Herkese merhaba,
3 yıldır evliyim. Eşimle sevgililiği de sayarsak toplam 5 yıldır birlikteyiz. Başlıktan da anlayacağınız gibi evliliğimde cinsellik yok. Şöyle anlatayım sevgiliyken hiçbir sorunumuz yoktu bu konuda. Evlenmeden 2 hafta önce başladı ben evlilik stresine verdim üstüne gitmedim ama evlenince sürekli benden kaçmaya başladı. Sorduğumda iş stresi vs diyerek geçiştiriyordu. Çok nadir oluyordu cinsellik 3 ayda 1 falan. Üstüne gittikçe de beni suçlamaya başladı anlayışsızsın gibisinden. Sonra ben bir gün evde cinsellik güçlendirici ilaçlar buldum viagra değil ama o tarz. Yani benimle ilişkiye girerken de zaten onlardan içip giriyormuş ve bundan aşırı rahatsız oldum ben. Kendimi arzulanmayan, doğal bir şekilde tahrik olunmayan bir kadın gibi hissettim. Ona gösterdim bunları kullanmanı istemiyorum dedim kavga ettik. Sorunun psikolojik olduğunu söyledi. İlk 1 senem doktora git diye yalvarmakla geçti. Gitmedi. 2. Sene gitmeye ikna oldu test sonuçlarında hiçbir şey çıkmadı doktor psikolojik diyip psikiyatriye yönlendirdi. 1 sene de psikiyatriye gitmesi için yalvardım :) çok kavgalar ettik bu konuyla ilgili artık yüz göz olduk diyebilirim. Ne kendime güvenim kaldı ne de artık kadın gibi hissediyorum. Yaşım da genç değil 33 yaşına girdim çocuk istiyorum ama biz daha çocuğa giden yolda yapılması gerekenlerden aciziz. Ben sinirlenip ona bağırdıkça ve ağır konuştukça o da benim onun gururunu incittiğimi söylüyor. Bu arada kendisi inkar ediyor ama banyoda kendini tatmin ettiğini düşünüyorum çünkü fizyolojik bir sorun çıkmadı yani insan ya kendi yapar yada rüyada olur siz de bilirsiniz ne demek istediğimi. Ben 3. Yılın sonunda artık tasımı tarağımı toplayıp gittim annemin evine boşanıcam dedim. Yalvardı etti psikoloğa gidicem dedi, gitti de. Şu an 1 ayı dolmak üzere.
Bir değişim olmadı bu arada. Bir gelişme yok yani. Ama kızlar ben o kadar bunaldım ki artık yılların verdiği bunalmışlıktan mı bilmiyorum ama her hareketi bana batıyor. Biz toplasan 1 elin parmağını geçmez bu 3 yılda birlikte olmamız… şimdi tedaviye gitse de 3 yıl boyunca bana yaşattıklarını unutamıyorum. Ben yalvarırken gitmemesini bana dokunmamasını vs. Evde çıplak gezsem umrunda olmayan bir adam yani öyle diyim.. bir düzelme olmadıkça daha da bunalıyorum sanırım psikolojim de bozuldu artık önceden kendine bakan markete bile süslenerek giden bir kadınken şimdi saçımı bile taramak gelmiyor içimden. Kendimi çekici bulmuyorum artık. Onun tedaviye gitse de bana espri yapması, mutlu olması bile batıyor. Yatakları da ayırdım salonda yatıyor. Son günlerde zaten iyice koptuk konuşmuyoruz bile. Ev arkadaşından farkımız yok. Tedavisi ne kadar sürer nasıl sonuçlanır bilmiyorum ama artık kendimi eşi düzelse de birlikte olsa diye bekleyen bir asker gibi hissediyorum ve kendimi sorguluyorum hakettiğim bu mu diye.. kendimi çok aşağılanmış hissediyorum. Ve boşanmayı düşünüyorum. Hatta bugün anneme gitmeyi planlıyorum.
Sorum şu siz olsanız ne yapardınız? Tedavi ne kadar sürerse sürsün bekler miydiniz bir gün düzelir diye sabreder miydiniz?
Yoksa artık yeter diyip boşanır mıydınız?
kaç yaşındaydınız boşandığınızda acaba?
27 dk önce üye olup direkt buraya bunu yazmış ne garip
