Merhaba Kızlar..
Ömrüm biter dertlerim bitmez, bitemez, bitmeyecek..
Sorunumuz; Aile. Eşimin Ailesi..
Bir hafta önce yaşadığımız olay yüzünden eşimin ailesiyle konuşmama kararı aldım (belirli bir süreliğine) ve eşim de bir sene sürmesin.. Bir seneden az sürsün dedi. Öyle böyle kapandı konu ve konuşmuyorum ailesiyle. Kendisine "ailendir, istediğin süre gidip gelirsin" demiştim, orası da tamam..
Gel gelelim eşim ailesiyle bu bir hafta süre içinde bir çok kez ailesine gidip gelmekteydi.. Açık söylemek gerekirse ve konumu ilk okuyanlara özellikle söylüyorum. Eşimin babası geri kafalıdır "kadın haklarına tamamen karşı oğluna kılıbık diyen sırf beni dinliyor diye bir babadır".
Yok babama gidicem babamla gidiyoruz şöyle böyle ister istemez benim yüzüm asılıyor yaşadıklarımız az buz değil.. Bunu da kendisi fark ediyor, yüz ifadelerimden. Herneyse, dün eğer karışmıyorsam gidip gelmelerine bu demek değildir ki hergün görüş.. Elbette eşin evdeyken eşinle ilgilenmelisin gibi sözler sarfettim, ahkam kesti sonra kabullendi.. Annesi bir gün önce ağzına geleni sayıp ertesi gün yolladığı yeneklerin hepsini çöpe attığımı gördü ve onada sinirlendi. Bende daha bide yememi düşünüyordun dedim? Sende yemedin bende attım dedim. Ona da bi celallendi.. Ve en son damla da bugün alışverişteyken.. Şakasına kolunu sıktım (hep yapardım birşey demezdi öyle abartılı birşey değil) bu sefer kendisi daha ağrılısını daha sinirlisini bana yaptı, birçok kez.. Noluyoruz? Abartma canımı acıtıyorsun dediğimde sende benimkini acıttın oldu.. Bende o canımın acımasıyla "zaten bir kaç gündür tuhafsın.. Kılıbık lafına gelip erkekliğini gösterme çabalarındasın" dedim.. O an da eve gelene kadar kavga..
Eve çıktım sessizce.. Arkamdan geldi konuşalım artık olmuyor böyle dedi.. Konuşalım dedim. Aileme karşı ne bu tavırların? Benim için ailem melek. Ailemi geçemezsin onlar en üst kademe.. Boşanalımmı? Dedi.. Bende tamam dedim boşanalım, ruh hastası ailenle uğraşamıyorum. Herşeye rağmen burdaysam senin için burdayım.. Ama sende böyle diyorsan aç şu davayı bana bir seneden beri boşanalım diyorsun boşaaaan! Diye bağırdım artık dayanamadım.
Konu ailesinin hakkındada olmasa ailesine tepkim de olmasa o ân. Tavırlı olmuş oluyorum.. Yok suratım asılmış oluyor.. İyice şizofrene bağladı. Bağrıştık çağrıştık, git aç dedim. Açacam zaten yeter ne sen yıpran nede beni yıprat dedi.. Aldı yastığını, yarin sakin kafayla yine düşünelim nolacaksa olsun dedi ve oturma odasına yatmaya gitti. Son sözlerimizi paylaşalım dedi en sonundada..
Kızlar sizce iyice içimi döken, yanlışıyla doğrusuyla mesaj mı atsam? Yoksa hiç birşey yazmayıp yarin olacağına mı bıraksam? Tavır alsam da sinirinden diyip, geçiştirmesi lazım değil mi? Kim haksız napmalıyım???
Siz olsaydınız napardınız?
Teşekkürler şimdiden
