baba da kalcak dedi ben hayr dedim ama eşim kalcak annem öle istiyor dedi ananeis çok düşkün bu arada o ne derse o olur bana evimizde kalcak desemde baba dinlemedi beni
Kafesteki muhabbet kuşundan mı bahsediliyor evlattan mı bilemedim. Ya çalışmayın ya da çocuk doğurmayın. Doğurup bakmadıysanız ya da babasına evladınız konusunda söz geçiremediyseniz durumdan şikayet etmek neden? Babannede kalması sizi de çok rahatsız etmemiş.

Derdiniz zaten arada sırada çocuğunuzu gördüğünüzde onun size iyi davranması. Ben böyle bencillik görmedim. Hala kendinizden bahsediyorsunuz. Size iyi davranmadığı için çok mu üzgünsünüz? Vah vah. Hala kendi duygularınızın derdindesiniz.

Anasıyla babasıyla yaşama imkanı bulamamış o çocuk ne hissediyor acaba? Yavru kedi sevmeye gider gibi gittiğiniz çocuk sizi niye sevsin? İnsan buraya böyle bir konuyu neden açar ki?
 
Sizi yargılayıp üzmek istemem ama kendimden örnek verecek olursam tayin, evlilik vb durumlar yüzünden kedimi annem gile geçici olarak vermiştim. Özlemim, kedime karşı duyduğum suçluluk hissim çok kötüydü. Velhasıl kedime kavuştum bir daha da kimseye vermem. Siz nasıl dayandınız, nasıl izin verdiniz anlayamadım
 
Bakamayacağınız, ilgilenmeyeceğiniz, annelik yapamayacağınız çocukları getirmeyin dünyaya ya.
Şimdi kalkmış analık yapmadığınız çocuktan evlatlık bekliyorsunuz.
 
X