Çıkmazın ortasında, en dibindeyim.

illa ki boşanacaksın, biliyorsun bunu. sizin yolun sonu belli. ne diye kendini yıpratıp üzüyorsun. her konu birbirinden beter. daha fazla çekme bu insanları derim....

Şimdilik eş olacak insan anlayışla karşılıyor ama dediğiniz gibi en sonu boşanmak bu evliliğin..
15. evlilik günümden bu yana hep "boşanmalım" lafı gerçek olacak.. Eşimde de suç var en büyük suç hatta onun.. Ama ailesi de yapıcı değil. Hemde hiç değil.. Yıkıp döküyorlar daha sonrasında hiç birşey olmamış gibi facebooktan resimlerimi bepenmeler yenek yollamalar, kafayı yemezsem iyi aralarında.
 
Son durum nedir merak ettim?

Son durum; ailesiyle görüşmüyorum. Konusu dahi açılmıyor. Ertesi sabah yanıma gelip açmayalım artık eski konuları; seni seviyorum boşanmak istemiyorum dedi.. Bende o el sebep ne olursa olsun birdaha kalkarsa, yanında olmayacağım ömür boyu dedim.. Kapandı. Ama içim hala buruk ona karşı saygım yok, sevgim azaldı.. Gidişatına bıraktım, herşeyin hayırlısı olsun..
 
Herşeyi geçtim.. Elime telefonu sıkıştırıp babanı ara git bu evden! Diyen kayınvalide facebookta babamla resim veya kendimle resim paylaştığımda ilk beğenenlerden oluyor. Nasıl bir dengesizliktir bu?
 
X