çıkmaz bir sokaktayım sanki

merhabalar arkadaşlar neyapacağımı bilemez haldeyim çok bunaldım ve çaresizim.derdimi kimseye anlatamadığım için buraya yazarak rahatlarım belki diye düşündüm.3 yıllık evliyim eşimle severek evlendik ve ailemin onayı yoktu.onu çok seviyordum ve onun için herşeyi yaptım.herseyden vazgeçtim.onunla tanıştıgım dönem ailemden kopuk yaşıyordum annem babam ayrılmıştı teyzemlerde kalıyordum bır süre kaldım ama olmadı yapamadım bilmiyorum biranlık bir bunalıma girdim belkı ve yatılı bebek bakımı işine başladım.o arada eşimle tanıştım.biranlık boşluk mu yada denızden çıkan yılana sarılır misali gibi belki ona bağlandım.gözüm birşey görmüyordu.bütün maaşımı ona veriyordum işi yoktu tanıştıgımızda iş arıyordu.öyle böyle 2yıl flört zamanımız oldu ve ailesiyle tanıştırdı beni.ve evlendık.evlendıkten 3aysonra aldatıldıgımı öğrendım telefon faturaları yuksek gelmışti.çiçekler alarak özür dileyerek vicdanını belki rahatlattı çok zoruma gitmişti ama onu hala seviyordum.beni beğenmediğini söylüyor dışlıyor sürekli eleştiriyordu.aileme bana küfürler ediyordu.2gün ıyıysek 5gün kötü.ıkımızde çalışıyoduk.1yıl busekılde sürekli değişik şekillerde değişik insanlarla aldatılmalar dışlanmalar hor görülmeler bırde ailesinin yanında toplum içinde benı rencide edici sözler ediyordu.çocuk istiyordu belkı bebeğimiz olursa bize evine bağlanır daha iyi çalışır diye düşündüm.ve hamile kaldım.öğrendık kı ıkız gebeyım bırı kız diğeri erkek.hamıleliğimde bile kendımı nazlayamadım sankı birtek sen hamıle kaldın benım annem dağda bayırda iş edermiş bız sapasağlam doğmuşuz canım bırsey cekse söylemeye cekınırdım.hamılelıgımın altıncı ayında bırgun ısyerındeyken eşimin facenı actım.bir de baktım kı kendı köylerınden bır kızla konuşuyor kızla görüşmk için ısrar ediyor daha onceden kıza karşı hıslerının oldugunu söylüyor kızda eşin hamıle çocukların olacak olmaz dıyor o an beynımden vurulmusa döndum.öyle böyle yıne affetmek zorunda kaldım aslında kırılmıstım ve guvenım sarsılmıştı bırkere ama neyazar artık hamıleydım yapacak bırseyım yoktu.psikoljık olarak çökmüştüm resmen.neyse doğum günü geldı ve cocuklarım dunyaya geldı ıkız bebek annesıydım eve geldım kımsem yok aılem uzak yanıma gelmedıler kaynanamlarda yoktu.birbasına ameliyatlı halımle ıkı bebekle basbasa kaldım evde eşimin bugune kadar bırgece kalktıpta yardım ettıggı görülmemiştir bana.eşimden doğumdan öncede süphelenıyordum ama gerceklerle yuzlesırsem yıne sarsılacaktım ve bebeklerım etkılenır dıye araştırıp uzerıne dusmemiştim.hastaneden eve gelınce çbana çok soğuktu bebeklere karşıda.bekledıgım ılgıyı göremedım sonuçta ben ona ıkıtane sağlıklı evlat vermiştim.insan beklıyor.lohusalıgımın 2.haftası artık dayanamıştım ve bulacaktım dökümanlarına baktım kı bir numarayla ben hastanede yattıgım donem gece gec saatlerde dakıkalrca görüşmelerini gördüm(ıkızgebe old.ıcın sorunlu bır gebelık yasadım ve 2hafta hastanede yattım.)numarayı aldım ve aradım bırkadın cıktı yanlış oldu deyıp kapattım .ardından hemen esım eve geldı benım özelimi karıştıramazsın sen deyıp bır tokat attı hayatımı mahvettın deyıp kapıyı vurdu ve cıktı.kadının telefonla benı tacız etmesı cabası.bana hep bu evı terk et babanın yanına gıt derdı.bu ramazan hıc calışmadı oruc tutsa anlayacagım akşama kadar yattı sabaha kadar eve gelmedı kahvelerde zaman gecırdı.faturalar bırıktı kıra geldı umrunda degıl.artık ona karsı sogudugumu hıssetmeye basladım.sevgı saygı bıttı tukendı.bende tukendım ıkı cocukla tek basıma 14aydır vede onun bu tavırlarıyla mucadele etmekten yoruldum.psikolijim bozuldu.belkı bana kızacaksınız cunku bende hep eleştirirdim bu duruma dusenlerı ama basıma geldı.en koktugum seydı halbukı.akrabalarımızdan babamın tarafından bırını gördum büyük amca çocuklarıyız ve asık oldum gecem gunduzum onu dusunmekle gecıyor halbukı o bunu bılmıyor bıle.bekar bır cocuk benden 2yas kucuk.nasıl oldu anlamadım onu görmemek ıcın kacıyorum ama elımde degıl görmesemde atamıyorum aklımdan.aileme sorunlarımdan bahsettım bugun ayrılsam arkamdalar.ama ben yapamıyorum tamam sevgı bıttı ama cocuklarım var pekı böyle ömür nasıl gececek.kucukken ayrılmak mı daha ıyıdır yoksa buyumelerını mı beklemek gerek..buarada teyzem o cocuga karsı hıslerımı bılıyordu facete teyzemle hıslerım hakkıında bır konusmamz vardı eşim bunları tesadüfen gördü ve öğrendi.boşanma durumuna kadar geldık fakat ben suclu duruma dusmustum 2-3 gun aramız cok kötuydu yuvamı kurtarmak ıcın yalvardım yakardım eve gel dıye şuan unutmus gıbı halı tavırları aynı bana karsı.ne yapacagımı bılemıyorum ınanın cıkmazlardayım çok çaresızım psikolijim altüst olmuş durumda sız bu durumda olsanız ne yapardınız.?

canım ben senin yerinde olsam çocuklarım küçükken ve ailem yanımdayken bence ayrılırdım çünkü zaten adam seni süreli aldatıyor ne çocuklarına ne sana değer vermıyor daha neyi bekliyorsun ki çocuklarının aklı yetmeden bence ayrılmalısın çünkü onlar biraz buyuyup içinde bulunduğunuz durumu görünce sorunlu birer çocuk olacaklar bırak babalarını iyi olarak hatırlasınlar aşık olduğun kişiye gelince bence bu içinde bulunduğun durumdan dolayı tutunucak bır dal arama anlayışı pskolojik birsey bence bi an önce yolunu çiz ailenin yanında rahat olamayacağını duşunuyyorsan bıle teyzen varmış onun yanına gıdersın veya çocuklarını bir kreşe falan verip çalışıp kendi yoluna bakarsın yine sen bilirsin ama hiç birsey helede bu adam senin bu kadar acı çekmene aldatılmana pskolojik olarak kendini bitirmene değmez sende bir insansın ve seninde herkes gibi mutlu bir hayatın olmalı en önemliside çocuklarının mutlu olması ben senin yerinde olsam bunları düşünür ve uygulardım allah yolunu açık etsin inşallah

hata üzerine hata

bir erkek başta nasılsa malesef değişimi olmuyor ah o yavrucaklara yazık.bir insan çocuğu olunca değişirmi
bence o çocuklar küçükken ayrılın.çocuklarına ,karısına sevgisi saygısı olmayan adamla hala neden berabersin.
rabbim yardımcınız olsun

bu arada teyzenle yazışmanızı okuyan kocanız kendi yediği haltları düşünsün bide.hem karısını ezsin,dövsün,rencide etsin sonra erkeklik taslasın

lale1990 ve cmrmduru tşk ed.yorumlarınız için.bende aslında öyle düşünüyorum çocukların aklı ermıyorken ayrılmak daha mantıklı çünkü sorunlu bir aile içinde büyümeye devam edecekler psikolojileri bozulacak ve büyüyünce ayrılıgı kabullenemıcekler.ben evı terk etmek ıstemıyorum cunku baba evınde rahat edemıcegımı bılıyorum ordada uvey anne var bırde.ıkı cocukla nasıl gıdeyım teyzemınde bır duzenı var sonucta ordada bır elın adamı var ıstemeyebılır oda problemlı cunku bırde ben yuk olmak ıstemem. hem ayrıca ayrılırsak velayet meselesı var ıkı cocugumdanda ayrılmak ıstemıyorum.ıstıyorum kı evım duzenım bozulmasın ama o gıtsın kendıne duzen kursun ben de krese verıyım cocukları işe başlayayım ama tum bunlar olur mu kabul edecegını bılsem karşıma alıp boşanalım dicem ama karamsarım bıraz sanırım ve cesaretsıızım.evet hata uzerıne hata yaptıgımı bılıyorum hem kendımden fedakarlık vererek bıryerlere gelmeye calıştım ama esım ıyı nıyetımı suıstımal ettı.olan bana ve cocuklara oldu ruhen çöktüm daha 25yasındayım 3senedır hep gözyaşı.stres.bende tutunacak bır dal gibi oldugunu düşünmüştüm ilk zamanlar ama 3aydır aklımdan atamıyorum.onun ınançlı ahlakı duzgun olması efendılıgı saygısı benı çekti kendine.ve bırde utangac bana cok benzıyor bazı tavırları huyları ondan mı bılmıyorum neden sadece bır hevesse ıcımden atamıyorum.kendıme cok kıızıyorum ama olmuyor nasıl olacak bılmıyorum

kolay değil tabikide kimse ayrılmak için evlenmiyor

iki çocuğunuzla tek başınıza ayakta durmanızda kolay olmayacak.ama bu başaramıycanız anlamınada gelmiyor
siz evden gitmeyin eşiniz gitsin.evet üvey anne olunca babada biraz babalık gibi oluyor galiba
böyle arada kalmış gibi yaşayamassınız düzeninizi kurun ki çocuklarınızada verimli bir anne olun

işte onu evden göndermek mesele gideceğini hiç sanmam.ayrılırsam benı nasıl bır hayat bekler bılmıyorum korkularım var tek basıma ayakta durabılırmıyım çocuklarıma yeterli ilgi alakayı verebılırmıyım bılmıyorum.Allah yardım eder bılıyorum ama yınede böyle yukarı tükürsem bıyık aşağı tükürsem sakal misali.neyapacagımı bılmıyorum zaman ne gösterecek bakalım.şimdi eşim benim ona karşı hilerimin bittiğini öğrendikten sonra evde ıkıyabancı gıbıyız eskı cenesı yok fazla muhatab olmuyoruz bakalım kısın bırde kaynanamlar gelıyor hepten kafayı oynatırım heralde ben bır noktasına bakıyorum eğer ki tek hata yapsin bu kez dırek yuzune boşanalım dıcem buşkilde sürdürmek istemedıgımı söylcem.tepkisi ne olucak bakalım :44:

yorumunuz ıcın tşk ederıem.psikoljık olarak fazlasıyla sarsıldım dungece tekrar aynı konuyıu actı.o cocukla yatıp kalkmakla ıtham edıyor beni ben herneolursa olsun devam etmeyı dusunuyodum cocuklarım ıcın yınede katlanırım dıyordum kendı kendıme acıkcasu cesaretım yoktu korkularım vardı.ama bana dun gece yaptıklarından sonra kesın olarak boşanmaya karar verdım.bıraz tartıstık ona asla ona karsı yanlış birşey yapmadıgımı ona ıhanet etmedıgımı anlatmaya calıstım ama ınanmıyor hatta calıstıgım yerdekı ınsanlarlada yatıp kalkmısındır dıyo.ama ben o çocugu görmemek ıcın bıle köse bucak kaçmıştım halbuki gözle zina ya girer diye duygularıma teslım olurum dıye.bana bu sekılde agır sozlerde bulunması benım kafamdada bitirmeme sebep oldu.çocugu sallıyodum bebeğime bakarken ağlammaya başladım onların hiçbirşeyden haberi yok oysaki okadar masumlarki.ben ağlarken zorla çekiştirerek yatakodasına götürdü zorla tacız ettı basıma vurdu çok özür dileyerek söylüyorum sizden ters ilişkiye bile zorladı benı.yatagımı ilk kez ayırdım ve bitirdim.bugunden ıtıbaren yenı kararlar almaya karar verdım hatta dedıgınız gibi baroyu arayacagım belkı ailemede anlatırım.eşimin koyden bır kızla facete konusmalarını görmüştüm demiştim yukarda anlattım o kız bana facete msj atmıs özür diliyor ben isteyerek yapmadım eşin benı kandırmaya çalıştı falan böyle bir msj geldı bana onu saklıyorum delil olarak sadece o var elimde.ve telefon dokumanları 1yıl öncesını cıkarttırabılırım.sabah kemerle korkutmaya calısıyor benı bağırıp çağırsam vuracaktı babana söyle anlat git bu evden dıyor ama baba evınde rahat edecegımı dusunmuyorum orda uvey anne var ıkı bebekle bılmıyorum bır avukata danıssam ıyı olucak belkı yol gösterır.gelişmeleri yazacagım burdan.

çok tşk ederim.Allah bu durumda olan herkesın yardımcısı olsun.o kızdan rica ederim şahitlik edeceğini düşünüyorum.şansımı denerim eğer ki şiddet uyguılamaya devam ederse polise başvurucam evden uzaklaştırma kararı verirler belki.bilmiyorum karmakarısık haldeyım baroyu aradım ulaşamadım cvb vermedıler nasıl avukat la görüşebilirim acaba sizin bilginiz varmı?

kafamda bitirdim artık yani birgün kesin bitecek ama nezmaan .biraz cesaretim yok gibi korkularım var benı nasıl bır hayat bekler iki çocukla neler olur kestıremıyorum.benım ıkız bebegım var ve yalnız bakıyorum oyuzden cıkmam cok zor yakınımda bırakabılecegım kımsede yok acaba telefonla yardımcı olurlarmı kı netten numarayı buldum ama acmıyorlar :44:

Arkadasim okudum ve gercekten cok uzuldum Allah kimseye yasatmasin kimse yasamakta istemez.Allah yardim etsin sabir versin ilk olarak.Evlilik gercekten de iyi dusunulmesi gereken bir kurum insan evlenince daha iyi anliyor.Sana tavsiyem bosan gitsin.Neyine bekliyorsun ki diyorsun ki cocuklar zaten bu adam sana yardim etmiyo calismiyo adam akilli kocalik etmiyo en kotusu surekli baskalariyla aldatiyo diyorsun al cocuklarini cek git.Maasin sana yetmez diyemi korkuyorsun zaten bu adam da calismiyor parani almiyor mu evliligin anlami ne ki.Bu lanet herif yok zaten senin hayatinda biliyorum agir konusuyorum belki ama gercek guzelim bu.Oncelikle ailenle barismaya calis ara onlari ozur dile onlarin destegini sirtina al ve defet basindan bu adami.Cocuklarina da inan o adamdan daha iyi analik babalik edersin cocuk buyutmek icin illahi de bir erkege ihtiyac yok.Ama dedigim gibi ailenin destegini almaya bak ilk olarak hatta bosanmam diyosanda yalvar yakar biseyler yap ailenle arani duzeltip araya onlari sok tehdit etsinler falan

Ailem sıkıntılı oldugumu biliyor ramazan bayramında herseyı anlattım nekadar sorumsuz biri oldugunu biliyorlar artık.ama tabi boşan demediler sadece yanımda olduklarını hissettirdiler.desemkı boşanıyorum arkamda dururlar ama baba evıne gitmemi kimse önermıyor ustelık 2cocuk la ve ordada uvey anne var.daha sıkıntılımı olur.ekonomık gucum olsa evı tasırım kendıme bır duzen kurar calısırım cocuklarıda devletın ucretsız kresıne verırım ama işte tum bunları tek basına yapamıyorum maddı manevı destek almam gerek.babam asla ayrı ev tutmama ızın vermez bu şekıldede yasanmıyor sonumuz yok.genclıgım solup gidiyor boşu boşuna stres uzuntu gözyasıyla gecıyor hergun bunalıma girdim hiçbirşey yapamıyorum elim ayagım kalkmıyor.boşanmak en mantıklısı ama gelgörkı neden cesaret edemıyorum bılmıyorum sanırım korkulrım var altından kalkamayabılırmıyım dıye tereddutlerım var (

Ona hala eşim mi diyorsun?...

mutlu_diyet .!.:

tereddütlerinin olması çok normal sonuçta kötü de olsa bir "evin, yuvan" var ve ayrıldığında bunlar olmayacak. şu an iki bebeğin olduğundan kime bırakacağını da düşünüyorsun ama ne zamana kadar böyle yaşayabilirsin bunu düşün. Düşün ki bugün ayrılmadın 3-5 yıl sonra ayrıldın, o zaman herşey daha zor olacak senin için, çocukların büyüyüp sorumlulukları artacak, ayrılmak istesen hem onlara da dert anlatmak, durumları açıklamak zorunda kalacaksın hem de zaman ilerledikçe iş bulman güçleşecek. Tamam üvey anne var diyorsun, peki kötü biri mi? Nice üvey anneler var öz anneden farksız, belki o da sana destek çıkar çocuklara bakmanda. Hem çalışıp eve katkı sağladığında onlar senin adına sevinirler, iki çocukla ayakta durup bir de bize destek çıkıyor diye gururlanırlar. Biraz kendini toparlayınca ayrı ev de tutarsın, ailem izin vermez demişsin ama sen gerekçelerini anlatırsan anlayış gösterirler mutlaka. Sen şimdiden herşeyi düşünüyorsun, kendince haklısın da ama bazı şeyler zamanla olur, bugün hayır dediğimiz şeylere yarın evet diyebiliriz; zamana ve koşullara bağlıdır bu. önemli olan şu an ayrılıp baba evine dönsen, üvey annenle sorun yaşar mısın? Aranız nasıl? Eğer bir probleminiz yoksa, al çocuklarını git. Korkularının olması çok normal ama artık kendin ve çocukların için bu korkulardan sıyrılıp güçlü bir tavır takınman gerekiyor.
Allah yardımcın olsun...

Genişletmek için tıkla...

baba evınde olmayacagının kanaatındeyım.ayrıca babam öyle calışmama karşı istemez bizim aile görüşlerinde kadın kız cocugu calıştırılmaz boyle bır zihniyetlerı var.bunu zamanla onlara aşılamam gerek cunku ayrılırsam calısmaya mecburum.ben amcamla konusmaya karar verdım ancak o bana yardımcı olabılır. Herseyde bir korku bır tereddut yasıyorum.ama dusunuyorum cocuklar kucukken ayrılmak daha mantıklı gelıyor onlar buyudukce sorunlar daha da buyuyecek ve ıcınden cıkılması zor hale gelecek hersey.yanı bır karar ınsanın hayatını degıstırecek bunu cocuklarımıda dusunerek verdıgım ıcın korkuyorum acaba nasıl bır hayat benı bekler dıye herseyın hayırlısı olsun.amcamla konusacağım gelişmelerı yazarım arkadasım tşk ederim yorumun ıcın.

ah arkadaşım, ne kadar üzüldüm anlatamam... daha çok çok gençsin, ama yol yakınken dönme kararı vermişsin, bu müthiş! yapabileceğin o kadar çok şey var ki bu gücünle. hele ki çocukların sana iyice güç verecektir. aşık olman da -her ne kadar bir beraberlik mümkün görünmese de- seni motive edip enerji verecektir. baba evinde rahat edemem diyorsun ama bence seçeneklerini iyi değerlendirmelisin; yazdıklarından anladığım kadarıyla o evin dışında her yerde daha huzurlu ve rahat olurmuşsun gibi geliyor. siteye yeni üye olduğum için yazını şimdi görüyorum, aradan birkaç ay geçmiş, ne yaptın, neler geçti başından merak ediyorum.
umarım iyisindir.

durumuna gerçekten çok üzüldüm. keşke en başa geri dönebilsek değil mi... kabul edilebilir şeyler yaşamıyorsun, susup beklemekle de olmuyor sen de görmüşsün. olanları saklamanın bi faydası yok sanırım eşinin ailesiyle de sakince bu durumu konuşmayı deneyebilirsin, sana hak vereceklerdir kimse bunlar için seni suçlamaz. destek de olabilirler. aşık olmanın da bilemiyorum farklı psikolojik açıklamaları olabilir belki ama haklıyken haksız duruma düşmene sebep olmuş. zaten erkekler her haltı yiyip eşlerinin kusursuz olmasını beklerler. o ayrı sinir bozucu bir durum neyse . büyüklerinle konuşmayı ihmal etme derim bu sana güven verir bazı tereddütlerini giderir.

mariphus .!.:

ah arkadaşım, ne kadar üzüldüm anlatamam... Daha çok çok gençsin, ama yol yakınken dönme kararı vermişsin, bu müthiş! Yapabileceğin o kadar çok şey var ki bu gücünle. Hele ki çocukların sana iyice güç verecektir. Aşık olman da -her ne kadar bir beraberlik mümkün görünmese de- seni motive edip enerji verecektir. Baba evinde rahat edemem diyorsun ama bence seçeneklerini iyi değerlendirmelisin; yazdıklarından anladığım kadarıyla o evin dışında her yerde daha huzurlu ve rahat olurmuşsun gibi geliyor. Siteye yeni üye olduğum için yazını şimdi görüyorum, aradan birkaç ay geçmiş, ne yaptın, neler geçti başından merak ediyorum.
Umarım iyisindir.

Genişletmek için tıkla...

hiç iyi değilimarkadasım amcamlara gecenhafta konuyu anlattım gece 1de konusmaya geldıler sonuc olarak bana 2cocukla busaatten sonra bızımkapımıza gelemezsın oldu şok oldum.asla vazgecmem cocuklardan dedımama dedıgı buydu babandabızde busekılde kabul edemeyızsenın basımızın ustunde yerın var amacocuklarababası baksın dedı .yanı başadöndük aynı hayata devam.çok çaresizim ne çalışabılıyorum çocuklardan dolayı nede bır kapı var gıdecek.daha çekilecek çilem var demek ki