of cok tesekkur ederım. zaten cok kotu aglak bır haldeyım aglayıp aglayıp duruyorum ama hıckırıkla bır aglama degıl kronık bır sekılde aglıyorum bugun.
Demın annem aradı saydı sovdu , ben napmaya calısıyormusum ben nedena glıyormusum ben herseyı yapmısım yanındaymısım bırakmamısım cocugumu evet bunları bende bılıyorum o zaman neden uzuyorsun kendını sen degıl oburlerı uzsun kendılerını hıc bır seyını gormedıler bılmedıler onların ıcı yansın dedı.
Haklı oda bana uzuluyor bılıyorum ama lıseye kadar soyleme bırak gıttıgı yere kadar gıtsın ogrenırse gormek ıstıcek , gorusturmek zorunda kalacaksın dıyor. hakketten gormek mı ısteyecek bılmıyorum derım bılmıyorumda sosyal medyasını bılıyorum sadece hem tanımadıgı bırını neden ısterkı
telefonda tartısıp kapadık telefonu .
Eşim zaten bılmesını ıstemıyor bılıyorsunuz yazdım , sabah gece o uyurken yasananlardan bahsettım allah allah bır psıkologamı gıtsek neler oluyor dedı. O kadar ınsan bır aramaz mı? Yok ıste kımse benım kadar uzulmuyor
Sevgili Cute;
Sen benim uzun zamandır takip ettiğim bir kullanıcısın. Eski üyeliklerini de biliyorum. Okumuştum paylaştıklarını. Sana karşı çok merhametim var. İyi yürekli, naif bir insan olduğunu düşünüyorum.
Lütfen Ege' yi bu kadar aciz görme. O bir birey. Gelecekte bir yetişkin olacak. Hayatta çözmesi gereken bir sürü sorunla karşılaşacak. Allah korusun elbette ama belki çok daha zor şeyler yaşayacak ve karar vermesi gereken zamanlarda sen yanında olamayacaksın.
Şunu sakın unutma;
Yaşadıklarımız bizi geleceğimize hazırlar. İnsan yaşadıklarıyla şekillenir. Gelecekte yaşadıklarının kendisine kattıklarıyla kararlar alır.
Oğluna bir birey olarak saygılı ol. Onu küçük bir çocuk, yada babası tarafından terk edilmiş aciz bir birey olarak görme. Beni yanlış anlama lütfen. Elbette öyle değil, ama senin bir anne olarak öyle hissettiğini hissediyorum.
Onu karşına al, onunla bu konuyu açıkça konuş. Bu sadece onun problemi değil. Bu ikinizin yaşadığı ve birlikte atlattığı bir süreçti. Bundan sonrada hep birlikte olacaksınız. Onunla işbirliği halinde olduğunuzu hissettir. Yaşadıklarınızı dramatize ederek değil sadece bir talihsizlik olarak anlat.
Bunlar normal şeyler. Boşanmak, anne ve babanın ayrı olduğu bir ailede büyümek son derece normal. Bunda hiçbir tuhaflık yok.
Bence durumu aktarırken kendini konuya muhakkak dahil et, etki bu onun tek başına mücadele etmesi gereken bir konu olmasın. Kendini dahil edersen bunu çok kolay atlatacak.
Ve şunu unutma;
İnsanoğlu doğası itibariyle çok güçlü bir varlık. Savaşlarda ailelerini kaybeden çocuklar var. Esir kamplarında işkence görmüş ama sonrasında hayata tutunmuş insanlar var. En yakınlarının tacizine tecavüzüne uğramış talihsiz insanlar var. İnan bu bir şey değil. Bu kadar büyütme.