Bekârım, evlenirsem kayınvalidemden birkaç bin kilometre uzakta olacağım ama okurken deli oldum şunları yâhu..
Hepsini okudum, herkes de aynı şekilde taze anneyi delirtmeye çalışmış. Genetik miras falan herhalde..
Bir insanın işine karışmak zaten saygısızlıktır, bir de annenin bebeğiyle iletişimine çomak sokmaya çalışırlar, bebeğin bakımına müdahale ederler..
Zaten yeni anne olmuşsun, hormonların kafayı yemiş, uyku uyuyabildiğin yok, bebeğinle ilgilenmeye çalışıyorsun ve tepende vır vır öten bir kaynana. Yok sütün az, yok aç bu bebek, yok gazı var. Hâlbuki moral ne kadar önemli. Az haddinizi bilin de saygı duysunlar değil mi? Yok, ille bir laf edecek ama, içinde kalır Allah muhafaza. Hayır, bir de annesinden daha iyi mi bileceksin yani? Anca konuş.
Bunu yaşamayan çok az insan var galiba, ne kadar sinir bozucu. Allah herkesin yardımcısı olsun.
Gerçi bir yere kadar hadi heves etti kendini tutamıyor diyelim de öyle şeyler de okudum ki... Annesinden gizli torunu emzirmeye çalışan babaanne, kocasına tatlı gelsin diye! bebeğin vajinasına bal süren babaanne, sen bulaşıkları yıka ben uyuturum diyen babaanne, bebeği "annem annem" diye seven babaanne, sezaryenle doğurdun yarım insansın sen diyen babaanne... Hepsi de babaanne birkaç istisnâ hâriç, yani kaynana.
Önce "mürüvvet" derdine düşerler, fellik fellik kız ararlar ya da oğulları bir an önce bir aday bulup evlilik yapsın isterler, ondan sonra dolaylı yoldan çocuklarının evliliğini çatırdatmak isterler. Halbuki herkes haddini ve yerini bilse çift de mutlu olur, aileler de sayılır ve sevilir. Zor bir şey demek ki...