Çekişmeli boşanma asamasindayim

Sizi döven adama karşı nasıl kalbinizde hala bişeyler var, önce bunu düşünün ve psikolojik destek alın. Şiddet uygulayan eşe karşı hissedilecek şey öfkedir, siz hala kalbe söz geçirmekten bahsediyorsanız çok ciddi manipüle edilmişsiniz ve şiddeti normalleştirme eğilimlisiniz. Önce kalbinize doğru hisleri öğretin, boşanmayacaksanız kalbinize söz geçirmiyorsanız da daha fazla masraf ve zaman kaybetmeden kocanıza vd yeni dayakslsra kucak açın
 
Evet haklisiniz çok fazla ona bağımlı halde yasadigim için bu haldeyim
 
Evet haklisiniz çok fazla ona bağımlı halde yasadigim için bu haldeyim
Neden o a bağımlısınız? Sizin hayatınız yok mu? Çalışıyorum öğretmenim demişsiniz, işiniz var, sosyal çevreniz yok mu özel zevkleriniz yok mu? Yanınızda erkek olmadan var olamıyor musnuz? Siz kaç yaşındasınız?
 
Mesajınız ve düşünceleriniz benim için çok değerli teşekkür ederim İcimdeki sevgiyi bitiremedigim için hala ona karşı hislerim nefrete donmuyo sanki biraz ışık görsem herşey yoluna giricek gibi tekrar hata olucak bunun da farkındayım ama ayakalrimin üstünde durup tekrar hayatımı kurmak içinde elimden geleni yapicam
 
30 yaşındayım sosyal çevreme çok fazla güvenim yok hayatımdaki insana çok bağlandım ve onsuz sanki hayat yok gibi bı dünya kurdum kendime ama kendi ellerimle hayatımı mahfetmis oldum
 
Bence buraya boşuna yazıyorsunuz bize de boluna yazdırıyorsunız. Biraz ısrar etse eşiniz koşarak gidersiniz, şiddeti bile normalleştiriyorsunuz. Öğretmen olmuşsunuz da keşke birey de olsaydınız. Birey olsaydınız bağlılık ile bağımlılığın birbirinden ne kadar uzak olduğunu ve birey olmayan inşa şarın ilişkilerinde bağımlılık yaşadığını bilirdiniz. Hadi size geçmiş olsun
 
30 yaşındayım sosyal çevreme çok fazla güvenim yok hayatımdaki insana çok bağlandım ve onsuz sanki hayat yok gibi bı dünya kurdum kendime ama kendi ellerimle hayatımı mahfetmis oldum
Sosyal hayrınız olması için çevreye çok fazla güvenmeniz gerekmiyor, bizde sosyal hayatımız varken her selamlaştığımıxa özel hayatımızı anlatıp evimize sokmuyoruz. Kendinize saygı duymak için önce birey olmanız lazım, sadece hayatını sürdürecek bir mesleğe sahip olup para kazanmak birey olmak değildir.
 

Icinizde bütün hisleriniz pat diye ölmemesi gayet normal. Bir tarafimiz düzelir diye umut ediyor, egomuz "Bu öküzü sen secmis olamazsin" diyor..Ama burda basit anlasmamazliktan bahsetmiyoruz. Siddet oldugu yerde saygi aniden yok oluyor. Saygi olmadigi yerdede saglikli bir iliski yürütülmez
 
Evet haklısınız da kalbe söz geçirmek benim için zor ama tabikide kendime saygım herseyden onemli

Kalp falan hikaye.
Babanızla ilişkiniz nasıl?
Terapi almayı düşündünüz mü?
Size şiddet uygulayan birine sevgi beslemek ancak bozuk psikolojiyle açıklanabilir.
Özgüveniniz yok. Yalnız kalmaktan korkuyorsunuz. Düzeniniz bozulsun istemiyorsunuz. Yollarımı verdim boşa mı gidecek diyorsunuz. Eh belki de evlat sahibi olmak istiyorsunuz.
Ama o istedikleriniz bu adamla olmaz. Bu adamdan cacık olmaz.
 
Babamla aramız kötü hiç bı zaman varlığından güç almadım annemi aldattı çok kotu çocukluk anılarım var. Hayatımda bana sahip çıkıp dağ olabilicegini düşündüğüm için bu ilişki evliliğe dönüştü a söylediklerimizi çok haklisiniz
 
Evet ben hala duzelbilir yuvam kurtulabilir diye düşünüyorum yanlisda olsa düşüncem bu ama karşımdaki erkek kendine benden daha çok saygı gösteriyor o günden beri tek bir defa aramadı beni ama ben hala umut belsiyorum inşallah herşeyi yoluna sokucam isim bana güç vericek kafamı toparlaiyabilicem tek duam bu
 
Çok yazık eşiniz vazgeçmiş siz hala pembe panjurlu ev hayalleri kuruyorsunuz. Travmalarınız var manipüle ediliyorsunuz ve hala psikoloğa gitmiyorsunuz. Şimdilik çocuğunuz yok ama bu kafa ile yakında barış çocuk da yaparsınız sonra da kendi birey olmamanızı çocuğum için katlandım dersiniz. Gerçekten çok üzüldüm sizin için, tam olarak kayıp kişisiniz
 
Yeniden hayata başlamak için şans olarak gör bence,mesleğinde var ve çocuğun yokken.O sana kalkan el ilerde hiç inmeyecek belkideNasıl göze alacaksın tekrardan birlikte yaşamayı hiç anlamadım
 
Kadınlar yani bizler, her zorluğa katlanırız ama eşimiz bize sevgi ve saygı göstermiyorsa şövalyeliğe de gerek yok bence
 
Yeniden hayata başlamak için şans olarak gör bence,mesleğinde var ve çocuğun yokken.O sana kalkan el ilerd

İşe başladım maddi açıdan kendimi güçlü hissedince psikolojik destek alicam kendi hayatimi kendim mahfettim kimsenin suçu yok
 

Söyle birsey var: Bazen insan zor zamanlar gecirdikten sonra baska insanlari liman olarak veya sıgınak olarak görüyor. Bu hataya bir cogumuz düsmüsüzdür. Cünkü kendi evimiz olmayi ögrenememissiz. Sizde de durum benzer: tek basinizda ayakta kalmak size korkutucu geliyor, halbuki asıl insan kendine yaslansa yıkılmaz. Güvendiginiz adam kötü cikti, boslukta hissediyorsunuz ve korkuyorsunuz, halbuki siz daha hala varsınız. Kendinize yeni bir hayat kurabilirsiniz. Esiniz gercekten degismek ve sizde actigi yaralari iyilestirmek istese inanin farkli davranirdi. Agiz ucu ile avukatdan "seviyorum" demezdi. Sözlerden cok davranislar önemlidir. Eslerini öldürüp hakim önünde "onu cok seviyordum" diyenler var. Bu sevgi degil
 
Evet çok güzel ozetlemissniz olayı
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…